De topictitel zegt genoeg. Help me !!! Mijn zusje is echt ernstig ziek Helaas niet lichamelijk ziek, want dat is in ieder geval makkelijk te constateren en dan weten we wat er tegen te doen is. Mijn zusje is helaas geestelijk ziek en we weten echt niet meer wat we er tegen kunnen doen. De laatste anderhalf jaar hebben we met veel tegenslagen te kampen gehad. Mijn opa die is overleden, mijn oma in Pakistan die is overleden, de buurvrouw (waar mijn zusje echt heel close mee is) heeft kanker en diverse uitzaaiingen, enz.
Inmiddels heeft ze weer zo'n jankbui, waarin ze bijna stikt in haar tranen, maar er maar niet mee stopt, wat we ook zeggen. En het is ook echt janken, want huilen kun je het al niet eens meer noemen.
Het begon een paar weken nadat ze naar de middelbare school was gegaan. Op de basisschool was ze één van de populaire meisjes en kon ze het met iedereen goed vinden. Op de middelbare school was ze die status natuurlijk meteen kwijt. De eerste paar weken gingen nog goed, tot ze op een gegeven moment "knapte". Ze begon geesten/verschijningen te zien, thuis en op school. Ze werd doodsbang voor van alles en wilde op een gegeven moment helemaal niet meer naar school, bang zijnde dat ze die verschijningen weer zou zien. Vriendinnetje heeft geprobeerd haar te helpen, door te vertellen dat er niets was, op het moment dat ze iets zag, maar het mocht niets baten.
School is op de hoogte van de situatie en ze is onder behandeling van Stichting Jeugdzorg, maar ook dat helpt helemaal niets. Ze is alleen maar daar onder behandeling, vanwege het feit dat ze dan die vrijstelling van school krijgt van de leerplichtambtenaar, maar ze gaat dus ook met veel tegenzin naar Jeugdzorg, net als mijn moeder, aangezien het allemaal geen effect heeft, wat ze daar ook proberen.
Toen kwam mijn moeder met het idee om langs een vriendin van haar te gaan, die heel erg gelooft in de alternatieve geneeswijzen, zoals handoplegging en dat soort dingen. Dat heeft in ieder geval wel gedeeltelijk geholpen, aangezien zij op de één of andere manier ook kon zien wat mijn zusje zag en voelen wat mijn zusje voelde. Op de één of andere manier presteerde die vrouw het dus om al die verschijningen te laten verdwijnen en in de plaats daarvan 1 verschijning terug te roepen, die haar zou beschermen. Dit was dus in ieder geval een kleine stap vooruit.
In de paar weken die daarop volgden, leek het beterder te gaan, aangezien ze dan nog wel thuis was, maar zich weer normaal ging gedragen. Geen continue huilbuien meer, niet haarzelf in slaap huilen of huilend wakker worden, geen mysterieuze verschijningen meer overal. Het was gewoon mijn onbezorgde zusje weer.
Maar helaas heeft dat ook niet lang geduurd, want momenteel kampt ze weer met bijna dezelfde verschijnselen, alleen ipv de verschijningen, heeft ze nu een continue fluittoon in haar hoofd, die maar niet wil verdwijnen.
Mijn vader is dusdanig ten einde raad, dat hij niet weet hoe hij er op moet reageren en haar dus elke dag weer verplicht om naar school te gaan, terwijl ze dat dus juist niet durft. Mijn moeder is inmiddels ook wanhopig, want die weet ook niet wat ze er mee aanmoet, net als de rest van de familie.
Ze is inmiddels als de dood dat haar vader thuiskomt, omdat ze bang is dat die haar zal slaan, omdat ze niet naar school is geweest. Ze huilt iedere ochtend vanwege die fluittoon in haar hoofd, die niet weg wil gaan. Ze wil terug naar haar opa, aangezien haar opa haar, volgens haar eigen zeggen, kan helpen. Probleem is echter dat mijn opa anderhalf jaar geleden overleden is. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, huilt ze dus ook meerdere malen dat ze weg wil (waarheen weet niemand), dat ze bang is om dood te gaan en dat ze eigenlijk dood wil.
