Demodex

weet je dat zeker jojo? want volgens mij krijg je altijd een inlogscherm te zien als je geen lid bent ?

als je het beste met je hond voor heb, zal ik ergens anders een ander mailadres aanmaken.
kleine moeite hoor.laatste aanpassing 24 april 2005 14:31

Ik hoop toch niet dat je hiermee bedoeld dat ik niet het beste met mijn hond voor heb omdat ik geen ander email adres aanmaak.

Demodex-Canis (oftewel jeugdschurft) is een bij - jonge vooral kortharige honden veel voorkomende huid-aandoening.
Deze aandoening die zich manifesteert als een roodachtig kaal plekje, vooral op hoofd en voorpoten, kan overigens op meerdere plaatsen van de huid voorkomen.
Een niet bonafide fokker wil deze aandoening nog al eens miskennen met de navolgende kreten:
- jeugdschurft gaat vanzelf wel over als de pup ouder wordt!
- of de schedel groeit te hard en dit kan de haargroei niet bij houden!
- en soortgelijke misplaatste kreten.


Het tegendeel is waar.
Hoe eerder men een diagnose laat stellen bij de dierenarts hoe beter!!
Laat U als veelal nog jonge Stafford eigenaar niet misleiden en ontdekt U roodachtige kale plekjes bij U hond dan is een gang naar de DIERENARTS geboden en wel onmiddellijk!!!
Is door de DIERENARTS de diagnose "DEMODEX-CANIS" vastgesteld, dan bestaat meestal de behandeling uit: het wassen van de hond met TACTIK of ECTODEX. DEMODEX is overigens niet bewezen besmettelijk voor andere honden.

DEMODEX... Wordt in bepaalde lijnen meer besmettelijk geacht dan in andere lijnen maar hierover verwijs ik U graag naar Dierenarts specialist MAARTEN KAPPEN.


--------------------------------------------------------------------------------
Wellicht hebt u al eens van de wat vreemde term DEMODEX CANIS gehoord.
Hiermee bedoelen we de schurftmijt die verantwoordelijk is voor één van de huidaandoeningen die met name de jonge opgroeiende honden kan treffen. Het is daarbij tevens een van de meest voorkomende parasitaire (d.w.z. door kleine beestjes veroorzaakte) huidproblemen die, zoals we zullen zien, soms ook erg lastig te bestrijden is. De demodexmijt bevindt zich in de haarzakjes van een groot gedeelte van de hondenpopulatie, ook de gezonde!
Men gaat er van uit dat de mijt zich voedt met talg en huidresten, waardoor in de haarzakjes grote hoeveelheden van deze mijten kunnen uitgroeien vanuit het ei tot het volwassen stadium. Hierbij wordt het haarzakje met het haar volledig verwoest,zodat de hond een of meer kale plekken kan krijgen. De aantasting van de huid maakt haar ook tot een ideale voedingsbodem voor bacteriële besmetting die de symptomen weer sterk kan verergeren. De mijt zelf: het is een langwerpig beestje met 4 paar pootjes en een zuignap aan de punt.


