Ras & Lin

Thailand


Na bijna 11 uur vliegen komen we op 19 November aan in Bangkok. We hebben in Bangkok een guesthouse geboekt voor 3 nachten http://www.lamphuhouse.com/ De planning (voor als nog) is om na een paar dagen Bangkok naar de kust te trekken en daar lekker een tijdje te genieten van het niks doen.
(Hier moeten we vroeg mee beginnen zodat we kunnen wennen aan 1 1/2 jaar niks doen! )

Voor ongeveer een weekje of 3 zullen we verblijven in Jomtien, in een appartementencomplex genaamd condo Majestic http://travel.webshots.com/album/296503482xOHvmy aan het zwembad en een 800mtr van het strand!!

Na daar een hele tijd te hebben doorgebracht gaan we terug naar Bangkok en zullen we daar de omgeving nog verder verkennen.
Op 17 december pakken we het vliegtuig naar Cambodja.
---------------------------------------------------------
20-11-2008, Bangkok - Kho San
De eerste foto's staan in het album. Nog niet echt heel spectaculair, maar Kho San Road is dan ook niet echt boeiend om te fotograferen. We hebben 2 dagen lekker een beetje rondgehangen hier, de omgeving verkennen, lekker eten op zijn tijd en af en toe een drankje nuttigen. Morgen nog een dagje en dan door naar het strand. Inmiddels hebben we gehoord dat Jomtien/Pattaya niet echt lang uit te houden is, maar als alternatief kunnen we door naar Kho Chang en daar moet het een paradijsje zijn (is natuurlijk wel prijziger), maar we zullen het wel zien als we daar aankomen.
Hieronder Kho San Road.


24-11-2008, Jomtien
Op zaterdag zijn we in de ochtend vertrokken richting Pattaya/ Jomtien. De dag ervoor hebben we een goede lowbudget-dag gecreërd (tot +/- 2u in de nacht). Na lang uitgeslapen te hebben (aangezien we nog steeds met een jetlag lopen) gaan we na ons verlaat ontbijt rondlopen door Bangkok. We wilden richting een Buddha lopen, maar we werden aangesproken door een man die ons voor 20 Bath (= 50 cent) ons 5 plaatsen in Bangkok zou laten zien met zijn tuktuk. Dat klonk natuurlijk wel interessant.
Dus in de tuktuk
We hebben de Geluksbuddha gezien, de big Buddha toen naar een kleermaker die ons een duur pak aan wou smeren, toen langs het paleis van de koning, door naar de juwelier waar de man vroeg of we een 15 min wilden rondkijken dan kreeg hij gratis een liter benzine. Dat lukte best aardig een kwartier naar bling bling kijken. Man gelukkig en door naar een tempel. Terug bij de parkeerplaats is de man weg met zijn tuktuk, maar we hadden ook nog niet betaald? Een andere man vertelde ons dat hij om 17 uur afgewerkt was en dat het hem meer kostte om op ons te wachten dan dat hij terug ging om de tuktuk in te leveren. Natuurlijk had deze beste man ook een tuktuk voor handen. Als we wederom naar een kleermaker gingen (wel een andere natuurlijk) en zorgde dat hij een volle tank benzine kreeg, dan bracht hij ons gratis terug naar ons guesthouse. Dat zagen we wel zitten dus uiteindelijk hebben we uren rondgereden en hebben we nergens voor betaald!!
's Nachts hebben we echter toch nog een hoop geld uit gegeven aangezien we midden in de nacht honger kregen en er op uit gingen voor eten. Lekkere steak, met roerbakgroente en frietjes! en dus geen thais en duur...

Inmiddels zijn we in Jomtien aangekomen, een 150km onder Bangkok. Na verhalen te hebben gehoord over dat het hier niet zo zou bevallen, kunnen we zeggen dat wij daar anders over denken! Het is hier fantastisch!! Tenminste voor wat we nu gezien en gedaan hebben. Via Harrie, een bekende van de moeder van Ras, hebben we hier een leuke studio

met uitzicht over het zwembad!!

Harrie is een uitermate goede 'gastheer'. We hebben van hem een scooter gekregen voor een week, hij had onze koelkast al gevuld met water en lekker bruin brood! Hij heeft ons de omgeving laten zien en hier vlakbij zitten gewoon olifanten!!!!! GEWELDIG DUS!!! Vroeg in de ochtend worden die gewassen in een meertje, dus daar moeten we (nadat we geen last meer hebben van de jetlag) een keer kijken.
Ook zijn we naar een winkelcentrum geweest, die ontzettend groot was en goedkoop, want daar gaan de Thaise mensen zelf winkelen.
Bij thuiskomst is Linda lekker gaan zwemmen, Rachid voelde er toch nog niet echt iets voor... watje hè. Ook nu tracteerde Harrie ons weer, en wel op een broodje frikandel!!!
Gisteravond zijn we naar de Thaise markt geweest. Deze was mega groot en erg leuk. We konden door de lage prijzen het ook niet laten om van alles te kopen... maar uiteindelijk bleef het toch maar bij een paar Bath.

Morgen gaan we naar een eilandje hier een half uur van het strand af (kost 20 Bath = +/- 50 eurocent) en daar gaan we lekker zonnen (want dat is wel nodig... voor Linda dan) en snorkelen!!

28-11-08, Jomtien
We zijn nog niet op het eilandje geweest om te snorkelen omdat we andere plannen kregen. We zijn naar Nong Nooch Tropical Botanical Garden geweest. Heel veel planten dus... maar vooral ook heel veel interactie met dieren. check ons album!!!


Voor komende dinsdag hebben we voor 3 nachten een guesthouse op het eiland Koh Chang gereserveerd. Moet een soort van bounty-eiland zijn (dus Evelien we gaan je weer jaloers maken ). Daar willen we gaan duiken, snorkelen en op een olifant door de jungle trekken. Daarna gaan we weer terug naar Jomtien. We hebben er zin in!!! Eindelijk snorkelen en duiken!!!

06-12-08, weer terug in Jomtien
Afgelopen zaterdag, een week geleden dus, zijn we een dagje naar een eilandje hier in de buurt geweest, Koh Larn. Daar wilden we wat gaan zwemmen, zonnen en snorkelen.... maar helaas moest Ras weer van het snorkelen afzien (die pech had hij ook al in Egypte). Hij haalde namelijk zijn voet open aan een rots waardoor hij de rest van de dag maar op zijn strandbedje heeft gelegen.
(en dan nog steeds beweren dat Linda de lomperik is van ons 2 )
Gelukkig viel de snee mee en kon hij afgelopen donderdag op Koh Chang eindelijk gaan snorkelen!

Teruggekomen van Koh Larn kwamen we langs een man, spelend op zijn gitaar en zijn 'nicotine en alcohol verslaafde' hond... dat was toch wel een centje waard.


Door alle verhalen die we over Koh Chang gehoord hadden viel het een beetje tegen, een echt paradijs was het niet, maar was het nog steeds heel leuk!!
We hadden de 2e dag een leuk klein hutje, de eerste dag was het bijna overal vol en moesten we iets pakken wat we eigenlijk te duur vonden en dan vertellen ze er ook nog niet bij dat daar die avond een feest was tot 4 uur waar we te moe voor waren en dat ze om 8 uur weer aan de huisjes achter ons gingen werken.

We hebben daar een hele gave olifanten tocht gedaan (zie foto's) waar we aan het einde met de olifant gingen zwemmen.

De dag erop zijn we gaan snorkelen bij 4 eilandjes, waarvan er eigenlijk maar 2 eilanden waren en de andere 2 wat rotsen in de zee, waar we hele mooie vissen gezien hebben.
En 2 hele grote van meer dan een meter (we geloven dat het 2 baracuda's waren).
We hebben ook nog 1 octopus gezien wat heel gaaf was.

En 's avonds heb ik maar besloten om een tatoo te laten zetten op traditionele wijze!!

Wat overigens reuze meeviel, met een machine is pijnlijker en heb je er langer "last" van.

Helaas hebben we niet gedoken. Daar vroegen ze +/- €65,- p.p. voor en dat is ver boven ons te besteden budget, dus stellen we dat nog even uit.

Nu gaan we weer lekker chillen in Jomtien


16-12-08 Jomtien

Nou is het eindelijk zover nu zullen we dus echt gaan backpacken!
We hebben nu 3,5 week lekker in een mooi appartementje gewoond en vanuit daar lekker van alles kunnen gaan doen op ons scootertje maar dat is nu voorbij.

Morgenvroeg vertrekken we met de bus naar het vliegveld en dan vliegen we om 15 uur naar Cambodja.
Hier zullen we weer gebruik gaan maken van de guesthouses met de koude douches en de meestal wat mindere kamers.

We weten nog niet of we een ander telefoon nummer gaan gebruiken als dat in Thailand, dat zien we daar wel.
We weten ook niet hoe dat het met het internet zit of dat het zelfde werkt als hier of veel slechter we weten wel dat het veel duurder is. We moeten dus nog zien of we er net zo gebruik van gaan maken als hier in Thailand. Het kan dus zijn dat je langer op een reactie moet wachten.

Voor iedereen fijne dagen en een gelukkig 2009 gewenst vanuit het altijd zonnige Thailand


Cambodja
In dit land willen we graag vrijwilligerswerk gaan verrichten bij een weeshuis met 13 kinderen
Check http://savechildreninasia.org/
Dankzij Petra (via het internet zijn we met haar in contact gekomen) hebben we het emailadres gekregen van een bekende van haar, Yvonne. Zij en haar partner Peter hebben in 2006 vrijwilligerswerk verricht in het weeshuis.

Op onderstaande site kun je lezen hoeveel steun zij hebben geboden! Heerlijk om te lezen wat zij hebben kunnen betekenen voor die kinderen en voor 'vader en moeder' des huizes!!
Tevens is te lezen op hun site hoe zij ook andere organisaties over de wereld ondersteunen.
http://wereldreis.magicphotoworld.com/foto-overzicht/nieuws/67/weeshuis-phum-boeng-chhouk
------------------------------------------------

23-12-08 Battambang
We zijn goed aangekomen in Phnom Penh en we waren meteen verrast van het totaal andere beeld dan wat we in Thailand gezien hadden. Een nog grotere bende op straat met ontzettend veel jeugd op brommers (babyboom na Khmer Rouge regime), veel armoede, veel vuilnis op straat (maar blijkbaar is het hun cultuur om zomaar alles op de grond te flikkeren, zelfs in restaurants e.d ?? ) veel bedelende kinderen, lichamelijk gehandicapten en ouderen en ook weer veel honden op straat (zien er slechter uit dan in Thailand).
Echte winkels hebben ze hier niet veel, wel veel markten waar ook bijna alles te krijgen is. De markten zijn overigens ook een atractie op zich. Overal zitten mensen op de grond met hun koopwaar. Langs de straat of in het midden van de straat, maakt niet uit (midden in de hert dus, hè Marsha ) en ondertussen rijden de brommers er al toeterend doorheen.
Mensen hebben echter wel echt vers voedsel! De eenden, kippen, vissen, krabben, noem maar op worden voor je neus geplukt, onthoofd, ontschubt etc. beetje zielig om ze zo met zijn allen bij elkaar te zien wachtend totdat ze de dood tegemoet gaan... maar ach, das de charme van het land zullen we maar zeggen.
Alle mensen glimlachen naar ons en sommigen fluisteren en lachen dan naar ons. Kinderen roepen vanuit de verte al "hello" en zwaaien volop. Erg leuk om zo verwelkomt te worden!
De mensen komen een stuk vriendelijker over dan in Thailand, maar daar zijn we ook alleen maar in de echte toeristenplaatsen geweest.

In Phnom Penh zijn we naar een oude school geweest die nu dient als museum. De school werd na de inval van de Khmer Rouge gebruikt als gevangenis. Tuol Sleng wordt het genoemd en is ook bekend als de S-21. Vreselijk wat we daar gezien hebben en nog vreselijker wat er in die jaren (1975-1979) gebeurd is!!
Wij denken dat het vergelijkbaar is met de concentratiekampen tijdens WOII. De Khmer Rouge wilden alle mensen uit de stad terug op het platteland. Er mocht geen contact zijn met de buitenwereld. Mensen zouden op deze manier gelijk zijn.
Mensen die goed opgeleid waren, mensen die contact hadden met de Westerse wereld (of Westers waren), mensen die brildragend waren, noem zo maar op werden bij bosjes opgeladen (incl. de hele familie), werden voor weken tot maanden gemarteld en uiteindelijk gedood. Van iedereen werd er een dossier opgemaakt met foto en enkele foto's zijn in het museum geplaatst. Toen ze Tuol Sleng ontdekten vond men nog 14 vermoorde lichamen. Hiervan zijn ook foto's gemaakt en hangen in de desbetreffende cellen. Deze 14 lichamen zijn bij de gevangenis begraven. Alle overige lichamen zijn teruggevonden in massagraven. Deze zijn verspreid over meerdere plaatsen in het land.
Het verschikkelijke verhaal werd lopend door de 4 gebouwen steeds duidelijker. Onmenselijk, onbegrijpelijk en hartverscheurend...

Vanuit Phnom Penh zijn we doorgereisd naar Pursat, een klein plaatsje, waar we een goedkoop en luxeus hotel gevonden hadden, namelijk met warm water en een bad! HEERLIJK!!!
Onderweg in de bus waren wij de atractie! Een oud vrouwtje lachte naar ons en begon in het Khmer tegen ons te praten. Wij reageerde in Engels dat we het niet verstonden maar daar kon zij niets mee. Het maakte haar echter niets uit en bleef tegen ons praten en lachen. Ze wees naar Ras zijn huid en de mijne en daarna naar mijn ogen. De hele busreis bleef ze ons in de gaten houden en lachte telkens als we naar haar keken. Een andere vrouw bood ons een stuk ananas aan, erg vriendelijk en aangenaam verrast van de smaak. Deze was namelijk gedipt in zout! Toch was het wel lekker.
We hadden ook een busstop, daar kon je wat te eten kopen en even de kleine boodschap doen als het nodig was... wel in de bosjes naast de weg terwijl aangeraden wordt niet van het asfalt af te gaan met al die mijnen! Ik moest toch wel nodig en aangezien ze daar blijkbaar vaker stopten en meerdere vrouwen mij voor gingen heb ik het toch ook maar gewaagd.

In Pursat aangekomen gingen we eerst even wat te eten zoeken, letterlijk zoeken!! Allerlei kraampjes langs de weg maar iedereen heeft het zelfde!??
Van Harrie hadden we al begrepen dat wanneer iemand iets heeft wat goed verkoopt de rest automatisch volgt. Zo krijg je dus bijv. 5 kappers langs elkaar of 8 telefoonzaken... en dus ook allemaal dezelfde eetkraampjes waar we stokbrood zagen liggen en eitjes. Dat dan maar doen?
We gaan zitten en vragen ons af wat we voorgeschoteld gaan krijgen. Het meisje geeft ons in ieder geval 2 heerlijke vruchtensapjes. Even rondkijkend beginnen we ons toch af te vragen wat het voor eitjes zijn... de binnenkant van lege eitjes is bruin en de man die ze staat te koken houdt een eitje tegen het licht.... hmmmm dat bevalt ons niet We wachten al een tijdje en komen dan tot de conclusie dat het meisje ons niet begrepen heeft (of wij haar niet???). We kijken elkaar aan en beslissen snel de rekening te vragen van het drinken en een restaurant bij een hotel op te zoeken. Daar lekker een bordje bekende kost gegeten!!

We zitten nu dus in Battambang en zullen donderdag doorreizen naar Siem Reap waar we Angkor zullen gaan bezoeken en oud op nieuw gaan vieren in een sjiek hotel met jaccuzi op de kamer, ook een beetje feest dus voor ons.

Inmiddels hebben we onze plannen aangepast wat betreft het werken bij het weeshuis. We zijn namelijk in contact gekomen (via couchsurfing.com) met een man die opkomt voor de allerarmsten in Cambodja. Nadat we vertrekken in Siem Reap zullen we voor +/- 2 weken vrijwilligerswerk gaan verrichten bij zijn organisatie, www.ssfcambodia.org
In Siem Reap zullen we hem ontmoeten op de bruiloft van zijn collega. We gaan dus ook nog een Cambodjaanse bruiloft meemaken! Lijkt ons een bijzondere ervaring en we kijken er nu al naar uit!!

We hebben veel indrukwekkende foto's van Tuol Sleng, maar helaas is het internet hier erg traag, dus duurt het ongeveer 1 uur om 5 foto's erop te zetten. We houden het hier dus even bij.

10-01-09, Sihanoukville
Zo das ff geleden dat we hier wat getypt hebben, maar ik ga nu extra mijn best doen, want we hebben weer genoeg te vertellen.

Inmiddels zijn we in Siem Reap geweest waar we de 2e dag een bruiloft bij gingen wonen van een collega van diegene bij wie we vrijwilligerswerk zouden gaan verrichten. Zijn naam is Vichetr en die van de bruidegom is nog steeds niet helemaal duidelijk, hihi...
We dachten dat de bruiloft 2 dagen zou zijn, achteraf was het voor ons toch wel een hele tijd korter! In totaal heeft de bruiloft voor de bruid, bruidegom en familie ongeveer een week geduurd. Wij zijn er alleen op de laatste avond geweest en wel voor 1 1/2 uur!
We kwamen samen met Vichetr en zijn familie aan bij het feest. De bruid en bruidegom kwamen meteen naar ons toegelopen en er werden foto's gemaakt. Vervolgens stapten we de feesttent binnen en kregen een goudkleurig sleutelhangertje als bedankje voor je komst (bij ons krijg je dat pas op het eind toch?) onze zitplaatsen werden aangewezen en er kwamen blikjes drank op tafel, bier en softdrinks. Vervolgens kwam er een schaal met eten op tafel waar je met zijn allen van at. In totaal hadden we een 6-gangen diner. De muziek stond best hard dus echt praten zat er niet in. Al het afval werd op de grond gegooid, botten van het vlees, servetjes, als iets niet smaakte werd het op de grond gespuugd en lege blikjes. Die lege blikjes werden dan weer opgeraapt door de plaatselijke straatkinderen die daarvoor geld kunnen krijgen.
Na het eten kregen we allemaal een envelop waar je naam op moest en je je gifte in kon doen. Bij het naar buiten gaan stopte je dat in een grote pot. En dus na 1 1/2 uur waren we klaar ?!
Er werd niet gedanst en het meest vreemde vond ik dat de bruid, bruidegom en 3 bruidsmeisjes 20 tot 30x per dag omkleden!!! En dat terwijl mensen er maar +/- 2 uur zijn
Eigen familie is er volgens mij wel alle dagen bij, dat zag ik tenminste terug van de trouwfoto's.
Die overigens ook erg vreemd waren. In plaats van bij een mooie achtergrond gaan staan hebben ze iedere foto bewerkt, met de zee, achter bloemen, achter rotsen, noem maar op, en dan nog Engelse tekst erbij die niet eens klopt!!!
Het was dus een hele ervaring van maar 1 1/2 uur en dan te bedenken dat Vichetr liet weten dat hij een uur later kwam want de dames waren nog niet klaar. De voorbereiding duurt dus langer dan de hele bruiloft!
Na de bruiloft zijn we maar een leuk café op gaan zoeken, het was toen 20.00 uur.

De dag erna zijn we naar het bekende Angkor Wat gegaan. Het was indrukwekkend om te zien hoe er honderden jaren geleden zoiets moois gebouwd kon worden. Naast Angkor zijn we nog bij een aantal andere Wats geweest, waaronder die van de film Tomb Raider. Die vond ik persoonlijk het mooist. Heel apart hoe bomen over en tussen stenen kunnen groeien.
Angkor Thom (of Bayon, weet het niet meer precies) vond ik ook erg mooi. Daar waren allemaal torens opgebouwd met aan alle kanten gezichten. Die zie je ook veel op schilderijen en dergelijke, heel mooi.
Twee dagen hebben we doorgebracht tussen de verschillende tempels wat naar onze mening voldoende was. Onderweg naar huis de eerste dag kwamen we een hoop apen tegen. Daar moesten we natuurlijk wel ff stoppen!
Alles wat ik miste in de Apenheul vorig jaar kreeg ik hier in 2 minuten. De apen waren nieuwsgierig en klommen op me. Naast nieuwsgierig waren ze ook lichtelijk agressief en dieven!!



Maar ach, voor mij waren het nog steeds schatjes! Hoewel ik wel met stokken naar de aap heb gegooid die in de boom was geklommen met mijn zonnebril!
Werkte wel

Tot slot wilde Ras nog graag even naar de schietbaan waar hij met een AK-47 ff wilde knallen, nou dat knalde zeker!!! Heb al veel geweerschoten gehoord maar deze overtrof ze allemaal.


En toen was het oudjaarsavond. Helaas geen jaccuzi Aangekomen bij het hotel blijkt het nog een kleinere kamer te zijn dan ons vorig guesthouse, een heel klein bad en geen bubbels! En dat moest dan een deluxe kamer zijn voor $35,- per nacht en ons laatste gusethouse was $12,- p.n incl zwembad met jaccuzi!!??
Daar zijn we dus maar weer gegaan en opzoek naar een ander geschikt guesthouse. Uiteindelijk eentje gevonden voor $8,- dus geld over om te verzuipen met oud op nieuw.
We hebben lekker de hele avond op ons kamertje film gekeken en rond 23.00u zijn we richting de pub-street gegaan. Daar waren veel toeristen samen gekomen om te feesten.
We hebben ons aan een tafeltje gezet en mooi alles afgekeken. Al die feestende mensen was een mooi gezicht, maar voor mij deed het denken aan iedereen in Nederland die na ons aan het feesten zouden gaan. Geen goede gedachte en dat verpeste al gauw de sfeer, dus na het vuurwerk zijn we maar richting ons guesthouse gegaan.
Onderweg kwamen we een Amerikaan tegen en we hebben even een praatje gemaakt. Hij adviseerde ons om even de Zanzybar binnen te gaan. Een nieuwe tent, op oudjaarsdag geopend en een Nederlandse eigenaar van onze leeftijd. Daar zijn we wat gaan drinken en uiteindelijk rond 3.00u weer vertrokken. Dat was dus gezellig en ook fijn dat we lekker Nederlands konden praten.

2 Januari gingen we terug naar Phnom Penh en zouden we gaan werken voor Vichetr. Hij pikte ons 's avonds op in de stad en bracht ons naar zijn huis een 50 km verderop.
Daar aangekomen werden we goed ontvangen door zijn vrouw en zijn 2 kinderen en door 10 meisjes die ook bij hem wonen ivm mogelijke mensenhandel en zodat ze zeker naar school gaan. Allen hele lieve meisjes maar niemand kon echt engels, dus praten zat er niet in, wel veel giechelen.
De volgende dag zijn we op bezoek gegaan bij de gezinnen die hij en zijn collega (de bruidegom) ondersteunen. Vichetr vertelde de geschiedenis en wat hij als org voor de gezinnen had gedaan.
Al snel kregen we door dat het de bedoeling was dat wij over die gezinnen een soort van rapport gingen schrijven en wel een gedetailleerd rapport. Dat kunnen we niet natuurlijk, allereerst kennen we de org niet goed en wij weten niet wat zij gedaan hebben of wat hun plannen zijn.
Al snel bleek dat Vichetr zelf ook niet zo goed wist wat zijn plannen waren en vroeg voortdurend hoe wij dingen zouden doen.
Steeds meer werd het duidelijk dat er van ons heel andere dingen verwacht werden dan dat wij kunnen waarmaken of zelfs willen doen. Er was niets waarbij we de handen uit de mouwen konden steken, enkel werk op de computer. Aangezien zijn engels niet optimaal is, wilde hij zoveel mogelijk zaken aan ons overdragen. We hebben aangegeven dat we dat niet konden doen en ook niet wilden doen.
Vichetr gaf telkens aan dat we alles konden doen wat we wilden, maar uiteindelijk moesten we dan wel zelf met alle ideeen komen. Engelse les bijvoorbeeld, daarvan moesten wij maar even een programma maken en zij zouden dan wel boeken kopen ed.
Nota bene voor die 2 weken dat we er zouden zijn!!?

Uiteindelijk hebben we aan het einde van de dag we een formulier opgesteld met daarin vragen waar hij antwoord op moet geven. Hierdoor krijgt hij de informatie voor zijn rapporten. Hij kan het dan naar ons mailen en dan kunnen wij er wel een goed lopend verhaal van maken. Maar daarvoor hoefden we natuurlijk niet daar te blijven.
Vichetr wilde erg graag dat we bleven en deed dan ook alsof hij ons niet begreep toen we na 3 dagen zeiden dat we een taxi zouden pakken terug naar de stad. Zijn collega ging het nog maar een keer proberen maar hij begreep snel genoeg dat we echt zouden gaan.
Hij vertelde toen dat Vichetr graag zou willen dat we een SSF-organisatie in Nederland zouden stichten. Dat willen we niet en kunnen we niet.

