Markus Schulz - Los Angeles '12
10 april 2012
Artiest | Markus Schulz |
Interview | Markus Schulz: Uniting the Electronic Family |
Label | Armada Music |
Genre: progressive trance, trance
Markus Schulz presenteerde dit jaar zijn zevende city album. Na onder meer Amsterdam, Toronto en Praag liet Markus zich ditmaal inspireren door een stad die reeds vele muzikanten heeft bezield tot het maken van mooie dingen: Los Angeles.
Eind 2011 lichtte Markus Schulz een tipje van de sluier omtrent zijn keuze voor Los Angeles. In een videocast over zijn nieuwe compilatie, zei hij: 'Electronic dance music has blown up huge in The United States this past 12 months. One of the main reasons driving that is the scene in Los Angeles, where a new generation of clubbers are uniting with long-term fans and creating one of the most passionate scenes anywhere on the globe'. We delen de trance sound met steeds meer landen en liefhebbers; het genre neemt na ruim 10 jaar nog steeds in populariteit toe en dat is een goede zaak! Benieuwd hoe Markus Schulz onze collega trancers aan de andere kant van de oceaan pleased? Zijn nieuwste compilatie vertelt het je.
De compilatie bestaat uit 2 cd's met in totaal 27 tracks. De eerste disk neemt je meteen mee naar downtown Los Angeles met een mix van toeterende auto's, oceaangolven en de warme klanken van San Andreas Soundlab's 'Hollywood Boulevard'. Een rustige start van de mix, maar Schulz gaat snel richting het big room-gevoel met 'A Man With Two Names' van Danilo Ercole. De rollende bassline in deze track zweept de mix lekker op. Bij Wellenrausch met 'Million Miles to Run' horen we de eerste vocalen van de mix. Dit nummer is iets meer downtempo, zeker gezien zijn voorganger. Gelukkig is Markus Schulz meester in het maken van golfbewegingen in zijn mixen en dus klinkt deze crossover absoluut niet raar.
Ook tijdens de komende 2 mixen stelt hij qua variatie niet teleur. In tegendeel. 'Sweet Little Peppers' van Klauss Goulart pakt het downtempo stokje over, maar ontpopt zich snel tot een track met ballen. En met 'Red Violin' zoekt Schulz helemaal even een andere hoek op, namelijk diepe, techy progressive.
Fans van uplifting trance komen bij 'Shamballa' van Erick Strong en Dart Rayne aan hun trekken en ook Beat Service met 'Fortuna' is zo'n energieke uitschieter. Aan het einde van de eerste mix schakelt Markus Schulz een versnelling terug. Hij sluit af met een eigen productie; de enige van deze compilatie. Met 'Bolandish' presenteert hij een stuk muziek dat zijn stijl optimaal tentoonstelt: duister, donker, melodieus en een tikje rauw.
De tweede mix kent een soortgelijke start als de eerste, maar speelt zich af in het bruisende epicentrum van de stad; zeg 's nachts, op het hoogtepunt van een grote clubnight in Los Angeles. Ook de indrukwekkende mix van stijlen is terug. Op het juiste moment trekt Markus Schulz aan de juiste touwtjes en weet hij alle essentiële elementen in zijn mix te verweven om het geheel te laten werken. Aan het begin zijn dat vooral energieke tracks zoals 'We Unite' van Arnej en 'Shocking Blue' van Rex Mundi. 'All That Remains' van Styller roept bij mij herinneringen op aan Schulz' vroegere compilaties met overwegend diepzinnige en gevoelige trance en progressive. Na een momentje van ingetogenheid gaat bij 'Recapture' van DNS Project weer even het gas open. Bij 'Aqwa' is het wederom even ingetogen, totdat het nummer uit de break komt. Hier blijkt maar weer eens dat er niet veel nodig is om een goede track te maken. Slechts enkele sterke sounds in de juiste akkoorden maken hier de dienst uit. Naarmate we richting het einde gaan, worden de tracks robuuster. Rex Mundi komt nogmaals voorbij, nu met 'Opaque'. De krachtige bassline van deze track zou goed dienst kunnen doen als levensreddend reanimatiemiddel op de intensive care. Schulz is duidelijk fan van Rex Mundi. Bij nummer 13 komt hij nog een keer voorbij als remixer van 'Follow Me'. Hele fijne plaat! De outro mix van Mr. Pit's 'River of Hearts' sluit de compilatie af en dat geschiedt op vergelijkbare wijze als op cd 1; een versnelling terug met trance à la Schulz. Een waardige afsluiter dus.
