(uit mijn autobiosexuele, op handen zijnde roman.. waar over later meer.. uiteraard)
Ik verveel me.
Ik heb nix in huis.
Niet eens een fles wijn.
Alle films al gezien
‘Iedereen werkt, Ik niet … Koos werkeloos’
Dus ik ben niet moe, geen reden om te slapen
‘Vannacht ben ik alleen’.
‘M’n kinderen zijn er niet.’
‘Geen noodzaak tot verantwoordelijk gedrag.’
‘Niemand om tegen aan te liggen.’
‘Om te knuffelen of fysiek lastig te vallen verder.’
‘Vriend heeft slaapdienst.’
‘Maar ach, dat maakt toch geen flikker uit.’
‘Ik mag ’s nachts toch niet aan hem zitten.’
Streng “hands Off beleid’.
‘Anders kan mijnheer niet slapen.’
Een grens in het midden met prikkeldraad, wachttorens, zoeklichten.
Checkpoint Charly.
Grenswachters met honden.
‘Sorry, u heeft niet het juiste visum om aan deze kant van het bed te mogen komen.’
‘U zult terug moeten naar uw eigen matras.’
Zo gemeen!
‘But anyhow.. we bevinden ons bij de aanvang van een lange, doelloze en saaie nacht.’
‘jeuh’
Ik herinner me, ik heb nog 2cb.
Nieuwe, nog niet geprobeerde, aangeschaft voor latere gelegenheden, of voor iemand anders meen ik me ergens te herinneren... vaag.
‘maar ja …. Ik ben in de ‘Gaypuberteit’ hoor!’
Pech.
Laat ons eens Googelen …
Op het internet bevinden zich diverse Fora waar zogenoemde ‘psychonauten’ (mensen die recreatief drugs gebruiken) informatie omtrent gebruik, dosering en toepassing uitwisselen.
Ze schrijven reviews en verwijzen naar wetenschappelijke artikelen met informatie over samenstelling, werking en risico’s.
Ook de ‘pillreport’ sites waar de diverse pillen in al hun vormen en kleuren worden ge-reviewed op geteste inhoud en ervaring hebben mijn grote aandacht.
Mijn 2c-b’s worden besproken, zo zie ik.
Ik screen het geheel diagonaal en lees oppervlakkig.
~These light blue pills contain about 20mg + of pure 2c-b, according to the lab report.~
Kijk! Dat lezen we graag.. goeie shit dus..
Ik ben een en al nieuwgierigheid.. 2C-b heeft in hogere doseringen een meer hallucinogene werking dan dat het nog seksueel stimulerend is.
Vooral licht en muziek worden als erg prettig en intens ervaren.
Lekker muziekje aan, twee a drie van die krengen en een glaasje wijn.
‘Shine On You Crazy Diamond..’
Wordt het toch nog gezellie !
Ik ga aan de slag en keer het hele huis binnenstebuiten.
Als het aankomt op het faciliteren van mijn eigen ontspanning weet ik donders goed wat ik nodig heb.
Een rete- strak opgeruimd huis, schone keuken, vaatwassertje aan, bedje fris opgemaakt.
Het gansche pand stof-gezogen (gestofzuigd klinkt toch een beetje zwakbegaafd)
Eenvoudige edoch voedzame lichte maaltijd achter de kiezen, Hondjes tegenstribbelend een rondje door de regen gesleurd.
Lekker douchen, scheren, badjasje aan, smoeltje in de creme, baardje in de olie.
Kaarsjes aan, verwarming hoog, lampjes laag, wierookje... the works.
‘Insence and candles, it’s such a freaky scene’ (Prince raakt slaags met Rick James)
Ik luister naar ‘World of sleepers’ van ‘Carbon Based Life forms’ wanneer ik twee en een half pilletje inneem met een glaasje wijn om 19.10.
De rest van de avond ga ik zwaar aan de fris, zo heb ik besloten.
De tv vertoont de docu ‘Samsara’ zonder geluid of ondertiteling waardoor de beelden volledig uit hun context raken en je soms het idee krijgt naar het zoveelste kunstproject van Yoko Ono te kijken.
kan je na gaan.. en dan zijn we nog niet eens wap!