Mijn gedachte van die drie dagen is dat Vichetr heel graag veel wil bewerkstelligen, maar te veel denkt en te weinig doet. Hij heeft ontzettend veel ideeen, maar niets uitgewerkt. Dat heb ik hem natuurlijk wel gezegd en hij was het zelfs met me eens. Of hij er iets mee doet is afwachten.
We zien zijn antwoorden dan vast wel een keer terug. We zullen hem daarmee helpen en verder houdt het voor ons op.
Vandaag hebben we een mail van hem ontvangen dat hij het erg spijtig vond dat hij geen werk voor ons had en wenst ons nog veel plezier op onze reis.

Na terugkomst in Phnom Penh werden we uitgenodigd door de bruidegom om bij hem te komen eten samen met vrienden van hem. Dat was een zeer geslaagde avond!! Erg gezellig, veel gelachen.



De bruidegom vroeg of we zin hadden om dinsdags met hem mee te reizen naar Sihanoukville. Daar moest hij zijn voor zijn werk. Erg goed idee!
Even later liet hij weten dat zijn baas andere plannen voor hem bedacht had en dus niet kon gaan. Wij waren inmiddels al met onze gedachte bij de zee, dus zijn we als nog dinsdags met zijn tweeen vertrokken naar Sihanoukville. En het is hier heerlijk!!!!!
Een leuke kamer met tv en een paar honderd meter van het strand. En de zee is fantastisch, zo'n lekker warm water! Dus zeer goed vertoeven hier.
We willen nog wel bij het weeshuis gaan kijken, maar wanneer en voor hoelang weten we nog niet.

16-01-09, Phnom Penh
Onze laatste dag in Cambodja, morgen door met de boot naar Chau Doc in Vietnam. We hebben dinsdag afscheid genomen van het heerlijke Sihanoukville. De dag voordat we gingen hebben we spullen die we niet gebruiken afgegeven aan een groep arme mensen die achter de strandcafés in de bosjes wonen. We liepen een 'paadje' op richting de mensen. Een vrouwtje kwam ons tegemoet. Ik gaf de 2 plasticzakjes aan de vrouw en zei in het Engels dat ik hoopte dat zij wat met de spulletjes kon doen. Ze wist niet wat er in de tasjes zat en volgens mij kon ze me ook niet verstaan, maar bedankte me met een omhelsing, een kus op mijn wang en op heel gebrekkig Engels, thank you.
Dit was heel bijzonder. Zo bedankt worden voor onze 'rommeltjes' die we toch niet of nauwelijks gebruikte en zij wist niet eens wat het was. We liepen aan en haar dochter(?) zwaaide ons vanaf een afstandje uit en riep bye bye.
Dit blijft me nog wel een tijdje bij. Een mooi moment, maar tegelijker tijd zegt het ook zoveel over die mensen.

Gisteren zijn we een kijkje gaan nemen bij het weeshuis. Wat is de 'vader' dhr. Samith een lieve man! Hij vertelde ons over het weeshuis. Hoewel ik wat moeite had met het verstaan, hebben we toch wel een goed beeld gekregen. Natuurlijk hadden we ook al informatie via de site van Yvonne en Peter die daar vrijwilligerswerk hebben gedaan.
De kinderen zijn allen schatjes en zeer netjes gemanierd. Iedereen kwam naar ons toe en vroeg wie we waren, gaven een hand en stelde zichzelf voor. Nadat dhr. Samith ons het reilen en zeilen van het weeshuis verteld had, konden we rondkijken, de Engelse les bijwonen en spelen met de kinderen.
Twee jongens kwamen met hun Engelse werkboek naar ons toe en we gingen samen Engels oefenen. Heel leuk dat ze dat op eigen initiatief deden. Later zijn we gaan kijken bij de Engelse les.
Dat is toch nog niet zo gemakkelijk. Er zit zoveel verschil tussen de leerlingen dat de één er helemaal niets van snapt en de ander vind het te gemakkelijk. Maar ja, daar valt natuurlijk weinig aan te doen. Ze hebben 2x per dag Engelse les, dus dat is zeker een goede zaak. De avondklassen hebben de meeste leerlingen. Dan komen ook veel leerlingen uit het dorp en niet enkel van het weeshuis.

We vroegen aan dhr. Samith wat wij konden betekenen voor hem, maar helaas was er op dit moment niet echt iets te doen dan enkel lesgeven. Hij moest eerst weer wat budget krijgen en dan wilde hij een dak gaan maken aan het weeshuis, nog een klaslokaal en een gebouw waar vrijwilligers kunnen verblijven.
We hebben aangegeven dat we nog wel enkele maanden in Azie zijn en dat hij ons kan emailen wanneer er werk is voor ons. Er waren op het moment ook voldoende vrijwilligers voor de Engelse les, dus zijn we vandaag niet teruggegaan.
Dhr. Samith heeftal veel bereikt en wil graag blijven groeien. Als we hem enigsinds kunnen helpen zullen we dat zeker doen.

Zo ons laatste dagje in Cambodja. Morgen pakken we de boot naar Vietnam en daar zullen we doorreizen naar een eilandje in het zuiden, genaamd Phu Quoc (weet niet of ik het nu goed schrijf). Dat moet nog een eilandje zijn waar niet al te veel toeristen komen, dus heerlijke 'lege' stranden? We zullen zien. Ik hoop in ieder geval dat het water net zo heerlijk is als in Sihanoukville.


Vietnam



19-01-09, Phu Quoc
En daar zitten we weer, de mensen van het goede leven heerlijk aan de zee!! Nu op een eilandje ten zuiden van Vietnam.
De 17e zijn we met de boot vertrokken naar Chau Doc, dat ligt aan de grens van Cambodja. Vietnam zag er meteen een stuk rijker uit dan Cambodja en vooral ook veel schoner! Er staan hier ook vuilnisbakken langs de weg, iets wat we in Cambodja niet gezien hebben. De mensen lijken nog vriendelijker als de Cambodjanen, maar goed we zijn er nog maar net.
In Chau Doc was niets te beleven dus zijn we na één overnachting doorgereisd met de bus naar Rach Gia en van daaruit direct weer op de boot naar Phu Quoc, waar we dus gisteren tegen het einde van de middag aankwamen.
Het water is iets koeler als in Sihanoukville maar niets te klagen natuurlijk. We hebben een leuk huisje een 200 meter van het strand en als we het strand op lopen zien we praktisch niemand!! Er is hier dus echt nog niet zoveel te doen en dat voelt heerlijk.
Morgen gaan we voor de eerste keer duiken sinds we ons brevet hebben gehaald. Een beetje spannend is het dus wel, maar dat gaat vast over op het moment dat we onder water zijn en al het moois zien.
We hebben maar direct 2 dagen duiken geboekt, zodat we wat feeling krijgen in het water en met onze spullen.
Als het goed is gaan ze ook een foto van ons maken onder water, ben nu al benieuwd hoe die eruit gaat zien! En ik hoop dat we schildpadden zien!!!

24-01-09, Ho Chi Min (ook bekend als Saigon)
Vandaag zijn we weer doorgereisd richting het noorden, we zaten immers helemaal in het zuidelijke puntje van Vietnam. We hebben gedoken en helaas geen schildpadden gespot, maar wel een hele goede daad verricht!
We hadden gekozen voor 4 duiken verdeeld over 2 dagen. Spannend was het natuurlijk wel, aangezien het nu zonder instructeur was, maar er was nog wel een divemaster bij die de route bepaalde. Alles ging super en het ademen en het leek alsof we dit dagelijks deden zo vertrouwd.
Het water was wat troebel en veel koraal was afgestorven. Gelukkig waren er wel veel mooi gekleurde vissen van klein tot middelgroot. Tijdens de 3e duik die we maakten kwamen we bij een fuik uit met een 6-tal vissen erin. Dit waren grote vissen en echt super mooi van kleur. De dive master gebaarde of we ze wilden eten, maar dat mocht natuurlijk niet gebeuren. Ik gebaarde dat hij de touwen door moest snijden en dat deed hij vervolgens. Met zijn 3-en hebben we de vissen uit de fuik gejaagd en konden ze weer van hun vrijheid genieten. Een goed dagje voor deze dierenliefhebster dus.
Volgens de divemaster riepen de vissen nog langdurig; Thank you Hollanda!
Er zou een dure en zeer smakelijke vis bij zitten, die hij volgens mij toch graag opgegeten had. Dat was de Giant Grouper, deze hieronder, maar dan wel ietjes kleiner


Naast het duiken hebben we ook heerlijk gesnorkeld gewoon aan zee vlakbij ons huisje. We hebben ontzettend mooi leven gezien onder water en zijn nu ook overtuigd dat we een onderwatercamera willen aanschaffen... en flippers, duiklaarzen, handschoenen, een zak voor rotzooi in te doen tijdens het snorkelen/duiken en natuurlijk nog een duikmes om vissen te bevrijden.
Oftewel dit past nu nog even niet in ons budget, maar we hebben al wel nieuwe spaarplannen.

Hier nog wat onderwaterleven waar we van genoten hebben. (natuurlijk was er nog veel meer te zien alleen weten we van de meeste vissen de namen niet... ook nog een boek over de onderwaterwereld kopen dus...)


Nu in Saigon, nog niet veel gedaan als een hotel gezocht aangezien we pas laat aangekomen zijn. Het is een bruisende stad waar zelfs nu nog om 2 uur 's nachts nog tig mensen op straat lopen. Heel anders dus dan het bijna verlaten eilandje Phu Quoc!! We hadden al gelezen dat we hier niet veel rust zouden vinden en dat is in ieder geval meteen gebleken.
Komende maandag is hier TET, dat is het Vietnameese Nieuwjaar. Iedereen gaat dan naar de familie dus het zou iets rustiger moeten worden. Ben benieuwd of wij veel mee krijgen van de viering, zou wel leuk zijn!

11-02-09, Nha Trang
't is weer ff geleden! We zitten nu alweer een week in Nha Trang.
We hebben TET gevierd in Saigon, wat een aparte belevenis was. Het ging er allemaal iets anders aan toe dan nieuwjaar thuis.Hele straten waren afgezet, met bloemen en planten versierd met overal tussen de planten buffalo's. Op oudjaars avond waren er verschillende podia's in de stad waar mensen een beetje naar aan het staren waren tijdens de show en verder zat iedereen maar een beetje, geen gedans of applaus na een nummer.
De straten waren ram vol je kon niet eens fatsoenlijk naar de overkant komen je moest echt tussen en over de scooters en auto's door wringen alles stond stil!
Om 23:45 was het afgelopen en gingen de mensen op het podium iedereen bedanken en afscheid nemen van de artiesten. En toen vertrokken er ook al een hoop mensen. Om 24 uur was er nog even wat vuurwerk en toen was het over. Het was een grote bende om te zien hoe iedereen weer naar huis probeerde te komen alles stond helemaal vast. Rond een uur of 2 stonden de straten nog helemaal vol.

Een paar dagen later zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest. Deze tunnels gebruikte de VC in de Vietnam oorlog tegen de Amerikanen. Dit was best apart om te zien hoe klein dat deze waren en dat ze daar gewoon in leefden. Zelf paste ik maar net door de doorgang en deze bleek al vergroot te zijn voor de toeristen.

De dag daarop zijn we naar het Oorlogsmuseum gegaan. Dit was wel indrukwekkend om te zien wat de Amerikanen hier aangericht hebben. Vooral de foto's van slachtoffers waren ingrijpend. Amerika heeft bommen gebruikt met Agent Orange, wat verschrikkelijke gevolgen had voor de mensen en de natuur. Zelfs nu nog zijn er stukken grond waar door deze chemische stoffen niets groeit.

We zijn ook nog een paar uurtjes naar de dierentuin geweest. Vanwege TET (tenminste dat denken we) was daar van alles te doen. Zo waren er optredens en overal in het park waren mensen aan het picknicken.
Toen we in het reptielengedeelte liepen viel ons iets op wat we in Nederland nog nooit gezien hadden...
Zien jullie het ook? Check de foto met de 2 slangen

Genoeg gezien van Saigon en eigenlijk veel te lang blijven hangen... dus hier in Nha Trang hebben we even een visa verlenging gedaan.
Vanuit Saigon gingen we richting de watervallen, bij het plaatsje Dalat. Dalat lag in de bergen wat voor een koude temperatuur zorgde wanneer de zon weg was. Tijd om dikke truien/vesten te kopen... dat was niet de bedoeling!! Toch maar wel even gedaan.
We werden op straat aangesproken door een Easy Rider. Een groep motorrijders die toeristen rondrijden door Vietnam. Hij vroeg of we zin hadden om met hem en zijn collega via allerlei dorpjes naar Nha Trang te gaan en het echte leven van Vietnam te proeven.
Dit hebben we gedaan, voor 3 dagen en was een leuke en boeiende trip. We hebben veel gezien, zoals het maken van tofu, zijde, noodels, suiker, koffiebonen, rijsplantages, kaneelbomen, rubberplantages, heel veel fantastisch mooie watervallen en heel veel gastvrije mensen die ons uitnodigde voor drankjes en zelfs voor zelfgevangen vissen.
Die vis stond mij niet aan, maar Ras heeft hem netjes aangenomen en opgegeten. Daarnaast heeft hij zoiets smerigs gedronken! In een plasticbak zaten dode wormen en slangen en dreven in een of ander vuil uitziend goedje. Vol met proteine zei de Easy Rider, dus goed voor de man. Gelukkig dan hoef ik niet!! Ras wilde het toch graag proberen, 2x zelfs! Bleek dus naar alcohol te smaken...
Na 3 dagen deed ons achterwerk toch wel een beetje zeer, dus waren we blij dat we in Nha Trang aangekomen waren en besloten niet nog verder te gaan met hen.

In Nha Trang hebben we weer gedoken, wederom 2 dagen maar met verschillende duikscholen. De laatste dag was fantastisch. We hadden een divemaster die precies begreep wat we graag wilden zien onderwater en heeft het ons ook allemaal aangewezen!
We hebben bijzondere vissen gezien zoals de scorpionfish, frogfish, lionfish en moray eels, en natuurlijk nog een hoop andere mooie onderwater-wezentjes.
Gisteren zijn we een dagje naar het modderbad geweest. Leuke ervaring! Beetje als varkens gedragen, doen we anders nooit

Vanavond pakken we de bus naar Hoi An en zijn we na 24 dagen pas op de helft van Vietnam. Goed dus dat we ons visum al verlengd hebben.

12-03-09, Vientiane (Laos)
Inmiddels hebben we de site voor een maandje in de steek gelaten... vandaar dat we nu al in Laos zitten, maar nog niet al onze belevenissen van Vietnam hebben beschreven. Dat dus eerst en dan door naar Laos.

Hoi An is bekend vanwege de vele kledingzaken, die kleding van oa zijde op maat maken. We hebben dan ook wat kleding laten maken, wat ons moeke overigens nog een btje mag aanpassen want het is net niet wat ik bedoelde... (heb foto's hoe het wel moet mam! )
Verder is er wat oude architectuur te zien, een oude stad, een japanse brug, ziet er allemaal erg gezellig en knus uit.
Ook heb je hier bergen van marmer, wat gebruikt wordt als toeristenattractie (we hebben dus een berg beklommen) en tevens worden er veel soeveniertjes/beelden van marmer gemaakt.
Aangezien we toerist zijn hebben we dus ook maar 2 marmere beeldjes gekocht voor onszelf als soevenier.
We zijn een dag op de fiets geklommen en naar het strand gefietst. Was 4 km zeiden ze op de kaart maar dit was zeker weten gelogen! (of was het de hitte die het verder deed lijken?) Een dag op de fiets was overigens meer dan genoeg.
In de bus vanuit Nha Trang naar Hoi An zaten 2 Engelse stelletjes van onze leeftijd, waar we in Hoi An mee aan de praat raakten. Ze vroegen of we zin hadden om wat mee te gaan drinken en we hadden een super gezellige avond met hen. We zijn een dag erna weer samen op stap geweest en het klikte erg goed. Dit was voor beide kanten zo en we wilden daarom graag samen verder reizen als dat mogelijk was.
Vanuit Hoi An hadden zij een vliegtuig geboekt naar Hanoi en wij gingen per bus (veel goedkoper!) Daar aangekomen vertelden ze dat ze die dag vertrokken naar Laos aangezien ze geen verlenging van hun visum konden regelen. Jammer, dan zouden we toch een andere kant op gaan reizen, maar we houden zeker contact!

Vanuit Hoi An waren we doorgereisd naar Hue, waar we de middag doorbrachten en vervolgens weer de bus pakten naar Hanoi. Lange reis dus, maar door de stop in Hue toch goed te doen.
In Hanoi viel het ons al gauw tegen. De mensen waren anders dan in de andere plaatsen waar we geweest waren. Hier leek het op Egypte (waar wij geen goede ervaringen van over gehouden hebben). Mensen probeerden je te bedriegen en op te lichten, dus hier wilden we niet lang blijven.
Natuurlijk gaan we dan wel eerst naar Halong Bay, want dat natuurwonder moeten we zeker zien. We hadden al wat verhalen gehoord over ratten aan boord, ziekmakend voedsel en slechte boten. We kozen daarom voor een duurdere 3 daagse toer, met extra luxe en tevens een organisatie die aangeprezen stond door de Lonely Planet.
Helaas werd het niet de trip die we verwacht hadden... Het weer zat tegen, mist dus geen mooie foto's en zelfs regen, wat de kou veroorzaakte. Dat was erg jammer maar natuurlijk niets aan te doen.
Daarnaast hadden we de eerste dag een fantastische boot met luxe op en top en de volgende 2 dagen kregen we een soort van vissersbootje met houtenbankjes en tafeltjes (zonder kussentje notabene! ) en een toilet, dat was het! Niet eens drinken aan boord en het mooie plaatje van het dek met ligbedden, was nu veranderd in een open vlakte met een opeen gestapelde rij van plastic stoeltjes.


Natuurlijk was het geen weer om op het dek te liggen, maar toch verpestte dat het wel...
Als we weer ooit daar komen pakken we de goedkoopste boot en gaan we in een zonnige periode.
Het is overigens wel de moeite om Halong Bay een keer gezien te hebben (mits in de zon).

Terug van Halong Bay moesten we de beslissing maken hoe we de reis gingen voortzetten. We wilden eigenlijk via Sapa (bovenaan in Vietnam) de grens over naar China om vervolgens via China naar Laos te gaan. We moesten echter 5 werkdagen wachten om ons visum voor China te kunnen regelen, wat inhield dat we nog 5 dagen in Hanoi moesten blijven. Daarnaast hadden we niet meer echt het vertrouwen dat we een fatsoenlijke reis richting Sapa geregeld konden krijgen, dit door oa een Ned echtpaar wat na een paar uur alweer terug in het hotel stond omdat ze belazerd waren.
Uiteindelijk besloten om naar Laos te gaan en hopelijk de 2 stelletjes weer tegen het lijf te lopen. Een bus reis van 22 uur was ons echter te lang dus het vliegtuig gepakt naar de hoofdstad Vientiane. Dit was overigens met een propellorvliegtuigje, wat eventjes wat zenuwen opwekte, maar uiteindelijk een goede vlucht net als in een groot 'normaal' vliegtuig. En wat denk je, het bier was gratis! Dus dit was nog een betere vlucht dan 'normaal' volgens Ras.


Laos

Vientiane pakte erg duur uit. Het hotel (een van de weinige die nog plek had) was $20,- per nacht, veel aangezien ons budget maar $60,- per dag is... Het avondeten kwam uit op $14,- en dan te bedenken dat we een dag moeten doorkomen en al lichtelijk wat in de min staan na ons avontuur in Halong Bay en de vlucht naar Laos... Hier dus maar 1 nachtje gebleven en toen door naar Vang Vieng. Dit toeristische dorpje is bekend om het 'tuben/ tubing' met een (tractor?)band de rivier op en je langzaam (heeeeeeel langzaam) laten afdrijven op de rivier. Onderweg kom je barretjes tegen waar de meesten zich uitermate goed vermaken op drank, muziek en de 'swings'. Dit zijn een soort schommels waar je aan hangt en boven het water swiert om je vervolgens (vaak verkeerd en pijnlijk) op het water te laten vallen. Echt heeeeeel leuk, totdat je zo rood bent op je lichaam dat je echt geen pijn meer kunt verdragen, zo is het toch of niet Ras? Ik heb me er niet aan over gegeven dus kan er eigenlijk niet over meepraten.
Daarnaast hebben ze ook nog kabelbanen boven het water, glijbanen en duikplanken. Allemaal erg gezellig aangekleed om een leuke dag te vertoeven aan het water.


Een klein nadeeltje van het tuben is de route die je nog af moet leggen nadat je de laatste bar gepasseerd bent. Men zegt dat de totale route 2 uur duurt in het droge seizoen (nu dus) maar dat zijn vast Laoaanse uurtjes want onze tijd gaat veel sneller. Een eeuwigheid leek het wel, maar gelukkig hadden we een 1 1/2 ltr fles water bij ons en was het, naast de stront die af en toe voorbij kwam drijven, toch een hele leuke ervaring.
In Vang Vieng kwamen we de Engelsen weer tegen, gezellig!! Dus brachten we samen met hen onze dagen in Vang Vieng door.


Zo gingen we een grot bekijken met een lagoon, waarvoor we eerst een 40 min door de bloedhete zon moesten lopen en eenmaal daar aangekomen, bleek de lagoon niets voor te stellen en moesten we tevens een gids hebben om binnen te gaan... Gelukkig hadden we voordat we gingen nog snel een 1 1/2 ltr water gekocht en hadden we net genoeg voor de hele trip.
Verder hebben we in Vang Vieng niet zoveel gedaan, samen uiteten met hen en een paar avonden op stap of films gekeken in een kroeg (gewoon een film uitzoeken en samen in de kroeg bekijken).
Van daaruit gingen we met zijn 6-en door naar Louang Phrabang, waar iedereen een visum van 2 maanden voor Thailand wilden gaan regelen... Alleen was dat niet mogelijk hier! Enkel in de hoofdstad, daar waar we dus al geweest waren, Vientiane. Hmm niet zo'n goede voorbereiding dus en genoodzaakt om terug te gaan, want we hebben die echt nodig! De Engelse gaan vliegen en zullen dan proberen om de juiste visa te krijgen, dus gaan zij vanuit hier Thailand in.
Maar eerst nog wat dagen in Louang Phrabang. We zijn naar een waterval geweest, een echt paradijsje! Zie onze mooie foto's!!!
Daarna hebben we met zijn 6-en een 3 daagse toer door de bergen geboekt. Eerste dag begonnen we met een 5 uur durende trek door de bergen... oftewel, in de bloedhete zon (maart is de heetste maand van Laos!!!) zonder ook maar een beetje schaduw een klim maken die zo stijl was dat ik dacht, dat red ik nooit! Maar heb het overleefd en was erg blij dat ik de top bereikt had. Bovenaan was een dorpje waar we lunch kregen. Er waren wat kindjes die we blij konden maken met wat speelgoed, leuk om te zien!
Toen de berg weer (stijl) naar beneden richting het dorpje waar we zullen overnachten. Onderweg raakte het water op en onze gids stelde voor om onze flessen te vullen met het water afkomstig van de berg. Niemand wilde water behalve wij. Wij hadden namelijk de uitermate-goed-van-pas-komende-filterpen van Jan, bij ons! Thanks again!
Het was een mooi dorpje, met een mooie plek waar wij zouden gaan slapen. Overigens zonder electriciteit, wat het 's avonds knus maakte door gebruik van kaarsjes. We kregen eerst een rondleiding door het dorp waarbij we onze laatste speeltjes vergeven hebben. Deze hadden we overigens veel te weinig. Er woonden 88 gezinnen met gemiddeld zo'n 6 tot 10 kinderen denk ik?! Misschien nog wel veel meer!
Na de rondleiding gingen we met wat jongetjes voetballen. Ondanks de knallende koppijn die ik opgelopen had van de veel te hete, lange en zware wandeltocht, kon ik het niet laten om mee te doen. Zelfs anti-voetbalfanaat Ras ging aan het rennen!
Na de wedstrijd snel douchen (met een bakje koud water uit een stenen 'bak') en lekker eten. 's Avonds kwamen er wat dorpelingen bij ons aan tafel zitten en deden Scott en Ras spelletjes met 2 kinderen. Ze moesten bierdopjes in een glas schieten en als het raak was verdienden ze snoep, kauwgom, koekjes of drinken. Ze hadden de tijd van hun leven! En de ouders, die even later beide knauwend op kaugom aan de tafel kwamen zitten, genoten er duidelijk ook van.
Oma kwam er ook bij zitten en wilde graag mee snoepen, roken en drinken. Alles wat aangeboden werd wilde ze graag in ontvangst nemen. De eigenaar van de plek waar we sliepen bood ons Lao Lao aan, oftewel Laos whiskey. 4 Van de 6 dronken er van mee, ik niet dus. En iedereen vond het verschrikkelijk op 1 na, Ras dus. Hij proostte graag met de eigenaar.
Een bijzondere ervaring om met zijn allen, zo verschillend en elkaars taal niet sprekend, toch zo'n fantastische avond te hebben. De mensen gingen gewoonlijk om 22 uur naar bed, dus om 23 uur besloten we om te gaan slapen.
We lagen met een scheidingswand van riet per koppel naast elkaar te slapen wat het gevoel gaf dat je weer op kamp was, zoals vroeger. Dus nog lang nagepraat, flink gelachen en met de zaklamp aan het schijnen. We leerden ondertussen aan Scott Nederlands, dat was lachen!!
Moet iedereen maar eens proberen als je toevallig ooit een Engelsman/vrouw treft. De G/ch is niet te doen en n..ken in de keuken werd al snel noeken in de koeken.
De volgende dag werden we om 8 uur gewekt om aan onze volgende wandeling (dit keer niet berg op) richting de waterval te beginnen. Samen met ons liep een hond, die als het ware op de uitkijk stond omdat hij steeds een stuk voor ons de omgeving aan het verkennen was. Aangekomen bij de waterval moesten we een houten trap naar beneden klimmen, wat de hond niet zou lukken. Jammer dachten we, maar eenmaal beneden aangekomen stond hij alweer op ons te wachten.
De waterval was waarschijnlijk heel mooi geweest in het regenseizoen, maar nu was er maar een btje water. Natuurlijk was het nog altijd een mooie omgeving en konden we lekker in het water.
Na een tijdje te hebben relaxt en onze lunch achter de kiezen (hond zijn buikje ook weer goed gevuld) gingen we op de olifant om een uur door het bos te rijden. De tocht was nog maar net in gang gezet of ons lieve hondje kwam achter ons aangerend. Daar waren de olifanten niet blij mee, sterker nog, daar werden ze heel onrustig van! Ze gingen flink geluid maken en deinsden terug, dus wij schreeuwden naar onze gids dat hij de hond bij moest houden. Gelukkig deed hij dat en konden we rustig de 'boesch boesch' in.
Daarna was het tijd voor het badderen. Dit hadden we op Koh Chang in Thailand ook gedaan en wilden we maar al te graag nog eens meemaken. Het ging anders dan op Koh Chang, minder gaaf, maar nog steeds volop vermaak.
Na het bad kregen we een showtje waarbij we interactie hadden met de olifanten. Zo ging Ras aan de slurf hangen van een olifant met zijn benen in de lucht en zijn hoofd in zijn bek!