--------------------------------------------------------------------------------
Je kunt dus pas spreken van een echte DEMODEXINFECTIE als er meer dan normaal demodexmijten in de aangetaste huid aanwezig zijn. Hoe komen die in de haarzakjes terecht, zult u zeggen, en waarom juist met name bij jonge honden? Ofschoon hierover nog lang niet alles bekend is wordt aangenomen dat de pups tijdens de eerste 2 á 3 dagen van hun leven de demodexmijten door direct contact met de teef oplopen. Problemen ontstaan er echter pas op het moment dat er waarschijnlijk een verminderde afweerreactie van de pup of hond, de mijten die hij normaal bij zich draagt, de gelegenheid krijgen zich enorm te vermenigvuldigen. Het is overigens onwaarschijnlijk dat de ene volwassen hond de andere besmet. Die verminderde afweerreactie kan een (deels) erfelijke achtergrond hebben, hetgeen blijkt uit het feit dat het bij bepaalde rassen duidelijk meer optreedt (Dobermann Pinchers, Bobtails, Bloedhonden, Duitse Dog) en dat je het bij bepaalde fokcombinaties meer ziet dan bij andere.
--------------------------------------------------------------------------------
De huidaandoeningen die de DEMODEXMIJT veroorzaakt kunnen zeer verschillend zijn; ze variëren van een kaal rood plekje met enige schilfering tot een sterk verdikte rode met korsten en pus overdekte kale huid. We onderscheiden echter twee hoofdvormen namelijk de PLAATSELIJKE vorm en de GEGENERALISEERDE (= over het hele lichaam voorkomend) vorm. Bij de eerste vorm kun je met name rond de kopstreek problemen verwachten, bij de laatste op vele plaatsen van het lichaam. De GEGENERALISEERDE vorm gaat meestal gepaard aan een bacteriële infectie en is mede daarom erg lastig te bestrijden. Daarnaast gaan we ervan uit dat juist deze honden problemen met de eigen afweer hebben waardoor bestrijding van de mijten door de hond zelf veel te gering is. Hierbij wil de behandeling in incidentele gevallen wel eens vruchteloos zijn; zolang er behandeld wordt gaat het redelijk en kun je het eniger mate onderdrukken, maar zodra je stopt steekt het onmiddellijk weer de kop op.
De plaatselijke vorm is goed te behandelen. Een groot gedeelte hiervan verdwijnt ook spontaan na enige weken tot maanden. De behandeling bestaat uit het dagelijks wassen van de hond met een oplossing van een speciaal ANTI-PARASITAIR MIDDEL. Men moet nauwgezet de dosering en het behandelingsschema aangehouden vanwege het feit dat anders vergiftigverschijnselen kunnen optreden. Een ook nogal eens gebruikt inspuitbaar ANTIPARASITAIR MIDDEL blijkt bij DEMODEX problemen geen verbetering te geven. De bijkomende bacteriële infectie wordt bestreden met langdurig gebruik van antibiotica, welke goed werkzaam dienen te zijn bij huidinfecties, hetgeen lang met alle antibiotica zijn. Kortom een simpele plaatselijke DEMODEX infectie heeft een goede prognose, maar bij de gegeneraliseerde vorm moet de prognose als gematigd worden gesteld.

Jeugdschurft komt vrijwel uitsluitend bij de hond voor. Het is vaak zeer hardnekkig. De behandeling is meestal langdurig. In zeldzame gevallen zien we de jeugdschurft bij de kat.
De verwekker van jeugdschurft is de demodex mijt. De naam "jeugdschurft" is eigenlijk niet correct, want demodex kan bij alle leeftijden voorkomen. Het komt meestal bij jongere dieren voor. De infectie wordt meestal overgebracht van moederdier op de pups. Dit gebeurt waarschijnlijk in de eerste drie dagen na de bevalling. Besmetting van pups onderling is zeer onwaarschijnlijk. Voor de mens is de infectie niet gevaarlijk.

Mijten zijn niet met het blote oog zichtbaar en leven onder de huid van de gastheer. Er zijn verschillende soorten, afhankelijk van hun voorkomen en effecten. De vrouwelijke mijt legt eitjes in de huid van de gastheer. Deze komen uit in een paar dagen en binnen 1-3 weken zijn de mijten volwassen. De foto, ongeveer 150 maal vergroot, geeft de mijt weer. De mijt heeft 4 paar poten en horen daarmee tot de spinachtige.

Deze mijt komt voor in de haarfollikels van vooral kortharige, jonge honden en veroorzaakt demodex (jeugdschurft/ jonge-hondenschurft). Bij 3-12 maanden oude honden ziet men kale plekken op de kop (ogen, wangen), hals en binnenzijde voorpoten. Bij een chronische infectie komen over het hele lichaam rode plekken voor (door secundaire bacteriële infecties). De mijt kan slechts Demodex veroorzaken bij een reeds verminderde afweer.


