Menndi

>.......
Gestommel. Langzaam opende ik mijn ogen. Het was donker en stil.
Ineens schoot ik geschrokken omhoog en zat ik rechtop
in mijn bed met de ogen wijd opengesperd.
‘Dat was…vreemd,’ dacht ik. Ik kende de geluiden van dit huis
als mijn broekzak, maar wat ik zojuist hoorde had niets te maken
met oude leidingen of uitzettend hout. Opnieuw dat geluid.
Ik spande mijn oren tot het uiterste in, maar het enige
wat ik hoorde was het bonzen van mijn eigen hart.