En toen was het tijd om naar het volgende dorp te gaan. We riepen onze hond, die blij aan kwam gerend en gingen richting de boot want het dorp lag aan de rivier. Bij het water aangekomen ging de hond snuffelen langs de waterkant. We riepen dat we gingen maar hij had het veel te druk waarschijnlijk. Toen we eenmaal aan het varen gingen kwam hij eraan, maar we moesten hem helaas uitzwaaien.
In het dorp hadden we de optie om te douchen in ons verblijf (met het koude water en het bakje) of we konden ons wassen in de rivier. Dat werd natuurlijk optie 2, welke veel prettiger was als je je haren wil wassen, maar daarnaast vooral leuk!
Eerst gingen de gids, Scott en Ras proberen te vissen in de rivier. Met een net moesten ze dit voor elkaar krijgen. Na enkele keren gegooid te hebben moesten ze er helaas alweer mee stoppen, want de zon ging onder.
Na het eten, met haan op het menu (zie foto's), hebben we met allen Yatzee gespeeld (hebben we de Engelsen geleerd) en Engelse kaartspelletjes. (dus die gaan we enkele van jullie ook nog wel leren)
En toen naar bed. De volgende dag zouden we wat gaan kayakken, wat zwemmen en relaxen had de gids ons gezegd dus konden we wat langer blijven liggen.
Deze nacht lagen we met zijn 6-en in een grote ruimte. Per koppel had je een muskietennet, dus als het ware een soort van tentje. We hebben heel wat afgelachen, net een stel kleine kinderen. Andrew liet weten een spel te kennen. 'I've never ever...' en dan dus invullen wat je nog nooit gedaan had. Als iemand het wel had gedaan moest die met de zaklamp schijnen. Je weet wat je wel gedaan hebt, maar om dan te verzinnen wat je nog niet gedaan hebt was helemaal niet gemakkelijk, dus al snel ging het nergens meer over en lagen we dubbel van het lachen.
De volgende dag gingen we eerst even het dorpje verkennen om vervolgens te gaan kayakken. Ik had de nodige spierpijn van voornamelijk mezelf vastklemmen op de olifant, dus was blij dat ik mijn benen niet hoefde te gebruiken vandaag. Eenmaal in de kayak vertelde de gids dat het ongeveer een 35 km was. Hmmmm, toen was meteen duidelijk dat ik de dag erna, naast mijn spierpijn in mijn benen waarschijnlijk ook mijn armen en schouders niet meer zou kunnen bewegen. Maar ach, ik doe in ieder geval eens een keer sportief!
Het was echt een lange tocht, met weinig stroming dus kayak zelf laten varen ging niet. We maakten een paar stops onderweg voor oa lunch en zwemmen en uiteindelijk hadden we het einde na ongeveer 6 uur bereikt. Veel te lang (zelfs in de sportschool roeit men niet zo lang!) maar toch de moeite waard. Met gezellige mensen, een leuke gids en een heel mooi uitzicht om ons heen was ook deze dag geslaagd. Drie fantastische dagen gehad dus, die we moeilijk kunnen overtreffen!
Nog 1 dagje in Louang Phrabang en dan scheiden onze wegen met de Engelsen. Nog maar eens terug naar de waterval dan, nog even genieten.

We besloten om opnieuw de bus te pakken naar Vang Vieng, anders was de rit te lang. Daar zijn we 3 dagen gebleven. Tijdens onze tube down the river, stopten we bij een barretje waar ze van alles in de vodka hadden gestopt. Een fles had chili's erin en was dus pittig (iets voor jullie; Marsha en Karel?!) weer een andere had er een slang in, maar de slang was inmiddels gejat en tot slot hadden ze een fles met (belachelijk) grote bijen. Dat was weer een moment voor Ras om eens te proberen hoe een bij smaakt die in de alcohol heeft geweekt... Alleen het zien van de bij (hopelijk stuurt een meisje ze ons per email, want we hadden geen camera bij ons) was afschuwelijk! Ras at de bij in zijn geheel, dus oa met angel, kop, en poten gewoon op. Smaakte best goed (namelijk naar drank) alleen op het eind was het wat droog.

Toen door naar Vientiane, waar we nu dus beide al de hele dag achter het internet zitten om oa onze site bij te werken.
We kozen ervoor om met de lokale bus te gaan, voor de ervaring, want we waren ons er bewust van dat ze afgeladen worden en dus niet zo prettig zouden zijn. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee, want het was niet druk maar voor Ras stonden de rijen stoelen te dicht op elkaar dus zat hij met zijn knieen tegen de stoel voor hem aangedrukt. Even later hadden we allebei een rij gepakt, dus had hij de ruimte zijn benen wat opzij te gooien. Al met al viel de busreis mee, leuke ervaring erbij, maar niet voor herhaling vatbaar.

We hebben nu een guesthouse voor $10,- waar we de laatste kamer bemachtigd hebben en die het goedkoopste is hier in de omgeving. De eigenaresse is overigens wel een zware sjaggerein, doet me aan een bepaald persoon denken met wie ik in Griekenland was!
We zijn hier gisteren aangekomen en zijn meteen doorgegaan naar de Thaise ambassade, waar we vandaag weer naar terug moesten en morgen voor het laatst. Dan reizen we waarschijnlijk zaterdag met de slaapbus naar de 4000 eilanden in het zuiden van Laos. Dat betekent dat we noord Thailand zullen overslaan, maar anders hadden we de eilanden over moeten slaan. We zijn erg benieuwd hoe het ons gaat bevallen, maar ik heb er in ieder geval hoge verwachtingen van! Met een hutje aan het water een mooie zonsopkomst meemaken of een zonsondergang, lekker niksen op het 'strand', vreemde dolfijnen spotten die daar leven en verder wat we zoal dagelijks doen, genieten!!

07-04-09, Bangkok (Thailand)
We hebben de bus gepakt naar de 4000 eilanden en zijn 10 dagen op Don Det geweest. Op dat eiland zitten eigenlijk alleen maar backpackers. Er was geen electriciteit, alleen van 18 tot 22 via een generator. De electriciteitsmasten staan er al wel en waarschijnlijk zouden ze binnen een maand electriciteit krijgen.
Daar aangekomen konden we kiezen voor een hutje aan de zonsopkomstzijde of zonsondergangzijde. Wij kozen voor de laatste in de hoop dat we dan in de ochtend ons hutje niet uitzweten en wat langer konden uitslapen. Het was echt warm daar en zweten deden we dus de gehele dag, maar ons hutje stond in de ochtend nog wel lekker in de schaduw!
En als het dan zo heet is ga je toch lekker een duikje nemen in de rivier? Heerlijk, als het water wat koeler was... maar wel leuke visjes! Dezelfde als in Cambodja waar we een $ 3,- voor betaalden om een 15 min door de vissen 'gemasseerd' te worden (eten de dode huidcellen en dat kriebelt ontzettend!). Nu dus een gratis massage! Was geinig, dat gekriebel, alleen moet je niet met je kont in het water gaan staan want dan schrik je wel even!

Verder was er op het eiland niks te beleven. We konden er tuben, net als in Vang Vieng maar dan zonder de kroegen, drank en muziek. Ook kon je kayakken, maar we hadden voorlopig genoeg gekayakt na Louang Phrabang. Het enigste wat we daar gedaan hebben is een dagje gefietst naar een ander eilandje waar een waterval te zien was en verder lekker gelambald.
Boekje lezen, beetje zwemmen, spelletje Yahtzee, Tric Trac of Mens erger je niet, lekker eten en 's avonds naar de Reggae-bar. De bar waar heel het eiland zo'n beetje naartoe ging in de avonduurtjes. Daar ging het door tot 23u ipv 22. Daar in contact gekomen met 2 gezellige mensen uit de buurt van Gent en daar leuk mee opgetrokken. Tevens zijn we uitgenodigd om naar de Gentse Feesten te komen tegen de tijd dat we weer terug zijn in Nederland. Dus ons eerste feestje staat alweer genoteerd.


Er was een mogelijkheid om dolfijnen te gaan spotten vlakbij Don Det. Het waren dolfijnen met een platte neus/hoofd. Een apart soort dus, maar dat zijn we niet gaan doen. Allereerst was het best prijzig en dan zou je de dolfijnen waarschijnlijk alleen maar in de verte zien, dus maar de vraag of je ze wel echt goed kon zien.
Al die dagen dus helemaal niets gedaan, ons budget weer een beetje op orde gekregen en toen het einde van ons visum naderde zijn we vertrokken. Waarschijnlijk waren we nog wel langer gebleven als het visum niet op zijn eind liep, niks doen bevalt ons namelijk uitstekend!


Thailand

Van Don Det door naar Thailand, naar Ubon. Daar hebben we een nachtje doorgebracht in luxe, in vergelijking met Don Det. Eigen douche met warm water, lekker grote kamer, tv met filmkanaal, air-co, noem het maar op. Dat was lekker voor een dagje en toen door met de nachtbus naar Rayong om vervolgens met de boot naar het eilandje Koh Samed te gaan.

Op Koh Samed hebben we 5 dagen doorgebracht en heerlijk genoten van het weer, het snorkelen en het heerlijke warme zeewater!
We zaten helaas op het verkeerde strand, niet zo mooi met veel boten in het water, maar het strand daarnaast was heerlijk. Iedere dag dus een stukkie lopen en dan genieten van de rust daar en het overheerlijke eten!
We konden een snorkelexcursie doen voor een 400 Bath (+/- €10,- ) maar we konden er ook zelf naartoe lopen hadden we bedacht en zo 2x die kosten uitsparen!
Dat dus gedaan en het was een leuke wandeling er naartoe, stukje over het strand, over de rotsen en door het bos. Daarna heerlijk gesnorkeld, heel mooie koraalbanken en vissen gezien en dachten even ook haaitjes te zien, maar het bleek wat anders.
Daarna lekker op ons privestrandje (want er was niemand te zien daar!) een boekje gelezen en toen terug naar ons huisje.
Op het strandje waar we dagelijks naartoe liepen konden we ook snorkelen. Er was minder te zien dan op die andere plek, maar daar toch ook nog enkele dagen genoten van het leven in de zee.

Op 31 maart pakten we de boot terug naar het vaste land om door te reizen naar Jomtien. Even een klein weekje terug naar waar onze reis begon, naar Majestic Condo. We hadden Harrie gebeld of hij weer een kamer voor ons kon regelen en pakten de bus richting Pattaya.
In Jomtien konden we deze keer meer genieten van het zwembadwater. Lekker warm nu! Van Harrie mochten we zijn scooter lenen, dus hoefden we er geen te huren, super!!
En toen even al onze verlangens bevredigd. Naar de Duitser, voor de heerlijkste Gordon Bleus! Naar Ons Moeder voor een heerlijk frietje en frikandel speciaal met de juiste curry! HELA dus
Verder lekker geshopt in winkelcentrum Lotus en op de weekendmarkt. Ons weekje ging veel te snel voorbij, want het was weer heerlijk om in Jomtien te zijn, maar toch maar weer door want we hebben nog zoveel te zien!

Nu in Bangkok, in het gedeelte Chinatown. We dachten wat meer Chinese dingen te zien en eigenlijk valt dit een beetje tegen. Daarnaast wilden we vanaf hier een dagtrip doen naar de River Kwai en naar de Floating Market, maar dat is zo prijzig dat we er van afzien. We hebben al wat floating villages gezien en al veel ellende gezien van de oorlogen, dus vinden we het nu niet de moeite om zoveel geld hiervoor uit te leggen.
We willen morgenavond door naar het eiland Koh Tao. Waar we een week of 2 of misschien wel langer willen blijven, mits de prijzen daadwerkelijk overeen komen met de Lonely Planet (ons reisboek). Als het goed is kunnen we daar dan goedkoop en vaak gaan duiken, maar nog even afwachten. Het internet gaat daar wel weer prijzig zijn dus zullen we dat (waarschijnlijk) laten. Maar als iemand ons nodig heeft is er natuurlijk nog altijd ons Thais nr (zie bovenaan de persoonlijke tekst)

Het regent hier dagelijks, al bijna een week, terwijl de regen hier pas eind mei hoort te zijn! Hopelijk is het regenseizoen hier niet te vroeg begonnen en gaat dit snel over anders zal de regen ons tot aan Indonesie achtervolgen...
Dat houdt dan helaas ook in dat er niet veel gedoken wordt, dus duim maar voor ons. (Wij duimen ook voor de zon voor jullie )

28-04-'09, Koh Samui
En weer lekker op een eiland! Inmiddels Koh Toa achter de rug waar we 18 dagen zijn geweest. Zeker de moeite waard dus!
Op 9 april kwamen we aan op Koh Tao na een vermoeiende busreis en een verschrikkelijke boottocht van 3u. Ik ben nog nooit zo beroerd geweest!!! Om dit voor het verdere reizen te voorkomen heb ik dus ook heeeeeeel veeeeeel reistabletten ingeslagen waarvan ik weet dat ze goed helpen. Dus Mike, je hoeft voor mij geen reistabletten van het Kruidvat mee te nemen als je deze kant uit komt.
Na 2 dagen hield het op met regenen, dit was ons al voorspeld door een Duitser die al 8 jaar op het eiland woont. Het heeft te maken met volle maan, dan wordt blijkbaar het weer slechter, dat hebben we ons tenminste wijs laten maken. Hoe dan ook, lekker weer om op een eilandje te zijn. En om te gaan duiken, want daarvoor zijn we naar Koh Tao gegaan.
De 10e april ontmoetten we eerst onze Engelse vrienden weer, die op het eind van hun reis zaten. Daar hebben we een dag of 6 mee opgetrokken en weer leuke dingen gedaan samen.
Zo hebben we het nieuwe jaar gevierd van Thailand, Songkran genoemd. En dat is toch een geweldige viering!! De hele dag gooit iedereen je nat of spuit je nat, zoals wij deden met onze waterpistolen! Echte een leuke ervaring!


In Bangkok vieren ze het 7 dagen en in Jomtien 3, helaas op Koh Tao maar 1. Ik denk dat iedereen weer gewoon aan het werk moest met al die toeristen. Inmiddels hebben we dit jaar al 3x nieuwjaar gevierd, vreemd maar wel leuk.

Ook hebben we met zijn allen een dagje doorgebracht aan het strand waar je tevens goed kon snorkelen..... mits je haaien wil zien!!
Brrrrr, dat was eng! Een grote dikke haai (voor mij uitziend als witte haai ) zwom van links naar rechts voor ons voorbij....


IEIEIEKKKK maar toch in het water gebleven, want ik moest er maar even aan wennen, aangezien we een keer of 10 wilden duiken op Koh Tao. Na enkele minuten toch besloten om terug te gaan en op de terugweg zwom hij nog eens voorbij.
Iedereen gaf aan dat ze niks doen en ik wil ze best geloven maar wij hadden thuis in ons aquarium een meerval (die eruit zag als een haaitje) en die had een kronkel in zijn kop, zoals ze dat zeiden in de dierenzaak, want hij had al onze vissen opgevreten terwijl ze dat normaal nooit doen!
Dus in de zee kunnen die haaien die alleen maar visjes eten toch ook toevallig een kronkel in de kop hebben? Niet geruststellend dus, maar gelukkig kwamen we 4 Nederlanders tegen die allen al tussen de 500 en 800 duiken hadden gemaakt, die mij wel gerust konden stellen. Dan geloof ik het natuurlijk wel, hihi.
Samen met hen zijn we een paar keer uiteten geweesten met nog 2 Ned meiden een avondje gezellig ge-BBQ.


Ik heb trouwens ook nog de longen uit mijn lijf gezwommen. Toen nog niet met die Nederlanders gepraat over het veilig zwemmen met haaien...
Samen met Ras het water in, leuk, nog een keer kijken naar haaien. We zien er 1, waarvan ik opeens zie dat ie niet op een witte haai lijkt, maar eigenlijk best mooi is, met wit en zwart op zijn vin. Hmm dat ging dus goed, hoewel het verschrikkelijk spannend blijft. Een paar minuten later zien we 2 haaien, 1 slaat af naar rechts en de ander komt recht op ons afgezwommen! IEIEIEKKK omdraaien en even doorzwemmen. Ras draait ook om maar houdt de haai in het oog en ziet dat ie afhaakt. We staan immers niet op het menu, zoals me geleerd is.
We zwemmen verder en komen een heel mooi visje tegen, zwart met wit en leek een btje op een steur. Hij bewoog door het water als een slang met zijn staart op en neer van links naar rechts. Ik dacht, dat is een mooi visje! Totdat het visje recht op Ras zijn gezicht afzwemt en ik hem terug zie schieten met zijn hoofd en probeert met zijn hand het visje te verjagen. ALARM wat is dat voor vis, misschien een baby haaitje???? ZWEMMEN DUS!!! Ik zo hard als ik kon (en zo hard heb ik echt mijn hele leven nog niet gezwommen) wegzwemmen en terwijl ik dat doe voel ik telkens iets aan mijn buik. Ik kijk achterom naar Ras en zie hem mij volgen en schreeuwt iets wat ik niet kan verstaan doordat hij zijn snorkel inheeft. Wat schreeuwt hij? Moet ik doorzwemmen of is er niets meer aan de hand??? Ik weet het niet, dus zwem maar door! Even later weet Ras bijmij te komen en laat me stoppen om vervolgens met zijn handen aan mijn buik te voelen... Ik schreeuw; "Wat is er aan de hand? Ben ik gebeten of zo?" En weer voel ik iets aan mijn buik dus als een GEK (neem dit letterlijk) ben ik weer gaan zwemmen. Ondertussen roept een vrouw naar mij wat er aan de hand is en ik roep terug dat iets me achtervolgt en dat ik niet weet wat het is maar het lijkt op een haaitje!
Uiteindelijk heeft Ras me weer gestopt en weet me te vertellen dat het visje niets deed, hij zwom alleen maar met me mee. Ras heeft hem 3x weggeslagen en toen hield het visje het voor gezien. ZUCHT ppppfffff dat was angstaanjagend zeg!!! En achteraf wat schattig eigenlijk dat ie mee wou zwemmen, hihi. Heb Ras dus nog wel even gemeld dat het niet vriendelijk is om een vis te slaan.
Inmiddels hadden we een vissenboekje aangeschaft dus we gingen op zoek naar het visje. Uiteindelijk stond die niet afgebeeld met tekst maar zagen we hem wel naast de rifhaaien zwemmen. Ik was dus overtuigd dat het een baby haaitje was en wat als moeder er naar op zoek was?!!! Nog gelukkiger dat mams niet was gekomen ben ik toch wat terughoudend met de duiken die we willen gaan maken. Eerst dus even overleggen met de dive-master wat te doen als we achtervolgt worden door een mini haai. De dive-master lacht me uit en laat me vervolgens zien wat voor visje mij achterna zat... Het was het schoonmaakvisje! Beter wassen dus Lin, wist mam me te vertellen.

We hebben veel vragen gesteld over het duiken aan de 4 Nederlanders en zij hebben veel extra info gegeven. Heel fijn!! Ook hebben we 4 duiken samen met hen gedaan, welke de mooiste waren, aangezien zij opzoek gaan naar al het onderwaterleven en de dive-masters die we tot nu toe hadden gehad (muv 1 dive-master in Nha Trang) zwemmen veel te snel over interessante plekjes heen. Mochten jullie dit lezen, nogmaals bedankt Ed, Kitty, Bas en Linda
Oh ja, en we hebben Saloe nog volop verwend met koekjes en Pedigree. Ze heeft de dagen dat wij nog daar waren netjes op ons huisje gepast.



We hebben in totaal 11 duiken gemaakt op Koh Tao en we hebben er volop van genoten. Inmiddels hadden we in Bangkok een onderwaterhuls gekocht voor onze camera (voor een prikkie nog wel!!!) en hebben we een aantal mooie plaatjes weten te maken (ook veel mislukte...maar oefening baart kunst)
Hieronder een paar plaatjes, maar deze keer hebben we ze dus zelf gemaakt ipv het internet afgeplukt.






blue-spotted stingray

seasnake; 1 van de meest dodelijke beest in de zee, maar gelukkig niet agressief

nudibrand oftewel naaktslak; zijn er in allerlei kleurtjes, heel mooi

butterflyfish; veel verschillende maar bijna allemaal geel, zwart en wit

blue-ringed angelfish, erg mooie grote vis

grouper; zijn er ook heel veel van in allerlei kleuren en formaten

en een gigantische kwal, gelukkig zwom hij achter ons!

Heerlijk genoten dus op Koh Tao (muv de kleine angstaanjaagende momentjes ) en nu alweer 3 daagjes op Koh Samui. We wilden dit eiland eigenlijk overslaan vanwege dat het prijzig is, maar van Scott en Shelley hoorden we dat je hier op een brommertje een mooie tour kunt maken, dus toch besloten te gaan. Zij wisten ook nog een goed guesthouse met zwembad vlakbij het strand. Daar zitten we nu lekker goedkoop en gisteren hebben we een ronde gemaakt om het eiland met de brommer. We hebben van alles gezien, grandfather en grandmother's rock, een slangen- en scorpioenenshow en we hebben een baby tijgertje en een jachtluipaardje melk gegeven. Verder lekker 2 daagjes aan het zwembad en morgen gaan we weer door naar het vaste land. We willen naar een National Park, moet het oudste park zijn van de wereld, dus ben benieuwd!


Voor geinteresseerden; We hebben een nieuw Thais nummer +66 8798 25379. Deze kunnen we enkel in Thailand gebruiken, dus als we naar Maleisie vertrekken (zal +/- over een maandje zijn) vervalt dit nummer. Als je van een vaste telefoon belt en je zet er 0900-5050262 voor dan bel je voor 2 cent p/m, met mobiel is een paar cent meer.
VERGEET NIET HET TIJDVERSCHIL VAN 5 UUR!! Wij leven hier 5 uur later.


