Ik heb geprobeerd te leven,
Een leven vol geluk en passie.
Maar nooit heb ik het enige licht gezien.
Ik ben bedrogen,
Vriendinnen lieten me zien dat ik ze niet kon vertrouwen.
Dat ik niet op ze kon bouwen.
Het leek of ik het slachtoffer was,
Of ik alleen stond in deze tijd.
Ik haatte mezelf om de woorden die ik hoorde,
Liet het door me heen boren.
Niemand heeft ooit begrepen hoe ik me voelde.
Ik leek altijd te lachen,
liet de pijn niet zien,
maar ik ga kapot van binnen,
waarom heeft niemand dat ooit gezien?
