Verslaving

Verslaving is een hersenziekte.
Er komen steeds meer aanwijzingen voor de stelling dat drugs, alcohol en nicotine onze hersenen fundamenteel veranderen. De kunst is om de kennis bij de hulpverlening te krijgen.

Verslaving is geen vorm van afwijkend gedrag, maar een ziekte. Wie zich te buiten gaat aan roesmiddelen, beschadigt zijn hersenen en door die beschadiging kan hij er moeilijk vanaf blijven. Deze visie op het verslavingsprobleem is in ons land nog betrekkelijk nieuw, maar begint gemeengoed te worden.
In de Verenigde Staten wordt al langer in deze richting gedacht. Op de bijeenkomst in oktober voor wetenschappers, georganiseerd door NWO en ZON, organisaties die wetenschappelijk onderzoek sturen, sprak Terry Robinson over de nieuwste inzichten. Hij is neurowetenschapper bij de vakgroep psychologie van de universiteit van Michigan. Onze zenuwcellen onthouden dat je middelen hebt gebruikt, vertelde hij. Een jaar na gebruik, blijken de neuronen nog steeds gevoelig te zijn. De dendrieten op zenuwcellen groeien door drugsgebruik, waardoor je er steeds gevoeliger voor wordt. En - zeer opmerkelijk - bij gebruik in een stressvolle omgeving is het effect nog sterker. 'Het idee is nu', aldus Robinson, 'dat drugs, alcohol en nicotine de hersenen fundamenteel veranderen.' onderzoek waaruit dit blijkt, wordt gedaan met ratten.

Robinson heeft geen reden om aan te nemen dat het bij mensen anders werkt. 'De basisstructuur van onze neuronen is namelijk eender.' Hij zei ook dat nog niemand weet hoe je die wijziging in zenuwcellen ongedaan kunt maken. Alan Lashner roemde de neurowetenschappen met hun moderne middelen om het fenomeen verslaving bij mensen te bestuderen, de MRI-scan waarmee je hersenen bij leven kunt bestuderen. Hij is directeur van het National Institute of Drug Abuse, de organisatie die het voornamelijk biomedisch onderzoek op het gebied van drugs en verslaving in de Verenigde Staten stuurt. 'We beginnen steeds beter te begrijpen dat drugs hersenen geheel beïnvloeden', zei Lashner.

'Maar wat maakt iemand tot een vrijwilliger of tot een slaaf van middelen?
In hoeverre spelen genetische factoren een rol? Wat beschermt mensen die wel risico lopen en toch niet gebruiken? En wat is de rol van stress bij druggebruik? Veel mensen gebruiken verdovende middelen immers als een vorm van zelfmedicatie. We weten dat je in behandelingen meer succes behaalt als je er sneller bij bent. Welk proces speelt zich af dat tot verslaving leidt? We gaan er op studeren', zei Lashner enthousiast. 'Want van molecuul tot zorg is het nog een hele puzzel.'

Gedragstherapie

De behandeling van verslaafden gaat steeds vaker in de richting van medicamenteuze therapie in combinatie met cognitieve gedragstherapie. Richard Rawson, directeur van een verslavingsonderzoek­instituut in Los Angeles sprak over de successen van het methadonachtige middel Laarm. ie houdt er mensen langer mee in behandeling dan met methadon, zei hij. Je hoeft het niet dagelijks in te nemen. Het grote voordeel daarvan is, dat daardoor de leefsituatie van verslaafden stabieler wordt.

Die indeling fysiek - geestelijk vind ik een beetje raar overigens, drugs geven een gevoel, dat is een lichamelijk iets, dus eigenlijk zou je kunnen zeggen dat het lichaam er naar verlangt.

Neuropsychopharmacology; Recovery of Function/Neural Plasticity. My research program emphasizes the relations between brain activity and behavior, and is presently focused on the functional organization of central monoamine neurons. Ongoing studies concern: (1) the nature of long-term changes in brain catecholamine systems and behavior PRUDUCED BY REPETED EXPOSURE TO PSYCHOMOTOR STIMULANT DRUGS OR STRESS, and the implications of these for addiction and relapse; and (2) the nature of neural adaptations responsible for recovery of function following damage to brain monoamine systems.