7-05-'09, Ko Phi Phi
Vijf dagen doorgebracht in het National Park, waarbij we 2 guesthouses hebben gehad... De eerste was eigenlijk prima, mits ze niet net geverfd hadden, want dat gaf een te sterke verfgeur. Daarnaast was het wel echt een Jungle Hut (dat was de naam van het guesthouse) want meteen nadat we aangekomen waren kwamen de aapjes al te voorschijn!
Een aap had een baby, nog een heel klein en dus reuze schattig. Er waren in totaal een 6 of 7 aapjes. Er was er eentje die nog niet volwassen was, wat kleiner als de rest, maar ook agressiever!!
Hij (of zij) keek ons recht in de ogen aan en keek ontzettend vals! Hij bleef ons volgen met zijn ogen en maakte een vreemd geluid. Angstaanjagend!!! Dus wanneer wij bij ons huisje waren en de apen kwamen gingen we vlug naar binnen.
Iedere ochtend werden we gewekt door de aapjes. Ze klommen over ons huisje en je hoorde ze om het huisje heen kabaal maken, wel geinig...
Totdat het agressieve aapje tot 2x toe probeert binnen te dringen door het raam gewoonweg open te 'breken'. Het zat met schuifjes dicht aan de binnenkant, maar hij trok aan het raam en kon zo net bij de schuifjes of zo?!!
Toen hebben we maar besloten dat het net wat te veel jungle hut voor ons was en zijn we verhuisd naar een guesthouse een stukje verderop.
Ook daar hadden we een btje jungle, tenminste we hadden kikkers in de kamer. Ik zag er opeens eentje zitten op het gordijn!!? Wilde het beestje toen helpen naar buiten, maar dat was helemaal niet nodig, want het klom via de muur gewoon naar boven, muurlopende kikkers dus
's Avonds zagen we flikkerende vliegebeesten. Heel geinig! In het donker zie je opeens een lichtje verschijnen dat knippert, een soort stroboscoop! (schrijf je dit zo???)
Muziekje erbij en je hebt een discotheek

We zijn een dagje gaan wandelen in het park, alleen hadden we regen, veel regen!! Dus tijd voor onze poncho's en gaan. We liepen richting een waterval en na een tijdje kwamen we bij een soort van restaurantje (welke gesloten was door het weer) waar we even 'gerust' hebben. De regen ging over en we moesten nog een klein stukje door de bossen om bij de waterval te komen. Net voordat we gingen kwam er een Zuid-Afrikaans koppel aan die ons vertelde dat we op moesten letten voor slangen, want zij hadden er een hoop gezien...
Oke, een paar passen gezet door de dichte bebossing en toen besloten om om te draaien. Ik had echt geen zin in slangen!!! Ik had al 2 bloedzuigers aan mijn been gehad, dat was meer dan voldoende!
Ras had er een paar meer. Vieze dingen zeg, bah!
Dus geen waterval gezien en weer terug naar ons huisje. Maar de wandeling was wel leuk, lekker door de stortende regen in onze mooie poncho's

De dag erop gingen we een Lake-tour doen. Op een longtail boot (das zo'n lange met simpele huiten bankjes) over het meer en deze keer zonder regen (dit meer lijkt een btje op HalongBay). Aangemeerd bij een restaurantje op het water voor lunch en toen door naar de jungle. Een tocht van 1 1/2u moest ons brengen naar een grot waar we een uur doorheen zouden gaan.
Hardstikke leuk dus!! Maar we moesten wel hard lopen door het bos, want als het zou gaan regenen was het te gevaarlijk om de grot in te gaan. Snel snel dus, wat wel een btje jammer was, maar ach, die grot was wel het mooiste van de trip. Daar aangekomen, regende het gelukkig niet dus konden we naar binnen. Pikkedonker, veel gruwelijk grote spinnen op de rotsen waar je aan vast moet houden!! en heel veel vleermuizen, maar wel een hele gave tocht
Veel door het water en op 1 plek zelfs zwemmen om verder te kunnen komen. Ook hier moesten we helaas wel snel doorheen vanwege het weer, maar toch een leuke ervaring!
Nadat we uit de grot kwamen zijn we via de jungle terug gegaan naar het restaurantje. Daar nog lekker even het water in en toen terug op de boot.
De dag erna zijn we vertrokken naar Phuket, waar we niet veel gezien hebben, althans we zijn niet richting het strand gegaan maar in de stad gebleven. Wat goedkoper dan het strand en strand zien we nog genoeg natuurlijk.
We zijn een dagje naar een Vlindertuin geweest, was erg leuk, wel een veel te lange wandeling en allebei gebroken toen we terug waren bij ons hotel, maar wel weer een leuke dag.
Ook zijn we een avondje naar de bios geweest. Dat voelt eventjes net als thuis, moeten we vaker doen.
En vandaag zijn we aangekomen op het eilandje Phi Phi. Ras heeft zijn uiterste best gedaan om weer een goed en goedkoop huisje te vinden en is weer voor 100% geslaagd! (ik wacht dan ondertussen bij de tassen en hij doet het onderhandelende werk)
Op Phi Phi blijven we waarschijnlijk een weekje, lekker niks doen en dan door naar Krabi.
En dan hoop ik dat ze op Krabi een goede juwelier hebben, want ik ben al sinds 29 april op zoek naar een mooie ring...

Rachid heeft me namelijk op 28 april, 's avonds op het strand met 2 rozen in de hand, onder een palmboom ten huwelijk gevraagd!

Dus we zijn verloofd!

Het zal nog wel een hele tijd duren voordat het daadwerkelijk gebeurd aangezien we nog een jaartje reizen, dan eerst weer aan het werk moeten en vervolgens weer zullen moeten sparen.
Maar het zijn mooie vooruitzichten!


16-05-'09, Krabi Town
Helaas, geen goede juwelierszaak gevonden... Nu heb ik mijn hoop maar gevestigd op Maleisie, waar we over enkele dagen naartoe zullen reizen.
Inmiddels al weer enkele dagen in Krabi. Gekozen voor de stad in plaats van het strand. Het weer ziet er niet meer zo mooi uit 's middags en we konden ook geen keuze maken welk strand we dan wilden, dus maar de stad genomen.
Veel zullen we hier niet doen, behalve genieten van onze TV op de kamer! Lekker ff filmpjes kijken dus!!
Vanmiddag hebben we een boottochtje gedaan naar de mangrove. Was wel leuk. Aapjes tussen de mangrove gezien, een grot bezocht en een visserkwekerij. Daar zaten allemaal zeevissen, terwijl ik dacht dat we op een rivier zaten! Mooi om al die vissen te zien, jammer dat de kweker niet zo goed met de vissen om ging.
Waarschijnlijk gaan we morgen of overmorgen door naar een plaatje Khlong Thom. Daar heb je hotsprings die we graag willen bezoeken. Vanaf hier kan dat ook voor een +/- €25,- p.p terwijl de entreeprijs +/- €2,50 p.p is... We moeten toch die kant uit, dus hebben we gekeken of er een guesthouse is en dat blijkt er te zijn, dus gaan we op eigen initiatief, ook veel leuker!!
Daarna gaan we richting Trang en uiteindelijk vandaar uit door, met de trein, naar Maleisie. Over 7 dagen is ons visum hier verlopen, dus zullen we nu 'haast' moeten maken om naar beneden te reizen.

18-05-'09, Khlong Thom
Zo das een snelle he. We zitten alweer achter het internet dus ach, dan werk ik het maar meteen weer bij.
Gisteren aangekomen in Khlong Thom, was een uurtje van Krabi en het kostte nog geen eens €1,- p.p om hier te komen. Nadat we ons guesthouse hadden gevonden bleek al snel dat we in een plaatsje waren beland waar bijna niemand Engels spreekt. Leuk dus!! Met handen en voeten en natuulijk ons handige Thais vakantie-vertaal-boekje.

Nadat we wat rondgelopen hadden en de 7/11 (seven/eleven) supermarkt gevonden hadden en wat inkopen hadden gedaan, liepen we terug naar ons guesthouse. Net voordat we de straat indraaiden gebaarde 2 mannen dat we met hun wat moesten gaan drinken.
Dat werd weer een fantastische ervaring!! De ene man was een politieagent, zo corrupt als iets waarschijnlijk want de andere man was het tegenovergestelde van de politie! (zo legde een gebrekkig Engels sprekende jongen die even later aanschoof het uit)
De agent sprak een beetje Engels, de andere man sprak geen woord Engels en bleef aan het buurten in het Thais. Na een tijdje kwam er een oude man aan, ergens in de 70 denk ik, en dat was de enigste die een btje fatsoenlijk Engels kon. Best apart
Die man ging dus alles voor ons vertalen, waaruit bleek dat de man die enkel Thais spreekt 3 weken geleden zijn vrouw en 2 kleine kinderen heeft verloren door een auto-ongeluk. Hij heeft nog een dochter van 25 die nog thuis woont. Door dit verlies dronk de man veel (en rookte veel!) en hij excuseerde zich daarvoor. Hij vond het fijn om ons gezelschap om zich heen te hebben, hierdoor had hij een goede dag.

Na de nodige drankjes kon de oude man die alles voor ons vertaalde het niet echt meer volgen. Hij bleef hij maar in herhaling vallen en kwam er verder niet veel zinnigs meer uit (zoals bij meerdere mensen het geval is als ze er teveel op hebben, zal geen namen noemen... )
De agent is op een gegeven moment vertrokken en andere mensen kwamen af en aan om een praatje te maken of uit nieuwsgierigheid. De man die enkel Thais spreekt bood aan om bij hem te overnachten. Dat afgeslagen stelde hij voor om dan samen met hem te eten. Dat hebben we gedaan en ondertussen hebben we zijn huis bewonderd.
Hij gaf aan dat hij een boer is, maar in huis vonden we veel houtwerk wat hij zelf gemaakt heeft, wat erg mooi is. Ook blijkt hij een jager te zijn, want hij heeft meerdere geweien in huis hangen, hij had 2 slangenhuiden die ontzettend groot waren (anaconda's??) en meerdere huiden van gordeldieren. Na een hele gezellige middag en avond zijn we terug gegaan naar ons guesthouse.

Vandaag zijn we naar de Hot Stream geweest, een sloot met ontzettend heet water 40 - 42 graden wat uitmonde via wat watervalletjes in een rivier. Bij die watervalletjes waren een soort poeltjes waarin we konden baden. (gelukkig lagen die in de schaduw!)
De goede Thaise man heeft ons gebracht en ook weer opgehaald en we mochten hem er niet voor betalen. Dus nu heeft die Hot Stream ons in totaal p.p +/- €2,50 gekost ipv €25,- !!! Hebben we goed voor mekaar he!
Ook zijn we wederom uitgenodigd om vanavond bij de man te komen eten. Dus zullen we zo maar eens die kant op gaan.
Vreemd eigenlijk, dat mensen zo open en gastvrij kunnen zijn, en jammer, dat zoiets in onze cultuur zo goed als niet mogelijk is!



Maleisië

05-06-’09, Kuantan
En weer een land verder dus ook weer een nieuw telefoonnummer.
Via 0900-5050264 + instructies volgen en dan het volgende nummer +60 1696 30667 zijn we meestal te bereiken. (= rond 2 of 4 cent) Meestal, want soms liggen we in het water of op het strand. Daarnaast is het belangrijk om te weten dat Maleisie 6 uur voor ligt op Nederland.
Als je via Skype zou bellen naar ons mobieltje betaal je nog geen 6 cent per minuut.

Nu zijn we dus in erg warm Maleisie, alweer 15 dagen.
We zijn vanuit Khlong Thom doorgegaan naar Trang en vandaar uit door naar Hat Yai. In beide plaatsen niet echt veel te doen als de omgeving verkennen. Vanaf Hat Yai zijn we met de trein naar de grens gereisd. Dat was goedkoop en kei goed te doen. Het was een wat oudere trein als dat we thuis gewend zijn, maar verder zag hij er van binnen eigenlijk het zelfde uit. De ramen konden echter wel helemaal open (geen beveiliging voor kindertjes of mensen die hun hoofd uit de raam wilden steken. En er waren ook ventilators bevestigd aan het plafond, maar het merendeel werkte niet meer. Ras had ook wat last van de stoelen na een tijdje. Deze waren iets minder zacht dan in Ned, maar ik merkte daar weinig van. Ras heeft dan ook wat minder zitvlak zullen we maar zeggen.
Wanneer we stopten bij een wat grotere halte kwamen vrouwen met hun etenswaar, o.a kip en fruit, bij de ramen staan om het te verkopen. Grappig hoe in Azie bijna iedereen een soort van SRV is. En gemakkelijk!


Tijdens de rit hadden we mooi uitzicht van het platteland met mooie palmbomen en ander groen, zo nu en dan een paar koeien en verschillende prachtige vogels in allerlei kleuren. Ook waren er stukken waar het leek alsof we recht door de jungle reden, erg leuke treinreis dus!
Aangekomen bij de grens van Maleisie moesten we eerst een formulier over de Mex. griep invullen. Stelde echter niets voor en er werd verder niets gecontroleerd... dus het nut ervan??

Echt verschil met Thailand zien we hier niet, soms vragen we ons zelfs af waarom we dachten dat Maleisie al ver(der) ontwikkeld is. ‘Safety first’ kennen ze hier in ieder geval ook niet... Als je over de stoep loopt (wat voor een voetganger toch eigenlijk het veiligst zou moeten zijn!!) moet je opletten dat je niet per ongeluk in het riool valt of in een ander gat verdwijnt midden in of naast de stoep. Heel vreemd en erg gevaarlijk als je het ons vraagt.



Wat wel meteen opviel in verhouding tot alle andere landen waar we nu geweest zijn, is dat de mensen werkend voor de overheid hier veel vriendelijker zijn. In geen enkel land kon er een lachje af en hier maakten ze zelfs een praatje met je en gaven info over Maleisie. Dat is een prettige binnenkomer.

We zijn na aankomst met de bus naar Kota Bharu gegaan. Het was helaas vrijdag wat voor Moslims een soort zondag is dus bijna alles was gesloten. Niks te doen en geen zin om een dag langer te blijven, dus na 1 nacht zijn we doorgegaan naar de Perhentian Islands.
We hebben gekozen voor een strandje waar we ook konden snorkelen en het was er heerlijk! Een klein strand, bijna niets te doen dus lekker rustig en heerlijk snorkelen. Het duiken was hier net zo goedkoop als op Koh Tao in Thailand dus daar hebben we ook weer van genoten.
Rachid kwam bekenden tegen uit Boxtel, Chantal en Jan-Willem. Daar zijn we gezellig een paar dagen mee opgetrokken. Leuk om zo op een eilandje in verweggistan ‘eigen volk’ te ontmoeten!

Verder hadden we daar een leuk huisje met wederom een extra bewoner. Deze keer was het een leguaan van ongeveer een meter incl. de start. Het beestje klom via een boom op ons huisje en ging onder het dak door ons plafond op. Af en toe hoorde we het beestje lopen, was wel geinig en vroeg in de ochtend rond een uur of 4 -5 kraste hij met zijn poten over ons plafond... NIET GEINIG
Dus van huisje gewisseld, 2 opgeschoven en daar waren geen medebewoners. Recht tegenover ons huisje woonde nog een leguaan, maar dan onder het huisje. En die was gigantisch, zonder staart zeker groter dan een meter! Mooi beest zeg!! Helaas is dit het enigste plaatje wat we van hem geknipt kregen.



Verder zagen we regelmatig eekhoorntjes rondlopen en als je ‘tok’ hoorde moest je je hoofd beschermen! Dan liet een eekhoorn zijn noot vallen en die kon dan via een dak op je hoofd terecht komen. Leuk om mensen te zien reageren op een ‘tok’.

Na een 8 dagen weer door naar de volgende plek, Kuala Terengganu, de hoofdstad van de provincie. We kozen voor de stad omdat we even langs de dokter en tandarts wilde gaan. Ras heeft al een tijdje last van hoofdpijn en ik dacht weer een gaatje te hebben. Dat laatste bleek een gevoelige plek op mijn tand GELUKKIG! Ras is gezond zeggen 2 doktoren en heeft tabletten tegen de hoofdpijn gekregen. Inmiddels heeft ie echter de hulp ingeroepen van een antibioticakuur die we vanuit Ned meegenomen hebben, want die pillen van hier geven geen prettige bijwerkingen; de hoofdpijn werd erger! Even afwachten of dit wel werkt, maar in ieder geval tot nog toe geen bijwerkingen.
Vanuit Kuala Terengganu wilden we door naar Cherating, een geliefd backpackers-plaatsje. Maar helaas had de buschauffeur niet begrepen dat we er daar uitmoesten, dus door naar de volgende grote stad, Kuantan.

We hebben begrepen uit een folder dat Maleisie trots is op Kuantan, want dit moet de schoonste stad zijn! En jep, het is een waar paradijs.... voor de RATTEN!!!
Overal zie je rotzooi liggen en 's avonds zie je overal ratten rondhuppelen. Dus we begrijpen niet zo goed wat Maleisie onder schoon verstaat.
We zijn nu alweer 5 dagen in Kuantan aangezien we hier heerlijk kunnen winkelen. We hebben ons erg goed uitgeleefd en dat terwijl we hier eigenlijk niet geweest zouden zijn!
Zo heb ik sinds gisteren (eindelijk ) een hele mooie ring om mijn vinger!!



En is Ras als nog op de knieen gegaan, hihi!! Hebben we wat nieuwe kleding, een nieuwe tas en nieuwe slippers gekocht en gisteren nog een laptop. Nu kunnen we vaak via WIFI gratis internetten wat een paar centen bespaard (natuurlijk weegt het niet op tegen de prijs van de laptop) maar daarnaast kunnen we ten alle tijden foto’s bekijken, muziek luisteren, filmpje kijken, spelletjes spelen en natuurlijk alvast via Word ons reisverhaaltje typen en daarna hier plakken wat een hoop tijd achter het internet bespaard.

Over enkele dagen zijn we weer in een National Park, Taman Negara. Deze keer hopelijk zonder regen zodat de slangen e.d in hun holletjes blijven!

Oja, bijna vergeten. We liepen enkele dagen terug een winkeltje binnen en zoals wel eens vaker hier in Azie, kreeg ik complimenten over mijn kleur ogen (hier hebben ze geen blauwe oogjes). Maar nu vroeg de jonge dame ook nog of ze wel echt waren!!?


13-06-'09, Kuala Lumpur
Van Kuantan richting het National Park, Taman Negara. Maar eerst nog een nachtje Jerantut voor een tussenstop. Dit werden er wat meer aangezien we een goede kamer hadden en het plaatsje op zich beviel ons en dat terwijl er niet veel te zien was.
Toen door naar Taman Negara. We sliepen echter in een dorpje ernaast want het resort was belachelijk prijzig. Zelfs de supermarkt daar leek wel op een sjiek restaurant met zijn prijzen!
In het park waren verschillende routes te volgen. De meeste echter van een flink aantal kilometers en dus niet aan ons besteed. De route die wij gingen volgen was ongeveer een kilometer of 3. Daarbij moesten we over een touwbrug die boven in de boomtoppen was bevestigd. Ik wist nog niet helemaal zeker of me dat wel ging lukken aangezien ik last heb van hoogtevrees, maar ik ging het zeker wel proberen... mits we geen 3u in de rij moesten wachten!!!
Dus niet gedaan, dan maar door richting de plek waar we konden zwemmen, want pffffff wat was het zweetweer. Op onze route door het bos zagen we verschillende keren aapjes en we zagen een hele kolonie termieten van boom naar boom gaan. Grappig om te zien! We zagen af en toe vreemde vliegebeestjes in paarse en rode kleuren en we hebben we een wandelend blad? gezien, zo verklaren we het maar.


Op ons pad kwam ook meerdere malen een mier. Nu zijn de mieren hier al stukken groter dan bij ons, maar deze hadden we nog niet eerder gezien!


Deze was ongeveer 3 cm groot en een cm dik!!
Op de 2e foto zie je hem dus eigenlijk op ware grootte!!


En niet alleen mieren zijn groot hier.
Ook mijn geliefde insect zijn best groot van formaat (en stiekum ook wel mooi gekleurd)







Dit beestje kwam ik tegen op een steen bij de rivier. Het was ongeveer een 2cm groot en het bewoog zich voort als een rups, dus ik noemde het voor het gemak maar een fruitig-rupsje (het lijkt toch een btje op fruit bolletjes, toch??! )

Na lekker in het water te hebben gezeten en de visjes om ons heen lekker brood te hebben gevoerd gingen we terug naar het dorpje. We wilden graag voor de dag erop een toer boeken naar een Asli dorpje. Dat zijn de bewoners van het regenwoud. De goedkoopste toer was 60 Ringit. Dat is ongeveer 12 Euro p.p. De toer duurde 2 uur waarvan we 1 1/2 uur op de boot zaten. Dus we zouden maar een 30 min in het dorpje zijn. Helaas, dit ging dus ook niet door. We kijken wel op Borneo of we daar een Asli dorp kunnen bezoeken en onze tijd ervoor kunnen nemen. Vervolgens dus ook maar besloten dat we niet langer hoefden te blijven en de dag erna vertrokken naar Kuala Lumpur.
Eigenlijk wilden we naar Cameron Highlands waarvan we dachten dat we er zo met de bus naartoe konden. Maar dit bleek niet te kunnen met het openbaar vervoer. We moesten eerst terug naar Jerantut, dan naar Kuala Lumpur en dan de bus naar Cameron Hihglands. Een hele omweg dus waar we geen zin in hebben, dus zijn we nu gestationeerd in KL. We willen vanuit hier naar het zuiden trekken wat inhoud dat we Cameron Highlands overslaan. Wie weet een andere keer.

Gisteren zijn we aangekomen in Kuala Lumpur en werden we meteen overdonderd door de vriendelijkheid van een Chinese man. Het eerste guesthouse waar we aankwamen zat vol dus ik wachtte bij dit guesthouse met onze tassen en Ras ging opzoek naar een degelijke kamer. Naast het guesthouse was een Chinees restaurantje. Er werkte een man die een praatje begon te maken met mij en bood aan dat ik kon gaan zitten aan een tafeltje. Na een tijdje gebuurd te hebben ging hij weer aan het werk en ik wachtte op Ras. Toen Ras terug kwam had hij helaas nog niets gevonden. Hij besloot een andere kant in te gaan en ik bleef wachten. Vervolgens kwam de man weer naar voren gelopen en verbaasde zich dat ik er nog was. Ik had weer even gezelschap en na een tijdje kwam Ras wederom zonder succes terug.
De man vertelde dat we het op een andere plek moesten proberen en legde uit waar we naartoe moesten. Ras wilde er op af gaan maar vervolgens zei de man; "Ik breng je wel even." Ondertussen mocht ik het restaurant 'in de gaten houden'.
Toen ze terug kwamen zei Ras dat ik in moest stappen. Ze hadden iets gevonden en de man bracht ons er met onze spullen naartoe!! Eerst mochten we nog een stuk varkensvlees proberen, wat heerlijk was, en toen door naar het guesthouse. Wat een gastvrijheid weer!!!

Vandaag zijn we natuurlijk in zijn (zusters) restaurantje gaan eten. Gezellig en lekker gegeten!! Toen we wilden gaan, was hij net een papaya aan het snijden voor ons dus maar weer gaan zitten en lekker gesmuld van de papaya.

Vanavond zijn we naar de Twin Towers geweest. Gigantisch hoog en heel mooi met al die lichtjes.




In werkelijkheid staan de torens echter recht... Maar aangezien we het hele gebouw op de foto wilden hebben we geprobeerd om het door middel van 2 foto's zo te creeeren. En het gebouw staat er op dus geslaagd

Onder in de torens zit een winkelcentrum met alle exclusieve merken die er maar bestaan. Ook het toilet kost hier meer dan op andere plekken (meestal tussen de 20 en 50 Ringit cent, nu was het 2 Ringit) maar het is dan ook bijna een schoonheidssalon! Allerlei cremepjes en geurtjes staan er tot je beschikking en dat voor 50 Euro cent!

Een ander grappig weetje is voor alle happy hardcore liefhebbers en de liefhebbers van de vogeltjesdans. In heel veel winkels knallen de boxen met de happy hardcore muziek. Dat gebeurde bij ons (in die tijd) niet in winkels!!! Geregeld maken we dus een hakkuh-dansje
Maar ook de vogeltjesdans is hier in trek, althans de muziek, ik maak natuurlijk het dansje erbij. Hierdoor krijg je hele winkels vol met mensen die me aanstaren. Zie je het voor je?? Lachen he!

Oh en dan nog iets geinigs. We liepen gisteren door een winkelcentrum en bij verscheidene zaken stond het volgende:



HUH!!!????????