Ik lig verder lekker relaxed op de bank te wachten op wat gaat komen.
Maar er komt nix.
Of wacht…. Hier komt het…!
Nee,
de automatische dimmer van de lamp op het dressoir blijkt op hol geslagen.
Dat telt niet.
Ik vind het een behoorlijk deceptie, binnen een klein uur zou ik toch wel wat mogen voelen met 2,5 x 20 mg+ achter de kiezen.
Daar zit ik dan godverdomme met m’n goeie gedrag,
Mij was een trip beloofd, ruimtewandelingen, kleurenfonteinen, tastbare muziek.. daar heb ik recht op!
Ik wacht nog heel even en laat een keur aan brave alternatieve activiteiten de revue passeren in mijn hoofd.
Boek lezen? Nee.
Film kijken? Nee.
Lekker slapen ?
Het is pas 20.00 uur en ik ben niet moe. Sterker nog.. ik ben klaarwakker!
Sterker nog, ik voel me hyper.. verre van lekker waus en relaxed
De enige trip die ik voel is er een van verontwaardiging en saggerijn.
Saggerijn
Met de kracht
van azijn …
Ik sta op, slof naar de keuken en kijk in het drugs-blikje.
Onze pillendoos.
Een rood pleister-blikje met daarop een aapje - Monkey on your back …
In een plastic zakje zit een restje Ketamine, minder dan een lijntje
Nutteloos dus..
Maar dan schiet me iets te binnen.
Alles dat je in water op kan lossen en PH neutraal is, zo heb ik geleerd bij de lessen scheikunde op het Psychonauten College, kun je pluggen!
Pluggen is niets anders dan iets in vloeibare vorm anaal toedienen zodat het door de goed doorbloedde endeldarm versneld opgenomen wordt en niet door de lever afgebroken wordt alvorens het de bloedbaan in gaat.
Het lijkt een schokkend verhaal maar nu weet je direct waarom paracetamol tegenwoordig in zetpilvorm te verkrijgen is.
Voordelen: minder nodig, minder belastend voor de lever, sneller effectief. Krachtiger.
Nadelen: tja.. eeh …in je hol met een spuitje met wat water.. bewerkelijk verhaal.
Maar he.. je bent homo of je bent het niet.
En dus.. pluggen!
De procedure verloopt zonder morsen, ik neem een warme douche ‘voor zomaar’ en schiet weer lekker in mijn Chinese ultra zachte Ali-Express badjasje maat XXXXL.
Desondanks komen de mouwtjes ongeveer tot aan mijn ellenbogen, Klaarblijkelijk hebben dikke Chinese mannen extreem korte armpjes.
Ik ga weer zitten met de Tablet en lees wat verder over deze ‘niet werkende’ kut pillen:
~We’ve popped these pills around 19.30 and felt nothing for bout 1,5 hours.
Just as we decided to take some more, these pills kicked in like a fucking horse and allmost swepped us off of our feet~
Ik voel nu alle bloed uit mij gezicht wegtrekken.
Een ezel stoot zich over het algemeen … een klassieke ‘domste-jongetje-uit-de- klas’ situatie gaat zich aandienen.
Hoeveel hadden ze genomen?
~We took one and a half pill each~
Oh great! ik twee en een half , plus keta geplugd.. ben ik ff blij dat ik alleen ben.. is mijn gsm opgeladen?
Zal ik 112 vast bellen?
Ik zit ineens op de bank alsof ik op de starthelling van de nieuwste Efteling rollercoaster zit.
‘tik,tik,tik,tik,tik,tik,tik…’ we gaan langzaam omhoog.
Kriebel in de onderbuik.
Ik heb ineens last van een vrij heftige ‘body load’ een prikkelende misselijkheid die extreem ongemakkelijk voelt. Het vergt al mijn aandacht en concentratie om dit gevoel weg te denken.. onder controle te houden.
Na een half uur verdwijnt het even snel als dat het gekomen is en is de kamer warm verlicht.
