Hier komt mijn bevallings-verhaal
De bevalling : 23 januari 2006
Half 5 s'ochtends begonnen de weeen. Ze kwamen eigenlijk meteen heel regelmatig..zo om de 5/6/7 minuten telkens..en ze werden na iedere wee ook sterker..dus ik na de 4de wee mijn vriend wakker gemaakt en een uur later de verloskundige gebeld, dat het begonnen was..die kwam rond half 8 eventjes kijken, maar toen had ik nog maar 1 cm.. rond een uur of 1 kwam ze weer en toen was het al 5 cm! en behoorlijk pijnlijk, maar ik kon de weeen nog wel goed opvangen..
De verloskundige belde rond een uur of half 3, dat er om half 4 plek was in het ziekenhuis (daar moest ik bevallen, omdat we in een flat wonen zonder lift) Dus wij om 3 uur naar het ziekenhuis gereden en we mochten meteen naar de verloskamer. Daar het hartje geluisterd en mijn bloeddruk opgemeten. Rond half 5 werden mijn vliezen gebroken door de verloskundige. Daarna even gedouchd, maar de weeen werden opeens veel sterker en volgde elkaar steeds sneller op..dus van die douche heb ik niet echt kunnen genieten.
De weeen kwamen nu om de 3 min en waren soms wel 2 min lang!! Nou, ik dacht dat ik gek werd! Sommige kon ik wel weg puffen..die langzaam opkwamen zeg maar..maar die weeen die plotseling kwamen en meteen sterk waren, die gilde ik wel uit

Half 6 zag ik het echt niet meer zitten en heb ik de verloskundige erbij laten halen en om nacose gesmeekt

hihi..die kreeg ik natuurlijk niet..helaas Ik vroeg haar wanneer ik ongeveer zou mogen persen..ze zei..rond een uur of half 8, als ik het zo voel. HALF 8?? Dat hou ik niet vol!! riep ik..Ik wil nu!! Ook dat vond ze niet verstandig, maar na een half uurtje kwamen de persweeen zelf al en kon ik ze niet meer wegpuffen..ja soms..
Dus toen mocht ik alsnog gaan persen om 6 uur. Dat was wel even een opluchting! Maar door de persweeen, voelde ik bijna de andere weeen niet meer opkomen, dus dat was wel lastig. Na bijna een uur geperst te hebben, mocht ik even op de baarkruk, maar toen ik er op zat, deed het veel erger pijn allemaal, dus wou ik weer in bed Maar door de baarkruk, stond het hoofdje wel meteen (dat het hoofdje niet meer terug zakt na een perswee) Heel fijn, maar ook heel pijnlijk! Alsof je uitscheurt, maar dan erger
De verloskundige zei na weer een paar keer persen, goed zo! ik denk nog een keertje en dan is ze er wel! Dat was wel fijn om te horen..dus ik nog een keer persen, maar nee hoor...godverdomme dacht ik, dat kind moet eruit! Dit doet fucking zeer!! Dus ik grote hap lucht...en ff mijn laatste energie der ingegooit..en ja hoor, het hoofdje werd geboren, even wachten nu, want de navelstreng zat eromheen. (niet strak gelukkig) Maar dat duurde me veel te lang! Dus ik riep...trek haar eruit!! (brandalarm ) Toen kwamen de schoudertjes en de rest heb ik er zelf uitgetrokken

En toen op mijn buik gelegd..
puff..nou, hoe ik me toen voelde..ik heb me zitten janken..wel van blijdschap en opluchtig hoor..dat was echt het beste gevoel van de wereld! Eindelijk mijn kleine meisje bij me..en natuurlijk die pijn weg

Puff, wat een emotie's komen er dan los..en niet alleen bij mij..de kleine begon meteen te huilen..en oma ook

hihi. Wat was mijn meissie mooi! Prachtig gezichtje en hele heldere donker blauwe ogen, die me aanstaarde..Heerlijk!
Om kwart over 7 ter wereld gekomen..helemaal schoon en al mooi donker roze

In totaal 14 uur weeen gehad waarvan zo'n anderhalf uur persweeen, maar hoe zwaar en pijnlijk het ook was..het was allemaal heel bijzonder! En ze hebben echt gelijk..zodra ze op je buik ligt..ben je alle pijn vergeten!