Decibel 2007

CD1 // Mixed by Technoboy vs Zatox
Geschreven door Karian

Vorig jaar oktober interviewde ik Technoboy en vroeg hem welke dj in de nabije toekomst het zou gaan maken in de hardstyle. Hij noemde toen de naam Zatox en kennelijk heeft Cristiano’s enthousiasme over deze producer iets aangewakkerd, want sindsdien horen we inderdaad steeds meer van hem en heeft hij tientallen optredens in Nederland gedaan. Wat mij betreft bevat deze cd dus een mooie combinatie tussen de oude generatie en de toekomst. Echt horen doe je dit echter niet op de plaat. Het is geen overduidelijke early hardstyle van Technoboy of nieuwe stijl van Zatox. Als je dus echt nieuw of juist 'lekkere early' zoekt, is dit misschien niet de cd voor jou, maar als je van melodieuzere hardstyle uit Italiaanse hoek houdt, kun je de cd zonder vrees in je stereo of computer drukken.

De cd opent meteen heerlijk met ’Vita’; nog even zweven voor we kunnen stampen. Wat de mevrouw in het Italiaans allemaal zegt weet ik niet, maar voor mijn part zegt ze dat de aardappels overkoken! Ik heb in elk geval zin om te horen hoe de twee heren platen van Gius, Tuneboy, Girls From Hardasia en Zairon aan elkaar gaan mixen. De rest van deze eerste schijf van drie is een bewijs van Italiaanse hardstyle, nog altijd favoriet bij velen. Het is beuken met gevoel voor melodie, voor mij meer dé muziek dan de hedendaagse trend in hardstyle die steeds rauwer en harder lijkt te zijn gworden.

De nummers zijn prima aan elkaar gemixt en geven genoeg afwisseling. Wat mij opvalt is dat de volgorde van de platen zo goed is gekozen. Ik luister nog wel eens cd's waarbij het lijkt alsof de mixende artiesten graag hun favoriete plaatjes achter elkaar willen plakken, met onnatuurlijke en rare overgangen tot gevolg. Hier heb ik het gevoel alsof de heren duidelijk hebben gekeken wat bij elkaar past, mooi op elkaar volgt en soepel in elkaar kan overlopen.

Het laatste nummer valt voor mij iets buiten de toon maar het is wel een lekker nummer en het door Deepack, Charly Lownoise en MC Villain gemaakte anthem van Decibel verdient natuurlijk wel een plek op deze cd. En de iets hardere sound is een prima tussenfase voor als je cd twee er meteen achteraan gaat luisteren.


CD2 // Mixed by Promo
Geschreven door verwijderd

De tweede cd is afkomstig van [label=115]{element is niet toegankelijk} labeleigenaar DJ Promo en hij start deze hardcore cd met een nieuwe eigen track. ‘Back on the map’ laat een herkenbaar melodieus ‘Promo geluid’ horen en vormt een prima opening van de cd. Deze goede lijn wordt doorgetrokken met ‘Remember the name’ van Osiris, hoewel deze track enigszins abrupt komt binnenvallen. Met het melodieuze geluid is het echter gedaan als D-Passion zijn intrede doet. De naam van deze topproducer van [label=115]{element is niet toegankelijk} is verbonden aan de drie volgende nummers. Allereerst is daar het rauwe en opzwepende ‘What’s going on’ (4), dat aan het begint lekker opbouwt en daarna snoeihard losgaat. Wat volgt is de meer dan geslaagde D-Passion remix van ‘Running against the rules’ (5). Deze gepimpte versie van dit nummer is een stuk rauwer en steviger dan het origineel en kan worden beschouwd als een waardevolle toevoeging. Afsluiter van het ‘D-Passion hoofdstuk’ is ‘Phreaking electronics’ (track 6), welke hij samen met Catscan geproduceerd heeft.

Naast ‘Back on the map’ is ook ‘Stand and deliver’ (acht) een nieuwe track van Promo en met dit nummer levert hij zeker goed werk af. Het nummer laat een ander, origineel geluid horen. Anders dan we van hem gewend zijn onder zijn Promo alias, steviger en in een hoger tempo. Al met al erg lekker. Wat volgt is een opzwepende knaller van het jonge Italiaanse talent Amnesys (‘My motherfuckin’ name), waarna D-Passion zich waagt aan een nummer van DJ Producer (‘The signal 2007’). Één van de absolute uitschieters van de cd is ‘So many sacrifices’ (13) van Enzyme mannen Ophidian & Ruffneck. Dit nummer steekt goed in elkaar en kent een schitterende melodie om kippenvel van te krijgen. Ook DJ Mad Dog mag natuurlijk niet ontbreken met ‘Welcome down’ (14). Met dit nummer heeft hij zijn naam definitief gevestigd, een regelrechte voltreffer die door vrijwel elke hardcore dj wordt gedraaid en op nagenoeg elke hardcore cd is terug te vinden. Hierna volgt met ‘Unstoppable’ wederom een nummer van D-Passion, welke overigens lekker ingemixt wordt.

Op het einde van de mix schakelt Promo nog een aantal tandjes bij en wordt alles nog even uit de kast getrokken met een aantal beukende nummers, te beginnen met ‘Rock the beat’ (16) van de Italianen Tommyknocker & Unexist. Ook Alex B draagt een flink steentje bij met ‘Backmasking (Born in the game)’ (17), net als N-Vitral met zijn zware en snoeiharde kicks ('Smitgotten', track 20). Hét nummer dat echter vooral opvalt op het einde van de cd is de Promo remix van ‘Lenny Dee - The dreamer’ (18). Het onderhanden nemen van zulk soort klassiekers is altijd een delicate kwestie maar in dit geval pakt het absoluut goed uit. De heerlijke melodie van het origineel, ondersteund door de rauwe en industriële geluiden van Promo hebben dit tot een sterk en overweldigend nummer gemaakt. Het slotstuk is afkomstig van Unexist & D-Passion die de naam van het nummer (‘Bring the noise’) eer aan doen en ons een flinke bak ‘herrie’ voorschotelen.