De lampen veranderen van kleur, zwellen aan qua licht en dimmen weer.. als ik naar het oude Perzische kleed op de grond kijk zie ik dat het kleed zachtjes deint.
Dit houdt ongeveer tien minuten aan, maar dan merk ik dat er iets anders aan zit te komen, iets-wat-je-liever-niet-hebt, zoals een onwelkome gast wanneer je huis één grote puinbende is en je net van plan was naakt op de bank met een zak Wokkels en cola…..
Ik wil opstaan om Carbon Based Lifeform te verruilen voor iets anders.
Te zweverig, overkill.. ik moet iets met bas geluid, zwaarder.. ik moet met de grond in verbinding blijven.
Al gauw voel ik een mentale moeheid over me komen en krijgt de muziek een rare metalige klank.
Ik sta op, weet niet meer waarom, ga weer zitten.. maar weet bij God niet waarom ik wil gaan zitten... ik ga liggen.
Ik wil stilte… rust.. controle.. en wel NU!
Zoals ik ook altijd heel geagiteerd de radio uitzet in de auto wanneer ik me moet concentreren op het verkeer in een vreemde stad.
‘Iedereen smoel dicht nu.. !!’
‘-bij de volgende rotonde, rechts af.. -‘
‘rotonde?! Dit is godverdomme een zevensprong!?’
Als de queeste van het uitdoen van de muziek is volbracht na een barre onderneming van 100 jaar, wil ik het raam open hebben.
Ik wil frisse lucht..
Buiten klinkt het geluid van de snelweg als een aggregaat dat staat te brullen op afstand.
Met iedere stap of handeling raak ik verder weg. Niet buiten bewustzijn, maar achterop op mijn bewustzijn. Alsof mijn bewustzijn hard van mij wegloopt.. alles zit in de vertraging.
Ik bemerk iets van een trap, hijs me op aan de leuning, ik lijk nog wel goed te kunnen staan en lopen.. maar voel niets meer.
Ik beland boven, loop/zweef/beweeg naar mijn bed en ga liggen.
Ik sluit mijn ogen.
het is alsof iemand de stop uit mijn bewustzijn heeft getrokken. Alles verdwijnt in een hele grote langzame draaikolk. Ik stroom mee.. langzame grote rondes..
Ik voel geen angst nog.
Ik de-materialiseer .
Val uiteen.
Wanneer ik mijn ogen open doe ben ik verbaasd dat ik niet slaap
Het dekbed voelt als iets van papier, wat is het waar ik op lig?
Bed?
is dat normaal? een bed?
Raar…
Ik ben weg
Presto! Opgelost in rook..
Alles wat te maken heeft met ‘het wat’ vervaagd.. verdwijnt
Wat je bent, waar je bent, wat de bedoeling is, de functie, de vorm..
Ik moet plassen en sta op, dat gaat nog.
Maar mijn kamer is 'fucking weird' smal naar hoog.. de twee meter naar de slaapkamerdeur is een plein van onmetelijke grootte.
Als een stripfiguur met potlood benen en liniaal armen been ik naar de badkamer.
Goddank zit er een soort van auto-pilot geprogrammeerd in mijn hoofd, en kan ik op de tast in het donker naar de wc. Mezelf vasthoudend aan deuren, wastafels en leuningen loop ik over de bovenverdieping
Deze lijkt nu meer weg te hebben van een soort van triplex getimmerde boomhut.
‘was deze gang hier altijd al?’
Ik bereik het bed en ga weer liggen.
Het is nu een lawine waar ik in ten onder ga.
Een lawine van vormen, structuren, vlaktes, ruimtes.
Reizen naar verwarring, verval, desintegratie, vervreemding
Zoals de film Interstellar, maar dan nog erger.
Door oneindige dimensies.
Weg van iedere vorm van betekenis
Zoals je als kind stap voor stap hebt geleerd te associëren met woordjes en plaatjes…
Boom, Roos, Vis, Vuur ..
Zo verloopt dit proces net zo,
maar dan achterstevoren.
