Steeds vaker hoor ik opmerkingen als: Die J-Bo heeft toch een mooi leven!
En ondanks dat ik niet mag klagen, zien mensen toch alleen de buitenkant.
Door de werkzaamheden op feesten en met artiesten blijk je dan ineens iemand te zijn.
Je word altijd wel een keer herkent en er gaat geen feestje voorbij dat iemand met je op de foto wil.
De foto’s doe ik altijd met liefde en plezier,want ook ik vind aandacht gewoon leuk.
En wees eens eerlijk..wie niet?

Toch geven deze foto’s vaak ook juist een verkeerd beeld van mijn leven.
Het muziek wereldje is niet zo mooi als het lijkt op de foto’s.
Coke snuivende buitenbeentjes die denken dat ze de man zijn en niets anders kunnen dan haantjes gedrag vertonen.
Het hele wereldje is zakelijk en alles draait altijd om deals.
En het werk is vaak zwaarder dan men beseft.
Daarnaast koste dit wereldje me zoveel aandacht en tijd dat ik er ook mijn gezin mee heb verloren.
En hoe leuk ook alle aandacht lijkt van de dames.
Uiteindelijk voel je jezelf alleen en woont je kind niet meer bij jou.

Toch zit de liefde voor muziek diep bij me.
Boosheid,angst,verdriet,onzekerheid..alle emoties kan ik delen met muziek.
Muziek is er simpelweg altijd voor me.
Voor mensen gelt dit helaas niet zo.

Afgelopen Bassrulers Outdoor met een week van gemiddeld 4 uur slaap per dag, kwamen de opmerkingen op de dag zelf weer.
Hey J-Bo, ruilen?

Ik bedacht me met een klein lachje van binnen.
Je zou het nog geen week trekken,maar ja..neemt het ze kwalijk.
Die zien morgen alleen de foto’s weer on-line staan op internet waar ik lachend en met plezier opsta.