Loosduinen is schoon, ja schoon, ja schoon,
‘k Ben blij dat ’k er woon, ja woon, ja woon;
tussen de Witburg en de Blauwe brug keer ik weer terug.
Ik weet me geen raad, geen raad, geen raad,
als ‘k dorpje verlaat, verlaat, verlaat.
Ik voel me thuis waar ’t kerkje bij die molen staat.
Kent gij het dorpje Loosduinen,
het ligt aan de rand van Den Haag.
De mensen die wonen onder ’t groen der bomen
en heten van Spronsen en van der Gaag.
Zijn we bij ’t kruispunt aangekomen,
waar Kris Kras en kruimeltje weer staan.
Ze staan daar te turen en staan daar te dromen
en denken Loosduinen zal nooit vergaan.
Tussen het duin van Loosduinen
daar ligt Loosduinen, Kijkduin aan Zee.
Je kunt er fijn zwemmen, je vel laten bruinen
en men is gelukkig en tevree.
Om mooi Loosduinen her ’t aanschouwen
stroomt heel de wereld hier tesaam.
Het is heel plezierig om hier te vertoeven.
Aan ’t einde der aarde klinkt onze faam.
Gek geboren, gek gebleven.
Waarom zou je er een fuck om geven?
Als je gek bent geboren, altijd bent geweest,
dan maak je je leven tot een heel groot feest.
Mensen die zeggen dat ze normaal zijn,
die mensen zijn niet blij,
die mensen hebben het niet zo fijn als wij!!
of nie goozz
