Verslag van Club Risk, 25 oktober 2003

Electric Kingdom @ the Winkel van Sinkel
25 october 2003

Line up (chronologisch): Haito, Paul Kalkbrenner (live), Westbam, Lexy & K-Paul (live), Hardy Hard, the ‘Allstars’.

Afgelopen zaterdag was het weer zover, mijn muzikale hoogtepunt van het jaar….de Electric Kingdom tour onder leiding van dj Westbam. Jammer genoeg streek het zooitje ongeregeld uit Berlijn dit jaar niet neer in de Cosmic Club te Munster (wegens sluiting). De Winkel van Sinkel was het alternatief. Na wat gedoe aan de deur door een gastenlijst reservering die blijkbaar niet goed was doorgekomen, kwam na het nodige gezeur van mijn zijde toch het stempelkussen voor de dag en kon het feest beginnen……. Ik kwam binnen in een zaal met een behoorlijk chique uitstraling. Goede belichting en erg mooi afgewerkte wanden met veel romeinse versieringen. Achter de draaitafels was DJ Haito bezig de boel op te warmen. Funky technolectrobeats met een beetje een gelikte clubby attitude knalden uit de speakers. Persoonlijk niet mijn ding. Technisch draaide Haito echter erg goed. Voorzichtig begonnen de eerste mensen wat te dansen en het werd wat drukker in de zaal.

Tegen half één was het tijd voor de vreemde eend in de bijt: Paul Kalkbrenner. Als enige niet lid van de crew van Electric Kingdom aan hem de taak de muziek uit Berlijn in een breder perspectief te plaatsen. Kalkbrenner begon zijn performance met dromerige technobeats, die zich duidelijk onderscheidden van hetgeen Haito daarvoor had laten horen. Binnen no-time creëerde Kalkbrenner een compleet andere sfeer. De mensen reageerden erg positief op z’n dromerige beats. Langzaam bouwde Kalkbrenner aan een bom die barstte toen hij de eerste tonen van zijn ‘Steinbeisser’ track begon in te zetten. Voor het eerst hoorde ik mensen gillen en gingen de handen in de lucht. Het was of mijn avond toen pas echt goed begon. Alsof één climax niet genoeg was vervolgde Kalkbrenner zijn optreden met (wat ik denk) zijn beste track tot nu toe; “der Besirker”. Bij het horen van de eerste tonen ging de voetje heftig van de vloer. Dat de meeste mensen tot dan toe vrij gecontroleerd op de dansvloer stonden kon me niet meer boeien. Het was 2night geen studentenfeestje (hoewel het daar tot dan toe wel een beetje op leek), er mocht best serieus doorgefreakt worden. Kalkbrenner vervolgde zijn set met die o zo heerlijke en typische Bpicht control beats en sloot na zo’n drie kwartier zijn optreden af. De reacties uit de zaal waren aan het gefluit te horen unaniem positief. Het eerste hoogtepunt van de avond was een feit.

Vervolgens was het de buurt aan DJ Westbam. Vorig jaar in Munster stelde hij me teleur door teveel techno te draaien, dit jaar tapte de master of technolectro gelukkig uit een ander vaatje. Toen na enkele minuten vette electrobeats werden vermengd met gitaaraccoorden wist ik dat ik niet zou worden afgescheept met hitjes techno maar getrakteerd zou worden op een heerlijke set ELECTROPOGO. De stijl waar Electric Kingdom zo bekend om staat. Ruige electrobeats met een rock attitude. Naast relatief nieuwe platen van bijvoorbeeld Audio Bulleys draaide Westbam ook veel oldskool bangers van Electric Kingdom zelf. ‘Free me’ van Mr. X en Mr. Y en Westbam’s eigen ‘Beatboxrocker’ zijn twee voorbeelden die me zo te binnen schieten. Door de gekke capriolen van Westbam achter de draaitafels, zijn fantastische gescratch en het uitbundige partypubliek dat de overhand kreeg over de meer studentikoze types sloeg de vlam flink in de pan. Ik zag alleen maar blije mensen om me heen. Er werd flink gefeest en de sfeer was erg, erg goed! Vervolgens was het de beurt aan Lexy en K-Paul om hun kunsten te vertonen. K-Paul vuurde vanuit zijn drummachine de o zo bekende ‘Electric Kingdom’ sample af en Lexy legde de naald op z’n eerste plaat. Met behulp van een mic die door een vocoder helemaal was verdraaid kreeg het hele gebeuren meteen een ERG vet karakter! Wat volgde was een bizarre mix van een live performance en een dj set. Zoals altijd bediende K-Paul de apparatuur en draaide Lexy plaatjes. K-Paul stond als een bezetene achter de knoppen te draaien. Zijn enthousiasme had duidelijk invloed op het publiek, dat ook steeds wilder begon te worden. Aangemoedigd door een aantal meegereiste ‘Berliner’ kreeg ik het idee dat de heren zich aardig op hun gemak begonnen te voelen. Naast hits als ‘You’re the one’, ‘Freak’, ‘Let’s Play’ en ‘The greatest DJ’, waren echter ook het tromgeroffel van ‘Spastik’ (Richie Hawtin) en de euro-beats van Technotronic (pump up the jam J) te horen. Erg verassend! Dat Lexy er met het inmixen een paar keer flink naastzat en niet altijd een even gemotiveerde indruk maakte kon de pret niet drukken. K-Paul compensoorde dit minpunt volledig. Het enigszins chaotische karakter van deze performance zorgde voor een nog hoger party gehalte onder de bezoekers. Het geheel had veel weg van een ‘echt’ optreden. Inclusief, jajajaja, een toegift J. Deze heren zijn niet vies van een flinke dosis aandacht, maar ja, beter dan twee nietszeggende technici die stijf achter hun apparatuur staan en niets uitstralen.

