Vader overleden

ik zou graag willen weten hoe jullie hier me omgaan
wat is joun uitlaatklep hoe kan jij je gedachtes laten gaan

ik kan me laten gaan met teksten schrijfen om alle klote gedachtes te verdrijfen
hoe doen jullie het

Sorry, echt geen idee wat ik zou doen. Echt rot voor je, gecondoleert iig.

Ow bah.

Zou het zo gauw niet weten,mijn paps is er gelukkig nog.
Mijn moeder niet meer maar ik was toen nog heel jong.
Maar ik zou bij mijn beste vriendin en natuurlijk mijn fam
veel uit huilen en er over praten en nog eens praten.
Heel veel sterkte er mee.

thanx
tja bij mij is het ook alweer een poosje geleden maar ik ik schijf teksten en praat er veel over maar khoor niet echt veel over andere dingen die je kunt doen om het te verzachten

Mijn vader is ruim 2 jaar geleden overleden.
Bij mij hielp veel erover praten wel, maar ja terug komt ie toch niet meer...moeilijk. Gecondoleerd

sterkte!

gecondoleerd

Sterkte ermee..

Maar wat me wel opvalt in je eigen tekst, vind je dit:

niet een beetje grof als er zoiets in je familie is gebeurd??? Beetje respectloos vind ik het sorry.

ja sorry daar heb je gelijk in
tis eral uit

van je af praten met mensen die je kunt vertrouwen en die der ook voor je zijn, op papier schrijven is wel leuk, maar tis fijner als mensen weten wat der in je omgaat zodat mocht je een keer uit je slof schieten, ze weten dat je het waarschijnlijk niet zo bedoelt had, of bv stemmingswisselingen...

je kunt erover praten metmensen die je vertrouwd
teksten schrijven, tekenen, boksbal kopen en gebruiken natuurlijk
het is goed dat je er wel waarde aan hecht en het niet probeert te verdringen
daardoor zou je je alleen nog maar kutter door gaan voelen
dus je gevoel toelaten zolang het geen ernstige gevolgen heeft voor iemnd of jou

geen idee wat ik zou doe maar igg heel veel strekte

in mijn geval was het belangrijkste woord accepteren

klinkt moeilijk ik weet het, maar het helpt wel

veel sterkte in ieder geval

Mijn vader is al zolang geleden overleden dat het gewoon de normaalste zaak van de wereld is voor mij.

Maar het beste wat je kan doen is je gevoelens tonen en over praten en niet alles voor jezelf houden.

ik zou niet weten wat ik zou doen als een van mijn ouders dood zou gaan..heel moeilijk lijkt het me
gecondoleert

Uitspraak van VS* op zondag 12 maart 2006 om 18:09:

▶

niet een beetje grof als er zoiets in je familie is gebeurd??? Beetje respectloos vind ik het sorry.

Ook door humor kan je je beter voelen, maar soms voel je je juist wat beter, om met dat gene ff te spotten(ook een soort van af reageren).

als het mijn vader was????

in jouw geval, gecondoleerd

kvind met mensen praten eigelijk wel het belangrijkste maar dan moet je net mensen hebben in je omgeving die je kunnen begrijpen en das soms best lastig

Uitspraak van youaintnonigga op zondag 12 maart 2006 om 19:52:

▶

dan moet je net mensen hebben in je omgeving die je kunnen begrijpen en das soms best lastig

hoeft niet persee, tis wel fijn voor jezelf, der zijn ook mensen die aandachtig luisteren en jou misschien de goede kant op kunnen sturen...

wat ook erg belangrijk is, is afleiding... zorgen dat der mensen om je heen zijn, als je alleen bent... das in zulke gevallen niet fijn

Je moet er veel over praten!
Ik deed dat dus ook niet en heb toen een tijdje naar een psychiater gemoeten om er over te leren praten..
En schrijven is ook goed..
Je moet gewoon uiten wat je voelt..
Ik heb ook niet echt afscheid kunnen nemen..
Heb zijn sterrenbeeld als chinees teken laten tattoeren, omdat ik toch nog iets van hem bij me wilde hebben.