Stuk voor stuk wordt mijn harde schijf gewist,
en verliest alles zijn betekenis.
Ik wordt geformatteerd.
Bestand voor bestand.
Tot er niets,
maar dan ook niets meer van me over is.
Ik voel paniek.
Dan gaan ook de laatste woorden verloren
En resten mij nog slechts klanken.
Ook denken gaat nu niet meer.
Ik ..
‘Aaaah’
…
Ben ik God?!
dan verdwijn ik in het grote NIETS
einde verhaal
De dag erna wordt ik wakker.
Gewoon in bed.
Moe maar uitgerust.
Ik heb dit overleefd… dit onstuurbare , mega grote.. gevaarlijke
Ternauwernood, zo voelt het.. But Hey!!
Ik heb de deur gevonden..
Die waarop nog zo met koeienletters stond geschreven;
~Don’t come around here no more
What ever you’re looking for,
Don’t come around here no more~
Het deurtje uit de film Coraline…
De makers van Alice in Wonderland.
De tekenaars van Adventure Time.
Fear and Loathing In Las Vegas
Allemaal Keta-freaks !!
Wedden???
Ik was in het gat gevallen.. en had het geheim der geheimen ontdekt.
Op mijn smoel een arrogantie .. niet te filmen zo erg.
Daar kon ‘mijn oude ik’ nog een puntje aan zuigen.
------------------------------------------
NB. Auteur
het bovenstaande is een excerpt uit een grotere context. Met dit verhaal wens ik op generlei wijze mensen aan te zetten tot roekeloos experimenteren met verdovende middelen. (Dat heb namelijk al zelf al voor jullie gedaan) Ik wil daarbij opmerken dat in de totale context van het boek duidelijk wordt welke gevaren er aan dergelijk roekeloos gedrag kleven en wat dit mij uiteindelijk (bijna) gekost heeft.
Disclaimer:
Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (i) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (ii) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is of (iii) voor het overnemen in enig dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift (al of niet in digitale vorm of online) of in een RTV-uitzending.
*moest ik er ff verplicht bijzetten.. zorrie*
Ik verveel me.
Ik heb nix in huis.
Niet eens een fles wijn.
Alle films al gezien
‘Iedereen werkt, Ik niet … Koos werkeloos’
Dus ik ben niet moe, geen reden om te slapen
‘Vannacht ben ik alleen’.
‘M’n kinderen zijn er niet.’
‘Geen noodzaak tot verantwoordelijk gedrag.’
‘Niemand om tegen aan te liggen.’
‘Om te knuffelen of fysiek lastig te vallen verder.’
‘Vriend heeft slaapdienst.’
‘Maar ach, dat maakt toch geen flikker uit.’
‘Ik mag ’s nachts toch niet aan hem zitten.’
Streng “hands Off beleid’.
‘Anders kan mijnheer niet slapen.’
Een grens in het midden met prikkeldraad, wachttorens, zoeklichten.
Checkpoint Charly.
Grenswachters met honden.
‘Sorry, u heeft niet het juiste visum om aan deze kant van het bed te mogen komen.’
‘U zult terug moeten naar uw eigen matras.’
Zo gemeen!
‘But anyhow.. we bevinden ons bij de aanvang van een lange, doelloze en saaie nacht.’
‘jeuh’
Ik herinner me, ik heb nog 2cb.
Nieuwe, nog niet geprobeerde, aangeschaft voor latere gelegenheden, of voor iemand anders meen ik me ergens te herinneren... vaag.
‘maar ja …. Ik ben in de ‘Gaypuberteit’ hoor!’
Pech.
Laat ons eens Googelen …
Op het internet bevinden zich diverse Fora waar zogenoemde ‘psychonauten’ (mensen die recreatief drugs gebruiken) informatie omtrent gebruik, dosering en toepassing uitwisselen.
Ze schrijven reviews en verwijzen naar wetenschappelijke artikelen met informatie over samenstelling, werking en risico’s.
Ook de ‘pillreport’ sites waar de diverse pillen in al hun vormen en kleuren worden ge-reviewed op geteste inhoud en ervaring hebben mijn grote aandacht.