Je moet dus op de gok kopen. Verassingskoopje... past het wel of past het niet.
En dan ook nog discrimineren!!! Mannen mogen in sommige winkels wel passen en vrouwen niet!???
MAAR vrouwen mogen een complete lichaamsmassage en mannen niet.



Singapore
27-06-’09, Singapore
Eerst verder met Kuala Lumpur en Melaka voordat we vertellen over Singapore.
Inmiddels ons visum gehaald bij de Indonesische Ambassade in KL. Ras had op het internet gelezen dat verschillende mensen nogal eens moeilijkheden hadden bij het verkrijgen van een visum. Weigering bij de ingang omdat je er niet ‘gepast’ uitzag (geen slippers of korte broek) was al 1 punt, maar ook las hij dat het vaak lastig is wanneer je geen vliegticket hebt dat je Indonesie daadwerkelijk verlaat na 2 maanden, wat wij dus ook niet hebben! Dan werd je verplicht een ticket te kopen. Verder had hij gelezen dat sommige mensen enkele dagen moesten wachten op hun visum.
Door het internet waren we nog niet zo zeker of we het wel voor elkaar gingen krijgen, maar al met al viel het reuze mee en hadden we het dezelfde dag zelfs! Voor wat betreft het uitreisbewijs mochten we een print toevoegen van onze bankrekening en toen was het appeltje eitje.

Wel grappig om te zien hoe verschillende toeristen zich gedragen bij zo’n ambassade. Zo kwam er een Frans stel binnen en wilden hun formulieren invullen. Ze hadden echter geen pen dus liepen naar het loket toe en pakten de pen van de man die daar aan het werk was, gewoon zo, zonder te vragen en met de hand onder het glaswerk door. Ook zie je mensen binnenkomen, langs de wachtende rij aflopen en zich voor nr 1 dringen om hun vragen te stellen. Of als iemand geholpen wordt komt een vrouw ertussen door. Men gaat weer verder met diegene die aan de beurt was en vervolgens komt diezelfde vrouw er weer doorheen. Zo nog enkele keren!
En dan heb je nog een Frans stel die een visum willen maar wel binnen een uur want dan vertrekt hun vlucht naar Indonesie. (Normale gang van zaken; Papieren in orde en het visum voor 12u aangevraagd, dan is het visum diezelfde dag tussen 16u en 17u op te halen.) Verder hebben ze niet gedacht aan de betaling van het visum dus daarvoor moeten ze nog even een pinautomaat zien te vinden. Geinig zo’n dagje bij de ambassade.

We zijn naar Sunway Lagoon geweest. Dit is een pretpark, waterpark, bios en adventure park in een. Leuk dagje uit dus. En ook hier hebben we wel weer wat afgelachen
Zo zie je hieronder de voorschriften voor het waterpark en hoe mensen er dan bij kunnen lopen.




Ook zijn we naar Genting geweest. Dit is een plek in de bergen waar een Chinees een compleet amusementspark heeft neergezet met alles erop en eraan. Een outdoor en indoorpark, het enigste casino in heel Maleisie en dus ook flinke verdiensten, een hotel, een winkelcentrum noem het maar op!
Wij wilden graag naar het outdoorpark. Ras had al een aantal leuke atracties gezien mbv een folder en dus ging we met vol enthousiasme richting Genting. Daar aangekomen ging het enthousiasme echter snel over... Het was IJSKOUD!!! En daar liepen we in onze zomerse outfitjes.
Uiteindelijk maar wat geluk gezocht in het casino en natuurlijk niet gevonden want wij hebben al geluk in de liefde!! Dan maar weer naar het guesthouse terug en morgen (met onze vesten aan!) het nogmaals proberen.
En zo de volgende dag weer in Genting. En wat denk je!???? JUIST kei mooi weer, volop zon, veel te heet voor onze vesten! Maar die konden we natuurlijk wel ombinden.
We konden kiezen voor het outdoorpark of voor meerdere atracties (wandklimmen, indoorpark, losse atracties,etc) Wij wilden natuurlijk alles doen, dus zijn we de hele dag zoet geweest!
Wat in Genting erg grappig was, was Snow world. Bij aankomst kreeg je een winterjas, handschoenen en eventueel boots, als je dit wilde. Benieuwd van wat er komen ging stonden we voor de deuren te wachten tot we binnen mochten. Toen we door de deuren gingen kwamen we uit in een grote ruimte waar ze een winter hadden nagemaakt.
Er stonden beelden van sneeuwpoppen, pinguins, ijsberen en een iglo. Een hutje met daaraan een glijbaan en nog een ijsbaan waar je met een band overheen kon (max. 65kg dus dit ging niet door voor ons ). Er was sneeuw nagemaakt en het was natuurlijk ijskoud!
Het was verboden om zelf foto’s te maken, dat deden zij! Tja, en dat zeggen ze tegen mensen die nog nooit sneeuw hebben gezien en waarvan de kinderen dolle pret hebben met sneeuwballen gooien. Gaat dus niet lukken. Overal zie je de flitsers en zelfs al het personeel zegt tegen een vrouw dat het niet is toegestaan en zelfs zijn hand voor de lens houdt, doet ze gewoon een stapje naar achter en knipt snel een foto van haar zoontje die de glijbaan afkomt!
Belachelijk ook, gewoon geldklopperij, want iedereen wil een foto met sneeuw natuurlijk en zo kunnen ze nog eens belachelijk veel vragen voor hun eigengemaakte foto’s!
Na heerlijk wat atracties te hebben gedaan, maakte Ras mij nog ff flink in met een potje bowlen en toen terug naar Kuala Lumpur.

De volgende dag gingen we door naar Melaka, naar het Chinatown gedeelte. Deze Chinatown moest interessanter zijn dan die in Bangkok was ons verteld en dat was het ook! Het was weekend en dus markt. Allemaal kraampjes en gezellig aangekleed. Er was ook een podium voor diegene die hun stem eens wilde laten horen mbv karaoke. Dat was lachen zeg!!!
We hebben geprobeerd om een filmpje te maken om jullie mee te laten lachen maar helaas was eerst de batterij leeg, dus die snel vervangen en vervolgens was ons kaartje vol. Tegen de tijd dat we die vervangen hadden was het leukste optreden al voorbij...

Dan even een heel klein btje geschiedenis. Melaka is in 1606 in handen gekomen van de Nederlanders, nadat zij de Portugezen die het voor hun bezet hadden, hadden verslagen. Na een 200 jaar ongeveer hebben ze het overgedragen aan de Britten, daar het zeker niet in handen van de Fransen zou komen. Nadat de Nederlanders daar voet aan de grond hadden gezet werd meteen een Stadhuis gevestigd. De Britten en alle anderen die volgden hebben het zo gelaten, dus nu nog steeds staat 'het Stadthuys' in Melaka



In het Stadthuys is nu een museum met o.a. Nederlandse munten, klokken, serviesgoed en wapens. Ook staat er buiten een kleine windmolen.
Even wat Nederlands dus. Eerst de sneeuw in Genting en dan het Stadthuys met de Nederlandse geschiedenis. Zo ver weg van huis en toch voelt het dan zo dichtbij.
Verder zijn we nog naar een museum geweest van de scheepvaart en even naar het winkelcentrum waar ik een geweldige VIP sticker heb weten te bemachtigen, van de McDonalds!

Toen na 2 nachten door naar Singapore waar we nu nog maar een klein uurtje hebben en dan zitten we alweer terug naar Maleisie! De rechterkant nu, we gaan het eiland Borneo verkennen.
We zijn 5 dagen hier geweest en ondanks dat we 3 van de 4 nachten niets hoefden te betalen voor onze overnachtingen zijn we toch met ons budget in de knoei gekomen...
Toen we nog in Kuala Lumpur waren hebben we via couchsurfing.com een slaapplek gevonden voor 3 nachten en hier waren we erg blij mee!!
De jongen, bij wie we verbleven heeft ons tevens de nodige info van Singapore gegeven, zoals routes met de metro en bus. Hij moest zelf veel werken en was druk met het ondersteunen van duiklessen waardoor we ‘s avonds maar even contact hadden, maar het was een leuke ervaring.

Aangekomen in Singapore voel je je bijna thuis. Het is zo goed ontwikkeld dat alles er te krijgen is, dus lekkere kaasjes en salami op ons brood ipv iedere dag pindakaas of jam. Het is overal netjes, op straat en in gebouwen. Huizen zie je zelden, maar overal staan gigantische appartementencomplexen en het luxe tot en met!
Op straat zie je alleen maar nieuwe auto’s. Auto’s ouder dan 10 jaar mogen de weg niet meer op of het moet een goed onderhouden en prijzige oldtimer zijn. Het is dan ook heel gewoon dat je ferrari’s, mercedessen, bmw’s, porsche’s en andere zeer prijzige auto’s voorbij ziet komen.
De voertaal in Singapore is Engels, maar het is multiculti daar, zonder problemen overigens.
Zo zijn we in Chinatown geweest en in Little India, grappig om te zien hoe de hele omgeving opeens totaal anders wordt van bijvoorbeeld grote hoge wolkenkrabbers tot schattige huizen met van die houten klapluikjes voor de ramen en totaal andere kleuren.
Dus Singapore lijkt zeker niet Aziatisch, maar veel meer westers!

We zijn naar Sentosa geweest. Dit is een eiland waar van alles te doen is, o.a lekker op het strand hangen, in de kabelbaan, in de rodelbaan, naar het Butterfly park en naar Ocean World. Wij zijn naar Ocean World gegaan, erg leuk! Ooit gehoord van Zee-engeltjes???


Fotograferen ging niet zo gemakkelijk, ze zijn dan ook erg klein, maar hoe engelig he!

Verder konden we o.a. haaien, ballonvissen en manta’s aaien. Er was een zeekoe en veel grote vissen en haaien. Kwallen waren er natuurlijk, schildpadden en grote spinnenkrabben. Ook zagen we gruwelijk grote en vooral lelijke zoetwatervissen!

Nadat we alles gezien hadden en naar buiten gingen zagen we nog een paar aapjes. Overal stonden borden geplaatst dat je de wilde dieren niet mocht voeren, maar ach dan zorgen ze zelf wel voor een hapje... gewoon door het van tafel te trekken onder mensen zijn neus uit!
En als je dan even je tanden laat zien, dan blijven ze wel uit je buurt, althans dat zou je toch denken. Een moeder met haar zoontje dacht daar anders over... LEUK een aapje en probeerde haar zoontje zo dicht mogelijk bij de aap te krijgen voor een (rampen?????) foto!
Er is gelukkig niets gebeurd doordat het zoontje het toch maar niets vond om bij die aap te staan en vervolgens liep de aap met een zak chips de bosjes in. Helaas voor moeders is de foto niet gelukt... maar de onze wel!



Gisteren zijn we naar The Night Safari gegaan. Dit is een dierentuin maar dan ‘s avonds van 19.00u tot 00.00u. Dat was wel een leuke ervaring om beestjes eens in het donker te zien. Alleen jammer dat sommige zo goed zijn in schuilhouden en dat er overal maar weinig licht gecreerd is. Natuurlijk gaat foto’s knippen niet zo gemakkelijk in het donker en met flits is niet prettig voor de dieren. Wat wel grappig was om te zien is dat de beesten die overdag slapen/rusten en normaal gesproken ‘s nachts leven, nu nog steeds niet actief zijn!
Op zich kon je dit vergelijken met een dierentuin overdag alleen gaf het wel iets extra’s zo in het donker. Ze hadden ook nog een show en het park zag er knus uit met langs de route geplaatste fakkels. Van de andere kant bekeken zie je toch meer overdag.


Maleisië

05-07-’09 Kuching
Vanuit Singapore dus gevlogen naar Maleisisch Borneo, naar het plaatsje Kuching. Hier hebben we enkele dagen doorgebracht en zijn we 2x naar een Oerang Oetang Reservaat geweest.
Om 9u in de ochtend en ‘s middags om 15u was het daar voedertijd en kon je meestal oerang oetangs bewonderen. Een 200 mtr de jungle in hadden ze een voederplateau gemaakt via de boomtoppen en een soort van tribune waar ‘de toeschouwers’ konden staan.
We gingen de eerste dag om 15u, de meest schappelijke tijd voor ons. Maar dit bleek niet de schappelijkste tijd te zijn voor de oetangs om te eten want geen aap kwam er op af...
Dit is voor de rangers natuurlijk goed, want dat houdt in dat de apen zelf voedsel hebben gevonden in de jungle en de hulp van de mensen op dat moment niet nodig hebben. Helaas dus, dan morgenvroeg nog maar eens proberen. We hadden overigens nog wel een grappige duizendpoot gezien, beter iets dan niets zullen we maar zeggen.
Dus de volgende dag voor de verandering weer een keer vroeg de wekker want het was eerst nog een stukje met de bus. Aangekomen bij het reservaat zaten een moeder en dochter van enkele maanden (denk ik) en een pasgeboren oetankje bij een voederplateau bij het rangerstation. De rangers gaven en gooiden stukken fruit en eieren en we konden mooi genieten van deze bijzonder op mensen lijkende beestjes.
Toen was het 9u dus terug de jungle in en wachten maar... Telkens zagen we takken bewegen en blaadjes vallen en dachten we; komen ze eraan??? Maar ook dit keer geen apen, maar wel hele mooie eekhoorntjes!
Nu de apen wederom hun fruithapje lieten staan gingen we nog even terug om te kijken of de moeder en haar kinderen er nog waren. Die waren inmiddels al een heel eind de bossen in gegaan dus bijna uit het zicht. Vervolgens hoorde we een Nederlandse vrouw zeggen tegen haar kinderen dat er een slangetje zat op een takje. Die hebben we dus nog maar op de foto gezet. Heel schattig trouwens, een mooi klein groen slangetje, een kleinigheidje... hij is wel giftig dus een ranger heeft hem wat verder weg in de bosjes gezet.

Een dag of 2 later zijn we vertrokken uit Kuching richting het Bako National Park waar de long-nosed proboscis monkey leeft. We hadden geboekt voor 2 dagen en daarna gingen we weer terug naar Kuching voor 1 nacht. Hierdoor konden we een hoop van onze spullen zolang in Kuching laten staan, wat toch een stuk prettiger reizen is!
Aangekomen in het national park moesten we wachten tot we onze kamersleutel kregen. Inchecktijd was 14u en het was net 11u geweest. Met ons wachtte een Tjechisch stel, die zaten ook met ons in de bus en we hadden samen een boot gedeeld. Gezellig wat gebuurd en ‘s avonds nog samen gegeten. Zij gingen na 1 nacht dus hadden we afgesproken om bij terugkomst in Kuching nog samen wat te gaan drinken. Gezellig!
Nadat we onze sleutel eindelijk hadden gingen we natuurlijk opzoek naar de long-nosed monkey! We hadden ze al op anzichtkaarten gezien en nu moesten we ze zeker in levende lijve ontmoeten!!
Het park bestond uit meerdere routes die gelopen konden worden van min. 1 1/2u tot ...... veel te lang. Er waren 2 routes waar (waarschijnlijk) de lang-neus-aap te zien was en beide waren het de korste routes van 1 1/2u dus. Wij kozen voor 1 waar de aap natuurlijk net even niet te zien was..... Maar het was een prachtige route!!! Echt eens door de jungle door takken opzij te moeten trekken, over takken heen stappen en opletten waar je je voeten plaatst omdat je anders onderuit kan glijden. Uiteindelijk bracht het pad ons bij de mangrove die uitmonde in de zee. PRACHTIG! En dan ook nog de zon die langzaam onderging. Overal zag je in verschillende en meest rare kleurtjes krabbetjes lopen, zoals die krabben met die grote schelpen in verschilldende formaten, maar ook heel veel blauwe, roze gele en zwart/wit gestreepte krabbetjes met maar 1 grote schaar die ze voortbewoog. Ook zagen we gobies, tenminste die benaming heb ik ze maar gegeven. (Daar leken ze op in ons vissenboekje) En dat zijn zo’n grappige vissebeestjes! Kunnen zowel onderwater als op het land, hebben als het ware 2 vinne-pootjes en wel gewoon een vissestaart en 2 grote ogen erop waarmee ze alles in de gaten houden.


hij is nie zo heel duidelijk, zal volgende x beter mijn best doen

Verder zagen we wederom eekhoorntjes in de bossen, niet zo mooi als bij het reservaat van de oerang oetangs maar altijd leuk om te zien natuurlijk.
Verder zitten er rondom de hostels, chaletjes, informatie-center en het restaurant makaken. Je hoeft maar naar een boom te kijken en je ziet die grijze aapjes die zo schattig eruit zien, maar eenmaal gevoerd door toeristen helemaal niet meer zo schattig zijn...
Aha maar daar had ik iets op bedacht, mij zullen ze niet lastig vallen! Een jongen vertelde ons namelijk dat zijn kip van zijn bord was weggehaald door een makaak. De restaurant eigenaar joeg daarna de andere weg met een katapult en aangezien ik die had zien hangen in een winkeltje in Kuching was ik mooi voorbereid. En het werkt!!!
Je krijgt een niet zo vriendelijk snoetje van de aap en soms maken ze ook nog een vervelend geluidje, maar je hoeft de katapult alleen maar in je hand te houden en ze zijn al weg!
Verder lopen er ook nog varkens rond, bearded-pigs, oftewel baard-varkens. Ze lijken een beetje op everzwijnen alleen hebben ze dus wat meer haar op de snuit.



Dus na 1 dagje al veel beestjes gespot. De volgende dag zijn we rond 10u een route gaan lopen die 3 ½ uur zou duren volgens de info van het park. De jongen van hierboven die kip miste deed er een 4 ½ uur over en zei dat het best een pittige wandeling was.
We dachten even na of die route wel zouden moeten kiezen (vooral Ras natuurlijk, ik ben in uiterst goede conditie ) en besloten het toch te wagen. We hebben er uiteindelijk inclusief rustmomentjes 4 uur over gedaan en het was al met al best pittig, maar zeker de moeite! Nog mooier dan de dag ervoor!! Zo’n prachtige wandeling heb ik nog nooit gemaakt! We gingen over rotsen heen, over boomwortels berg op en berg af, tussen rotsen door, over water, langs water en door water, onder takken en bomen door, over takken en bomen heen, het was zo’n geweldige tocht. We gingen van jungle naar een rotsomgeving en van de rotsomgeving terug de jungle in om weer uit te komen bij een openvlakte volgegroeid met hoog gras om weer terug door de jungle bij het einde van de route uit te komen.
Onderweg zagen we niet veel beesten, wel een aantal insecten en we hoorden natuurlijk vogeltjes fluiten. We hebben wederom grote mieren gezien maar nu in geel met zwart en grijs met zwart, gekleurde sprakhaan gespot en veel vlinders. Tig keer hebben termieten gezien, zelfs voor op moeten letten anders kregen we ze via takken in ons gezicht of pakten we ze per ongeluk vast als we houvast zochten aan een boom!

Nog voor we de route gingen lopen kwamen we onderweg de lang-neus apen tegen. Ze zaten in de bomen voor het restaurant. Helaas was het weer eens wat moeilijk om goede foto’s te kunnen knippen maar enkele (van de tig!!!) zijn toch gelukt.



Nadat we onze lange wandeling erop hadden zitten, hadden gedoucht en gegeten zijn we nog maals op zoek gegaan naar de lang-neuzen. Eerst kwamen we voorbij wat aapjes die we aanzagen voor makaken maar toen zag Ras opeens dat ze toch anders waren. Even wat van dichterbij gaan bekijken dus. Hoe ze nu precies heten weten we niet, maar we geloven dat het zilverstaart-aapjes zijn.
Daarna nog enkele lang-neuzen gezien en toen was het genoeg geweest met aapjes kijken. Even eten en dan lekker naar bed. Pff wat een vermoeiende maar prachtige dag was dat!!

Iedereen die op zoek is naar een fantastische wandeling door de natuur in een adembenemende omgeving, ga naar Bako National Park!


12-07-’09 Miri
Na Bako zouden we nog 1 nachtje in Kuching doorbrengen en dan doorgaan naar Kapit. De dag dat we in Kuching aankwamen hadden we ‘s avonds met het Tjechisch stel afgesproken om wat te gaan drinken.


Dit was erg gezellig en het liep uiteindelijk uit tot ergens halverwege de nacht en dat terwijl de wekker om 6.30u zou gaan om de boot naar Kapit te kunnen nemen.
Dat boottochtje hebben we uiteindelijk noodgedwongen een dag moeten verzetten. Naar Ras zijn zeggen kwam dit doordat ik maar niet wakker wilde worden........ (geen verdere verklaring nodig neem ik aan)
Die dag niet zoveel gedaan aangezien Ras zijn hoofd zoveel mogelijk moest laten rusten, dus maar een filmpje gepakt en Ice Age 3 gekeken. Leuke film alleen sommige stukken wat moeilijk te volgen omdat die Maleisiers lachen om elk dingetje in de film. Beetje vreemd, maar wel geinig.

De volgende dag dus door naar Kapit. Dat is een klein dorp waar je alleen kunt komen met de boot. Van daaruit wilden we wat cultuur opdoen door het bezoeken van een longhouse. Dit zijn eigenlijk een soort van rijtjeshuizen, dus met zijn allen aan elkaar waar iedereen als familie wordt gezien.Een longhouse op zich is niet het interessante aan een bepaalde stam maar vooral de cultuur waar alles gezamelijk wordt gedaan.
Aangekomen in Kapit hebben we info gevraagd over tours naar een longhouse. Dit bleek erg prijzig te zijn en daarbij kon de gids niet echt veel vertellen. We besloten daarom de rivier verder omhoog te reizen na 2 nachten om het daar nog eens te proberen.
Voordat we door konden moesten we eerst nog toestemming krijgen. Waarom is ons tot op heden nog niet duidelijk en daarbij krijgt iedereen toestemming en het is gratis, dus het nut???

Om het papiertje met de toestemming in bezit te krijgen moesten we eerst naar een overheidsgebouw wat vlakbij ons hotel lag. Daar aangekomen bleken ze verhuisd tot ergens net buiten Kapit en we zouden er met het openbaarvervoer kunnen komen. Vervolgens zegt de man die ons wegwijs maakt dat we eerst langs het politiebureau moeten gaan, dat een stukje verder op ligt. Dit dus maar gedaan. Daar aangekomen verteld de politieagent dat we inderdaad net buiten Kapit moeten zijn en niet bij de politie. We geven aan dat er gezegd was dat we ons eerst moesten melden bij hen. Waarop we vervolgens in de politiewagen zitten en door 2 agenten naar het overheidsgebouw gebracht worden. Daar loopt een agent naar binnen terwijl wij volgen en brengt ons naar de 9e verdieping. Daar worden we verder geholpen door een vrouw en in 5 minuten hebben we vervolgens onze toestemming. Dus de politie in Maleisie is er wel als je ze nodig hebt!

We kwamen aan in Belaga, een heel klein dorpje, maar wel de uitvalsbasis van het bezoeken van een longhouse of het doen van een jungletrip dus er zijn 5 hotels verdeeld over 2 straten.
In de Lonely Planet werd ene Daniel aangewezen als betrouwbaar persoon om je tour te boeken. Er zouden ook andere mensen zijn die zich aanboden, maar dan moest je toch goed opletten dat je wel waar kreeg voor je geld. Ook is het mogelijk om zonder tour naar een longhouse te gaan maar dan moet je wel door iemand persoonlijk uitgenodigd worden. Daarnaast stond er in de LP vermeld dat je nooit uitgenodigd zou worden in een longhouse als er iemand overleden was.
We liepen een rondje (meer was het echt niet, nog kleiner dan de mortel of Boskant!) en kwamen uiteindelijk bij een man uit die tours aanbood. Een van de eerste dingen die hij benoemd is dat we met hem mee kunnen naar een longhouse waar de dag erop een begrafenis plaatsvond. Daarop hebben we meteen gereageerd vanuit het gegeven van de LP, maar volgens hem kon je er wel naartoe. Verder deed hij geen moeite om ook maar een tour te verkopen dus besloten we bij die Daniel te gaan kijken.
Ook Daniel gaf aan dat we naar de begrafenis konden gaan en dat het niet iets triest was, maar juist feest. Men danste en zong en we waren van harte welkom. Daniel zelf behoort tot de familie van de overledene wat ons daardoor overhaalde. Daarnaast hadden we een overnachting, gingen zwemmen bij een waterval en de dag erop zouden we gaan jagen en/of vissen en een jungletrekking doen en dit alles samen met nog een Frans stelletje.
Uiteindelijk hebben we gekregen waar we voor betaald hebben, maar was het toch niet helemaal wat we ons voor hadden gesteld.

