Afgelopen week na weer een heerlijk feestje te hebben gehad, zat ik thuis lekker in te kakken met een goddelijk raketje in m'n hand. Dit is vaste prik geworden. Lekker op de meest asociale manier op de bank of luie-opa stoel plaatsnemen, de beentjes rustend op de tafel en het hoofdje al slurpend en knikkend op standje genieten. Dit is nog niet heel lang een traditie, het is ingevoerd door een aantal vrienden van me. Ze noemen het Afteren. Liefst met een live-set diep brommend op de achtergrond. Niet kapot te krijgen zitten ze als brave schoolkindjes met een kauwgompje of ijsje na te zuchten. God moet wel van me houden, want bij de laatste maar zoveelste keer dat ik m'n lieve huisgenootje uit bed had gedreund was de enige opmerking die ik naar m'n hoofd geslingerd kreeg: 'Gast, mag het iets zachter? Ik probeer te slapen.. Maar wie is dit? Klinkt superchill.