Mijn 2c-b’s worden besproken, zo zie ik.
Ik screen het geheel diagonaal en lees oppervlakkig.
~These light blue pills contain about 20mg + of pure 2c-b, according to the lab report.~
Kijk! Dat lezen we graag.. goeie shit dus..
Ik ben een en al nieuwgierigheid.. 2C-b heeft in hogere doseringen een meer hallucinogene werking dan dat het nog seksueel stimulerend is.
Vooral licht en muziek worden als erg prettig en intens ervaren.
Lekker muziekje aan, twee a drie van die krengen en een glaasje wijn.
‘Shine On You Crazy Diamond..’
Wordt het toch nog gezellie !
Ik ga aan de slag en keer het hele huis binnenstebuiten.
Als het aankomt op het faciliteren van mijn eigen ontspanning weet ik donders goed wat ik nodig heb.
Een rete- strak opgeruimd huis, schone keuken, vaatwassertje aan, bedje fris opgemaakt.
Het gansche pand stof-gezogen (gestofzuigd klinkt toch een beetje zwakbegaafd)
Eenvoudige edoch voedzame lichte maaltijd achter de kiezen, Hondjes tegenstribbelend een rondje door de regen gesleurd.
Lekker douchen, scheren, badjasje aan, smoeltje in de creme, baardje in de olie.
Kaarsjes aan, verwarming hoog, lampjes laag, wierookje... the works.
‘Insence and candles, it’s such a freaky scene’ (Prince raakt slaags met Rick James)
Ik luister naar ‘World of sleepers’ van ‘Carbon Based Life forms’ wanneer ik twee en een half pilletje inneem met een glaasje wijn om 19.10.
De rest van de avond ga ik zwaar aan de fris, zo heb ik besloten.
De tv vertoont de docu ‘Samsara’ zonder geluid of ondertiteling waardoor de beelden volledig uit hun context raken en je soms het idee krijgt naar het zoveelste kunstproject van Yoko Ono te kijken.
kan je na gaan.. en dan zijn we nog niet eens wap!
Ik lig verder lekker relaxed op de bank te wachten op wat gaat komen.
Maar er komt nix.
Of wacht…. Hier komt het…!
Nee,
de automatische dimmer van de lamp op het dressoir blijkt op hol geslagen.
Dat telt niet.
Ik vind het een behoorlijk deceptie, binnen een klein uur zou ik toch wel wat mogen voelen met 2,5 x 20 mg+ achter de kiezen.
Daar zit ik dan godverdomme met m’n goeie gedrag,
Mij was een trip beloofd, ruimtewandelingen, kleurenfonteinen, tastbare muziek.. daar heb ik recht op!
Ik wacht nog heel even en laat een keur aan brave alternatieve activiteiten de revue passeren in mijn hoofd.
Boek lezen? Nee.
Film kijken? Nee.
Lekker slapen ?
Het is pas 20.00 uur en ik ben niet moe. Sterker nog.. ik ben klaarwakker!
Sterker nog, ik voel me hyper.. verre van lekker waus en relaxed
De enige trip die ik voel is er een van verontwaardiging en saggerijn.
Saggerijn
Met de kracht
van azijn …
Ik sta op, slof naar de keuken en kijk in het drugs-blikje.
Onze pillendoos.
Een rood pleister-blikje met daarop een aapje - Monkey on your back …
In een plastic zakje zit een restje Ketamine, minder dan een lijntje
Nutteloos dus..
Maar dan schiet me iets te binnen.
Alles dat je in water op kan lossen en PH neutraal is, zo heb ik geleerd bij de lessen scheikunde op het Psychonauten College, kun je pluggen!
Pluggen is niets anders dan iets in vloeibare vorm anaal toedienen zodat het door de goed doorbloedde endeldarm versneld opgenomen wordt en niet door de lever afgebroken wordt alvorens het de bloedbaan in gaat.
Het lijkt een schokkend verhaal maar nu weet je direct waarom paracetamol tegenwoordig in zetpilvorm te verkrijgen is.
