Een begin van een sprookje zonder happy end?

Tussen ons bloeide iets en het leek oprecht, we hebben een tijd samen het heel fijn gehad! Misschien heb je inderdaad last van je korte termijn geheugen zoals je me ooit zei, dus even een opfrissertje…… Ik kan het niet zomaar naast me neer leggen vriendje!?

Ik onderneem deze poging je te bereiken als ik dat namelijk niet zou doen zou ik 100% in ongewisse blijven nu heb ik nog een kans op enig respons.

Van jou te houden is niet moeilijk je gaf me zoveel vreugde als ik naar je keek en in je ogen zag dat je het VERDOMD naar je zin had bij mij! Leerde je kennen als een gejaagd dier maar zag ook dat in verloop van de tijd je bij mij steeds meer rust vond.

Je lichaam reageerde op elke handeling ik verrichtte en je mannelijkheid groeide van moment tot moment. Ik heb het me allemaal niet verbeeld hoe graag je bij me wegkroop zonder schaamte met je duimpie in de mond…………………………………………………..

Jij was dol op mij in hoeverre hadden deze woorden betekenis of zei je slechts wat je dacht dat ik wilde horen? Uit dank eerder! Dan uit liefde gemeend?

Een sms dat je nooit zomaar uit me leven weg zou lopen (je had het me beloofd)!?
En toch waar ben je nu dan? Zelfs mij brievenbus blijft leeg!? Je dacht elke dag wel even aan me vond me lief en zijn meer dan vrienden. Het meisje van plezier……?

Een lange tijd voorbij sinds we elkaar voor het laatst hebben gezien of gesproken, een teleurstellend telefoontje was het laatste contact. Jou telefoon bleef uit en onbeantwoord de rozen in me tuin nimmer ooit gevonden!

Slapeloze nachten van alles ging er door me heen. Nu weet ik dat ik me vergist heb het was geen onmogelijke situatie maar een keuze bewust gemaakt mij de rug toe te keren helaas zal ik de antwoorden nooit weten die zijn alleen jou bekend.......?

Ooit zo tastbaar nu zo onbereikbaar. Het zou een leegte moeten zijn jij achterliet maar nog elke dag terroriseer jij mijn gedachten. Ik snap het gewoon niet!

Op een dag sta je voor me spontaan of geheel onverwachts. Ik zal je terug zien!

Wat ik voelde waren de gevoelens die jij in me naar boven haalde! en er uiteindelijk voor bedankte!
Laten we eerlijk zijn dat had toch ook op een vriendelijke manier gekund…. ! Een teken van leven? Dat is alles! Of heb je liever dat ik je voor mij dood verklaar?
Ik weet nu dat ik je voorgoed moet loslaten alle hoop op wat dan ook negeren, vergeten elk moment omdat jij dat verkoos , dit zal mijn laatste schrijven zijn.

het beeld wat ik had is verloren! Het heeft een nieuw zicht gekregen, niks is wat het lijkt en die regel is jou op het lijf geschreven!