Demodex wordt in twee vormen gezien:

De lokale vorm.

De huid is op enkele plaatsen lokaal aangetast. Meestal op hoofd, snuit en poten. Hier is duidelijk een kale plek te zien. Regelmatig is alleen enige kaalheid en roodheid te zien. Jeuk komt in bepaalde gevallen voor.










De algemene (gegeneraliseerde) vorm.

De huid kan aangetast zijn over het gehele lichaam. De huid vertoont, haaruitval, met of zonder jeuk, al dan niet met grote bloedende zweren (bloedende zweren zijn hier niet zichtbaar). Meestal ontstaat ook hierbij een bacteriële ontsteking. Hierdoor reageert de hond meestal in eerste instantie goed op antibiotica. De mijt wordt hiermee niet bestreden, echter allen de bacterie. In de praktijk wordt dienovereenkomstig waargenomen dat als de antibiotica uitgewerkt is, de bacterie weer terug komt. Hierdoor is de algehele weerstand van uw huisdier verder afgenomen. Waardoor de mijt nog sterker wordt en de aandoening zich verder gaat uitbreiden!
De diagnose wordt gesteld door een afkrabsel van de huid. Deze wordt onder de microscoop bekeken. Het afkrabsel wordt tot bloedens toe diep gemaakt. De mijt zit namelijk diep in de huid.

D

Wat zijn huidmijten ?

Welke klachten veroorzaken ze ?

Hoe wordt de diagnose bij huidmijt gesteld ?


Welke mijten zijn er en hoe worden ze behandeld ?

-- Chevletiella (stofmijt)

-- Sarcoptes (jonge hondenschurft)

-- Demodex

-- Notoedres cati



Wat zijn huidmijten ?

Huidmijten zijn kleine ectoparasieten die niet met het blote oog zichtbaar zijn.
Ze leven op of in de huid. Doordat ze bewegen en gangen graven in de huid veroorzaken ze jeuk en huidbeschadigingen. Hierdoor treden vaak complicaties op zoals zware huidontstekingen. De mijten planten zich voort door middel van eitjes leggen in én op de huid. Besmetting vindt met name plaats door direct contact, sommige mijten besmetten uw huis zodat elke hond of kat in het huishouden besmet raakt.



Welke klachten veroorzaken ze?

Doordat de mijten op óf in de huid leven veroorzaken ze irritatie bij uw huisdier. Hierdoor, en door het likken en krabben, wordt de huid: rood, kaal, schilverig en kunnen er puistjes gevormd worden.
Sommige mijten, zoals Cheyletiella, kunnen ook de mens besmetten wat zich uit in lichte jeuk en rode vlekjes op met name de armen.

Hoe wordt de diagnose huidmijt gesteld?

Als Uw huisdier last heeft van jeuk of als er huidklachten zijn dan vindt er meestal een diep huidafkrabsel plaats: met een steriel operatiemesje wordt op 3 verschillende plekken de huid zodanig afgekrabt tot er een schaafwondje ontstaat.
Dit afkrabsel wordt onder de microscoop bekeken.
Als er het vermoeden is dat uw huisdier last heeft van de Cheyletiella mijt dan wordt er een oppervlakkig huidmonster genomen: door middel van plakband, stofzuigermethode of door een druppeltje olie op de huid aan te brengen en vervolgens weer af te krabben wordt de oppervlakte van de huid onder de microscoop bekeken.
Ook al wordt er geen mijt gevonden in het afkrabsel dan kan soms toch de diagnose huidmijt worden gesteld. Dit gebeurt aan de hand van het klinisch beeld: waar is als eerste de jeuk ontstaan, wat zijn nu de jeuk plekken, hoe ziet de huid eruit, hebben andere huisdieren of mensen ook last van jeuk?


Welke mijten zijn er en hoe worden ze behandeld?