Maar heel veel sterkte iig!

sterkte kerel

kzou me geen raad weten als mijn pa er niet meer zou zijn..terwijl ik hem soms wel kan afschieten

Uitspraak van youaintnonigga op zondag 12 maart 2006 om 17:39:

▶

ik zou graag willen weten hoe jullie hier me omgaan
wat is joun uitlaatklep hoe kan jij je gedachtes laten gaan

het blijft je altijd bij, alleen leer je er na verloop van tijd mee leven, ik heb geen uitlaat klep voor mijn gevoelens, das wel jammer

bij mij is het in oktober alweer 10 jaar terug.
Zolang lijkt het echt niet, maar de tijd vliegt als je zegt: alweer 10 jaar.
Praten,Praten,Praten blijft belangrijk. NIet alleen de eerste paar jaar, maar zolang als je er behoefte aan hebt.

sterkte

29 november ist bij mij 5 jaar geleden..
Kan je niet zo een antwoord geven van hoe of wat..
In het begin storte mijn hele wereld in, en dacht hier nooit meer over heen te komen..
Maar je geeft het met vallen en opstaan een plekje!!!
Je leert ermee om te gaan, ik denk er niet dagelijks meer aan!!!
Inderdaad zeker praten met mensen waarvan jij denkt die kan ik in vertrouwen nemen, en je zeker niet door de buitenwereld laten ophitsen van "tis nu wel genoeg geweest, tis al zolang geleden"..
Niemand bepaald hoelang het duurt om het plekje te geven dat doe jezelf, en verder niemand....

En ach.., klinkt misschien nog heel erg ver weg, maar er komen momenten dat er een glimlach op je gezicht verschijnt..
Die zijn nu misschien nog heel erg ver weg..
Maar als ik naar mezelf kijk en een bepaald liedje hoor, komt er een glimlach, bij iets leuks in mijn leven komt er een glimlach..

Ik geloof absoluut niet, maar geloof wel dat ik de leukste, knapste en liefste engel op mijn schouder heb zitten (mijn vader) en daar aan denkend komt er nu wederom een glimlach op mijn gezicht!!!

Uitspraak van Brigitte op vrijdag 17 maart 2006 om 08:16:

▶

geloof wel dat ik de leukste, knapste en liefste engel op mijn schouder heb zitten (mijn vader)

Uitspraak van Brigitte op vrijdag 17 maart 2006 om 08:16:

▶

29 november ist bij mij 5 jaar geleden..

Bij mij is het 25 maart 5 jaar geleden.

Uitspraak van Brigitte op vrijdag 17 maart 2006 om 08:16:

▶

Ik geloof absoluut niet, maar geloof wel dat ik de leukste, knapste en liefste engel op mijn schouder heb zitten (mijn vader) en daar aan denkend komt er nu wederom een glimlach op mijn gezicht!!!

Mooi stukje, kan me er helemaal in vinden

Mijn uitlaatklep is vooral muziek, vooral de nummers die hij altijd mooi vond of die me aan hem doen herrinneren.
Naast mijn overige muziek natuurlijk.

Stef Bos - Pappa bijvoorbeeld.
Krijg iedere keer tranen in m'n ogen als ik dat nummer hoor.

Mijn schoonvader is overleden, hij is dood gevonden in zijn auto op de parkeerplaats bij het ziekenhuis. Ze hadden hem weggestuurd met het verhaal dat hij een griepje had terwijl hij zei dat het zijn hart was, maar niemand wou naar hem luisteren. Toen hij weer in zijn auto stapte en weg wilde rijden is zijn hart ermee gestopt en heeft daar uren gelegen voordat iemand hem vond.

Wij luisteren vaak naar zijn muziek, Tom Jones. En we hebben veel filmpjes van hem. Zijn wens was een kleindochter aangezien hij al 2 kleinzoons had en ik ben nu in verwachting en het is nog een meid ook! Ze is gestuurd vanuit de hemel!!

Er mee omgaan is zwaar, vooral voor mijn vriend. Helemaal verwerkt heeft hij het zeker niet, het blijft gewoon moeilijk te beseffen dat iemand er ineens niet meer is, geen afscheid kunnen nemen, niks...

