Prachtig artikel, had ik zelf kunnen schrijven (en velen met mij denk ik!).

Één belangrijk aspect mis ik echter; de invloed van de -niet zo selectieve- Amerikaanse "fans". Inderdaad is de EDM/Big Room opkomst sinds Swedish House Mafia niet te stuiten, maar parallel zijn de festivals in de US ook al maar groter en groter geworden. In diezelfde tijd sprongen allerlei 'outsiders' als Nicky Minaj en Usher op de Big Room bandwagon en produceerden Guetta, Afrojack, Avicii en consorten lustig de ene na de andere pophit voor al die lui. Niks mis mee, als je maar het als pop beschouwt...!

In Amerika wordt je niet geboekt totdat je een naam hebt, en liefst een flitsend artiestenlogo. Het gaat origanisatoren van Ultra, EDC of welk ander festival dan ook niet om of jij vernieuwend bent of prachtige techniek hebt; het gaat om populariteit en zo veel mogelijk geld verdienen (in dit geval van onverschillige "fans" die het wellicht alleen leuk vinden omdat het razend populair is). En daarmee inspireer je niemand. STerker, je creeert een idee dat alleen als je zo draait, en zo produceert, je goed bent. De DJ Mag top100 laat dat pijnlijk zien.

Overigens is de lijst in mijn opzicht niet pas vanaf dit jaar verneukt, maar al toen Guetta 'm won in 2011.