Een lege plek, een groot gemis,
een fijne herinnering is al wat er nog is..
waar ben je nu, vraag ik me af?
om jou te kunnen vond ik zo fijn,
Om je los te laten, dat deed pijn..
Ik zal je missen, in dit leven,
en zal altijd om je blijven geven..
Waarom stierf jij zo jong?
nog niet eens een kwart van de wereld gezien,
wie weet zie je het daar boven misschien..
Hier beneden weten wij dat niet,
maar we hopen dat jij alles hier beneden ziet..
Waar ben je nu? Ben je de wind?
Ben je de golven?
We worden onder duizenden vragen bedolven.
Antwoorden zullen ooit worden gegeven,
maar dat zal dan zijn wanneer wij ook niet meer leven.
Iedereen weet, het valt gewoon niet uit te leggen.
die blik, die stilte, dat deed vaak zo zeer..
de melany van vroeger was je niet meer..
We zagen goed je stille verdriet,
maar helpen konde we je niet..
je wilde nog graag verdeer,,
maar je verloor dit gevecht..
Ik ben dan ook sprakeloos, en weet niet wat te zeggen!
Mell, het enige wat ik kwijt kan is:
dat ik je onwijs ga missen!!

Rust maar zacht, je heb het verdiend!
je vocht tot je laatste zucht..

Rust zacht kanjer!