We missen hem elke dag..

Gecondoleert
mijn pa is in september overleden aan Kanker
ik heb een tafeltje voor hem gemaakt op me kamer
praten helpt lucht vaak goed op
muziek luisteren helpt ook wel
maar is moeilijk te beseffen dat je em nooit meer ziet

Mijn vader is eind 2004 overleden aan darmkanker en ik denk nog elke dag aan hem, veel erover praten helpt echt. Ik draag hem iedere dag bij me, zijn manier van praten,humor en denkwijze voer ik heel vaak uit.Het is toch je eigen bloed waar je het over hebt. Herinner het beste van je vader hoe moeilijk het ook is.Gecondoleerd en sterkte!!

ik heb ook geen vader meer, maar mij deed het tot voor kort niet zo veel, maar nu het langer geleden is heb ik het er steeds moeilijker mee....ik weet hoe moeilijk het is, alleen ik weet ook ff niet hoe je ermee om moet gaan

Ik zou het niet weten, moet er niet aan denken.
In ieder geval veel over praten, want het opkroppen is niet goed het moet er toch een keer uit.

Mijn vader is niet overleden maar hij wil me niet erkennen als zijn dochter.. Is soms wel moeilijk als ik zie hoe vaders met hun kinderen omgaan en ze ophalen van het uitgaan E.D .. Ik praat er wel eens over met mijn vriend .. Maar probeer er zo min mogelijk aan te denken.

gecondoleerd en veel sterkte

ik denk dat veel praten de beste manier is om je verdriet te verwerken . en denken aan de leuke momenten.

probeer je niet sterker voor te doen dan je echt bent want dan raak je echt in een dip.laat je gevoel maar gewoon zien dan kunnen mensen je ook helpen met je verdriet

praten (denk ik) heb zelf mn pa nog vandaar.

maar in ieder geval gecondoleerd en heel heel veel sterkte

Uitspraak van youaintnonigga op zondag 12 maart 2006 om 17:41:

▶

ik kan me laten gaan met teksten schrijfen om alle klote gedachtes te verdrijfen
hoe doen jullie het

Naar je allerbeste vriend/vriendin gaan
Daar dan uitvoerig mee gaan praten. dat lucht op of in iedergeval met iemand die je kan vertrouwen er overpraten !!!!
Als je moet huilen gewoon doen is beter dan niet huilen !!!
En denk vooral aan de leuke dingen die je met je vader hebt beleefd of wat hij jouw heeft geleerd



Ook van mijn kant Gecondoleerd met je vader
En super veel sterkte !!!!!

veel afleiding zoeken en veel praten...
mijn mams is 10jaar geleden gestorven en mn paps 1 1/2 jaar geleden.. blijft zeer doen!

afgelopen vrijdag is mn schoonvader gestorven, morgen begrafenis! t houd niet op!
ben ook nog zwanger.. dus we moeten 2 opa's en 1 oma missen
life sucks!!!

sorry moest t ff kwijt!

igg sterkte en als je behoefte hebt aan prive gesprekje pb me maar!

Mijn vader is 1.5 jaar geleden overleden. Ik heb heel veel steun gehad aan mijn vriend en ook aan vriendinnen. Dit zijn de mensen waarmee ik goed kon praten, maar zij hebben ook voor de nodige afleiding gezorgd. Heel fijn als je zulke mensen om je heen hebt.

mijn vader was in 1999 overleden, en heb nog niks verwerkt... die klap komt nog... misschien is die klap nu aan het komen omdat ik snel boos word op de kleine dingetjes....

zaterdag 20 mei is het 30 jaar geleden....weet niet beter.

Daar is denk ik geen richtlijn voor.
Iedereen verwerkt dat op zijn eigen manier.
Ligt ook aan de omgang en de band met je ouders.
Maar het belangrijkste is, om het onder ogen te zien, dat de gene er niet meer is en ook niet meer terug zal komen.
Hoe moeilijk het ook is.

Anders blijf je vaak achter met alleen maar

1 vraag en 1 wens....


waarom en als?