ooit had ik het lef ,om te zeggen ik hou van jou
en nu denk ik wat moet ik nou
want ben niet iemand die op de voorgrond wilt staan
maar de gene die het langs zichtt laat gaan
ik wacht het wel af en zie wat er komen gaat
en kijk wel wiee er voor me klaar staat
jij was de gene die opeens mij het goede gevoel gaf van binnen
dit had ik nooit gedacht, of kunnen verzinnen.
jy hebt me geraakt in alles wat je deed met me
samen lachen,samen huilen en voor altijd onze liefde delen
baby×ik'hou×van×je×'
××
Elke keer die problemen,
en elke keer weer op nieuw zyn ze weg en verdwenen.
maar ze komen toch weer terug,
en dan denk ik waarom , enhoezo zo vlug.
elke keer maar weer die pyn en verdriet,
maar dan toch houd ik me hoofd weer omhoog en zet ik me
masker op zodat niemand het ziet.
toch ben jy dan de gene die me te goed kent en weet hoe ik in elkaar zit,
en weet ik dat je van me houd in/op zwart op wit.
toch zegt nog steeds een leegte van binnen ,
waar moet ik nou zyn en waar moet ik beginnen,
elke keer kryg ik weer zo een tegen slag en kan jy me weer tot rust dwingen.
je lieve tederheid je lieve woorden,
ik wou dat iedereen het wist en kon horen.
maar het zijn myn problemen en jy helpt me ermee om het te stoppen
maar je weet met my valt niet te sollen en te foppen.
ik ben er gewoon klaar mee met al die pyn en verdriet,
jy sleept me er door heen en jy bent ook de enige die het ziet.
laat me by je blyven en by je zyn,
want dat is het enige wat ik wil en vind ik zo fyn
met een lach en een traan,
waren we uitelkaar gegaan.
tot de dag van vandaag en langer blyven we by elkaar,
en sta ik altyd voor je klaar.