We waren inderdaad welkom op de begrafenis maar vrolijkheid, muziek en dans was toch niet aanwezig. De oudste zoon van de overleden man heette ons welkom en bood koffie met cake aan. (deze smaakte naar pannekoeken) Hij vertelde wat over zijn familie en even later kwamen ook anderen met ons een praatje maken.
Op een gegeven moment kwam een vrouwtje ons sigaretten brengen, tabak gedraaid in een bananenblad, net zoals in Laos. Veel te scherp maar Ras vond het natuurlijk wel lekker.
Het vrouwtje komt nog eens aangelopen en geeft ons allemaal een boomblad met een soort noot erin. Daar moesten we op bijten. Waarom men hier op kauwt is me nog steeds niet duidelijk, volgens Ras is het een soort vervanging van tabak. Het is in ieder geval smerig en je houdt er een rode mond aan over!


Op een gegeven moment kwamen de tranen los bij mensen en zijn we ergens anders gaan zitten. Volgens Daniel konden we blijven zitten, maar dit voelde absoluut niet goed.
We zouden eigenlijk bij die stam blijven overnachten maar we besloten dat het niet het juiste moment was om daar te zijn en gingen na een heerlijke verfrissing bij de waterval naar een volgend longhouse.

We werden daar verwelkomd door een meisje van 21 die wat Engels kon spreken en verstaan. Onze gids nam ons eerst nog even mee naar een oude man die ook in het longhouse woonde. We hebben zijn huis bekeken en hij heeft op zijn ‘gitaar’ en ‘fluit’ voor ons gespeeld.


Vervolgens bracht de gids ons weer naar het meisje en hij vertrok en zou ons in de ochtend weer oppikken.
Al gauw bleek dat het meisje niet goed wist wat ze eigenlijk met ons aan moest waardoor we besloten een wandeling te gaan maken. Langzaam aan voelde het meisje zich wat beter en ging ze ook meer het gesprek aan.
Terug bij haar familie zette ze een dvd op met daarop de muziek en dans van hun stam, zoals ze dat nog zelden doen, enkel bij een of ander voorstelling of misschien een bruiloft.
Nadat we die dvd gezien hadden kregen we een karaoke dvd te zien. Karaoke is iets wat in heel Azie leeft. Iedereen doet aan karaoke of kijkt ernaar. De karaoke die wij kregen was echter niet Maleisisch maar Westers, namelijk de Backstreetboys!
Lisa (Frans meisje) en ik dus lekker meebleiren en de mannen zich doodergeren. Voornamelijk aan de Backstreetboys natuurlijk!
Toen een hapje eten en ‘s avonds een cultureel spelletje. (weet de naam niet meer en ga het ook niet uitleggen) Tot slot nog ff een modeshowtje in hun klederdracht! En het culturele uitstapje was op zijn eind, bedtijd.



De volgende ochtend gingen we vissen (hiervoor moesten we onze gids wel overhalen want die zei dat er niemand beschikbaar was om te vissen) wat inhield; een visnet 2x van de boot in het water gooien. Het jagen ging niet door, want alle jachthonden bleken dood te zijn en vervolgens konden we nog de jungletrekking doen, die wij echter overgeslagen hebben.
Ten eerste hadden we al 2 dagen niet goed geslapen, omdat die eerste dag hanen ons vanaf 22.00u ‘s avonds wakker hielden en de tweede nacht doordat poezen en honden ons wakker hielden. Dus ik was al goed moe en had geen zin meer om nog ruim 4 uur door de jungle te gaan waarbij de wandeling vast die van Bako NP niet kon overtreffen.
Daarbij kwam nog dat onze gids en tevens bootman een alcoholist was en met zijn groot kapmes alles afbrak wat ie tegenkwam, zelfs wat niet op ons looppad groeide, dus het voelde ook niet echt alsof we veilig de bossen in zouden gaan.

Dus al met al hebben we gedaan wat op het programma stond, maar een bijzondere tour was het toch niet. Vervolgens zien we ‘s avonds een Italiaans gezin die een dagtour had gedaan en het was een geweldige dag! Hun gids was de man waar we als eerste mee gesproken hadden. Hij bleef constant bij dit gezin en zou zelfs mee blijven overnachten als zij een overnachting zouden doen. Verder had hij veel verteld en volgens hen zou hij nog veel meer kunnen vertellen. Hij vertelde ook dat het meisje waar wij sliepen voor de eerste keer mensen over de vloer had die bleven slapen. Zoiets hadden we al bedacht, maar wel prettig dat het dan ook bevestigd werd,.

He, dat was dus jammer. Wederom vertrouwd op de LP en weer teleurgesteld. Als daar niets in had gestaan van een begrafenis hadden we de beste man misschien wel een kans gegeven en daardoor onszelf goed gedaan. Ook schreef de LP over Daniel dus ga je er vanuit dat hij ook alles netjes regeld. Maar een dronken bootman die tevens als gids moet dienen, dan is de tour toch niet echt goed georganiseerd.
Nu is het dus echt gedaan met de info van de LP over tours. We gaan wel op ons eigen instict af, misschien valt dat ook tegen, maar dan hebben we er toch in ieder geval zelf achtergestaan.

Vanuit Belaga met de 4 weeldrive richting het noorden. Ruim 3u op een zand-kiezel-kuilen-bult-weg is niet goed voor de maag... maar ook dat weer overleefd en na nog eens 2u in een andere 4weeldrive op een iets minder maar nog steeds hobbelige weg kwamen we vanmiddag aan in Miri.

Gisteravond hebben we nog gezellig met wat andere toeristen wat gedronken in een cafe. Daar was ook een 9-jarig meisje uit Belgie samen met haar ouders. We hadden hen ook al eens ontmoet in Kuching, dus nu weer gezellig bijgepraat. De jonge dame, Charlotte, is goed in tekenen en kwam op het idee om wat moois te maken voor Ras en mij...


wat een kunstwerken he!

Oh en by the way, er is helemaal niemand die ook maar gevraagd heeft naar een toestemmingsformulier om in Belaga te mogen zijn! Wat een onzin zeg.


14-07-'09 Miri
Vandaag hebben we besloten om niet naar Brunei te gaan. Dit was eigenlijk wel de bedoeling voor enkele daagjes, maar ten eerste was het best een gedoe om er te komen met een aantal keren wisselen van bus en ten tweede hebben we zin in strand!! Vanuit Brunei zouden we doorgaan naar Kota Kinabalu, weer een stad en dan verder omhoog richting het strand.
We willen nu graag naar Turtle Island, dat ligt in het noorden van Borneo. Er is een vliegveld maar helaas kunnen we niet rechtstreeks van Miri daarheen. Er moet dan een landing gemaakt worden in Kota Kinabalu dus hebben we besloten tot daar te vliegen en vervolgens met de bus (nog 6 uur) door te reizen naar Sandakan, net voor Turtle Island.
We gaan het laatste stuk met de bus omdat dat toch weer een hoop euries scheelt. Als we er voor kiezen om Brunei over te slaan en met de bus naar Kota Kinabalu te gaan zijn we 2 dagen aan het reizen dus vandaar het vliegtuig.
We vliegen donderdag. We wilden vandaag eigenlijk naar het strand gaan hier vlakbij, maar helaas zat er vandaag een dik pak wolken voor de zon, geen strandweer dus. Hopelijk is het morgen beter en kunnen we dan nog even gaan.

Verder is er hier niet echt iets te doen, tenminste niet wat wij interessant vinden. Maar we hebben ons niet verveeld. We hebben veel films gekeken in het hotel, veel op het internet gedaan zoals tickets boeken, visa Nieuw Zeeland aangevraagd, informatie over duiken en hotels gezocht en natuurlijk partyflock bijgewerkt. Ook lekker gegeten bij een Duits restaurant en in een restaurant bij een luxieus hotel. Dat hadden we stiekem wel even nodig na Kapit en Belaga. Daar was alleen maar nasi en rijst met kip te krijgen...


Inmiddels hebben we ook al tickets geboekt naar Sumatra, Indonesie. Daar zullen we 31 juli naar toevliegen vanuit Kuala Lumpur en dus zullen we eind september naar Nieuw Zeeland vertrekken, want we hebben 2 maanden voor Indonesie.
We hebben nu dus een hoop kosten gekregen door de vluchten en niet te vergeten de visums voor NZ. Hopelijk kunnen we een hoop weer rechttrekken als we ergens op een lekker eilandje relaxen.

Ik heb de vlag van Australie inmiddels weggehaald... We gaan er vanuit dat we dat niet meer voor elkaar gaan krijgen. Tijdens het plannen van onze trip dachten we een maand of 6 a 7 in Azie te zijn, maar dat gaan er nu 10 zijn. Dat houdt logischer wijs in dat we minder budget over hebben om verder te gaan in Nieuw Zeeland. We zullen dan ook meteen aan het werk moeten om daar te kunnen blijven.
Aangezien NZ net wat goedkoper is dan AUS zullen we nooit genoeg verdienen om rond te kunnen trekken in NZ en vervolgens nog die kant op te kunnen. Dat is natuurlijk jammer, maar gelukkig hebben we al eens (en Ras 2x) van AUS kunnen genieten.

Daarnaast hebben we bedacht dat we misschien nog wel eventjes een duikje kunnen gaan maken net voordat we terug naar huis komen. Het is namelijk spot goedkoop om naar Londen te vliegen vanuit Kuala Lumpur. En van NZ naar KL is ook best aardig, inieder geval is het belachelijk duur om een rechtstreekse vlucht te boeken naar A'dam.
Vanaf KL zijn we voor een paar euries retour naar de Perhentians, so why not??!!



21-07-'09 Semporna
Nou dat eilandje om te relaxen komt er aan! Na Miri zijn we gevlogen naar Kota Kinabalu. We zijn naar een cultureel dorp geweest, want volgens andere reizigers was dat in Kuching zeker de moeite waard. Er min of meer vanuit gegaan dat dat hier dus ook zo zou zijn en teleurgesteld...
Wat we ons als eerste afvroegen was, waar is dat dorp??? Er was 1 huis waarin enkele dingen van de headhunters tentoongesteld was en verder werd er nog uitgelegd hoe men rijstwijn maakte en waar ze mee deden jagen. Hoe werd niet verteld maar we konden wel zelf proberen iets te raken. We kregen tot slot nog een show waar de mensen zelf al weinig zin in hadden, vooral de muzikanten. Die gaapten, hadden geen van allen een lach op het gezicht en eentje had zelfs op een gegeven moment zijn ogen dicht. We waren ook wel de enige van het publiek, maar toch, btje jammer.
Dat was het dan, dus ook geen culturele dorpen meer voor ons.

We wilden graag gaan snorkelen, dat was in Miri niet gelukt en in Kota Kinabalu leek het wederom niet te lukken. De dagen dat we wilden gaan was het bewolkt. Toen besloten we de dag erop toch te gaan, weer of geen weer!
Dus wij richting de boot die ons naar een eilandje 10 min verderop zou brengen. Uiteindelijk kregen we te horen dat de boot alweer om 17 uur terug ging en het was natuurlijk al middag. Gekeken naar de kosten die het met zich meebracht besloten we gewoon naar het strand te gaan, een stukje verderop.
Om bij het strand te komen moesten we 2 bussen nemen, maar uiteindelijk kostte dat samen 3 Ringit en 5 Ringit is 1 Euro, dus daar waren we wel blij mee.
Aangekomen bij het strand hebben we eerst een hapje gegeten en toen het heerlijk warme water in. Er waren hier flink wat golven dus snorkelen zou zeker niet gaan lukken, maar het was heerlijk om op het water te drijven.
Totdat ik duizenden steken op mijn onderbeen voelde! Ik wist niet hoe snel ik het water uit moest komen, maar door mijn brandende been en door het bang te zijn dat ik nog eens geraakt zou worden ging het juist heel langzaam. Ras trok me dus het water uit en daar was mijn hele onderbeen zichbaar rood.
Een kwal dus, tenminste ik kan niets anders bedenken. Flink veel tijgerbalsem erop en toen ging het op een gegeven moment wel weer. Maar niet meer het water in natuurlijk, dus maar weer richting het hotel.

Na Kota Kinabalu zijn we met de bus naar Semporna gegaan. De rit duurde een 10 uur. Dat was een lange zit die we al een hele tijd niet meer hadden gehad. Tegen het einde van de middag waren we in Semporna, dat was gisteren.
Vandaag zijn we rond gaan kijken wat duikscholen voor aanbiedingen hebben, maar zijn uiteindelijk gebleven bij wat we in Miri al besproken hadden.
We gaan morgenvroeg naar Mabul voor 7 nachten. Mabul is een eiland vlakbij Sipadan, waar het walhalla voor de duikers ligt. Op Mabul zelf kunnen we snorkelen en er omheen gaan we duiken. Voor Sipadan moet je een vergunning hebben omdat er per dag maar 120 mensen mogen zijn. Dit om Sipadan, en dus het onderwaterleven, zoveel mogelijk te beschermen. Wij hebben gelukkig een vergunnning kunnen bemachtigen voor de 29e. We gaan dan 3 duiken maken en tevens maken we 3 duiken rondom Mabul/ Kapalai waar het ook fantastisch mooi moet zijn!
De komende week dus lekker genieten van de zee, waar we al zo lang aan toe zijn!


31-07-’09 Kuala Lumpur
(we hebben nog niet de tijd gevonden om al alle foto's te plaatsen maar hier vast wat. En voor degene die ons berichtjes hebben gestuurd, we hebben ze gelezen en gaan ze spoedig beantwoorden! )

Daar zijn we weer! Na een 8 dagen op een eilandje, met nadruk op ‘je’ gezeten te hebben, terug naar de bewoonde wereld. Mabul heet het eiland wat je in zeker 20 minuutjes rond bent gelopen. Hier hebben we via een duikschool een accomodatie geregeld tussen de locale mensen. Er zijn ook resorts, maar die pasten 1000 % zeker niet in ons budget.
Dus we zaten erg basic, maar wat heb je nog meer nodig dan een bed, eten en de zee??? In ieder geval zou het wat prettiger zijn geweest als lunch en avondeten niet iedere dag het zelfde zou zijn, maar daar waren we al op voorbereid dankzij het internet. Gelukkig zat er ook een klein lokaal restaurantje waar het eten ten eerste wel warm was en ook nog meer smaak had, dus we hebben geen honger hoeven lijden. Verder was ons bed prima, wat we overigens niet verwacht hadden en de zee prachtig, dus lekker genieten!

Op het eiland leven ontzettend veel kinderen en allen roepen je toe, zwaaien en soms vragen ze onze naam. Foto’s vinden ze ook leuk, ze poseren ervoor en rennen daarna op je camera af om te kijken hoe de foto er uit ziet, erg leuk.




Iedereen op het eiland komt vriendelijk over en eigenlijk verbaasd me dat wel een beetje. Zoals ik er tegen aan kijk hebben de lokale mensen een behoorlijk stuk land af moeten staan (op een heel klein eiland) aan degenen die bedachten om er resorts te plaatsen. Daar mogen ze niet komen en kunnen zelfs aangeklaagd worden. Dan wordt er gezegd dat er op bepaalde plekken niet meer gevist mag worden, dat zijn namelijk snorkelplekken, dus dat wordt ze ook ontnomen en tot slot wordt er een groot resort op het water gebouwd, precies voor het zicht de huizen/hutjes van de lokale mensen... En naast dat er mooie houten huizen worden gebouwd voor hun neus, moeten ze ook nog toekijken hoe de ‘rijke’ mensen daar genieten.
Ik kan het natuurlijk mis hebben dat ze zo denken, maar dat was het idee wat ik erbij kreeg. En toen we een avond voorbij die lokale mensen liepen zagen we ook nog 3 kinderen die ondervoedingsverschijnselen hadden, zichtbaar aan de dikke buik... Beetje dubbel dus, ja het is een mooie plek, maar geldt dat ook nog voor de eigenlijke bewoners?



Hier vanaf een stijger de plek waar de lokale mensen wonen



Hier hun uitzicht ipv de open zee

We hebben op die 8 dagen 6 duiken gemaakt, 3 rondom Mabul en 3 op Sipadan. Daarnaast zijn we vaak gaan snorkelen over prachtig koraal met enorm veel vis. En.... we hebben gedoken met rondom ons; TURTLES!!!!! en ook groepen baracudas, haaien, allerlei kleine visjes zoals nemo en dory en ontzettend veel grote vissen, zo’n btje alle tropische vissen die je je maar kunt bedenken!!
(ik kan nu een hoop vis opnoemen maar waarschijnlijk zijn die bij velen toch onbekend dus laat ik het hierbij, check eventueel onze foto’s die nog volgen...)

Onze eerste duik op Mabul was geweldig! We zwommen langs een wand en her en der rustte een schildpad op een stuk rots. En ze waren gigantisch, zo ontzettend groot! Ook kwamen ze gewoon voorbij gezwommen, onder je of langs je, het was fantastisch...*ZUCHT*
Ras heeft geprobeerd om een mooie foto te maken van een turtle en mij en we staan erop, maar ik durfde niet zo goed dichterbij te gaan... Zijn kop (of die van haar?) was zo ontzettend groot, dat ie vast heel hard kon bijten als het hem niet beviel wat ik deed. Maar hoe dan ook, ik heb mijn foto en nog veel belangrijker deze ontzettend gave ervaring/ herinnering!!


de turtle en me


een turtle op Sipadan met Ras

De tweede duik zagen we wederom een schildpad en nog zoveel moois meer, zoals een ghostpipefish, die erg zeldzaam zijn en een paar krokodillenvissen, ook geinig.
De derde duik kregen we een behoorlijke stroming waar we in mee genomen werden, dus go with the flow, zwemmen is niet nodig. Op een gegeven moment keek ik om me heen en zag overal vis, groot klein, fantastisch. En met al dat mooie koraal erbij moest ik denken aan ons aquarium en hoe het nu leek alsof ik daar onderdeel van uit maakte. Heel gaaf!

Na die 3 duiken hadden we 3 dagen rust voordat we op Sipadan zouden gaan duiken. Van andere duikers zagen we al filmpjes van hun duiken daar en het was adembenemend!
Het was echter nog wel even de vraag of Sipadan wel door kon gaan voor mij aangezien ik een verkoudheid te pakken kreeg en dan is het niet zeker dat je kunt gaan duiken... Maar gelukkig was het de dag dat we gingen zo goed als over!

Toen we aankwamen op Sipadan zagen we iets heel vreemds. Om de zon zat een grote grijzige cirkel die op het eind de kleuren van de regenboog had. Ras heeft dit geprobeerd te fotograferen wat aardig gelukt is.



De kleine vlekjes zijn druppels water die nog op de camera zaten. Een van de Zwitsers vertelde dat dit een halo zou moeten zijn. Een of andere lichtring. Het zag er in ieder geval erg gaaf uit!

Onze duiken op Sipadan waren fantastisch. Helaas hadden we niet zo’n goed zicht maar alle vissen die je maar kan bedenken hebben we denk ik wel gezien. Heel veel haaien, veel schildpadden en nog zoveel meer. PRACHTIG!
Overal waar we keken waren schildpadden en ik was al zo dankbaar voor de schildpadden die ik al had gezien bij onze duik rondom Mabul. Wat zijn dat toch prachtbeesten en nog meer nadat je zo hebt geobserveerd onder water en ze dan volgt in hun relaxte manier van zwemmen.
Verder kunnen we zeggen dat Sipadan een paradijs is. Wit strand en helder blauw water!!!




Er is geen accomodatie meer op Sipadan en we mochten enkel vooraan bij het strand komen aangezien daar voorheen wel eens mensen zijn ontvoerd en meegenomen in de jungle. Er lopen dan ook militairen rond met grote machinegeweren. Dat maakt het plaatje van een paradijsje toch wel vreemd, maar het blijkt nodig te zijn...

Gedurende ons verblijf bij Billabong, de duikschool, hebben we veel leuke mensen ontmoet die natuurlijk allemaal een passie voor duiken hebben. Zo hebben we Kelly en Mike ontmoet uit Canada en Kelly maakt prachtige onderwater foto’s met haar camera. Dus de duikers onder jullie of andere waterliefhebbers check hun site eens om een idee te krijgen hoe mooi het op Sipadan is. www.haveinternetwilltravel.com

Ook hebben we enkele Zwitsers ontmoet en 1 van hen maakt films onderwater. Hij heeft dus geweldige films van Sipadan. Zij zouden eigenlijk samen met ons een dag op Sipadan gaan duiken maar helaas was de datum verkeerd doorgegeven. Anders zouden ze wederom gaan filmen en konden wij de film kopieren op onze computer.
Uiteindelijk hebben we die filmpjes toch gekopieerd want ze zijn prachtig en zo kunnen we thuis toch nog eens nagenieten van Sipadan.

Na onze duiken op Sipadan zijn we terug gegaan naar het vaste land en hebben we lekker frietjes met mayo gegeten Daar waren we stiekem wel aan toe.
En toen de volgende morgen op het vliegtuig naar KL waar we voor vannacht een hotelletje bij het vliegveld hebben zodat we morgen gemakkelijk door kunnen naar Indonesie!
Om 12 uur vliegen we naar Banda Atjeh (of Aceh?). Daar blijven we waarschijnlijk 1 nacht en dan op naar het volgende paradijs, het eiland Pulau Weh.





Indonesië

15-08-'09, Jakarta
Hallo allemaal Weer wat nieuws van de andere kant, inmiddels al in Jakarta en Sumatra achter de rug.
Vanaf KL zijn we gevlogen naar Banda Aceh en van daaruit konden we meteen door naar Pulau Weh. Daar kwamen we rond 17-18 uur aan en het was eventjes de vraag of we wel een slaapplek konden vinden!
Het was veel kleiner dan dat we dachten. We dachten een klein dorpje te treffen maar het was een onverharde weg met een aantal guesthouses en een 4-tal kleine restaurantjes. Gelukkig vond Ras een kamer die in ieder geval voldeed voor die nacht.
Nadat we al onze spullen in de kamer hadden gezet een hapje gaan eten bij een van de restaurantjes. Na een 1 1/2 tot 2 uur kregen we ons eten... we moesten dus geduld hebben! Aangezien het allemaal maar klein is daar, zijn er ook maar weinig mensen in dienst en hebben ze maar een klein keukentje met een paar pitten. Daarbij waren er wel verschillende gerechten te krijgen wat ervoor zorgde dat het erg lang duurde. Het was toen meteen duidelijk dat je beter bij het restaurant kon gaan zitten waar zo min mogelijk mensen zaten.

De volgende dag konden we in een klein hutje aan het strand een 100 meter verderop dat had Ras 's avonds nog geregeld. De volgende ochtend kwamen we er achter dat we weer in een paradijs beland waren. Wit 'verlate' strand met prachtig blauw water en natuurlijk de palmbomen die dan niet mogen ontbreken.
Evelien dit plaatje is speciaal voor jou om bij weg te dromen



We verbleven op Gapang beach. Hier kozen we voor omdat er een huisrif was en dus heerlijk snorkelen. Er zat een duikschool met Nederlandse eigenaren en management waar we duikmateriaal konden krijgen en een duik konden maken met zijn tweeen op het rif. Dit hebben we dus gedaan. Lekker met zijn tweeen duiken en voor een lange tijd aangezien we niet diep zijn gegaan. Dit beviel ons goed dus zijn we nog eens een dag een strandduik gaan maken.
Er zat nog een duikschool waar die op dat moment geen klanten hadden en vertelden ons dat we zelf konden beslissen op welke lokatie we wilden duiken en hoe laat, dus daar hebben we nog 3 duiken gedaan. Erg mooie duiken, de mooiste tot nu toe! Geen schildpadden of haaien gezien, maar wel andere grote vissen, zoals tonijn en travellies. Nog heel ander moois en fantastisch zicht, zeker een 25 meter. Het beste zicht dus tot nu toe!
Verder was, ondanks het lange wachten, het eten lekker en hadden we een mooi hutje net voor aan het strand. Er liepen veel lieve honden rond, 3 puppies, hennen en hanen, ganzen, eenden en geitjes. Dus ik had genoeg te spelen en te verwennen. Prima vertoeven dus voor een klein weekje. We hadden er trouwens graag langer gebleven maar dan moeten we dadelijk andere dingen laten door tijdnood dus toch maar gegaan.



