born as a gabber, live as a gabber and die as a gabber
Er was eens een arme houthakker die Parihuana heette.Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette. Ze hadden twee kinderen, die waren als Hasj en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituurtjes en Hasj speelde met zijn hondje Stuffie en zijn kat Morfientje. Marihuana zei: "We moeten iets doen". Parihuana snoof eens diep, maar wist niets meer te zeggen. Ze hadden namelijk weer eens niets te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met ze vieren een tripje in het bos gaan maken en daar zouden ze Hasj en Wietje dan achterlaten. Maar de slimme Hasj had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende dag gingen ze het tripje in het bos maken waar de wind door de bomen blowde dat ze er zo high van waren. 's middags deden Hasj en Wietje een dutje ondertussen gingen hun ouders er stilletjes vandoor. Hasj had echter stiekem lijntjes in de sneeuw getrokken, dus konden ze de weg naar het dorp makkelijk terugvinden. Ze durfden echter niet naar huis te gaan dus gingen ze naar Opium en Omium. Deze zaten op hun canabee naar de LSD-speler te luisteren waaruit de hit klonk: "Altijd rookt Kortiakje wiet. Middenin de week maar 's zondags niet. 's zondags rookt zij heroine , met een snuifje cocaine Altijd rookt Kortiakje wiet. Midden in de week maar 's zondags niet". Toen Opium en Omium de kinderen zagen begroetten ze hen uitbundig. "High!" riepen Opium en Omium en "high!" riepen Hasj en Wietje. Ze kregen meteen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger?" vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hash en Wietje. "Laten we gaan chinezen" riepen ze. "Goed" zei Omium, "ik coke wel". De volgende dag werden Hasj en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij maar Marihuana niet. Toen ze weer een tripje in het bos gingen maken, lette Marihuana extra goed op, zodat Hasj geen kans zag om lijntjes te trekken. Toen ze weer achterbleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje en dat floot "wiede-wiede-wiet". Ze volgden het vogeltje en kwamen bij een huis dat helemaal van coke was gemaakt. Zoveel coke hadden ze nog nooit gezien. Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven, werden ze bespeed door de boze H-XTC, die in het huisje woonde. Hasj en Wietje hoorden een kraakstem: "Sniffel, snaffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" "Het is de wind, de wind, het highe kind" riepen Hasj en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen kreeg de H-XTC argwaan. Ze kwam naar buiten en zei met een heel lief stemmetje: "kom maar mee naar binnen, daar heb ik hele lekkere spacecake voor jullie". ....Eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in die Hasj en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal uitgeteld en stoned bij de H-XTC aan tafel. Nu wilde de boze H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hasj samenpersen om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep" riep Hasj. "Hennep" riep Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien. De H-XTC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen; "hennep, hennep". Al gauw bleef er niets anders over dan een groen hoopje sissende blubber. Wietje haalde Hasj en ze waren heel erg blij. Ze doorzochten het huisje en namen zoveel mogelijk drugs mee als ze maar dragen konden. Hun zakken puilden uit van heroine, cocaine, methadon, hasj, wiet, coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand. "Crack" zei het huisje. Ze gingen met speed naar huis. Het wiedewiedewiet-vogeltje wees hun de weg. Onderweg kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje tegen. Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij. Marihuana was aan een overdosis crackers gestorven. En ze leefden nog high en overhappy . . The End
