Hier wederom het verhaal van een TBS'er, die door de rechters en behandelaars in dit land, de hand boven het hoofd wordt gehouden
Op maandag 31 juli 1978 doet de zoon van de familie Rijnvos uit Hoeven een afschuwelijke ontdekking. De man verschijnt deze ochtend bij de woning van zijn ouders aan de Julianastraat, waar hij heeft afgesproken om te komen schilderen. Hij ziet rook kringelen uit de woning, die is afgesloten. Eenmaal binnen treft hij in de gang zijn vader, moeder en zuster aan met ingeslagen schedels en diverse steekwonden. Er is ook brand gesticht in de woning.
De slachtoffers zijn de 78-jarige Janus Rijnvos, zijn 68-jarige vrouw Tonia en hun 38-jarige dochter Riet. Drie onschuldige mensen zijn ten prooi gevallen aan een volstrekt gestoorde psychopaat: Aalt M.
Aalt M.; zijn criminele carrière begint al in zijn pubertijd. Hij is zwaar verslaafd en vertoont paranoïde trekjes. In 1976, Aalt is dan 20, komt het tot een eerste uitbarsting. Hij bedreigt een jongen uit het milieu en krijgt daarvoor 4 maanden cel plus tbs. In de kliniek blijkt hij onhandelbaar en na een ontsnapping slaat hij alles kort en klein. Twee jaar later ontsnapt hij weer uit een behandelcentrum. Deze keer duikt hij onder met zijn vriendin Hilda in Amsterdam-West. Na avances van de hospita van het onderduikadres, mishandelen Aalt en zijn vriendin de vrouw zo ernstig dat zij blijvend verlamd raakt.
De twee vluchten naar Brabant, wat fatale gevolgen zal hebben voor drie onschuldige mensen
Op zondagavond 30 juli 1978 is Aalt M. met zijn 17-jarige vriendin in Hoeven. Volstrekt willekeurig kiezen de twee een woning. Ze bellen aan bij een huis aan de Julianastraat 2. Het is de woning van de familie Rijnvos. Er zijn geen getuigen meer, want in blinde agressie vermoordt Aalt M. alle drie de bewoners van het huis.
De gruweldaad brengt een enorme schok teweeg. Vooral als na de arrestatie van Aalt en zijn vriendin blijkt dat het hen te doen was om geld. De buit: nog geen tientje.
Aalt M wordt voor de drievoudige moord in Hoeven tot 15 jaar cel en TBS veroordeeld. Maar daarmee is het geweld nog niet ten einde.
Aalt wordt al vrij snel vanuit de gevangenis naar de Van Mesdagkliniek in Groningen overgeplaatst, omdat hij vanwege zijn geestesstoornis in een gevangenis niet te handhaven is. Maar ook tijdens zijn verblijf in TBS-inrichtingen blijkt Aalt zowel onhandelbaar als onbehandelbaar. Tot twee maal toe gijzelt hij met geweld een hulpverlener.
Aalt stuurt Peter een manuscript, waarin hij zijn veelbewogen leven beschrijft. Titel: 'Toevertrouwd aan de duivel'.
Toch mag Aalt in 1989, hij heeft dan al ruim tien jaar in TBS-klinieken gezeten, met proefverlof. En alsof de duivel er mee speelt, het gaat al vrij snel mis. Na een caféruzie in de Zwolse binnenstad, haalt Aalt thuis een semi-automatisch geweer en lost drie schoten op zijn belagers. Aalt vlucht, wordt gearresteerd en moet terug naar de TBS-kliniek
Hij plaatst begin 1995 in het blad Koorddanser deze contactadvertentie:
''Man 39 jr Psychisch totaal kapotgemaakt door Psychiaters, Psychologen en Sociologen, niet agr., depr. etc. Zkt vrouw die hem denkt te kunnen helpen.''
Er reageert een vrouw, Annelies. De relatie tussen Aalt en Annelies bloeit op tijdens vele telefoongesprekken. Een jaar na de contactadvertentie, het is inmiddels 1996, mag Aalt met woonverlof. Hij betrekt met Annelies en haar 10-jarige zoontje een woning in Groningen. De relatie verslechtert zienderogen. Voor de rechtbank zou Annelies later verklaren dat zij haar zoontje van Aalt geregeld moest mishandelen.
Dan, op 6 maart 1997 ontvangt Aalt om zeven uur 's avonds een telegram van de reclassering. Er staat dat hij zich weer moet melden bij de TBS-kliniek: "... vanwege verontruste berichten vanuit de samenleving." Bij Aalt slaan de stoppen volledig door. Hij zegt zijn vriendin dat ze haar zoontje moet wakkermaken. Het drietal vertrekt vanuit Groningen met de trein naar Zwolle. De jongen moet dood, zegt Aalt, omdat hij lastig is en de maatschappij alleen maar ellende zal bezorgen. Bovendien is het 10-jarige jongetje er de schuld van, dat Aalt terug moet naar de TBS-kliniek.