Lake Toba

Na ruim 26 uur reizen (PFFFFFFF ) aangekomen in Tuk Tuk. Dit is een klein eilandje wat ligt op Lake Toba. Een groot meer wat prachtig omringt is door bergen. De mensen zijn zoals in heel Azie erg vriendelijk en we hadden een leuk huisje gevonden. Aan het meer met ligbedjes dus heerlijk om te zonnen... Als de zon zich tenminste had laten zien.
Daar lekker een rustige 3 dagen doorgebracht. Ook hier wilden we best nog een dagje blijven maar we wilden ook nog de jungle in voordat we naar Jakarta zouden vliegen dus toch maar door.
Wat trouwens wel jammer was om te zien was dat het zo ontzettend rustig was. Bijna geen toeristen te zien terwijl het een heel mooi en knus plaatsje is. We hebben dan ook niet afgedingd bij winkeltjes want we hadden toch wel wat medelijden bij het zien van zoveel verschillende winkeltjes en maar zo weinig klanten. Dit heeft alles te maken met het het verleden van Sumatra, met name Banda Aceh en natuurlijk met de ontploffingen die al in Bali plaats hebben gevonden en nu weer in Jakarta. Toeristen gaan wel een ander land opzoeken, logisch natuurlijk maar wel jammer want Sumatra is echt een hele mooie plek.

Bukit Lawang was onze volgende bestemming. Een gezellig uitziend dorpje aan de rivier naast het regenwoud. Hier gingen we een 2 daagse trekking met een overnachting in het regenwoud tegemoet. De dag voordat we zouden vertrekken ging het ongelooflijk tekeer in de lucht. Flinke regen en een flinke onweersbui. Het knalde voortdurend, de lichtflitsen deden zeer aan onze ogen en we voelden de grond trillen!
De volgende dag om 9 uur zouden we gaan trekken met een groep van 6 personen en 2 gidsen. Uiteindelijk vertrokken we met 10 toeristen en 2 gidsen. Dit doordat de nacht ervoor een toerist die een jungletocht deed getroffen was door de bliksem en dit niet overleefd had. Veel gidsen gingen dus de jungle in om de groep en desbetreffende gids die bij deze toerist waren te helpen.
We hadden een leuke groep en de trekking verliep goed. Over de hele dag bekeken hadden we in totaal 8 oerang oetangs gezien, een hoop makaken en de 2e dag nog de funky-monkey. (Zo noemden de gids hen en ik weet de eigenlijke naam niet meer)



Rond 17 uur kwamen we aan bij ons kamp. Het eten werd al klaargemaakt en de tenten waren al opgezet. Twee tenten, 1 voor de toeristen en 1 voor de gidsen en de mannen die het kamp verzorgden. Een tent was gemaakt van een paar stokken in de grond en daar overheen een groot zeil gespannen. Op de grond lag ook een groot stuk zeil en daarop lagen (ERG) dunne matjes om op te slapen.
Net toen het eten klaar was begon het te regenen dus snel in de tent. Na een heerlijke maaltijd waren er meerdere die eigenlijk wel van de jungle wc gebruik wilden maken maar het regende echt te hard om naar buiten te gaan. Inmiddels onweerde het ook en iedereen dacht natuurlijk aan de dag ervoor...
Toen kregen we bezoek. Een slang kwam de tent in gekropen! Hij was zo dun als een pink, ongeveer 50 cm lang en hij was geel met zwart gestreept. Niemand kon echter vertellen of de slang giftig was. Een van de mannen die het kamp op had gebouwd heeft hem vervolgens buiten gewerkt, daarna heeft ie zout gestrooid voor de tent wat ongedierte weg moet jagen en vervolgens heeft ie nog een extra zeil gespannen voor de tent zodat er zeker niets meer binnen zou komen.
Daarna konden we natuurlijk heerlijk rustig slapen...

De volgende dag gingen we met aan elkaar gebonden tubes (van die banden die we ook hadden in Laos) de rivier naar beneden 'raften'. Erg leuk!!! Was wel fijn geweest als de zon zich ook nog ff had laten zien...
Die avond nog gezellig met de groep een drankje genuttigd en toen de volgende dag door naar Medan.
Om in Medan te komen wilden we de lokale bus nemen, maar helaas waren mijn darmen/maag erg van streek dus durfden we dat toch niet aan. Een privewagen dan maar. Natuurlijk veel prijziger maar toch wel een wat prettiger en sneller vervoer en daarbij de mogelijkheid om een stop te maken.
We hebben ons vervolgens laten afzetten bij een 5* hotel. Dit was niet de bedoeling. We lazen in de Lonely Planet dat er een klein resort vlakbij het vliegveld lag met een max. kamerprijs van 300.000 RP zeg ongeveer een 20 euro. Dat is natuurlijk wat veel maar aangezien ik zeker een goede wc tot mijn beschikking wilde hebben kozen we daar toch maar voor.
Aangekomen bij het kleine resort bleek het een gigantisch 5* hotel te zijn!! En uiteindelijk was de goedkoopste kamer waar ook nog flinke korting op zat nu 500.000 RP. Toch maar gedaan wat met de tassen gaan sjouwen om iets anders te vinden was ook geen optie.
Het hotel had een leuk zwembad dus dachten we daar lekker op een ligbedje te kruipen, maar eerst even een winkelcentrum in om een goedkope lunch te vinden. Toen we terug wilden lopen naar ons hotel kwamen we al snel achter dat liggen bij het zwembad niet door zou gaan. Het was inmiddels gaan regenen en waaien, zo hard zelfs dat we de gebouwen die voor het winkelcentrum stonden bijna niet meer zichtbaar waren!
Dus de rest van de dag maar op de kamer doorgebracht. Nog wel ff lekker in een heet bad gelegen, dat was ff fijn, geen bakje waarmee je je nat moest gooien en zelfs warm water!!

Deze ochtend hebben we het vliegtuig gepakt naar Jakarta, waar we opgehaald werden door het broertje van Ras en zijn vriendin. Leuk om weer eens een bekend gezicht te zien!
Samen met Mike en Eyrene (hoop dat ik haar naam goed schrijf!) een kamer gezocht en vervolgens heerlijk wat gegeten. Toen nog gezellig samen naar een winkelcentrum waar we nog wat gedronken hebben en een fontein-show hebben gezien. Mooi om te zien hoe op het ritme van muziek water kan 'dansen'.

Morgen gaan we niets speciaals doen. Even kijken hoe het met mijn buik/maag gesteld is en als het wat beter gaat gaan we van de week samen met Mike en Eyrene een leuke tijd doorbrengen!


Kuta, Bali, 15-09-'09
Er is weer een tijd overheen gegaan waarvan we de schuld wel bij het internet kunnen leggen. Lang geleden dat we slechte connectie hebben gehad of zelfs geen connectie, maar dan laten we jullie gewoon even wachten terwijl wij ondertussen leuke dingen blijven doen en zien.

Jakarta, daar waren we gebleven. Na een dag goede rust in ons hotel kon ik er weer tegen en zijn we samen met Mike en Eryne leuke dingen gaan doen.
We hebben samen het 64e jaar van Independence gevierd. Een leuke feestdag waarbij allerlei spelletjes op het programma staan. Zo zagen we o.a jongens voetballen in jurkenkinderen en mensen geld happen uit een meloen besmeerd met chocolade (dit was heel erg grappig, vooral om te zien hoe men eruit zag na het happen!!!!) maar ook bekende spelletjes!
Zaklopen, koek (lees: kroepoek met ketjap) happen, plank-lopen en spijker-poepen!
En niet te vergeten, Mike haalde bij het spijker-poepen de 1e prijs!! Goed gedaan Mike!!

Maar al met al wordt Independence day dus gevierd met o.a Oud Hollandse spelen, of spelen wij Oud Indonesische spelletjes??



Na genoeg spelletjes gezien te hebben, zijn we lekker samen uiteten geweest en in de dagen die daarop volgden zijn we nog naar Underwaterworld geweest, hebben een nachtje bij Eryne geslapen en de dag erna zijn we heerlijk verwend door een massage en gezichtsbehandeling op advies van Mike en Eryne. We zijn een dag gaan zwemmen en we zijn heel veel uiteten geweest.
Erg leuke en gezellige dagen doorgebracht samen en toen weer op ons zelf door naar Bali.

We gingen eerst naar een dorpje in het midden van Bali, Ubud. Hier is geen zee, dus dan maar een zwembad. We kwamen bij een heel leuk optrekje terecht voor ongeveer €15,- per nacht incl. een goed ontbijtje. Uiteindelijk maar 1x gebruik gemaakt van het zwembad, want zo warm was het nou ook weer niet... zowel het water van het zwembad als wel het weer...
Ubud is een leuk touristisch plaatsje en aangezien het in het midden van Bali ligt ook gemakkelijk voor welke andere richting je graag op wil en voor excursies. We hebben 1 excursie gedaan, gaan raften. Erg leuk!! Dat is tenminste wa sneller als die tubes in Laos! Vooral het einde was spectaculair, daar dropten we een 4 meter naar beneden! Spannend maar ook erg gaaf!!
Helaas hadden ze geen foto geknipt op dat punt, anders hadden we die gekocht. Had onze gezichten wel terug willen zien, was vast een leuk plaatje geweest.
Verder hebben we geshopt (wie weet zit er voor sommige van jullie iets bij ), een dagje een brommer gehuurd en werd Ras op een gegeven moment ziek, dus zijn we vooral bij ons guesthouse gebleven.
Na onderzoek in het ziekenhuis van o.a bloed (zelf in te vullen wat het andere was ) kwam naar voren dat hij ziek was geworden van de bacterie Ekolie. Deze bacterie leeft in het water. Hij kan deze opgelopen hebben door het eten van gewassen rauwe groenten of bijvoorbeeld fruit, of via ijsklonten in drinken. Dat drinkt ie nu dus wat minder koud. Gelukkig had de dokter hem goede tabletten voorgeschreven en onze dokter in Nederland had ons de juiste anti-biotica meegegeven. Na 1 dag voelde hij zich al stukken beter en na 3 dagen weer zo fit als een hoentje.

Na 10 dagen Ubud door naar de zee, Tulamben. We hadden gehoord en ook gelezen dat hier een wrakschip in het water zou liggen waar je heel mooi op kan duiken. Precies voor het wrak boven aan de straat ligt een duikshop en accomodatie van Tulamben Wreck Divers. Via het internet wisten we dat dit een van de goedkopere mogelijkheden was ipv een resort.
Er was keuze uit een deluxe kamer, superieur, penthouse of villa. Wij kozen voor de eerste. Al met al als we het duiken erbij optellen is het wat te prijzig voor ons, maar aangezien we het goed gedaan hebben met ons budget kunnen we het ons veroorloven.
We kozen ervoor om 6 dagen te boeken en dan zouden we wel zien of we nog langer bleven of verder gingen. Helaas hadden ze maar voor 3 dagen de goedkoopste kamer wat inhield dat we nog 3 dagen de superieur kamer zouden boeken. Daar aangekomen bleek dat ze overboekt waren. De superieur kamer was niet meer beschikbaar voor ons!
Maar niet gevreesd, ongeveer een kilometer verderop lag een guesthouse aan de zee en hadden we een soortgelijke kamer alleen met meer voordelen, namelijk;
- Een tv met dvd’s --> erg aanlokkelijk voor Ras
- Een fantastisch zwembad, waar ik altijd al in had willen liggen!!!
Zo een waar je vanuit het zwembad de zee in kijkt, schitterend!!!!


- Dan nog gratis een brommertje erbij want we zaten nu te ver van de duikshop en de restaurants
Het ideaalste hadden we bedacht was als men ook deed bezorgen, en wat denk je? Er was 1 restaurant dat deed bezorgen en het eten van daar was erg lekker!

Bij aankomst van dit mooie luxieuze oord hebben we maar besloten om een paar dagen langer te blijven

En vervolgens kregen we ook nog een mooie volle maan te zien, die prachtig de zee en ons verlichtte!!



Na nog enkele dagen heerlijk genoten te hebben zijn we met het lokale vervoer verder gereisd naar Pemuteran, zo’n 3 uur verderop, 100 km, wat 4 uur voor ons duurde met het lokale vervoer maar natuurlijk stukken goedkoper. De eerste nacht hadden we een simpel hotel. De volgende dag zijn we gaan zoeken naar een ander hotel maar dat bleek niet gemakkelijk. Nadat we bij een duikshop onze duiken besproken hadden bleken zij nog een leuk hotel te weten een paar km terug.
Daar gaan kijken en dat was voor minder veel meer! Voor $ 10,- p.n. aan zee incl zwembad en ontbijt. Uitstekend dus!!
We zijn daar 3 nachten gebleven en hebben 4 duiken gemaakt bij een Marine park. Dat was weer prachtig! Wat is duiken toch een heerlijke sport!

Gisteren door naar Kuta, de badplaats van Bali samen met het plaatsje Sanur waar we misschien ook nog even een kijkje gaan nemen. We zitten wederom in een hotel met een zwembad erbij. Bali is echt een vakantie oord. Het heeft verschillende dingen te bieden, voor ieder wat wils, maar bovenal het is overal genieten. (hoewel ik me afvraag of die 2 Nederlandse dames die we gister tegen kwamen met de fiets berg op nog wel genoten van Bali???)
Van Kuta hebben we nog niet veel gezien alleen dat er heel veel winkels zijn, dus ik ga lekker shoppen!!

Nog een kleine 2 weken en dan zit ons Azie avontuur erop en gaan we richting het werk in Nieuw Zeeland. Inmiddels heeft Ras contact gehad (dankzij een collega) met een bedrijf met Nederlandse eigenaren in Auckland. Helaas hebben ze vooralsnog niet voldoende werk om Ras aan de gang te zetten, maar ze hebben wel aangeboden om onze start vanuit hen te maken. Dat is fantastisch, dus hebben we dat aanbod natuurlijk aangenomen!! En ze komen ons de 28e ook nog oppikken van de luchthaven! Dat is dus een erg fijne start van Nieuw Zeeland!!

19-09-'09 Kuta
Eindelijk een plekje gevonden waar we fatsoenlijk gebruik kunnen maken van internet! Dus pica's bijgewerkt hier bij de persoonlijke tekst en in ons album.
Verder niet veel nieuws behalve dat we vanochtend om 7 uur letterlijk wakker geschut zijn door een aardbeving. Snel uit bed gestapt en onder een deurpost gaan staan, maar gelukkig was dat allemaal overbodig. Het was te vergelijken met de aardbeving in Venlo 17 jaar geleden, tenmninste toen werd ik ook wakker geschut, dit voelde hetzelfde.

Oh ja en vandaag even een ceremonie bijgewoond die gehouden werd bij ons guesthouse. Veel giften in de vorm van fruit en vlees en ook een hanengevecht. In veel landen in Azie heb je van die gevechten en die bleken op zich best 'vriendelijk', meer als een potje boxen met daarna een massage voor de hanen, maar deze keer was het anders.
Er waren mesjes aan de linkerpoot gebonden en al gauw bloedde 1 haan aan zijn poot. Het bloed spatte eruit, erg zielig dus ik kon ook niet langer blijven kijken. 'Lichelijk' overstuur zullen we maar zeggen, snakkend naar adem...
Ras bleef het wel bekijken en heeft foto's geknipt. Nadat het beestje dus gewond was geraakt liep ie naar zijn (kl*te ) baasje toe (hoe zielig is da!! ook nog trouw zijn aan zo'n baas) die hem weer terug in het gevecht wilde sturen. Vervolgens kwam die andere haan weer achter hem aan en toen haalden ze de hanen toch uit elkaar. Daarna hebben ze bij de gewonde haan de bezeerde poot eraf gehakt (wat niet in 1 haal lukte!!) om vervolgens het bloed wat eruit liep over de giften te gooien, als inwijding zeg maar.



Uiteindelijk zijn ze met die haan weggelopen. Ras heeft niet gezien dat ie afgemaakt werd. Ik hoop natuurlijk dat ie daarna meteen afgemaakt is, daar gaan we maar vanuit.
In hun geloof hebben ze nu iets goeds gedaan. Een haan is minder dan een mens en bij een dood van dier of mens geloven zij dat ze in een beter leven terug komen (mits ze een goed leven geleidt hebben) dus het feit dat zij die haan hebben geofferd, geloven ze dat die haan terug zal komen als iets beters dan een haan. Ze hebben die dus een dienst bewezen????
Ik vind het hele idee van een beter leven krijgen in een volgend leven prima en dat daar dieren voor geofferd worden, oke, ik eet ook vlees omdat ik het lekker vind en niet omdat het overleven is, maar doe zo'n offering dan wel op een manier dat het beest er niet onder hoeft te leiden...


27-09-'09 Kuta
We zijn aan het einde van ons avontuur in Azie. Op het moment zitten we in een tentje met een Nederlandse eigenaar vlakbij het vliegveld Denpasar. Het is nu 15.15u en we vliegen om 23.00u dus nog ff te gaan.
We maken een tussenlanding in Sydney en zullen uiteindelijk de 28e om 15.30u (NZ-tijd) in Auckland aankomen.
Het tijdsverschil NZ-Ned is op dit moment 11 uur en in november (nadat Ned de klok heeft verzet) wordt dit 12 uur.

Vandaag zijn we teruggekomen van Ubud, dezelfde plek dus als waar we onze start gemaakt hebben in Bali. Na een 10 dagen Kuta wilden we toch wel ergens anders heen en Ubud was ons erg goed bevallen dus daar naar terug. Er is niet echt veel te doen in Ubud, maar het is een leuk dorpje met leuke winkeltjes en veel restaurantjes. We hebben daar alle dagen gebruik gemaakt van WIFI onder het genot van een lekker drankje en hapje.
We hebben Engelse sollicitatiebrieven geschreven en een CV gemaakt. Deze is met grote dank aan Barbara en Desmond nagekeken op fouten en toen zijn we gaan zoeken op het internet naar baantjes en uitzendbureaus. Hopelijk krijgen we snel een positieve reactie van een bedrijf want we kunnen niet meer zo heel lang op ons budget teren.

En nu dus bij een Nederlands tentje die natuurlijk lekkere hollandse kost heeft dus allebei een overheerlijke frikandel speciaal naar binnen gewerkt! En ondanks dat ie geen Hela curry heeft smaakte die toch verdories goed!!

Die frikandel is een goede afsluiting voor wat betreft Azie, nu door naar Nieuw Zeeland!!


Nieuw Zeeland

04-10-'09, Auckland
Na 2 goede vluchten en een tussenstop in Australie zijn we de 28e 's middags in Auckland aangekomen. Familie Vermeulen stond ons op te wachten in de aankomsthal en daarna zijn we richting hun huis gegaan. Onderweg hebben we een stop gemaakt op een berg waar we konden uitkijken over Auckland. Wat een grote stad! Auckland is net zo groot als de gemeente Utrecht en hier wonen ongeveer 1,3 miljoen mensen.
Daarna zijn we doorgereden naar hun huis en wat wonen ze prachtig!! Een 35 km buiten de stad in de bergen tussen de groene weilanden. Aangezien hier geen openbaar vervoer rijdt hadden ze aangeboden om ons ook nog een auto te lenen. Daar zijn we enkele dagen mee de stad in geweest, op zoek naar uitzendbureaus om onze CV's af te geven. Maar dit bleek nog niet zo gemakkelijk! Fam. Vermeulen had ons al ingelicht dat uitzendbureaus hier anders werken dan dat wij gewend zijn. Ze zitten bijvoorbeeld niet gewoon ergens aan straat om er binnen te lopen, maar verstopt in hoge gebouwen. Dus eerst op het internet de adressen achterhalen.
Eenmaal aangekomen bij een uitzendbureau zeggen ze dat we onze CV maar moeten mailen. Lijkt handig maar dat hebben we al naar veel uitzendbureaus gedaan en we krijgen geen reacties en dat terwijl we er vragen bijgevoegd hebben! Een ander uitzendbureau legt ons uit dat het geen gewoonte is om zomaar binnen te lopen en je CV af te geven. Dat verklaard misschien waarom ze zich gerust in gebouwen kunnen verschuilen. Wat ze nu eigenlijk precies doen is ons nog niet duidelijk, wat wel duidelijk is, is dat wij er niet veel mee kunnen! en de gedachte dat we zo aan het werk zijn met hulp van een uitzendbureau is hierdoor ook verdwenen...

Verder is het vaak erg moeilijk om te reageren op advertenties omdat ze bijna allemaal vragen om NZ-papieren, om eigen betrouwbaar vervoer, om vele jaren ervaring en je moet kennis hebben van dingen die we niet kunnen vertalen, laat staan er kennis van te hebben. Daarbij is er ook hier last van de recessie dus zijn we niet de enigste die op zoek zijn.

Dus moeten we het anders gaan doen. Nu richten we ons meer op hostels/hotels en door heel NZ ipv alleen Auckland. Via backpacker-sites adverteren die voor tijdelijk werk in het zomerseizoen dat er nu zo'n beetje aan zit te komen. Natuurlijk houden we alle andere sites ook in de gaten en blijven we reageren, hopend op wat positief nieuws.
Mocht dit alles nu echt niet gaan lukken dan gaan we het zoeken bij boerderijen. Het is nog niet het seizoen van fruit plukken maar er zijn wel al andere dingen die we misschien kunnen doen.

Dus het begin valt nog niet mee, hopelijk snel wat beter nieuws!

Nog even ons telefoonnummer; +64 226 38 39 80
Met een 0900 nr ervoor is het stukken goedkoper (check google: "goedkoop bellen naar Nieuw Zeeland") of gebruik van Skype.

MAAR VEERGEET HET 11 UUR TIJDSVERSCHIL NIET!!

17-10-'09 Auckland
Nog niet veel nieuws maar om jullie toch wat leesvoer te geven maar ff een verhaaltje.
Allereerst nog geen werk, maar Ras heeft wel een sollicitatiegesprek gehad bij een uitzendburo wat zich bezig houdt met horeca, vooral serveren. Ik ben tijdens dat gesprek aangeschoven aangezien de dame zei dat ervaring niet perse nodig is. Mooi nieuws dus, mits we bericht terug krijgen voor een volgend gesprek, wat dan een introductie zal zijn.
We kunnen dan dus samen gaan werken waardoor we maar 1 auto (of in ons geval busje) nodig hebben en zijn niet afhankelijk van elkaars tijden, dus naast het werk de tijd om nog samen dingen te doen.
In ons geval een busje omdat we die inmiddels een gekocht hebben.
Een mooi oud dingske, echt prachtig voor onze trip!



Ras is ff het dak aan het kitten... het wordt namelijk wat vochtig van binnen als het regent en die stoere jongeman in het busje is Jimi.
Van de week laten we het busje nog nakijken en hopelijk zijn er geen grote onkosten en kunnen we in ieder geval tot 11 februari rondtoeren (dan is de APK verlopen en ff afwachten of er gemakkelijk een nieuwe opkomt). Ook hebben we al wat camping spulletjes gekocht. Een matras lag er al in, net als een te vullen gasfles met kookpit. Dus nog ff en we een skon 'huisje op wielen'.
Oh ja, we (de vrouwen) kwamen op het gave idee om er een aquarium van te maken, maar de mannen bedachten dat een A-team bus veel leuker is (???) maar ach, laat hen ook een keer hun zin hebben; een A-team bus zal het dus gaan worden...
Nog wel ff gestecheld over ieder zijn eigen kant, maar dan kreeg ik de boven en onderkant!

Dan nog de verjaardag van Ras gevierd (had je er nu nog aan gedacht Des? ) door eerst gezellig naar het museum te gaan (ja dat was een gezellig museum!!) samen met Jimi en zijn moeder. Toen we genoeg hadden gezien van het museum zijn we nog even naar een Botanische tuin geweest en mooie planten en bloemen gezien.
Daarna kwam de vader van Jimi ons tegemoet en zijn we met zijn allen gaan uiteten bij Valentine. Daar kun je onbeperkt genieten van een uitgebreid buffet. En omdat er een jarige in ons midden was kon hij gratis smullen.

Dan nog even iedereen van jullie jaloers maken...
Wij genieten dus nog steeds van de grote gastvrijheid van de familie Vermeulen en nu willen we iedereen even laten zien hoe prachtig zij wonen. Hieronder het zicht vanuit en voor het keukenraam!!


03-11-'09, Auckland City
Afgelopen donderdag zijn we verhuisd, richting het centrum van de stad (5 min met auto, lopen 30 min mits je in 1x goed loopt ). We wonen in een soort van studentenhuis maar dan zonder studenten. Het huis heeft 9 kamers, 3 badkamers, een gezamelijke huiskamer en een gezamelijke keuken. Gelukkig zijn alle mensen hier in huis rustige mensen (dat maakt wel een groot verschil met een studentenhuis!) en dat vinden we prettig.

Ook hebben we een baan!! Samen werken we nu voor dat uitzendbureau waarbij Ras dat gesprek had. 24 Oktober hadden we onze eerste dienst en inmiddels al een aantal uurtjes meer. Vandaag hebben we ook gewerkt, bij paardenraces, was wel geinig. We mochten samen broodjes maken met bief of ham en we mochten het zelf nog snijden.

