. En liefst schrijf ik geen negatieve verslagen, alleen positieve, maar ik wil hier toch een aantal dingen over kwijt. Graag nodig ik iemand uit die wel een topavond heeft gehad (en die zijn er gelukkig genoeg aan de reacties te zien) om een 'tegenverslag' te schrijven. Want over smaak valt immers altijd te twisten 
Het Klokgebouw in Eindhoven. Eerst kon ik het al niet vinden. Nu is dát niks verrassends, ik kan vrijwel nooit iets in één keer vinden
Voordat ik in een club een rondje geef, heb ik er altijd eerst een paar gereden.Uiteindelijk toch gelukt, auto geparkeerd en de eerste vijf euri's ingeleverd. Verder financieel nieuws: de muntprijs bedroeg 2,22 euro (9 muntjes voor 20 euro), voor een locker was je ook vijf euro kwijt en de toiletten waren niet gratis. Ondanks dat dit slechts een verzameling dixies en pispalen was op een héle vieze vloer zónder fatsoenlijke handenwasgelegenheid
Ronduit smerig.Glaasje champagne bij binnenkomst was dan wel weer leuk
De aankleding van de voormalige fabriekshal was okee, met projecties en lasers, mooie lasers die via een grote discobol flink weerkaatst werden. Verder rook, veel rook. Er was ook een chill-out gedeelte ingericht, waar je mij nooit zo gauw zult vinden op een feest, maar ik door een flinke rugpijn nu een aantal keer ben gaan zitten. Het geluid in dit industriële decor was goed, zeker vooraan
Bring it on! 
Van opener Benny Rodrigues alleen het laatste stukje meegekregen, al Hee Hallo en Hoi zeggend over gans de vloer
. Eenmaal vooraan waren we klaar voor Benjamin Bates. En wát een set draaide de man! 
Hij had het duidelijk zelf ook naar zijn zin en stond volop te genieten, heerlijk om te zien. We kregen een aantal voorproefjes van zijn nieuwe album dat begin 2007 verschijnt, als opvolger van zijn plaat waar ik de titel niet van noteer want zó veel tijd heb ik niet 
. Dat nieuwe album wordt een feest en dat maakte Benjamin er hier ook van. Bates Beats op z'n Best! We waren er klaar voor, helemaal in opperbeste stemming gebracht, en in the mood for Woods. In zíjn stad was dit zíjn feestje, ter ere van zijn nieuwe cd High Contrast.
Maar die contrasten leek hij allemaal in zijn set te willen leggen. En die werd daarmee een rommelig geheel. Tuurlijk kwamen er lekkere platen voorbij, maar er zat geen enkele lijn in. Het 'megamix' gedeelte dat hij deed is niks voor mij, die korte stukjes geven me de skihutkriebels. Maar dat is persoonlijk. En dan had hij ook nog eens de pech dat úitgerekend tijdens Cherry Blossom zijn apparatuur hem in de steek liet. Wat hét moment van zijn set moest worden, die alles-verwoestende-tornado-break van die fantastische Trance Energy remix, werd een nachtmerrie. In de climax van zo'n plaat ineens een oorverdovende stilte, tot drie keer toe, dat is natuurlijk dodelijk. En technisch kwam hij dit niet meer te boven, helaas.
Iets over het publiek dan. Er waren in de aanloop naar dit feest behoorlijk veel gratis kaartjes uitgedeeld, en dat zie je altijd terug. Veel kijkers en stilstaand publiek. De zaal was ronduit tam en wilde maar niet los gaan
. Dat lag niet aan MC Da Silva, die zijn stinkende best deed. Ook géénzins aan the famous flock-army in the front (always in the front) met Marij, Selina, Nicky, Daan, Jacky, Judith, Irene, Justin (en diep excuus voor wie ik vergeet, aanmeldingen kunnen achteraf verwerkt worden mits schriftelijk ingediend en met hout snijdende redenen omkleed )en een speciale vermelding verdient de woest-flyerende Jisca
die iedereen op straffe van tien stokslagen naar het Intuition-feest op 16 december dirigeerde Dít feestje Oh, en nog een speciale vermelding maar dan een negatieve, is voor het stel irrante koekwausen die ook zo nodig vooraan moesten staan. Niet om te genieten, want dan is iedereen welkom van mij, maar om foto's en filmpjes met hun mobiel te maken. Tot tien keer toe. Heren, waus zijn is prima, maar lómp is wat anders
En toen, na lang wachten en veel geharrewar met de apparatuur door de technische dienst, nam Eddie Halliwell de decks over. Eddie Halliwell, één van mijn superhelden, en mijn verwachtingen waren al weken hoog gespannen. Zag hem nog nooit aan het werk, ja één keer, afgelopen zomer op FFWD, de natste dag van het jaar, ik zwom mee naast de truck waar hij drie kwartier badmeester speelde. Nu dan . vanavond . voor het eerst echt op een feest met de Cream Ibiza en BBC Radio 1 resident
Fire It Up! Mijn verwachtingen werden deels ingelost, maar deels ook niet. Wat hij mixtechnisch allemaal uitspookte was fantastisch. Heb er af en toe met open mond naar staan kijken
waanzinnig. Het neerzetten en terughalen van loops, het scratchen, het 'vastzetten' van een break en die na een poosje werkelijk laten ontploffen in de climax. dat is de Bosh-master ten voeten uit! 
Maar. . het is lang niet altijd uplifting.
Je kunt ook té veel pielen. De overgangen zó langdurig maken dat je tussendoor je tanden kunt poetsen en de krant kunt lezen . en dan heb ik het over de zaterdagkrant.
En tja, als langdurig langdradig wordt, dan valt de boel stil. En het was met dit tamme publiek toch al geen vetpot qua losgaan. Probeer de vaart er dan maar weer eens in te krijgen, pik de feestdraad dan maar weer eens op. Ik vond dat in zijn set vreselijk lastig, ik had me ingesteld op een nieuw persoonlijk springrecord. maar dat blijft in de boeken.
Ben om vijf uur weggegaan, mijn rug hield het niet langer vol.
Lees ik de volgende ochtend dat Eddie en Dazzle sámen hebben afgesloten, back2back!
Dat heb ik dan weer
gemist.
Kortom. het was een feest vol contrasten. High Contrast. Ja, dát klopte dan weer wel.
Marcel Verspeek