Ze kwam vanochtend de trap oprennen naar mijn broertje, met de noodkreet of hij haar kon helpen, want ze denkt dat mijn ouders haar in het gekkenhuis gaan stoppen. Ze vroeg mijn broertje eerder al of hij haar weer in contact kan brengen met mijn opa. En dat terwijl ze gisteren heel onbezorgd haar wiskunde-huiswerk zat te maken.
We weten echt niet meer wat we hier aan/tegen kunnen doen. Mijn moeder wordt inmiddels boos op ons, vanwege het feit dat we er niets aan (kunnen) doen. Ik kan het haar natuurlijk niet kwalijk nemen, aangezien zij ook ten einde raad is.
Vandaar mijn noodkreet hier op PF, in de hoop dat er tussen de 99 onzinnige reacties en steunbetuigingen, er hopelijk 1 reply tussenzit die misschien een beetje kan helpen. Ik weet dat dit niet de beste plek is om zo'n verhaal te doen, maar ik wist even niet waar ik het anders kwijt moest. Ik wilde eerlijk gezegd ook eerst een fake-profiel aanmaken om dit verhaal te doen, maar ik was bang dat de admins dat topic dan dicht zouden gooien, vanwege het fake-profiel. Ik verzoek iedereen die mij persoonlijk kent, liever niet mijn ouders of zusje hier lastig mee te vallen, want dit is alleen even een uitlaatklep voor mij en een wanhopige poging een oplossing te vinden. Hier, op dit Partyflock, waar duizenden mensen zijn geregistreerd, moet toch iemand zijn die er een beetje verstand van heeft of me een klein beetje kan helpen, lijkt me.
Excuses voor de lange lap tekst. Voel je toch de behoefte om een trieste reply hier neer te zetten, ga je gang. Heb helaas momenteel wel andere dingen aan mijn hoofd dan me daar druk om te maken. Voor de rest, die zich wel fatsoenlijk kan gedragen:
Help me/ons, alsjeblieft.
Inmiddels heeft ze weer zo'n jankbui, waarin ze bijna stikt in haar tranen, maar er maar niet mee stopt, wat we ook zeggen. En het is ook echt janken, want huilen kun je het al niet eens meer noemen.
Het begon een paar weken nadat ze naar de middelbare school was gegaan. Op de basisschool was ze één van de populaire meisjes en kon ze het met iedereen goed vinden. Op de middelbare school was ze die status natuurlijk meteen kwijt. De eerste paar weken gingen nog goed, tot ze op een gegeven moment "knapte". Ze begon geesten/verschijningen te zien, thuis en op school. Ze werd doodsbang voor van alles en wilde op een gegeven moment helemaal niet meer naar school, bang zijnde dat ze die verschijningen weer zou zien. Vriendinnetje heeft geprobeerd haar te helpen, door te vertellen dat er niets was, op het moment dat ze iets zag, maar het mocht niets baten.
School is op de hoogte van de situatie en ze is onder behandeling van Stichting Jeugdzorg, maar ook dat helpt helemaal niets. Ze is alleen maar daar onder behandeling, vanwege het feit dat ze dan die vrijstelling van school krijgt van de leerplichtambtenaar, maar ze gaat dus ook met veel tegenzin naar Jeugdzorg, net als mijn moeder, aangezien het allemaal geen effect heeft, wat ze daar ook proberen.
