Het is toch eigenlijk allemaal maar prachtig mooi dat het kan, dat het nog mag, en dat het gebeurd, want zo zit je lekker de 1000 meter vrouwen te kijken, wint die tijger van een Timmer en de hele “ovaal” uit z’n dak, en onderweg naar een biertje besluit ik om er een paar extra voor het koningshuis te halen, want die zaten maar een beetje droogjes uit hun ogen te kijken.

Terwijl ik maxima bijna doof schreeuwde met de vraag of ze haar wijn even wou aanpakken reageerde Wim-lex enthousiast: “Heee een biertje is die voor mij?” waarna hij mij vriendelijk bedankte en plechtig beloofde dat de volgende van zijn rekening kwam, de grap dat ik die uiteindelijk zelf betaalde wimpelde hij simpel af met het antwoord dat hij nog wat smeergeld van Lockerbie op zak had!

Tijdens de huldiging in het Holland Heineken Huis gisteravond, werden ik en me vriendin aangesproken door twee potige heikenneuters welke streng doch beleeft aan ons vroegen of we even wouden mee lopen, onderweg vroeg ik me af of er misschien toch GHB in de drank van Wim-lex en Maxim A. terecht was gekomen.

Achteraf viel het mee, we werden “officieel” uitgenodigd om bij onze toekomstige koning een biertje te komen drinken met de nadruk op bij, want met onze Wim-lex een biertje drinken lijkt niet gegeven te zijn voor simpele burgers, want toen wij “backstage” geloodst werden in het Holland Heineken Hok, bleek dat er meer mensen waren uitgenodigd door Wim-Lex terwijl wij van een van de medewerkers een glas champagne in onze hand geschoven kregen, besloot ik om er maar even een lekker sigaartje bij op te steken, ik had het doosje nog niet eens in me hand of er stonden al 5 hobbits om me heen; hoe durfde ik het in me hoofd te halen om in bijzijn van topsporters te gaan roken, toen ik als antwoord gaf dat ik het anders zelf wel even wou vragen of Erben en Mariane er moeite mee hadden, maakte dat de potige smurfen niet vriendelijker.

Na een kwartiertje champagne te hebben gedronken en te zijn aangegaapt door mensen die blijkbaar erg graag naast prins pils en aanhang stonden, besloten wij om de gezelligheid maar weer eens op te zoeken. Halverwege het hok werden me vriendin en ik staande gehouden door onze koninklijke hoogheid met de vraag waar we naar toe gingen, want ze hadden nog niet eens de tijd gehad om zich aan ons voor te stellen. Me vriendin antwoorden droogjes dat we ons niet echt thuis voelde tussen al die “hotemetoten”.

Hij keek ons begrijpend aan en vroeg of we anders zin hadden om morgen te lunchen met zijn vrouw en de kinderen, hij kon niet beloven dat er geen hotemetoten waren maar er mocht wel gerookt worden…