New Life

Ja ik ben ziek en ik kan daar niets aan doen.

Ik heb dus een zenuwen/spierziekte!!!

Het nadeel van deze ziekte is dat je ze (vaak) niet kunt zien, zoals bij veel ziektes het geval is. Nog niet teminste maar dit gaat natuurlijk veranderen.

Soms lijkt het wel een persoonlijke oorlog, een oorlog die alleen ik voel, hoor en zie.
En waar mijn partner ook veel last van heeft
Dit zorgt regelmatig voor onbegrip bij anderen.
Helaas worden hierdoor sommige klachten niet serieus genomen.
En dat is best pijnlijk.
Het komt ook regelmatig voor dat mensen vergeten zijn wat voor een ziekte ik heb.
Eerlijk toegegeven: soms is dat niet erg.
Want ik praat er niet graag over.
Die blik vol met medelijden is vreselijk.
Toch zal ik erover moeten praten, anders kan niemand het ooit (een beetje) snappen.
Soms klagen mensen dat ze zich wat grieperig voelen.
Mijn gedachten zijn dan al snel: je moest eens weten wat ik voel.
Maar ik zeg dan niks, wetende dat die mensen nooit écht ziek geweest zijn.
Toch heb ik de ziektes in de loop der tijd geaccepteerd, een plekje in mijn leven gegeven.
Altijd probeer ik positief te blijven, hoe zwaar het ook met me gesteld is.
Negatief doen werkt averechts richting de ziekte IIGGG.

Ik krijg vaker te horen dat mensen het knap vinden hoe ik met de ziektes om ga.
Dit vind ik vreemd.
Het enige wat ik doe is doorgaan met het leven en er zoveel mogelijk van probeer te genieten.
Probeert niet iedereen dit?
Het gevecht zal nooit ophouden, maar de glimlach zal nooit vervagen.

Toch wil ik jullie bedanken om even de moiete te nemen om dit te lezen Bedankt lieve vrienden