Vanaf het Station Zwolle loopt het drietal richting het dierenasiel op de Goertjesweg. Het jongetje is doodsbang, maar geeft geen kik. Hij moet van Aalt op een bankje gaan liggen. Annelies gaat op zijn beentjes zitten en aait het kind nog even over zijn rug. Aalt haalt het sjaaltje van zijn nek en knoopt dat rond de jongens hals. Samen met Annelies trekt hij het strak aan.
Als de jongen niet onmiddellijk sterft, schreeuwt Aalt uit dat dit wel een duivelskind moet zijn en slaat in blinde woede op Annelies in. Daarna gooit hij de jongen over zijn schouder en laat het lichaam met het hoofd naar beneden in een sloot zakken om hem zo te verdrinken. Aalt en Annelies vertrekken vervolgens naar Amsterdam om daar te overnachten.
De volgende dag meldt Annelies zich bij de Amsterdamse politie en bekent de moord op haar zoon. Aangezien Aalt op dat moment spoorloos is, wordt er nog diezelfde avond een opsporingsbericht uitgezonden met de tekst: ''Uiterst vuurgevaarlijk. Benader hem niet. Neem onmiddellijk contact op met de politie." Maar Aalt meldt zichzelf een dag later bij de spoorwegpolitie Den Haag en bekent zijn rol bij de moord op Annelies' kind, maar trekt die bekentenis de volgende dag weer in.
Ook tijdens de tumultueuze rechtszitting, eind augustus 1997, houdt Aalt vol dat hij niets met de moord te maken heeft, maar dat juist HIJ het slachtoffer is geworden van een complot tussen Annelies en justitie. Omdat gebleken is dat een TBS-behandeling bij Aalt M. geen enkele zin heeft, eist de officier van justitie een levenslange gevangenisstraf. Volgens justitie is de 10-jarige jongen het vierde dodelijke slachtoffer van Aalt M. Tegen Annelies wordt drie jaar geëist, waarbij rekening wordt gehouden met het feit dat ook zij enigszins slachtoffer van Aalt is.
Op 11 september 1997 wordt Aalt M. door de rechtbank in Zwolle tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Annelies krijgt 6 jaar cel.
Er volgt een hoger beroep, waarbij Aalt M. op 3 juni 1998 wordt veroordeeld tot 18 jaar en tbs voor doodslag. Annelies wordt veroordeeld tot 5 jaar cel voor het medeplegen van doodslag.
foto Aalt M.
(bron www.peterrdevries.nl)
Op maandag 31 juli 1978 doet de zoon van de familie Rijnvos uit Hoeven een afschuwelijke ontdekking. De man verschijnt deze ochtend bij de woning van zijn ouders aan de Julianastraat, waar hij heeft afgesproken om te komen schilderen. Hij ziet rook kringelen uit de woning, die is afgesloten. Eenmaal binnen treft hij in de gang zijn vader, moeder en zuster aan met ingeslagen schedels en diverse steekwonden. Er is ook brand gesticht in de woning.
De slachtoffers zijn de 78-jarige Janus Rijnvos, zijn 68-jarige vrouw Tonia en hun 38-jarige dochter Riet. Drie onschuldige mensen zijn ten prooi gevallen aan een volstrekt gestoorde psychopaat: Aalt M.
Aalt M.; zijn criminele carrière begint al in zijn pubertijd. Hij is zwaar verslaafd en vertoont paranoïde trekjes. In 1976, Aalt is dan 20, komt het tot een eerste uitbarsting. Hij bedreigt een jongen uit het milieu en krijgt daarvoor 4 maanden cel plus tbs. In de kliniek blijkt hij onhandelbaar en na een ontsnapping slaat hij alles kort en klein. Twee jaar later ontsnapt hij weer uit een behandelcentrum. Deze keer duikt hij onder met zijn vriendin Hilda in Amsterdam-West. Na avances van de hospita van het onderduikadres, mishandelen Aalt en zijn vriendin de vrouw zo ernstig dat zij blijvend verlamd raakt.
De twee vluchten naar Brabant, wat fatale gevolgen zal hebben voor drie onschuldige mensen
Op zondagavond 30 juli 1978 is Aalt M. met zijn 17-jarige vriendin in Hoeven. Volstrekt willekeurig kiezen de twee een woning. Ze bellen aan bij een huis aan de Julianastraat 2. Het is de woning van de familie Rijnvos. Er zijn geen getuigen meer, want in blinde agressie vermoordt Aalt M. alle drie de bewoners van het huis.
De gruweldaad brengt een enorme schok teweeg. Vooral als na de arrestatie van Aalt en zijn vriendin blijkt dat het hen te doen was om geld. De buit: nog geen tientje.
Aalt M wordt voor de drievoudige moord in Hoeven tot 15 jaar cel en TBS veroordeeld. Maar daarmee is het geweld nog niet ten einde.