Conclusie
Los Angeles is de twee na grootste stad van Amerika en staat bekend om haar diversiteit in culturen en architectuur. De stad ligt ook in 1 van de meest progressieve staten van Amerika, namelijk Californië. Een regio die open staat voor vernieuwing en zich kenmerkt door een open geest en veel creativiteit. Deze kenmerken vind ik terug op de compilatie en dat vind ik een sterk punt. Persoonlijk mis ik wel een beetje de diepzinnige, duistere en gevoelige sounds die Schulz typeerde op eerdere compilaties. Maar na een paar grondige observaties kan ik toch maar 1 ding concluderen: Schulz levert wederom een hele gedegen dubbelaar af waarmee Los Angeles majestueus aan de trance family is toegevoegd.
Score: 78/100
www.markusschulz.com
www.armadamusic.com
De compilatie bestaat uit 2 cd's met in totaal 27 tracks. De eerste disk neemt je meteen mee naar downtown Los Angeles met een mix van toeterende auto's, oceaangolven en de warme klanken van San Andreas Soundlab's 'Hollywood Boulevard'. Een rustige start van de mix, maar Schulz gaat snel richting het big room-gevoel met 'A Man With Two Names' van Danilo Ercole. De rollende bassline in deze track zweept de mix lekker op. Bij Wellenrausch met 'Million Miles to Run' horen we de eerste vocalen van de mix. Dit nummer is iets meer downtempo, zeker gezien zijn voorganger. Gelukkig is Markus Schulz meester in het maken van golfbewegingen in zijn mixen en dus klinkt deze crossover absoluut niet raar.
Ook tijdens de komende 2 mixen stelt hij qua variatie niet teleur. In tegendeel. 'Sweet Little Peppers' van Klauss Goulart pakt het downtempo stokje over, maar ontpopt zich snel tot een track met ballen. En met 'Red Violin' zoekt Schulz helemaal even een andere hoek op, namelijk diepe, techy progressive.
Fans van uplifting trance komen bij 'Shamballa' van Erick Strong en Dart Rayne aan hun trekken en ook Beat Service met 'Fortuna' is zo'n energieke uitschieter. Aan het einde van de eerste mix schakelt Markus Schulz een versnelling terug. Hij sluit af met een eigen productie; de enige van deze compilatie. Met 'Bolandish' presenteert hij een stuk muziek dat zijn stijl optimaal tentoonstelt: duister, donker, melodieus en een tikje rauw.
De tweede mix kent een soortgelijke start als de eerste, maar speelt zich af in het bruisende epicentrum van de stad; zeg 's nachts, op het hoogtepunt van een grote clubnight in Los Angeles. Ook de indrukwekkende mix van stijlen is terug. Op het juiste moment trekt Markus Schulz aan de juiste touwtjes en weet hij alle essentiële elementen in zijn mix te verweven om het geheel te laten werken. Aan het begin zijn dat vooral energieke tracks zoals 'We Unite' van Arnej en 'Shocking Blue' van Rex Mundi. 'All That Remains' van Styller roept bij mij herinneringen op aan Schulz' vroegere compilaties met overwegend diepzinnige en gevoelige trance en progressive. Na een momentje van ingetogenheid gaat bij 'Recapture' van DNS Project weer even het gas open. Bij 'Aqwa' is het wederom even ingetogen, totdat het nummer uit de break komt. Hier blijkt maar weer eens dat er niet veel nodig is om een goede track te maken. Slechts enkele sterke sounds in de juiste akkoorden maken hier de dienst uit. Naarmate we richting het einde gaan, worden de tracks robuuster. Rex Mundi komt nogmaals voorbij, nu met 'Opaque'. De krachtige bassline van deze track zou goed dienst kunnen doen als levensreddend reanimatiemiddel op de intensive care. Schulz is duidelijk fan van Rex Mundi. Bij nummer 13 komt hij nog een keer voorbij als remixer van 'Follow Me'. Hele fijne plaat! De outro mix van Mr. Pit's 'River of Hearts' sluit de compilatie af en dat geschiedt op vergelijkbare wijze als op cd 1; een versnelling terug met trance à la Schulz. Een waardige afsluiter dus.