Toen kwam mijn moeder met het idee om langs een vriendin van haar te gaan, die heel erg gelooft in de alternatieve geneeswijzen, zoals handoplegging en dat soort dingen. Dat heeft in ieder geval wel gedeeltelijk geholpen, aangezien zij op de één of andere manier ook kon zien wat mijn zusje zag en voelen wat mijn zusje voelde. Op de één of andere manier presteerde die vrouw het dus om al die verschijningen te laten verdwijnen en in de plaats daarvan 1 verschijning terug te roepen, die haar zou beschermen. Dit was dus in ieder geval een kleine stap vooruit.
In de paar weken die daarop volgden, leek het beterder te gaan, aangezien ze dan nog wel thuis was, maar zich weer normaal ging gedragen. Geen continue huilbuien meer, niet haarzelf in slaap huilen of huilend wakker worden, geen mysterieuze verschijningen meer overal. Het was gewoon mijn onbezorgde zusje weer.
Maar helaas heeft dat ook niet lang geduurd, want momenteel kampt ze weer met bijna dezelfde verschijnselen, alleen ipv de verschijningen, heeft ze nu een continue fluittoon in haar hoofd, die maar niet wil verdwijnen.
Mijn vader is dusdanig ten einde raad, dat hij niet weet hoe hij er op moet reageren en haar dus elke dag weer verplicht om naar school te gaan, terwijl ze dat dus juist niet durft. Mijn moeder is inmiddels ook wanhopig, want die weet ook niet wat ze er mee aanmoet, net als de rest van de familie.
Ze is inmiddels als de dood dat haar vader thuiskomt, omdat ze bang is dat die haar zal slaan, omdat ze niet naar school is geweest. Ze huilt iedere ochtend vanwege die fluittoon in haar hoofd, die niet weg wil gaan. Ze wil terug naar haar opa, aangezien haar opa haar, volgens haar eigen zeggen, kan helpen. Probleem is echter dat mijn opa anderhalf jaar geleden overleden is.
En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, huilt ze dus ook meerdere malen dat ze weg wil (waarheen weet niemand), dat ze bang is om dood te gaan en dat ze eigenlijk dood wil. Ze kwam vanochtend de trap oprennen naar mijn broertje, met de noodkreet of hij haar kon helpen, want ze denkt dat mijn ouders haar in het gekkenhuis gaan stoppen. Ze vroeg mijn broertje eerder al of hij haar weer in contact kan brengen met mijn opa. En dat terwijl ze gisteren heel onbezorgd haar wiskunde-huiswerk zat te maken.
We weten echt niet meer wat we hier aan/tegen kunnen doen. Mijn moeder wordt inmiddels boos op ons, vanwege het feit dat we er niets aan (kunnen) doen. Ik kan het haar natuurlijk niet kwalijk nemen, aangezien zij ook ten einde raad is.
Vandaar mijn noodkreet hier op PF, in de hoop dat er tussen de 99 onzinnige reacties en steunbetuigingen, er hopelijk 1 reply tussenzit die misschien een beetje kan helpen. Ik weet dat dit niet de beste plek is om zo'n verhaal te doen, maar ik wist even niet waar ik het anders kwijt moest. Ik wilde eerlijk gezegd ook eerst een fake-profiel aanmaken om dit verhaal te doen, maar ik was bang dat de admins dat topic dan dicht zouden gooien, vanwege het fake-profiel. Ik verzoek iedereen die mij persoonlijk kent, liever niet mijn ouders of zusje hier lastig mee te vallen, want dit is alleen even een uitlaatklep voor mij en een wanhopige poging een oplossing te vinden.
Hier, op dit Partyflock, waar duizenden mensen zijn geregistreerd, moet toch iemand zijn die er een beetje verstand van heeft of me een klein beetje kan helpen, lijkt me. Excuses voor de lange lap tekst. Voel je toch de behoefte om een trieste reply hier neer te zetten, ga je gang. Heb helaas momenteel wel andere dingen aan mijn hoofd dan me daar druk om te maken. Voor de rest, die zich wel fatsoenlijk kan gedragen:
Help me/ons, alsjeblieft.
