Het leven... andersom.
Zou nog niet zo slecht zijn!
Ik bedoel, het leven is hard, kost je je leven, en wat krijg je er voor terug? Je gat dood. Daarom denk ik dat het leven eigenlijk andersom zou moeten zijn.
Ongeveer zo:
Eerst ga je dood, dan heb je dat alvast achter de rug. Dan breng je een aantal jaren door in een bejaardentehuis. Een beetje bingoën en kaarten. Je gaat steeds beter zien en horen en krijgt zo langzamerhand een beetje haar. Zelfs je echtgeno(o)t(e) gaat er weer een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen heeft m.b.t. andere (seksuele) gevoelens, waarvan je niet wist dat ze er waren. Er wordt goed voor je gezorgd tot je er op je 65e uit wordt gegooid omdat je te jong bent.
Vervolgens krijg je van je baas een gouden horloge en begin je met werken. Je doet het rustig aan, met veel vrije dagen, en naarmate je langer werkt word je alleen maar minder gestresst. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op nu, omdat het lichaam van je levenspartner goddelijke vormen begint aan te nemen. Na een jaartje of 40 te hebben gewerkt, ben je jong genoeg om een beetje de beest uit te hangen.
Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend feesten, probeert alcohol en drugs uit, want over 25 jaar is het toch allemaal afgelopen. Je neemt lekkere vakanties naar Spanje en gaat iedere winter (après-)skiën, want je hebt 40 jaar lang een goede baan gehad en dus geld zat!
Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan. Je gaat je verder bekend maken met alcoholische drankjes en XTC. Leren en huiswerk maken? Joh, da's niet meer nodig, je hoeft toch niet meer te gaan werken.
Op je 12e ga je naar de basisschool. Je hebt geen enkele verantwoordelijkheid en je kan zo veel spelen als je wilt.
Dan word je baby, je wordt aan de lopende band geknuffeld en vertroeteld en tot slot:
Kruip je lekker in een jonge vrouw. Je brengt je laatste 9 maanden zwevend door, en het mooiste komt nog:
JE EINDIGT ALS EEN SPETTEREND ORGASME!!!
Zou nog niet zo slecht zijn!
Ik bedoel, het leven is hard, kost je je leven, en wat krijg je er voor terug? Je gat dood. Daarom denk ik dat het leven eigenlijk andersom zou moeten zijn.
Ongeveer zo:
Eerst ga je dood, dan heb je dat alvast achter de rug. Dan breng je een aantal jaren door in een bejaardentehuis. Een beetje bingoën en kaarten. Je gaat steeds beter zien en horen en krijgt zo langzamerhand een beetje haar. Zelfs je echtgeno(o)t(e) gaat er weer een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen heeft m.b.t. andere (seksuele) gevoelens, waarvan je niet wist dat ze er waren. Er wordt goed voor je gezorgd tot je er op je 65e uit wordt gegooid omdat je te jong bent.
Vervolgens krijg je van je baas een gouden horloge en begin je met werken. Je doet het rustig aan, met veel vrije dagen, en naarmate je langer werkt word je alleen maar minder gestresst. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op nu, omdat het lichaam van je levenspartner goddelijke vormen begint aan te nemen. Na een jaartje of 40 te hebben gewerkt, ben je jong genoeg om een beetje de beest uit te hangen.
Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend feesten, probeert alcohol en drugs uit, want over 25 jaar is het toch allemaal afgelopen. Je neemt lekkere vakanties naar Spanje en gaat iedere winter (après-)skiën, want je hebt 40 jaar lang een goede baan gehad en dus geld zat!
Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan. Je gaat je verder bekend maken met alcoholische drankjes en XTC. Leren en huiswerk maken? Joh, da's niet meer nodig, je hoeft toch niet meer te gaan werken.
Op je 12e ga je naar de basisschool. Je hebt geen enkele verantwoordelijkheid en je kan zo veel spelen als je wilt.
Dan word je baby, je wordt aan de lopende band geknuffeld en vertroeteld en tot slot:
Kruip je lekker in een jonge vrouw. Je brengt je laatste 9 maanden zwevend door, en het mooiste komt nog:
JE EINDIGT ALS EEN SPETTEREND ORGASME!!!
