Wat mis ik je verschrikkelijk veel rond me heen zeg.
Zoveel kleine en grote dingen waar ik niet bij ben of kan zijn.
Een spontaan dagje samen moeten we ruim van te voren plannen.
Iets wat moeilijk gaat met mijn werk.
Samen op vakantie zal er ook wel niet inzitten.
Hoor wel eens verhalen om me heen dat ik blij moet zijn dat het zo gaat en dat ik je om het weekend bij me heb.
En ja dat het ook anders kan.
Dat besef ik heel goed,maar blij zijn met deze situatie!
Nee, dat kan ik gewoon niet.
Iedere keer als ik je zie vertrekken of als ik weg moet gaan van je, sterft er iets in me.
Beetje bij beetje sloopt dit je en het is emotioneel vaak zwaarder dan ik wil.
Je gevoel krijgt steeds meer opdonders en de lijn tussen verdriet en boosheid blijkt dan soms erg klein te zijn.

De krantenartikelen die voorheen een raadsel voor me waren.
Klinken niet zo stom meer als vroeger.
"Vader vermoord kinderen en dan zichzelf"
"Moordernaar van kinderen blijkt vader te zijn"
Niet dat het speelt of in mijn kop zit.
Maar als ik al stuk ga.
Wat doet het met een ouder als hij zijn of haar kind niet meer mag zien.
Of dat jij je kind niet mag zien en dat het nu woont bij je ex met een andere partner.
In ieder mens schuilt een gevaar.
Als je alles van een mens afpakt waar hij van houd, kan het licht bij iedereen uitgaan.

Je vragen worden ook steeds een grotere confrontatie met het gemis wat jij dus nu ook al voelt in je kleine hartje.
Waarom woont Mama niet hier?
Blijf je Papa?
Ik wil hier blijven en afgelopen weekend kom je aanlopen met de trouwring om je veelste kleine vinger.
Geloof me..dan ga je stuk op zo'n moment als vader zijnde.
Kan wel een grote mond hebben,maar heb een veelste klein hartje voor dit soort dingen.
Mijn ogen branden ook weer heerlijk tijdens het typen.

Ja nog zo'n mooie uitspraak van mensen.
Ach het went, je leert met de situatie leven.
Geen enkele ouder moet dat gevoel toch kunnen hebben.
Tygo is mijn alles en ik zou letterlijk mijn arm geven voor zijn leven.
Mensen die me echt kennen weten hoeveel Tygo mij waard is.

Als ik ergens om geef of voor ga,dan doe ik dat met de volle 100% van mijn hart.
Jeroen kent simpelweg geen middenweg,maar gaat voor alles of niets.
Ik ben er altijd voor je Tygo en ook als het moeilijk is.
Ik ben geen opgever en zal je altijd helpen en steunen.
Duidelijk een kracht en sterkte wat ik van mijn moeder heb meegekregen.
Hoe moeilijk ik deze situatie ook vind Tygo.
Weglopen doe ik niet. Je vader is een strijder.

Misschien moet ik dit niet verwoorden of opschrijven en komt het negatiever over dan ik bedoel.
Maar het is mijn emotie en het komt recht uit mijn hart en moet het op een manier kwijt.
Misschien dat ik er meer mensen mee raak of dat er andere zijn die hier steun aan hebben,omdat ze leven met het zelfde gevoel.
Ieder moment dat ik samen kan zijn met je, pakt niemand van ons af en in mijn hart ben je altijd bij me.
Iedere avond loop ik naar je slaapkamer en ook al lig je daar niet meer.
Ik wens je nog steeds iedere avond weltrusten.

Ik hou van je mannetje.
Meer dan van wat dan ook op deze wereld.

Kus Papa