Nu zit ik dus op het internet en Ras is nog ff 2 uurtjes werken op een andere plek hier in de stad. Ik mag morgen bij een hotel in de stad gaan werken en donderdag en vrijdag mogen we weer samen aan de gang, dus we kunnen goed aan de gang deze week.

En dat is maar goed ook, want we hebben een nieuwe camera gekocht... alweer? jep alweer! De camera die we in Thailand gekocht hebben aan het begin van onze trip frustreert ons continu. Op de camera zelf lijken de foto's goed gelukt maar op de computer zijn ze dan toch niet meer scherp. Aangezien NZ heeeeeel veeeeeel mooie plekjes heeft moeten we die natuurlijk wel goed vast kunnen leggen! (en wie weet thuis nog uitvergroten voor aan de muur )


oja, en we leven inmiddels precies 12 uur later dan jullie aangezien jullie de klok hebben verzet
zomaar een weetje (om niet te vergeten!!!)

IEIEIEIEIEK wat zie ik nou! het is momenteel 9.15 in de ochtend bij jullie en het is 4 graden!! pffff die winter komt wel heel snel of niet!!!

24-11-'09 Auckland
Hoi hoi, daar zijn we weer. En met goed nieuws, tenminste voor ons!!
Inmiddels al ruim een jaar van huis en vandaag precies een maand in dienst van Function Staff. We hebben al flink wat uren gemaakt en inmiddels is iedereen in dienst van Function Staff overtuigd van onze kwaliteiten! Ja we zijn goed bezig en vandaag dan ook beloond met beide een loonsverhoging van $3,- per uur. Goeie zaken dus!!!

Verder hebben we leuke dingen voor de boeg. Onze baas, Troy (en 1 1/2 jr ouder dan ons) gaat ons surflessen geven op 14 december, 27 december gaan we een paar dagen met hem er tussenuit; naar een concert, we gaan surfen, jetskien e.d en lekker genieten van de omgeving. Daarna door naar een festival waar we mogen werken met oud op nieuw en waar we ook kunnen kamperen.


20-12-'09 Auckland
En weer een maand voorbij, pfff wat vliegt de tijd toch! En bij jullie is de winter al goed ingetreden! Yeah, sneeuwballen gooien.
Inmiddels is onze surfdag achter de rug, of eigenlijk die van Ras want ik keek alleen toe. Deze was leuk en we hadden er meteen een aantal dagen van gemaakt. We zijn in Coromandel geweest naar een paar verschillende stranden en hebben zo een dag of 4 voor het eerst genoten van ons bedje in de bus. Beviel prima alleen zat er blijkbaar ook een mug... na 1 nacht had ik welgeteld 19 muggebulten en heb geen mug gezien! Ach dat is het extraatje wat je krijgt als je gaat kamperen zullen we maar zeggen.
Verder hebben we lekker op het strand genoten van onze BBQ en hebben we een tijdje doorgebracht op hotwater beach. Daar kun je met laagtij een kuil graven en in heerlijk warm water zitten. Dat hebben we dus gedaan met een Taiwaans en Zwitsers koppel.
Toen we op het strand liepen van het mooie Cathedral Cove kwamen we nog oude bekenden tegen uit AUS, erg leuk! Jo en Craig bij wie we 2 weken in huis hebben gezeten in 2006. We wisten dat ze enkele dagen naar NZ zouden komen en misschien dat we elkaar konden treffen in Auckland maar nu kwamen we ze tegen op het strand.

Op ons laatste avondje op het strand vroegen we elkaar wat we nu eigenlijk vonden van Coromandel. Beide kunnen we niet anders zeggen als dat het mooi is, maar er ontbreekt iets... Het indrukwekkende wat we verwachtten van NZ is er niet echt voor ons, dat wil zeggen, het is er wel maar we zijn te verwend het afgelopen jaar. We hebben zoveel gezien en gedaan dat het allemaal zo normaal of gewoon lijkt en dat willen we niet. We willen een adembenemende herinnering hebben van NZ. We willen terug denken dat het erg gaaf en mooi was ipv het is wel aardig. Dus nu hebben we onze plannen gewijzigd.
We blijven werken tot ergens half februari. Ondertussen op onze vrije dagen gaan we plekjes opzoeken hier op het Noordereiland en we gaan het Zuidereiland (wat nog mooier moet zijn) skippen, maar komen hier zeker voor terug!!
Dat gaat echter pas gebeuren nadat we weer genoeg gezien hebben van het platte, saai uitziende kikkerlandje, zodat we weer volop kunnen genieten van het mooie leven hier.
En dan? Nou dan gaan we gewoon nog ff terug naar Azie, maar nu naar de Filipijnen. Van Truike hadden we gehoord dat we daar toch eigenlijk wel naartoe moesten gaan, veel over gedacht tijdens de reis maar uiteindelijk besloten niet te gaan (we hadden al tijd tekort in Indonesie!!). Tijdens onze duikjes op Sipadan hoorden we van andere reizigers dat de Filipijnen, net als vele andere Aziatische landen een prachtig onderwaterleven heeft, dus gaan we daar het warme water opzoeken en nog eens zwaaien naar Nemo.
Dus weer een vlag toegevoegd zoals hieronder te zien is en weer een land te bezoeken, maar eerst nog even centen verdienen. Wat voor vandaag echter alleen voor Ras geldt die mag op de truck en geen evenement voor mij, dus ik hang lekker op de bank.
We zijn gevraagd om mee Kerst te komen vieren in Raglan, een 2 uur van Auckland richting het zuid-westen dus daar gaan we over een dag of 2 naartoe waarschijnlijk. En de baas heeft zijn surfboard te leen aangeboden, dus met de juiste golven staat Ras nog eens op de plank.

Geniet van de sneeuw, hopelijk blijft ie lang genoeg liggen zodat jullie een mooie witte Kerst hebben.
Iedereen fijne dagen gewenst en alvast een knallend 2010!!


05-01-'10, Auckland

De beste wensen allemaal voor 2010!!
Hopelijk is iedereen het nieuwe jaar goed ingeborreld.

Wij hebben Kerst dus lekker op het strand van Raglan doorgebracht. Samen met een Fransman (tevens collega) een Duitser, een hoop (erg dronken) Ieren en nog een paar leuke Engelse collega's hebben we 2 dagen flink gelachen. De 26e Boxing Day oftewel 2e Kerstdag mochten we werken bij de Wharf. (daar dragen we onze 'pinguin' pakjes zoals Niels ze beschrijft )
Aangezien de supervisor op een andere plek moest werken werd Ras supervisor gemaakt voor die dag! Heeft ie toch mooi voor elkaar in zo'n korte periode!! En ondanks dat we een dame (die het feest organiseerde) tevreden moesten stellen met ontzettend hoge en soms zelfs onmogelijke eisen, werden we allen beloond met een $50,- fooi per persoon!

De dagen tussen Kerst en oudjaar hebben we lekker 'thuis' doorgebracht. Veel op het internet gezeten om een leuke plek en een goede deal voor accommodatie te vinden in de Filipijnen. We hebben nog steeds niets vaststaan, maar we hebben al wel hele mooie plekjes gevonden. Wordt vervolgd.

Met oudjaarsavond hebben we doorgebracht in de stad, samen met collega's, vrienden en een paps en mams uit Brazilie die op bezoek waren. Vanuit het appartement hadden we uitkijk op de Sky City Tower waarvan het vuurwerk zichtbaar was (5 min). Hier gaat het dus anders als bij ons. Er was niemand die zelf vuurwerk afstak enkel van de toren.
Het was erg gezellig en rond een uur of 3 zijn we weer richting huis gegaan aangezien we de volgende dag weer mochten werken.
Om 10 uur stonden we achter de bar bij Ellerslie, een paardenracebaan. Twee uur later stonden jullie te proosten!
Ingrid nogmaals bedankt voor je telefoontje, kei lief!

3 januari hebben we voor de eerste keer gebruik gemaakt van onze grote tuin. Samen met collega's en vrienden op kussens en matrassen gezellig dagje in de tuin met een hapje, drankje en een muziekje. Een huisgenoot vertelde dat wanneer iemand wilde blijven slapen dit heel gemakkelijk geregeld kon worden. Er zijn 3 kamers niet bewoond en 2 daarvan zijn open te krijgen met een kaartje!! Dus is een collega in ons huisje blijven slapen.
Morgen gaan we waarschijnlijk naar de Waitomo Caves. Daar kunnen we op een binnenband van een tractor/ vrachtwagen ondergronds tuben en ondertussen de gloeiwormen bewonderen. Daarna waarschijnlijk door naar Rotarua, een stadje waar het naar zwavel ruikt en waar vanalles te doen is. Daarna zien we wel waar we terecht komen. In ieder geval is het op het werk nog even rustig. Geen feestjes in het begin van het jaar, maar op zich ook wel logisch met Kerst en oud op nieuw achter de rug.


27-01-'10 Auckland
En nog steeds hebben we de gloeiwormen niet gezien... telkens kwam er weer wat tussen, werk, verjaardagsfeestje, bbq. Vervelend hoor.
Inmiddels weer drukker op het werk dus stellen we de wormpjes nog maar wat langer uit.
We zijn wel naar het strand geweest. Deze keer naar Piha; zwart zandstrand met mooie rotsformaties er omheen.
Van daaruit zijn we naar een daarnaast gelegen regenwoud gegaan waar we de stam van een Kauri boom zagen. Dit is een ontzettend grote boom zoals je hieronder kun je zien.



Na een heerlijke wandeling tussen de palmen en vaarns kwamen we bij een mooie waterval uit. Het water was wat fris, maar de moeite waard om in te gaan voor de foto natuurlijk.



Op de terugweg kwamen we nog een mooie vogel tegen en we zagen een muisje wegkruipen. Verder helaas niet veel leven gezien in het regenwoud.
Na de wandeling zijn we naar een restaurantje gegaan waar veel musjes hongerig naar ons eten zaten te staren. Een musje voelde zich uitgenodigd om mee te eten!



Veel meer nieuws hebben we niet. Deze week werken we weer 4 dagen dus dat is mooi en we hebben morgenavond nog een verlaat Kerstfeest, een soort van personeelsfeest zeg maar. We werken nog een week of 4, dan een week of 2 rondreizen en dan op naar de Filipijnen!


13-02-'10, Auckland
We zijn erop uit geweest! Tien dagen genoten van NZ. Eerst zijn we naar Waitomo gereden waar we de gloeiwormen hebben bewonderd door te gaan black water raften. Dit klinkt nog heftiger dan white water raften maar in werkelijkheid is het gewoon een btje cruisen op het water met een tube, zoals we in Laos hadden. Het was een leuke trip waarbij we door een smal gedeelte van de grot moesten kruipen om bij een grote waterval uit te komen. We zijn van een kleine waterval gesprongen en via een glijbaan door de grot gegleden. De gloeiwormen waren prachtig om te zien, net de melkweg!
Op een foto kun je zien dat de gloeiwormen (welke echter moeilijk te zien zijn) een soort van vislijn heeft. Door middel van te gloeien trekken ze insekten aan die dan in de vislijn gevangen worden en als diner genuttigd. Ze kunnen zich een maand voeden met 1 insekt. Verder hebben de wormen maar een zielig leven. Ze zijn 9 maanden worm en zodra ze uitvliegen hebben ze 3 dagen om zich voort te planten om vervolgens van de honger te sterven doordat er niet genoeg leven in de grot is. (of doordat ze in de vislijn van een worm vliegen en worden opgegeten door een soortgenoot) Ze zullen nooit de grot verlaten (waarschijnlijk omdat ze de uitgang niet op tijd kunnen vinden of doordat ze het te druk hebben met de voortplanting...?) dus zullen nooit daglicht zien. En door de voortplanting blijft het zo dus als een cirkeltje voortgaan.
Maar dat terzijde was het wel prachtig om te zien.

We zijn een paar keer gaan wandelen in de prachtige regenwouden rondom Waitomo. In een brochure zagen we verschillende NZ-vogels staan en daar kwamen we de vogel tegen die we de week ervoor gezien hadden. Het leek op een grote duif maar dan met meer kleuren. Nu kwam ik erachter dat het toch geen duif was dus ik zeg enthousiast tegen Ras; "Ik weet wat het is en het is geen duif!! Het is een, en ik zal het schrijven zoals ik het uitsprak, een NZ pie-gee-on... Ras begint hard te lachen en spreekt het uit zoals het hoort en dan valt het kwartje... een pigeon, is een duif maar zo klonk het niet toen ik er wat klanken aan gaf.
Tijdens onze prachtige wandelingen hebben we ontzettend grote bomen gezien, mooie planten, watervallen en wederom grotten met gloeiwormen en ook weta's. Dat zijn deze mooie beestjes hieronder.



Na enkele daagjes doorgegaan naar Taupo waar Ras graag wilde gaan bungy jumpen. 47 meter hoog en nog een verfrissing op het eind. Erg spectaculair maar te uitdagend voor mij!
Zie hier het filmpje!!


Ook zijn we gaan white water raften in Tangaria, 1 1/2 uur boven Taupo. Het was een level 5 rivier wat inhoudt dat het behoorlijk heftig is, maar volgens de vrouw van het informatiecentrum best te doen voor ons. Dus snel overgehaald. Het was inderdaad extreem maar wat een gave ervaring! In Bali hadden we een level 3 rivier en dat was leuk, maar nu voor ons alleen nog de 5, wat een sensatie!
Onderweg stopten we even zodat liefhebbers een rots konden beklimmen om vervolgens in de rivier te springen. Wegens hoogtevrees bleef ik in ons bootje zitten en genoot van het zonnetje.
Terwijl iedereen op de rotsen stond voor een foto kwam er een andere boot de waterval af en kapseisde. Het bootje dreef voorbij en sommigen hielden de boot vast. Twee personen hingen niet aan de boot en je kon zien dat ze niet goed wisten welke kant ze op moesten zwemmen. Het was een flinke waterval en het was, zo zeiden ze achteraf ook erg scary dus ze waren behoorlijk gedesorienteerd. Ik stak een peddel uit en riep ze toe deze vast te grijpen. Helaas nam de stroming ze zo snel mee dat ze er niet bij konden. Ik ren naar de achterkant van de boot en roep ze toe hard te zwemmen. Dat doen ze beide en ik haal de eerste persoon naar de boot toe. Terwijl hij zich vasthoudt aan de zijkant haal ik de andere jongen ook binnen. Hij kijkt om zich heen en vraagt hoeveel mensen ik telde op hun bootje dat inmiddels weer gekanteld was en waar de rest van hun groep in zat. Ik telde inclusief hen 6 personen en hij raakte in paniek want ze waren met 7 personen. Even later klimt hun gids op een boot bij ons en dat was dus nummer 7. Ik trek jongen aan boord en inmiddels kwamen onze gidsen eraan om de andere jongen binnen te halen. Hij schreewde het echter uit van de pijn en bleek zijn enkel gebroken te hebben. Deze werd gespalkt en hij zal nog wel een verschrikkelijke bootreis gehad hebben daarna want er waren nog een hoop watervallen voor de boeg!!
Er kwam nog een bootje aan en daar bleken nog wat vrienden op te zitten die het wel grappig vonden en foto's knipten. Uiteindelijk bleek dat de jongen met de gebroken enkel zijn vrijgezellenweekendje had en afgelopen zaterdag zijn trouwdag!
Gelukkig ging onze boottrip beter, flinke watervallen gehad (zoals duidelijk te zien is aan de foto's!! ) maar niemand die uit de boot gevallen is en dat voor een groep beginners. Moet zeggen dat het wel door de gids kwam dat wij ongedeerd uit het water zijn gegaan. Ze was erg streng, wat ze zeker ook moest zijn, want als we niet deden wat zij zei dan had ons tripje er ook zo uit kunnen zien. Petje af dus voor onze gids!

In Taupo hebben ze een plek waar je gratis mag kamperen. Het is naast een rivier en er is een wc aanwezig. Een heel mooi plekje zo langs het water en erg druk. Ondanks het aantal campers en tenten was het toch aangenaam rustig. Om ons heen eendjes, zwanen en musjes die natuurlijk graag gevoerd werden en ik die taak graag op me nam.



We zijn naar een grote waterval gaan kijken, dat was dezelfde rivier als hierboven een btje zichtbaar is op de foto, maar dan een paar kilometer verderop. Daar is de rivier opeens een stuk smaller wat een enorme snelheid geeft aan het water. Daardoor zie je mooi blauw water wat versterkt wordt door de bubbels.
Na de waterval zijn we naar de Valley of the moons geweest. Dit is een vulkanisch gedeelte waar je stoom uit de grond ziet komen van opgewarmd grondwater. Het ziet eruit als kleine bosbrandjes als je de rook naar boven ziet komen. Op sommige stukken zag je zelfs modder borrelen van de hitte. Vreemd om te zien maar heel gewoon in deze vulkanische omgeving.



Onze buurman en buurvrouw op de camping was een oud koppel van ergens in de 70 en zij waren al 8 jaar aan het rondreizen door NZ in een klein campertje. Heerlijk om die oudjes te zien en om hun verhalen te horen. Opa was vroeger een schipper en nadat hij met pensioen ging kon hij niet op 1 plek blijven plakken. Hun kinderen en kleinkinderen wonen op het noordereiland en ze zoeken hen geregeld op. Doordat ze natuurlijk alle plekjes kennen wisten ze ons nog een leuk plekje te wijzen onderweg naar Rotorua, Butchers pool. Een warmwater bron, die er niet zo mooi van kleur uitziet maar heerlijk was om even in te gaan. We waren in Taupo al een middagje naar het zwembad geweest waar we ook al genoten hadden van een thermaal badje, maar ik sla natuurlijk geen enkel thermaal bad af.



Aangekomen in Rotorua hebben we info gehaald bij het informatiecentrum en nadat we aangekomen waren bij onze camping/ backpackers hebben we meteen een nieuwe trip geboekt; sletching!
Op een rivier (level 3) met een soort van bodyboard de rivier af. Weer een erg leuke ervaring maar stukken moeilijker dan raften. Nu ben je dus echt op jezelf aangewezen! Gelukkig hadden we 2 goede gidsen met ons mee die goed op ons letten. Het veiligste was om door het midden de watervallen af te gaan, dus dat deed ik. Ras werd echter een aantal keren opdracht gegeven dat ie links of rechts erlangs moest gaan, wat meer sensatie dus voor hem en het midden was uitstekend voor mij.

Er is nog meer te vertellen, maar het werk wacht op ons. Over 20 minuten mogen we weer, dus ik schrijf morgen verder.


23-02-'09 Auckland
Morgen werd een tijdje uitgesteld... we hebben namelijk geen internet meer in huis dus zijn we aangewezen op het internetcafe’s of zoals nu de bibliotheek. De jongen die internet verschafte is verhuisd en nu duurt het even voordat internet geinstalleerd is door de huisbaas.
Maar verder in Rotorua. Rotorua staat bekend om zijn vulkanische grond. Terwijl je er doorheen rijdt ruik je zwavelgeur en zie je zelfs uit de goot de stoom/ rook omhoog komen van de hitte ondergronds.



Ook hier zie je weer rook uit de bosjes komen alsof er een brandje gaande is. En tevens weer lekkere warm water bronnen. Zo hadden we zelfs op onze goedkope camping een lekker warm zwembad erbij.
In Rotorua konden we ook gaan kijken naar wat de natuur doet in een vulkanisch gebied. We hebben vanalles gezien en vooral veel foto’s gemaakt. Grote meren waar de stoom het zicht verhindert, allerlei kleuren in het water, rotsen en grond, opborrelende modder en tot slot nog een geiser die een uitbarsting liet zien die een 10 meter de lucht invloog. Erg spectaculair en vooral bijzonder dat de natuur zo veelzijdig is.

Vanuit Rotorua terug naar Auckland en gelukkig weer volop aan de gang, hoewel we meer zin hadden om te blijven reizen natuurlijk... Het heeft heel wat gekost die ruime week dus dan is dat werk weer van harte welkom. Nog een paar weken en dan is het tijd voor onze volgende stap dus nog ff flink aan de gang!
Op 9 maart vliegen we naar Manila in de Filipijnen en ik heb er toch zin in!! Weer lekker in het warme water en vooral al dat moois wat in de zee leeft bewonderen want dat is ons hoofddoel, flink veel duiken maken en verder weer genieten van de Aziatische natuur, cultuur en keuken.
Drie weken gaan we onszelf daar verwennen!! Degene die nu al willen weten waar we in de Filipijnen gaan verblijven kunnen even via google 'Boracay' opzoeken. Bij het aanzien van die foto's begrijpt iedereen dat we ons daar zeker wel een week of 3 kunnen vermaken.
En tot slot door naar Maleisie, voor een ruime week. Waar we precies naartoe gaan weten we nog niet, enkel dat we Kuala Lumpur binnen zullen vliegen. Wat we wel weten is dat we ons daar ook nog eventjes volop gaan vermaken want dat is onze laatste stop voordat we weer aan de frikandellen speciaal gaan!
Onze terugvlucht naar NL is geboekt; zaterdag 10 april in de ochtend komen we op schiphol aan!


Filipijnen

18-03-'10 Boracay
We hebben NZ achter ons gelaten en zijn inmiddels aan het genieten van het mooie Boracay... tenminste voor zover dat kan want eerst was Ras niet zo fit en nu ben ik al een aantal daagjes niet lekker. We hebben daarom nog niets gedaan dan een dagje snorkelen en rondgelopen over het eiland.
We willen graag gaan duiken maar dat moeten we dus nog even uitstellen. Gelukkig verblijven we hier voor ongeveer 3 weken dus duiken moet er wel van komen!!
Dus voor nu verblijven we voornamelijk in ons huisje en kijken we tv en zitten we achter het internet. Dat heeft er voor gezorgd dat we inmiddels wel weten waar we naartoe gaan in Maleisie. Dat wordt nog een weekje op het eiland Tioman!
Het eiland behoort tot de top 10 van mooiste eilanden ter wereld en ook daar zullen we (hopelijk) nog wat duikjes gaan maken.

En ik zie hieronder bij de weersvoorspelling van NL dat het 18 graden is om 14.30 in de middag!!!
Heeeeeeel goed om dat te zien!! dachten al dat we onze winterjassen aan moesten bij thuiskomst, maar dit is goed nieuws.

20-03-'10 Boracay
Inmiddels beter en dus aan het duiken gegaan!! Nu 3 verschillende duikplaatsen gezien en er gaan er nog vele volgen!
Vandaag zagen we de zeeslang. Mooi beest zeg! Ook de meest giftigste slang ter wereld maar gelukkig niet agressief, dus niet gevaarlijk.
Ras heeft een stukje gefilmd met de onderwatercamera, zie hieronder.


Mooi he!
Ook hebben we een duikplaats bezocht waar we de vissen brood hebben gevoerd, erg leuk, totdat de visjes ook mijn oren interessant gingen vinden. Hier hebben we geen filmpje van maar wel foto's (die helaas niet van zo'n goeie kwaliteit zijn, maar toch)
Morgen gaan we naar de favoriete plek van onze divemaster waar veel koraal te zien is, dus we hebben er zin in.


09-04-'10 Kuala Lumpur
Het is eventjes geleden... kleine en tevens laatste update...
Ras is nogmaals ziek geweest in Boracay. Van de 19 dagen daar hebben we er zeker 10 in ons hutje doorgebracht dus btje balen, maar gelukkig hadden we een mooi hutje met airco en tv.
In totaal hebben we een 10 duiken gemaakt en allen erg leuk!
Vanuit Boracay naar Tioman in Maleisie. Ook een eilandje waar zijn gaan duiken. Drie computers in het dorpje met slecht bereik dus niet de gelegenheid gemaakt voor het bijwerken van onze site.
Verder was Tioman wel leuk, maar we hebben zeker wel leukere en mooiere plekjes gezien.
Toen door naar KL waar we beide een gezondheidstest hebben laten doen. Een longfoto werd aangeraden door het tropencentrum in Boxtel dus dachten we dan doen we het maar meteen goed. Ook veel goedkoper natuurlijk dan in NL en gelukkig allebei gezond.
En nu zitten we op het vliegveld van KL te wachten op onze vlucht naar Istanbul om vervolgens door te gaan naar ons kikkerlandje (waar het hopelijk boven de 15 graden is!!!)

Dus dat was onze reis!! Een hele belevenis waarbij het vaak leek dat we een aantal jaren terug in de tijd gingen, waarbij waarden en principes zijn veranderd en waardoor het leven zoveel rijker is geworden, zoveel waardevoller.
Een ervaring die altijd bij zal blijven en wat veel werk gaat geven.... een 1700 foto's inplakken PPFFFFFFF

Bedankt iedereen voor het volgen van onze reis en voor de leuke en lieve berichtjes!!!

Tot snel!!

Veel liefs ons