Cheyletiella


Komt voor bij: honden (Ch. Yasguri), konijnen (Ch. Parasitovorax) en katten (Ch. Blakei).
Deze mijt komt voornamelijk bij jonge dieren voor en leeft op de huid. Vaak worden ze al in het nest besmet, soms vindt de besmetting op shows plaats.
Bij ons kan deze mijt rode jeukende vlekjes op onze huid veroorzaken. Symptomen: voornamelijk op de rug lichte schilvering, jeuk varieerd.

De Cheyletiella mijt wordt d.m.v. een oppervlakkig huidmonster vastgesteld.
Behandeling: aangezien de mijt ook in huis zit moet het huis behandeld worden: met een speciale huisspray alle vloeren behandelen of in elke ruimte een vapona-strip hangen.
Alle dieren in het huishouden moeten 1 maal per week gewassen worden met een speciale shampoo (b.v. Defencare shampoo) voor minimaal 4 weken. In plaats van wassen kunt u uw huisdieren ook 1 keer per maand met Frontline spray (zie parasieten plaza, vlooienbestrijdingsmiddelen) insprayen voor 2 maanden.


Sarcoptes
komt voor bij: honden (Sarcoptes scabiei) en wordt zelden op de kat gezien.

Ook wel jonge hondenschurft genoemd. Deze mijt komt met name bij jonge honden voor en leeft in én op de huid. Ze worden meestal al in het nest met deze mijt besmet.
Bij de mens kan de mijt rode vlekjes op armen en buik veroorzaken (zoönose).
Sarcoptes wordt vastgesteld d.m.v. een diep huidafkrabsel vastgesteld.





Symptomen: veel jeuk, rode huid en huidontstekingen. De klachten beginnen meestal aan de kop (oren!), poten en de onderkant van de buik.
Behandeling: 1 maal per week een injectie gedurende 3 weken. Eventuele huid-ontstekingen worden met een antibioticumkuur behandeld. Deze injectie mag niet gegeven worden aan collie's en collie-kruisingen. Wassen met een speciale shampoo heeft helaas niet altijd het gewenste resultaat.
Er is ook een nieuw middel tegen hondenschurft: stronghold, door een simpel pipetje in de nekvel aan te brengen wordt de mijt gedood.

Demodex

Komt voor bij: honden (Demodex canis), en katten (Demodex cati, zeer zeldzaam)


Deze mijt komt waarschijnlijk op elke honden-/katten huid voor, zonder enig probleem te veroorzaken. Echter, als de afweer voor deze mijt ontbreekt dan veroorzaakt hij zware klachten. Deze fout in de afweer is een storing van de T-lymfocyten wat resulteert dat het huisdier geen enkele afweer heeft tegen deze mijt. De rest van de afweer werkt prima. Het vermoeden is dat deze fout erfelijk is. Zodoende moet de fokker gewaarschuwd worden zodat hij niet verder fokt met de teef of reu.
Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte!
Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens.
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest.
Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.
De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond De mijt kan zich op 2 manieren uiten:

1) de schilverige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop.
Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam.
Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten).
Vervolgens wassen met een shampoo die de haarfollikels goed schoonmaakt.
Daarna verschillende keren wassen met de mijtdodende shampoo Ectodex (c) totdat de huidafkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kan soms een aanvullende behandeling met de tekenband Preventic nuttig zijn.Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn. De aanwezige huidontstekingen worden met een speciale antibioticum kuur behandeld.



Notoedres cati komt voor: bij katten en konijnen

Deze zeldzame mijt is zeer besmettelijke is voor katten en konijnen. Door direct contact kan ook de hond en de mens (zoönose) besmet raken.
Symptomen: sterke huidschilvering gepaard gaande met veel jeuk. Voornamelijk op kop en poten.
De mijt wordt vastgesteld met behulp van een diep huidafkrabsel.
Behandeling: alle katten en konijnen moeten behandeld worden. De schilvers moeten weggewassen worden en vervolgens worden alle dieren 2 maal met een injectie behandeld. De behandeling slaat meestal goed aan.