LIEFDE
Liefde wordt over het algemeen in verband gebracht met het in relatie zijn met een partner. Maar dat is persoonlijke liefde. De liefde waar ik het hier over wil hebben is als je in relatie bent met jezelf en je omgeving. Wat het tegenovergestelde is van liefde tussen 2 mensen, die gewoonlijk totaal in elkaar opgaan en hierdoor net als het gros van de mensen afgesneden zijn van de omgeving. De meeste mensen leven op een eilandje, geisoleerd "kom niet op of aan mijn eilandje". We hebben ons opgesplitst in een IK met mijn belangen tegenover een jij met jouw belangen. Dit afgescheiden zijn is een poging om de waarheid over onszelf en de wereld te ontkennen. De waarheid is echter dat we per definitie of we nou willen of niet met elkaar verbonden zijn. Er is zelfs geen vorm van bestaan mogelijk die losstaat van andere bestaansvormen.
Als we dat beseffen, waarom zullen we dan nog andere mensen uitbuiten, uitsluiten of manipuleren, als we dat uiteindelijk onszelf aandoen. Waarom zullen we ons dan nog verschuilen achter hoge muren? Waarom zullen we ons nog beter voordoen als we zijn? Waartegen zouden we ons dan nog moeten beschermen? Waarom zullen we dan nog doorgaan met de aarde te plunderen en te vervuilen als we daarmee onszelf vervuilen? Waarom zullen we uberhaupt de relatie die we met iedereen en alles hebben nog langer ontkennen? Vanuit dit perspectief gezien is het allemaal verspilde energie.
Dit brengt ons van liefdeloosheid jegens onze medemens en natuur naar een liefdesrelatie met iedereen en alles. Om dit tot uitdrukking te brengen, hoef je alleen maar je hart te openen en als je je hart opent, open je ook het hart van iedereen. Iemand met een "open hart" is vrij van afgunst, jalouzie, hebzucht of agressie. Een liefdevol mens straalt warmte en levensvreugde uit, heeft gevoel voor schoonheid, is behulpzaam en begrijpend, kan zichzelf op de achergrond houden (maar het is voor mij ook weleens fijn om op de voorgrond te treden!) en is blij met het succes van anderen.