Conclusie
Los Angeles is de twee na grootste stad van Amerika en staat bekend om haar diversiteit in culturen en architectuur. De stad ligt ook in 1 van de meest progressieve staten van Amerika, namelijk Californië. Een regio die open staat voor vernieuwing en zich kenmerkt door een open geest en veel creativiteit. Deze kenmerken vind ik terug op de compilatie en dat vind ik een sterk punt. Persoonlijk mis ik wel een beetje de diepzinnige, duistere en gevoelige sounds die Schulz typeerde op eerdere compilaties. Maar na een paar grondige observaties kan ik toch maar 1 ding concluderen: Schulz levert wederom een hele gedegen dubbelaar af waarmee Los Angeles majestueus aan de trance family is toegevoegd.
Score: 78/100
www.markusschulz.com
www.armadamusic.com
Tracklists
CD 1
- San Andreas Soundlab - Hollywood Boulevard
- Danilo Ercole - A Man with Two Names
- Wellenrausch - Million Miles to Run
- Klauss Goulart - Sweet Little Pepper
- Rebels Without a Cause & York - Red Violin
- Basil O'Glue - Doublespeak Effects
- Nifra - Dark Harbour
- Erick Strong vs Dart Rayne - Shamballa
- Mark Otten - Hyperfocus
- Danilo Ercole - Quasar
- Beat Service - Fortuna
- Styller - Quantum Mechanics
- Markus Schulz - Bolandish
CD 2
- San Andreas Soundlab - Avalon
- Arnej - We Unite
- KhoMha - Mind Gamer
- Rex Mundi - Shocking Blue
- Styller - All That Remains (Basil O'Glue Remix)
- DNS Project - Recapture
- Mr. Pit - Pole Position
- Aaron Camz - Aqwa
- Omnia & Ira - The Fusion
- KhoMha - Artemis
- Rex Mundi - Opaque
- Elevation vs Grube & Hovsepian - City of Angels
- Ercola featuring Annie - Follow Me (Rex Mundi Remix)
- Mr. Pit - River of Hearts
14 opmerkingen
Sterke cd
vind deze beter dan Prague vorig jaar. Toch kan deze Toronto niet overtreffen, die van goddelijk niveau is
cd 1 is een heerlijk diepe mix. Heerlijke flow, klasse gemixed door Markus.
Man with two Names, Million miles to run, red violin, double speak effects, All that remains, zijn sterke platen
Hyperfocus, Quantum Mechanics en natuurlijk The Fusion zijn toch wel de klappers van deze discs
vind deze beter dan Prague vorig jaar. Toch kan deze Toronto niet overtreffen, die van goddelijk niveau is
cd 1 is een heerlijk diepe mix. Heerlijke flow, klasse gemixed door Markus.
Man with two Names, Million miles to run, red violin, double speak effects, All that remains, zijn sterke platen
Hyperfocus, Quantum Mechanics en natuurlijk The Fusion zijn toch wel de klappers van deze discs
laatste aanpassing
Top cd! en een lekkere recensie
Amen!! Vergeet ook zijn 1e Dakota cd niet, die draai ik nog steeds grijs
Uitspraak van de JVR // Symbiotic op donderdag 12 april 2012 om 23:27:vind deze beter dan Prague vorig jaar. Toch kan deze Toronto niet overtreffen, die van goddelijk niveau is
Amen!! Vergeet ook zijn 1e Dakota cd niet, die draai ik nog steeds grijs
laatste aanpassing
Ik vind de score nog aan de veel te hoge kant, alles waar Schulz en Coldharbour + de City compilations voor stonden is bij deze cd ten grabbel gegooid. Schulz is altijd mijn Progressive held geweest tot aan zo'n 1,5 jaar geleden toen hij opeens anders ging draaien wat op dit moment resulteert in veel trouse en pitchbend tracks, imo is dit Schulz onwaardig. Ik heb zo ongeveer al zijn cd's en een stuk of 20 gigs van hem bezocht maar het laatste half jaar is bij mij de fun er wel vanaf gegaan vooral door het type tracks die op deze dubbelaar terecht zijn gekomen.