Aalt wordt al vrij snel vanuit de gevangenis naar de Van Mesdagkliniek in Groningen overgeplaatst, omdat hij vanwege zijn geestesstoornis in een gevangenis niet te handhaven is. Maar ook tijdens zijn verblijf in TBS-inrichtingen blijkt Aalt zowel onhandelbaar als onbehandelbaar. Tot twee maal toe gijzelt hij met geweld een hulpverlener.
Aalt stuurt Peter een manuscript, waarin hij zijn veelbewogen leven beschrijft. Titel: 'Toevertrouwd aan de duivel'.
Toch mag Aalt in 1989, hij heeft dan al ruim tien jaar in TBS-klinieken gezeten, met proefverlof. En alsof de duivel er mee speelt, het gaat al vrij snel mis. Na een caféruzie in de Zwolse binnenstad, haalt Aalt thuis een semi-automatisch geweer en lost drie schoten op zijn belagers. Aalt vlucht, wordt gearresteerd en moet terug naar de TBS-kliniek
Hij plaatst begin 1995 in het blad Koorddanser deze contactadvertentie:
''Man 39 jr Psychisch totaal kapotgemaakt door Psychiaters, Psychologen en Sociologen, niet agr., depr. etc. Zkt vrouw die hem denkt te kunnen helpen.''
Er reageert een vrouw, Annelies. De relatie tussen Aalt en Annelies bloeit op tijdens vele telefoongesprekken. Een jaar na de contactadvertentie, het is inmiddels 1996, mag Aalt met woonverlof. Hij betrekt met Annelies en haar 10-jarige zoontje een woning in Groningen. De relatie verslechtert zienderogen. Voor de rechtbank zou Annelies later verklaren dat zij haar zoontje van Aalt geregeld moest mishandelen.
Dan, op 6 maart 1997 ontvangt Aalt om zeven uur 's avonds een telegram van de reclassering. Er staat dat hij zich weer moet melden bij de TBS-kliniek: "... vanwege verontruste berichten vanuit de samenleving." Bij Aalt slaan de stoppen volledig door. Hij zegt zijn vriendin dat ze haar zoontje moet wakkermaken. Het drietal vertrekt vanuit Groningen met de trein naar Zwolle. De jongen moet dood, zegt Aalt, omdat hij lastig is en de maatschappij alleen maar ellende zal bezorgen. Bovendien is het 10-jarige jongetje er de schuld van, dat Aalt terug moet naar de TBS-kliniek.
Vanaf het Station Zwolle loopt het drietal richting het dierenasiel op de Goertjesweg. Het jongetje is doodsbang, maar geeft geen kik. Hij moet van Aalt op een bankje gaan liggen. Annelies gaat op zijn beentjes zitten en aait het kind nog even over zijn rug. Aalt haalt het sjaaltje van zijn nek en knoopt dat rond de jongens hals. Samen met Annelies trekt hij het strak aan.
Als de jongen niet onmiddellijk sterft, schreeuwt Aalt uit dat dit wel een duivelskind moet zijn en slaat in blinde woede op Annelies in. Daarna gooit hij de jongen over zijn schouder en laat het lichaam met het hoofd naar beneden in een sloot zakken om hem zo te verdrinken. Aalt en Annelies vertrekken vervolgens naar Amsterdam om daar te overnachten.
De volgende dag meldt Annelies zich bij de Amsterdamse politie en bekent de moord op haar zoon. Aangezien Aalt op dat moment spoorloos is, wordt er nog diezelfde avond een opsporingsbericht uitgezonden met de tekst: ''Uiterst vuurgevaarlijk. Benader hem niet. Neem onmiddellijk contact op met de politie." Maar Aalt meldt zichzelf een dag later bij de spoorwegpolitie Den Haag en bekent zijn rol bij de moord op Annelies' kind, maar trekt die bekentenis de volgende dag weer in.
Ook tijdens de tumultueuze rechtszitting, eind augustus 1997, houdt Aalt vol dat hij niets met de moord te maken heeft, maar dat juist HIJ het slachtoffer is geworden van een complot tussen Annelies en justitie. Omdat gebleken is dat een TBS-behandeling bij Aalt M. geen enkele zin heeft, eist de officier van justitie een levenslange gevangenisstraf. Volgens justitie is de 10-jarige jongen het vierde dodelijke slachtoffer van Aalt M. Tegen Annelies wordt drie jaar geëist, waarbij rekening wordt gehouden met het feit dat ook zij enigszins slachtoffer van Aalt is.
Op 11 september 1997 wordt Aalt M. door de rechtbank in Zwolle tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Annelies krijgt 6 jaar cel.
Er volgt een hoger beroep, waarbij Aalt M. op 3 juni 1998 wordt veroordeeld tot 18 jaar en tbs voor doodslag. Annelies wordt veroordeeld tot 5 jaar cel voor het medeplegen van doodslag.
foto Aalt M.
(bron www.peterrdevries.nl)
laatste aanpassing