Na Lexy en K-Paul was het tijd voor Hardy Hard. Voor de oldskool liefhebbers onder ons: hij maakte vroeger op z’n atari platen als Hardsequencer. Hardy Hard begon zijn set met electro beats die een beetje het midden hielden dus het rockachtige geweld van Westbam en de funky beats van Haito. Na al dat gespring bij Lexy en K-Paul was het tijd voor wat verkoeling in de chill out. Denk je dat je even rustig met je vriendin wat kunt drinken, wordt zij aangesproken door meneer ‘BNN in da shit’ Edde Zoey. Vraag je je af wat zo’n gast in godsnaam op zo’n feest doet, maar dat is weer een ander verhaal. Als tukker wist ik dat mister Zoey zijn carriere ooit begon op een regionale televisiezender die alleen in het oosten des lands te bekijken. Dus besloot ik uiterst vriendelijk (en helemaal niet sarcastisch J) te vragen: “Hey, maakte jij vroeger geen programma’s voor TV-oost?”. Toen ik daarna nog vroeg: “Je zit wel flink in de shit of niet?” was de conversatie snel voorbij….

Teruggekomen in de grote zaal bleek Hardy Hard nog steeds erg lekker te draaien. Wat ik bijzonder vind aan zijn sets is dat hij altijd muziek weet te draaien die ik op de één of andere manier nog nooit eerder heb gehoord. Die afwezigheid van muzikale herkenningspunten zorgde bij mij er alleen ook voor dat ik toch wat minder losging. Technisch gezien klopte het in ieder geval als een bus (voor zover ik dat op dat uur van de nacht nog geconcentreerd kon beluisteren). Ondertussen was Westbam al een tijdje door de zaal aan het lopen. Wat tof was dat hij met iedereen netjes een praatje maakte en zich zelfs nog aan een dansje met wat Nederlandse dames waagde. Aangekomen bij het toilet had ik ook het genoegen even met hem te ouwehoeren. Het ging voornamelijk over de positie van Huub Stevens bij Hertha en wat muzikaal geneuzel. Ik weet nu in ieder geval dat er binnenkort een re-release van ‘Beatbox Rocker’ komt op Electric Kingdom waar ook die fantastische track van Westbam en Takkyu Ishino op zal staan (TakBam-Electronische Tanzmusik). Ik vroeg hem nog even of hij Lupo wilde bedanken voor het feit dat hij mij (en friends) op de guestlist had gezet. Ik heb er alleen erg weinig vertrouwen in dat die boodschap ooit in Berlijn zal aankomen….ach, gelukkig bestaat er nog zoiets als internet en e-mail.

Na Hardy Hard was het tijd voor een ‘abschlußgebung’. Behalve Haito en Lexy kwam de rest van de Electric Kingdom crew on stage voor een toegift. Westbam pakte de ‘vocoder mic’ en besloot in de rol van een soort Alien B-Boy te duiken. Wat volgde was een erg vermakelijke toegift. K-Paul bleef maar freaken achter zijn machine (toen de rest van de crew al lang weer back stage was verdwenen). Iemand van de organisatie trok de stekker uit het mengpaneel, maar wist niet dat K-Paul met zijn drummachine bezig was…hilarisch…uiteindelijk werd de hulp van een security mannetje ingeroepen om K-Paul (muzikaal) het zwijgen op te leggen…. en toen…. en toen. was het jammer genoeg al weer voorbij. een vriend van me ging nog even een promo scoren bij Westbam (die ook nog zo vriendelijk was wat te geven) en toen was het tijd om moe en voldaan naar huis te gaan. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar! DJ EndFest