gevonden op google
hoop dat je er wat aan hebt
sterkte
Non-Hodgkin-lymfoom
Inleiding
Non-Hodgkin-lymfoom
Soorten non-Hodgkin-lymfoom
Verschijnselen
Oorzaken
Diagnose
Behandeling
Complicaties
Succes van de behandeling
Literatuur
Inleiding
Lymfe is een bleekgele doorzichtige vloeistof die wordt verzameld uit de weefsels in het gehele lichaam. Deze vloeistof stroomt door de lymfevaten en wordt uiteindelijk aan het bloed toegevoegd dat door de aderen circuleert (het bloed zonder zuurstof dat op weg is naar het hart). Lymfe bestaat uit een heldere vloeistof met variërende aantallen witte bloedlichaampjes (voornamelijk lymfocyten).
De witte bloedlichaampjes zijn verantwoordelijk voor het bestrijden van infecties en andere ziekten.
Lymfeknopen komen in grote aantallen voor en zijn ronde, ovale of boonvormige lichaampjes die verspreid langs de lymfevaten liggen. Ze kunnen sterk in grootte variëren (doorsnede 1 tot 25 mm). Lymfeknopen worden ook wel lymfeklieren genoemd. Lymfeklieren zijn soms te voelen onder de oksels, in de liezen en in de nek.
Lymfoom wil zeggen kanker van het lymfatisch stelsel, dat wil zeggen kanker van de lymfeknopen en de milt, thymus (zwezerik), amandelen en het beenmerg. Lymfoom is een verzamelbegrip, we kennen verschillende types aandoenignen die onder dit begrip vallen; de bekendste zijn Hodgkin en non-Hodgkin, maar ook Burkitt lymfoom en mycosis fungoides vallen in deze groep.
Non-Hodgkin-lymfoom
Non-Hodgkin-lymfoom is een groepsnaam, het omvat een reeks van kwaadaardige aandoeningen die uitgaan van het lymfestelsel. Het Non-Hodgkin-lymfoom werd ook wel lymfosarcoom, lymfocytisch lymfoom, reticulosarcoom, histiocyten lymfoom en lymfoblastisch lymfoom genoemd. Tegenwoordig gebruiken we verschillende indelingen, die meer gebaseerd zijn op de soort cellen die het betreft en de mate van agressiviteit van de tumor. Non-Hodgkin-lymfoom treft iets meer mannen dan vrouwen. De aandoening komt het meeste voor in de leeftijdsgroep boven de 50 jaar.
Soorten non-Hodgkin-lymfoom
Het Non-Hodgkin-lymfoom kan voor het gemak worden onderverdeeld naar de ernst van de aandoening in lymfomen met een hoge maligniteitsgraad en een lage maligniteitsgraad. Lymfomen met een hoge maligniteitsgraad verspreiden zich snel, veroorzaken snel verschijnselen en zijn dodelijk als ze niet worden behandeld. Lymfomen met een lage maligniteitsgraad verspreiden zich langzamer, veroorzaken veel geleidelijker verschijnselen en zijn over het geheel veel trager in hun voortschrijden, maar meestal ongeneeslijk.
Verschijnselen
Meestal vertoont de patient aspecifieke klachten, of zelfs in het geheel geen klachten. Wel doen zich stevige pijnloze zwellingen voor van de lymfeknopen. Daarnaast kan er sprake zijn van koorts, gewichtsverlies, vermoeidheid en nachtelijk zweten. Het vergrote lymfeweefsel kan op de darmen drukken en verstopping veroorzaken, of op de ruggengraat, met verlamming als gevolg.
Oorzaken
De oorzaken van het Non-Hodgkin-lymfoom zijn nog niet definitief vastgesteld. Dit lymfoom kan optreden als een vergevorderd verschijnsel van een hiv-infectie (Human immunodeficiency virus). Specifieke Non-Hodgkin-lymfomen worden in verband gebracht met bepaalde virussen, zoals het Epstein-Barr-virus, bacteriële infecties (bijvoorbeeld een Helicobacter pylori-infectie) en bepaalde genetische afwijkingen. Het Non-Hodgkin-lymfoom kan daarnaast voorkomen bij patiënten met een verzwakt of onderdrukt immuunsysteem (het verdedigingssysteem van het lichaam) zoals dat kan optreden bij transplantatiepatiënten direct na de operatie.
Diagnose
Het Non-Hodgkin-lymfoom kan alle lymfeweefsels van het lichaam aantasten, en een scan (bijvoorbeeld CT-scan, Computertomografie) is nodig van het gehele lichaam. Daarnaast kan een monster van een verdachte lymfeknoop en wat beenmerg (het weefsel dat de holten in het gebeente vult) worden afgenomen voor onderzoek (biopsie). Het afgenomen weefsel wordt onderworpen aan morfologisch (er wordt gekeken naar de vorm), immunologisch en genetisch onderzoek.
Behandeling
Mogelijke vormen van behandeling, afhankelijk van indeling en van stadium van ontwikkeling, zijn radiotherapie (bestraling), medicijnen die de kankercellen vernietigen (chemotherapie) of een combinatie van die twee. Bepaalde Non-Hodgkin-lymfomen kunnen succesvol worden behandeld met biologische stoffen zoals interferon-a of monoklonale antilichamen, zoals anti-CD20.
Complicaties
Er kunnen complicaties optreden bij de behandeling van het Non-Hodgkin-lymfoom. Chemotherapie en radiotherapie onderdrukken het immuunsysteem van het lichaam. Daardoor is de patiënt vatbaarder voor infecties. Als de patiënt koorts ontwikkelt, moet onmiddellijk de arts worden geraadpleegd.
Succes van de behandeling
De kans op genezing is afhankelijk van het soort Non-Hodgkin-lymfoom, de omvang van het kankerweefsel en de uitzaaiing op het moment van de diagnosestelling. Bij Non-Hodgkin-lymfomen met een lage maligniteitsgraad leven de patiënten nog 10 jaar of langer nadat de diagnose is gesteld. Bij Non-Hodgkin-lymfomen met een hoge maligniteitsgraad reageert een groot aantal patiënten goed op de behandeling, maar de aandoening komt vaak terug. Afhankelijk van de risicofactoren is tussen 26% en 73% van de patiënten na 5 jaar vrij van de ziekte.
er zit iets in haar hoofd onder haar oog wat er niet hoort te zittuh
dan word ze in utrecht opgenomen en dinsdag een kijkoperatie..waarbij ze stukjes weefsel gaan wegnemen en onderzoeken. ook nog een scan van haar hals erbij en dan krijgen we volgende week donderdag duz te horen of ze er wat aan kunnen doen of dat het niet behandelbaar is
echt lijkt of ik in een waas leef en ineens word wakker geschud en ik besef dat me moeder wel eens dood kan gaan.. zo ineens
i.i.d geval sluiten ze niet uit dat t een hodskinsvorm kan zijn