Al met al kunnen we stellen dat Promo een zeer aangename mix voor ons verzorgt heeft. Vooral de opbouw van de mix en de platenkeus is erg sterk te noemen. De tracklist bevat een aantal juweeltjes (zoals bijvoorbeeld de remixes van ‘Running against the rules’ en ‘The dreamer’ maar ook nummers als ‘Remember the name’, ‘So many sacrifices’ en de twee nieuwe tracks van Promo zelf) en ook de variëteit in nummers valt op, hoewel dit niet altijd even sterk uitpakt. Soms is de overgang van de ene stijl naar de andere een beetje merkwaardig te noemen. Ook het mixwerk is af en toe voor verbetering vatbaar en nogal abrupt, zoals bijvoorbeeld de overgangen van nummer één naar twee en track elf en twaalf. Desalniettemin is dit gewoon een erg lekkere cd, waarbij de punten van kritiek met gemak worden goedgemaakt door de pluspunten van deze cd.


CD3 // Mixed by Manu Kenton
Geschreven door Vage Nico

Op het eerste gezicht lijkt deze derde cd aardig uit de verwachte toon te vallen, gezien B2S en [label=150]{element is niet toegankelijk} de laatste jaren altijd kozen voor een jump-cd. Want de kale Noord-Franse hardtechno-held Manu Kenton, verantwoordelijk voor deze laatste schijf, schept voornamelijk bij de kenners en bij de Decibel-gangers al snel de suggestie dat men dit keer de jump heeft ingewisseld voor een stevig potje rammen op de bekende Franse hardtechno-manier. De mecanicien uit het land van de smeuïge stokbroden ging immers flink tekeer op zijn welbekende manier, daar in de knusse Refuse technotent van het festival zelf. Goed, eenieder die al een aantal jaartjes meedraait in het Franse en Belgische dancecircuit weet dat die typische Noord-Franse (hard)techno en jump/tek de laatste jaren al veelvuldig met elkaar vreemd zijn gegaan. En je mag daarom ook best stellen dat uit deze kruisbestuiving een nieuwe stijl binnen deze genres tot leven is gewekt: de tek/tech style (zoals je deze sound het best kunt typeren). Maar toch blijft het een beetje jeuken aan je ballen… Waarom heeft Manu Kenton zich hier plots aan gewaagd?

De combinatie tek/tech-style en Manu Kenton is eigenlijk zo gek nog niet, zeker niet gezien deze ervaren dj/producer met zijn 74 minuten durende mix qua geluid toch veelal in zijn vakgebied blijft. Het begin van de mix is dan tóch eerst weggelegd voor het subtiele Franse technogeluid met die energieke reverse kicks en vloeiende, lichtoverstuurde technogeluiden met als opener eindelijk weer eens een strakke, nieuwe plaat: een prima remake van Moby’s “Go”, door (wie anders dan) Binum. Nog maar net vers uit de muzikale oven en verantwoordelijk voor het begin van de lange rits aan tek/tech-style-nummers is “Ghost Story” van de Playboyz. Dit, misschien wel voor de doorsnee luisteraar wat oppervlakkig muziektype, kan misschien niet iedereen bekoren, maar de fans van het genre zullen zeker niet klagen. Gelukkig zijn er voor deze eerste groep nog genoeg dikke producties te vinden die de broeknaad flink op de proef zullen stellen. Ik noem een supermelige “Ron’s Beat” en een flink klappende UC-achtige “U Like That” in de herkenbare Ronald-V-aanpak, een Franse tek-productie van Lobotomy Inc (“Fable”) welke zijn oude sound gelukkig weer flink weet te benaderen en een verrassende inbreng met aangename ‘haute cuisine’ ingrediënten van onze eigen Genius. Hierna volgen toch een drietal minder boeiende nummers, maar een flink hoogtepunt laat dan gelukkig niet lang op zich wachten. Als eenmaal de hypnotiserende kelderklanken van “Stand Up” zich mengen met de ongekende ontlading van Mr. Noba’s “Pannik” is de beer los en kun je je opmaken voor een redelijk slopend hardtechno-einde. Toch haalt deze te korte finale net niet de power die je normaal gesproken zou verwachten van Manu Kenton.

Er had wat mij betreft wel iets meer harde Franse hardtechno in deze liveset-achtige mix verwerkt mogen worden. De tech/tek-style jump (moeten we het nog wel jump noemen?) leent zich uitermate goed voor een dergelijke combinatie en als de mix dan eenmaal klaar is voor dit hardere werk, is het plots gedaan. Een dergelijke, harde ‘finishing touch’ wordt dan toch wel een beetje gemist, zeker wanneer het een mix betreft, geconstrueerd door een sloper als Manu Kenton. Maar goed, we hebben hier gewoon te maken met een degelijke, volwassen mix met aardig wat positieve uitschieters en veel nieuwe, originele nummers met een overwegend Franse smaak die zowel de jump- als techno-liefhebbers moet kunnen bekoren. Opeens besef je je dat de keuze voor Manu Kenton zo gek nog niet is geweest…

Score: 82/100


www.mid-town.nl
www.seismicrecords.nl
www.b2s.nl