Markus in zijn prog tijd was een held, Markus nu is gewoon middelmatig en wil enkel de VS veroveren met deze simpele sound die waarschijnlijk veel meer mensen trekt dan zijn diepe oude sound, maar dat had voor mij niet gehoeven. Het is jammer dat hij dit pad is ingeslagen, als ik kijk naar andere city compilations van hem kan ik voor deze dubbelaar haast niet anders dan 30/100 geven, zo slecht vind ik het.
CD 1 heeft nog enkele goede tracks maar CD 2 kan zowieso direct de prullenbak in. Het is erg jammer dat mijn persoonlijke held op muziekgebied zover is de gezonken de afgelopen tijd, nu dus meer aan het rondkijken bij kleinere en nieuwe producers, geeft ook weer wat horizonverbreding.
Al hoop ik nog steeds dat Markus terug gaat naar zijn roots en weer lekkere diepe prog gaat brengen ipv trouse, pitchbends en het Unicorn Slayer marketing gebeuren wat nu in de VS zo booming is rond zijn persoon. Money is a bitch, dat is basicly de conclusie van deze compilatie voor mij, jammer maar helaas.
Markus in zijn prog tijd was een held, Markus nu is gewoon middelmatig en wil enkel de VS veroveren met deze simpele sound die waarschijnlijk veel meer mensen trekt dan zijn diepe oude sound, maar dat had voor mij niet gehoeven. Het is jammer dat hij dit pad is ingeslagen, als ik kijk naar andere city compilations van hem kan ik voor deze dubbelaar haast niet anders dan 30/100 geven, zo slecht vind ik het.
CD 1 heeft nog enkele goede tracks maar CD 2 kan zowieso direct de prullenbak in. Het is erg jammer dat mijn persoonlijke held op muziekgebied zover is de gezonken de afgelopen tijd, nu dus meer aan het rondkijken bij kleinere en nieuwe producers, geeft ook weer wat horizonverbreding.
Al hoop ik nog steeds dat Markus terug gaat naar zijn roots en weer lekkere diepe prog gaat brengen ipv trouse, pitchbends en het Unicorn Slayer marketing gebeuren wat nu in de VS zo booming is rond zijn persoon. Money is a bitch, dat is basicly de conclusie van deze compilatie voor mij, jammer maar helaas.
laatste aanpassing
Vind het nogal een overrated producer en DJ. Maar dat geldt voor zowat alle trance van tegenwoordig. Het niveau van pak 'm beet Junk Project, Fridge, Kaycee, Ace da Brain of Thorsten Stenzel (de man achter DJ Sakin, York, DJ Mind-X etc.) halen ze geen van allen. Allemaal overgeproduceerde platen die qua randzaken (sounddesign en afmix) ultra vet klinken, maar daarmee nog steeds niet verhullen dat ze muzikaal bijzonder karig in elkaar steken, dat is wat je op deze cd hoort en wat kenmerkend is voor de huidige trends op trancegebied.
DIT is pas trance. Hiervan krijgen mensen 13 jaar na dato nog steeds kippenvel;
Er zijn gelukkig nog wel artiesten die het hebben begrepen tegenwoordig, daar niet van. Maar dan moet je het toch echt zoeken in de hoek van Ronny K., Jorn van Deynhoven, Haris C., Digitalis enz. Zij zouden moeten staan waar Markus Schulz en Armin en co. staan, met hun ene-oor-in-andere-weer-uit-sound.
Dit is uiteraard een mening maarja vind dat het wel eens gezegd mocht worden.
DIT is pas trance. Hiervan krijgen mensen 13 jaar na dato nog steeds kippenvel;
Er zijn gelukkig nog wel artiesten die het hebben begrepen tegenwoordig, daar niet van. Maar dan moet je het toch echt zoeken in de hoek van Ronny K., Jorn van Deynhoven, Haris C., Digitalis enz. Zij zouden moeten staan waar Markus Schulz en Armin en co. staan, met hun ene-oor-in-andere-weer-uit-sound.
Dit is uiteraard een mening maarja vind dat het wel eens gezegd mocht worden.
laatste aanpassing