Yvon

Ik kan er niet meer tegen
Al die mensen, al dat gezeik
Altijd maar beslissen wat ik moet
En wat ik vind lijkt onbelangrijk

Ik wil er wat van zeggen
Maar ik weet niet zo goed hoe
Ik weet niet hoe ik het moet brengen
Maar ik bepaal zelf wel wat ik doe

Je kunt me niet dwingen
Ik zal nooit worden zoals jij
‘t Kan me ook niets meer schelen
Die dagen zijn voorbij

Je zult me nooit begrijpen
Ook al is het maar voor even
Ik zal het even duidelijk maken:
DIT BEN IK EN DIT IS MIJN LEVEN!!!

DUS ACSEPTEER MAAR HOE IK BEN! ANDERS KEN JE OPROTTUH!!




Me zn broertje en ??

Soms,zomaar ineens,verander ik op slag
mijn lucht stroomt vol met donkere wolken
en ineens verdwijnt mijn lach.
Mijn hoofd en mijn hart stromen vol met een gevoel van haat
haat die uit het niets ontstaat en nergens op slaat.
Er borrelt een vulkaan in mij gevuld met woede
ik ben in 1 klap blind en doof voor al het goede.
Er komt een groot wild,alles verscheurend beest in mij los
iedereen die te dicht in mijn buurt is,is de klos.
Ik scheld,vloek,raas en tier
ik ga te keer als een gestoord dier.
Mijn taalgebruik is verre van heilig
alles wat voor mijn voeten komt is niet meer veilig.
In mijn hoofd raast een wilde orkaan
ik verneder mensen die mij nooit iets hebben gedaan.
Ik word meegesleurd door een sterke vloed
ik ben een vulkaan van kokend bloed.
Soms duurt het wel uren,en dan is weer een hele tijd voorbij
tot het weer terugkomt
die woede in mij.