Met mijn handen in mijn haar zit ik op mijn stoel.
Mezelf afvragend..is er dan niemand die begrijpt hoe ik me voel..?
Mijn hoofd laat ik hangen het zakt meer en meer omlaag.
Met opnieuw steeds diezelfde vraag.
Mijn ogen worden vochtig er valt een traan.
Ze rollen 1 voor 1 over mijn wangen.
Ik laat het maar gaan.
Heel alleen met veel verdriet zit ik daar.
Nog steeds met mijn handen in mijn haar.
En de gedachten die ik heb maken me erg bang.
Mijn laatste traan rolt nu over mijn wang.
Ik sluit mijn ogen en denk, zal ik het op gaan geven?
Want steeds te moeten voelen wat ik nu voel.
Kan ik toch niet mee leven.
Maar dan open ik mijn ogen en kijk voor me uit.
En denk dat is wel een erg dom besluit.
Ik geef niet op omdat niemand begrijpt wat ik bedoel.
Ik zal toch moeten proberen om het te accepteren hoe ik me soms voel.
Dan maar alleen met al mijn vragen pijn en verdriet.

Want opgeven, Nee dat is de juiste oplossing niet.!

Waneer ik er morgen niet meer zal zijn zul je me dan geloven..?

Ik heb je lief gehad..

Zoals een sterrenzee in de nacht..
Je was mijn dromen in de nacht..
Je was mijn dag en mijn nacht..
Mijn hoop en mijn wens..

Maar nu is er nooit meer een morgen..
Een lach en een snik..
De tranen die ik liet..
Zijn vervlogen tot regenbogen..

Herinner mij als iemand die je lief hebt gehad..
Die je verloor en niet vond..
Wou je zeggen..

Ik heb je lief..

Maar dat kan niet meer..
Ook jij heb de strijd opgegeven..
Maar herinner..

Ik heb je lief gehad..

Leven is een strijd..
Als je ziet is het zwaar..
Leven is een gevecht..
Als je niet accepteert wie je bent..
Leven wordt licht..
Als je vrienden toelaat in je hart..
Leven is stralend..
Als je houd van jezelf..

Laat je licht stralen..
En je liefde stromen..
Zeg..
Ik ben wie ik ben en leef..
Wat licht dat ben jij..
En je liefde straalt..
Een kaars in de nacht is de vriendschap die jij geeft..

Door je tranen zie ik je ware gevecht..
Ze onderstrepen wat je had gezegd..
wij weten wat er is..
Dat komt door een toekomstig gemis..
Jou verdriet in tranen en woede uitgedrukt..
Voelt alsof mijn hart wordt weggerukt..
Zo machteloos zat ik erbij..
Luisterend naar wat je zei..
Mijn schouder kon helaas geen troost geven..
Ook niet voor maar heel even..
Wou dat ik er voor je kon zijn..
Maar ik voel me zo nutteloos en klein..
Ik weet wat er jou tot tranen brengt..
Wat er in jou omgaat en wat je denkt..


Mn Alles houvanje..