Na al vanaf december te zitten aftellen voor dit Energy weekend. En vooral de dag zelf van Luminosity niet stil gezeten te kunnen hebben, werd ik om kwart voor 7 opgehaald door Koendert. Om vervolgens in Oss wat mensen op te pikken en naar Utrecht te gaan. Na wat moeite om een parkeerplek te zoeken, en vooral om een parkeergarage uit te komen
Don’t ask for the details naar de Burger King op Utrecht Centraal gelopen met zijn zessen om daar andere trancevrienden te meeten en even voor de tijd wat te eten. Rond een uurtje of half 11 waren we bij de Poema. Ik had de anderen al gewaarschuwd dat het klein zou zijn. En ze zaten dan ook echt rond te kijken van WOW tis echt klein. Toen we binnen kwamen was het nog redelijk rustig. Mat Zo en Joni Ljungqvist waren ondertussen al bezig en hadden een goede rustige opbouwende set. Een lekkere om de avond mee te beginnen. Met als hoogte punt Falling van First State & Anita Kelsey. Wel jammer was dat de muziek zacht stond. Maar dat bleek iets met de vergunning te zijn. Maar na 11 uur werd de volume zeker snel omhoog gezet.
De back to back sessie was afgelopen en het was beurt aan Hydroid om te gaan draaien. Kende hem alleen van zijn producties en had hem nog nooit horen draaien. Maar ik heb er een held bij. Van de eerste tot de laatste plaat alleen maar echte grote uplifting tranceplaten van nu en afgelopen jaar. De ruimte voor de dj booth was dan ook al snel omgeven door springende mensen met vele handen in de lucht.
Hierna was het de beurt aan Robert Nickson. Hij begon in het begin heel rustig en bracht de BPM na de set van Hydroid omlaag maar bouwde daarna zeer snel op. Met als hoogtepunt Spiral. Wat een geweldige plaat blijft dat toch.
Cliff Coenraad was de volgende dj. Maar naar mijn mening draaide hij wat te techy. Voor de één een lekkere afwisseling de ander vind het niks. Maar dat is puur een kwestie van smaak. Heb toen ff lekker aan de zijkant gezeten en genoten van de toch zeker lekkere set van Cliff. En ondertussen wat nieuwe mensen leren kennen. Al snel in de set van Cliff kwam dan de secret guest. En wat een verrassing
: het was Jezper Soderlund. Voor de meesten bekend van o.a. Airbase. Hij liep al de hele avond lekker rond tussen het publiek. Helaas draaide hij maar eventjes. Maar wel zeer lekker. Daarna mocht Cliff Coenraad nog even die o.a. Manjula draaide. Na Cliff kwam Galen. Na in november al DE man van de avond te zijn geweest. Was hij dat voor mij zeker weer. Na een redelijk begin kwam Galen HELEMAAL in zijn element. Platen als:
- The doppler effect - Beauty hides in the deep (John O'Callaghan remix)
- Vincent de Moor – Fly away (Cosmic gate remix)
- Galen Behr & Hydroid - Carabella (Galen Behr & Orjan Nilsen remix)
- John O'Callaghan ft. Audrey Gallagher - Big sky (Agnelli & Nelson remix)
- Galen Behr vs. Hydroid - Shift of the ages
- Galen Behr & Robert Burns - Till we meet again (Galen Behr remix)
kwamen voorbij en de Poema schudde volgens mij op zijn grondvesten. Niemand stond meer stil en je zag alleen maar mensen uit hun dak gaan met een grote smile op hun gezicht. Vooral Galen en Hydroid. Bij de producties van hun 2 stonden ze in de dj booth helemaal te genieten en te springen. Kan niet wachten tot hier de filmpjes van Galen's set op internet komen.
Manuel le Saux kwam na Galen. Ik heb afgelopen jaar van Flenk al te vaak gehoord dat hij echt meesterlijk goed is. En dat was hij. Net als bij Galen en Hydroid was ik weer helemaal in mijn nopjes. Het was een verzoekjes set. De mobieltjes met de platen welke hij moest draaien werden netjes gelezen door de Italiaan en vervolgens gedraait.
Na de heerlijke set van Manuel moest ik wel ff bijkomen, met een drankje in de hand was Carl B al begonnen. Met o.a. Diary of Jane draaide hij lekkere stevige set. Waar weer vele mensen uit hun dak gingen. De laatste DJ was Re-Ward. Na een stevig begin kwam rond half 7 weer Beauty hides in the deep erin. Met nog zon dikke 20 man in de Poema nog even het laatste half uurtje alle energie eruit aan het springen. Iedereen met de stem welke hij/zij nog overhad meezingen en helemaal uit ons dak gaan samen met de organisatie. Hierna kwam Mustang van Ward zelf nog langs en de avond/nacht/Ochtend werd afgesloten met Nenes – Platinum. Een geweldige einde van een geweldige nacht.
Op het eind nog even de organisatie bedankt te hebben zijn we om 7 uur richting auto gelopen. Waar we Ward met vrienden ook nog tegenkwamen en Otto ook nog voorbij zagen lopen. Na paar uurtjes in de auto om 10 uur mijn bed in gekropen om toch wat uurtjes te slapen voordat Trance Energy zou beginnen.
+/- punten
+ Top sfeer
+ Top mensen (Ook geweldig om te zien hoeveel buitenlanders er waren. En dat de voertaal gewoon Engels was en dat op zijn ‘klein’ feestje)
+ Top muziek
+ Top Dj’s (Welke gewoon lekker in het publiek stonden, gewoon vooraan midden in het publiek meegingen in de muziek, en ook de hele avond er waren en niet alleen 5 minuten voor draaien binnen komen en 5 minuten na de set al weer weg.)
+ Top organisatie
+ Top geluid
- Heb ik eigenlijk niet, maar het was een tijdje ineens donker qua licht en lasers. Maar dat werd gelukkig snel weer verholpen door Otto.
- De MC, ja ik heb erg weinig met mc's. Constant hand up, make noise en zo. Maar ja das kwestie van smaak.
Het aftellen is alweer begonnen, nog maar 3 maand tot de volgende Luminosity. De Solarstone Rain Start Eternal tour / Luminosity Deluxe Edition zal op 23 mei 2008 in Club players in Zoetermeer zijn. Met Aly & Fila, Galen Behr, Kris O’Neil, Re-Ward, Shah en natuurlijk Solarstone.