Voordelen: minder nodig, minder belastend voor de lever, sneller effectief. Krachtiger.
Nadelen: tja.. eeh …in je hol met een spuitje met wat water.. bewerkelijk verhaal.
Maar he.. je bent homo of je bent het niet.
En dus.. pluggen!
De procedure verloopt zonder morsen, ik neem een warme douche ‘voor zomaar’ en schiet weer lekker in mijn Chinese ultra zachte Ali-Express badjasje maat XXXXL.
Desondanks komen de mouwtjes ongeveer tot aan mijn ellenbogen, Klaarblijkelijk hebben dikke Chinese mannen extreem korte armpjes.
Ik ga weer zitten met de Tablet en lees wat verder over deze ‘niet werkende’ kut pillen:
~We’ve popped these pills around 19.30 and felt nothing for bout 1,5 hours.
Just as we decided to take some more, these pills kicked in like a fucking horse and allmost swepped us off of our feet~
Ik voel nu alle bloed uit mij gezicht wegtrekken.
Een ezel stoot zich over het algemeen … een klassieke ‘domste-jongetje-uit-de- klas’ situatie gaat zich aandienen.
Hoeveel hadden ze genomen?
~We took one and a half pill each~
Oh great! ik twee en een half , plus keta geplugd.. ben ik ff blij dat ik alleen ben.. is mijn gsm opgeladen?
Zal ik 112 vast bellen?
Ik zit ineens op de bank alsof ik op de starthelling van de nieuwste Efteling rollercoaster zit.
‘tik,tik,tik,tik,tik,tik,tik…’ we gaan langzaam omhoog.
Kriebel in de onderbuik.
Ik heb ineens last van een vrij heftige ‘body load’ een prikkelende misselijkheid die extreem ongemakkelijk voelt. Het vergt al mijn aandacht en concentratie om dit gevoel weg te denken.. onder controle te houden.
Na een half uur verdwijnt het even snel als dat het gekomen is en is de kamer warm verlicht.
De lampen veranderen van kleur, zwellen aan qua licht en dimmen weer.. als ik naar het oude Perzische kleed op de grond kijk zie ik dat het kleed zachtjes deint.
Dit houdt ongeveer tien minuten aan, maar dan merk ik dat er iets anders aan zit te komen, iets-wat-je-liever-niet-hebt, zoals een onwelkome gast wanneer je huis één grote puinbende is en je net van plan was naakt op de bank met een zak Wokkels en cola…..
Ik wil opstaan om Carbon Based Lifeform te verruilen voor iets anders.
Te zweverig, overkill.. ik moet iets met bas geluid, zwaarder.. ik moet met de grond in verbinding blijven.
Al gauw voel ik een mentale moeheid over me komen en krijgt de muziek een rare metalige klank.
Ik sta op, weet niet meer waarom, ga weer zitten.. maar weet bij God niet waarom ik wil gaan zitten... ik ga liggen.
Ik wil stilte… rust.. controle.. en wel NU!
Zoals ik ook altijd heel geagiteerd de radio uitzet in de auto wanneer ik me moet concentreren op het verkeer in een vreemde stad.
‘Iedereen smoel dicht nu.. !!’
‘-bij de volgende rotonde, rechts af.. -‘
‘rotonde?! Dit is godverdomme een zevensprong!?’
Als de queeste van het uitdoen van de muziek is volbracht na een barre onderneming van 100 jaar, wil ik het raam open hebben.
Ik wil frisse lucht..
Buiten klinkt het geluid van de snelweg als een aggregaat dat staat te brullen op afstand.
Met iedere stap of handeling raak ik verder weg. Niet buiten bewustzijn, maar achterop op mijn bewustzijn. Alsof mijn bewustzijn hard van mij wegloopt.. alles zit in de vertraging.
Ik bemerk iets van een trap, hijs me op aan de leuning, ik lijk nog wel goed te kunnen staan en lopen.. maar voel niets meer.
Ik beland boven, loop/zweef/beweeg naar mijn bed en ga liggen.
