Mijn gedachten zitten weer aardig in gevecht en merk aan mezelf dat ik weer op een kruispunt ben beland.
Een punt waar je je richting verandert en waar je de juiste route moet kiezen.
Op het kruispunt tref ik mensen aan die geen keuze maken en elk weekend naar de drank pakken,want met drank komt alles blijkbaar minder beroerd over.
Veel mensen vluchten ergens in,maar gelukkig is dat voor mij nooit echt een optie.
En ja het is ook voor mij moeilijk om te kijken in de spiegel kijken.
Het is makkelijk voor mezelf om te zien dat ik een sociale jongen ben,maar het is moeilijk om te zien dat daar ook een egoistische kant van mij aan zit.
Het is makkelijk om te zien dat ik veel mensen om me heen heb,maar het is moeilijk te beseffen dat ik me daardoor juist ook eenzaam voel.
Maar die kritische zelfblik houd me juist wel in balans.

Ik weet dat op het kruispunt 1 van de afslagen dood loopt en ben het meest bang voor die afslag.
De dood is misschien wel mijn grootste angst,want dat past zo niet bij mij.
Ben al te vaak dood gegaan van binnen en dat gevoel wil je echt niet.
Ik ben en voel me wakker en hou mijn ogen open en dus sla ik die afslag over.

Ik kan ook de afslag rechtdoor kiezen.
Lekker makkelijk en veilig.
Al besef ik dat die afslag me nergens brengt.
Niets geleerd en niets verandert en herhaal daar als een repeat functie de kunstjes die ik al deed in mijn leven.
Dat voelt als stilstand en dat gevoel haat ik.

De laatste afslag is de afslag waar afscheid en kennis elkaar ontmoeten.
Voor het betreden van een niewe weg is het soms nodig elkaar los te laten.
Blijkbaar neem ik die afslag vaak te makkelijk,want vele kunnen mijn tempo niet bijhouden.
Terwijl de ene nog aarzelt en het loslaten rustig aan wil doen, sla ik die weg vaak alweer in.
Veel mensen staan op zo’n punt en handelen met hun verstand.
Ik volg mijn hart.
Je verstand is er alleen om keuzes van je hart te begrijpen die je verstand niet maken kan.

Helaas doordat je die keuzes makkelijker maakt stoot je wel eens mensen voor hun hoofd.
Ik moet die keuze en controlle zelf houden en kan niet wachten op de massa.
Maar besef heel goed dat voor veel mensen er over nadenken vermoeiend is en de voorkeur dus liever geven aan oordelen.
Oordeel maar,maar voor mij is dit het beste.
Wat ik doe, doe ik 100% en met mijn hart.

Ik vervolg mijn weg op het kruispunt.
Gooi mijn hoofd in mijn nek en volg het pad verder naar de zon.