Ik sluit mijn ogen.
het is alsof iemand de stop uit mijn bewustzijn heeft getrokken. Alles verdwijnt in een hele grote langzame draaikolk. Ik stroom mee.. langzame grote rondes..
Ik voel geen angst nog.
Ik de-materialiseer .
Val uiteen.
Wanneer ik mijn ogen open doe ben ik verbaasd dat ik niet slaap
Het dekbed voelt als iets van papier, wat is het waar ik op lig?
Bed?
is dat normaal? een bed?
Raar…
Ik ben weg
Presto! Opgelost in rook..
Alles wat te maken heeft met ‘het wat’ vervaagd.. verdwijnt
Wat je bent, waar je bent, wat de bedoeling is, de functie, de vorm..
Ik moet plassen en sta op, dat gaat nog.
Maar mijn kamer is 'fucking weird' smal naar hoog.. de twee meter naar de slaapkamerdeur is een plein van onmetelijke grootte.
Als een stripfiguur met potlood benen en liniaal armen been ik naar de badkamer.
Goddank zit er een soort van auto-pilot geprogrammeerd in mijn hoofd, en kan ik op de tast in het donker naar de wc. Mezelf vasthoudend aan deuren, wastafels en leuningen loop ik over de bovenverdieping
Deze lijkt nu meer weg te hebben van een soort van triplex getimmerde boomhut.
‘was deze gang hier altijd al?’
Ik bereik het bed en ga weer liggen.
Het is nu een lawine waar ik in ten onder ga.
Een lawine van vormen, structuren, vlaktes, ruimtes.
Reizen naar verwarring, verval, desintegratie, vervreemding
Zoals de film Interstellar, maar dan nog erger.
Door oneindige dimensies.
Weg van iedere vorm van betekenis
Zoals je als kind stap voor stap hebt geleerd te associëren met woordjes en plaatjes…
Boom, Roos, Vis, Vuur ..
Zo verloopt dit proces net zo,
maar dan achterstevoren.
Stuk voor stuk wordt mijn harde schijf gewist,
en verliest alles zijn betekenis.
Ik wordt geformatteerd.
Bestand voor bestand.
Tot er niets,
maar dan ook niets meer van me over is.
Ik voel paniek.
Dan gaan ook de laatste woorden verloren
En resten mij nog slechts klanken.
Ook denken gaat nu niet meer.
Ik ..
‘Aaaah’
…
Ben ik God?!
dan verdwijn ik in het grote NIETS
einde verhaal
De dag erna wordt ik wakker.
Gewoon in bed.
Moe maar uitgerust.
Ik heb dit overleefd… dit onstuurbare , mega grote.. gevaarlijke
Ternauwernood, zo voelt het.. But Hey!!
Ik heb de deur gevonden..
Die waarop nog zo met koeienletters stond geschreven;
~Don’t come around here no more
What ever you’re looking for,
Don’t come around here no more~
Het deurtje uit de film Coraline…
De makers van Alice in Wonderland.
De tekenaars van Adventure Time.
Fear and Loathing In Las Vegas
Allemaal Keta-freaks !!
Wedden???
Ik was in het gat gevallen.. en had het geheim der geheimen ontdekt.
Op mijn smoel een arrogantie .. niet te filmen zo erg.
Daar kon ‘mijn oude ik’ nog een puntje aan zuigen.
------------------------------------------
NB. Auteur
het bovenstaande is een excerpt uit een grotere context. Met dit verhaal wens ik op generlei wijze mensen aan te zetten tot roekeloos experimenteren met verdovende middelen. (Dat heb namelijk al zelf al voor jullie gedaan) Ik wil daarbij opmerken dat in de totale context van het boek duidelijk wordt welke gevaren er aan dergelijk roekeloos gedrag kleven en wat dit mij uiteindelijk (bijna) gekost heeft.
Disclaimer:
Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (i) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (ii) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is of (iii) voor het overnemen in enig dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift (al of niet in digitale vorm of online) of in een RTV-uitzending.
*moest ik er ff verplicht bijzetten.. zorrie*
