A Nightmare in Rotterdam - Welcome to Wonderland

Intro

Afgelopen weekend vond in de Rotterdamse Ahoy wederom een editie van A Nightmare in Rotterdam plaats. Zoals we gewend zijn, is er ook naar aanleiding van dit feest een compilatie-cd verschenen (welke enkele dagen voor het feest in de winkels lag). Het betreft hier wederom twee cd’s, met op cd één de Present Nightmare (nieuwe hardcore) en op cd twee de Early Nightmare (oude hardcore). Beide cd’s zijn gemixed door de Rotterdamse helden DJ Panic en DJ Neophyte.


Present Nightmare

Als eerste treffen we iemand die een tijdje wat minder in de spotlights heeft gestaan, namelijk Tha Playah. Echter, hij is weer helemaal terug van weggeweest, want naast zijn nummer op deze cd (‘The rule of cool’), zagen we hem ook op het feest zelf terug, waar hij een geslaagde liveset neerzette. Bovendien verschijnt binnenkort zijn debuutalbum ‘The greatest clits’. Ruffneck & Endymion leveren een typisch Enzyme-nummer af, welke hoewel behoorlijk energiek, wel een beetje eentonig is. ‘The hardest remake’ is afkomstig van de mannen van Neophyte. Dit nummer is een remake van ‘Real hardcore’. Het laat duidelijk invloeden uit het origineel horen, maar heeft toch een eigen ‘karakter’. ‘The hardest remake’ is in ieder geval een sfeervolle track geworden, welke bovendien lekker knalt.

Track vijf is een typisch ‘Promo-nummer’. Met zijn gebruikte samples en overweldigende, ‘rollende’ kick doet het erg denken aan de stijl van zijn album ‘Last men standing’. Na lekkere nummers van Ophidian & Tapage en Human Resource, komen we aan bij ‘Murder’ van Evil Activities & DJ Panic. Deze track heeft alles in zich; tempo, energie, mooie synths. Prima nummer dus! Ook ‘Twist’ van Tommyknocker mag er zeer zeker wezen. Deze Italiaan is erg productief bezig de laatste tijd, want zijn (verschillende) nummers duiken op veel recente hardcore-cd’s op. ‘Twist’ kent leuke, gefreakte vocals en geeft het nummer hierdoor een eigen en origineel tintje.

Na het wat tegenvallende ‘Hardcore soldiers’ van Omar Santana (met standaard en uitgekauwde lyrics als ‘When I say hard, you say core; hardcore! hardcore!), volgt de degelijke E-Noid remix van Negative A’s ‘Koksoccer fuck you’. Nummer twaalf is afkomstig van de Italiaanse Art of Fighters. Met ‘I’m your enemy’ leveren zij een energiek nummer af, met een lekker tempo en mooie synths. Eigenlijk zoals we dat van Art of Fighters gewend zijn. Ook hun recente ‘System: reload’ is hier een voorbeeld van. Afsluiters van de eerste cd zijn ‘Project Hardcore’ (prima mainstream nummer) en ‘Mechanical sickness’ (welke lekker rost; leuke samenwerking overigens ook tussen de opkomende man Proto X en de gevestigde naam Tieum).


Early Nightmare

De tweede cd opent vrij rustig. Niet meteen hard van stapel lopen, maar gewoon een paar oldschool nummertjes om te voetjes een beetje van de vloer krijgen. Bij track drie wordt de kick iets harder en sneller. Wel grappig overigens dat dit juist bij dit nummer het geval is, want de man die dit nummer geproduceerd heeft is niemand minder dan Ferry Corsten (in dit geval onder de naam Sons of Alien, één van zijn aliassen). Het nummer is overigens wel behoorlijk eentonig en duurt ook iets te lang. Vanaf track vier wordt het iets steviger. ‘Bonehead’ is afkomstig van de Rotterdamse held DJ Paul en kent een typische Rotterdamse sound.

De vocals van ‘Ba da da na na na’ zijn erg soft en vrolijk, maar de Rotterdam mix van dit nummer voegt een stevige kick eraan toe, waardoor het zeker niet misstaat op deze cd. Na nummers als ‘Concerto grosso’ (een klassieke melodie geremixed) en ‘So’, komen we aan bij track negen, ‘Vive la France’. Een klassieker wat mij betreft en een nummer wat mij het warme ‘oude’ gevoel geeft. Lekker pakkende track! Vanaf dit moment schakelen we nog een tandje hoger. De snelheid en beats van ‘Ass off’, laten duidelijk horen dat dit een track is van Patrick van Kerckhoven, oftewel Ruffneck (alleen ditmaal onder de naam Undercover Anarchist).

Track elf is afkomstig van Bodylotion. ‘Watch yourself’ laat de oude ‘Neophyte-sound’ horen, welke wat kaler en rauwer is als de hedendaagse stijl. Hierna volgt ‘Noiken in de koiken’ en wat moet je daar verder nog over zeggen. Dit nummer behoeft geen nadere toelichting denk ik. Op het einde van de cd vinden we nog een aantal hits uit het verleden terug zoals ‘The dreamer’, ‘The end of the beginning’ en ‘Jealousy (is a M.F.). Passende afsluiter is ‘Motherfuck’ van Charly Lownoise & Mental Theo, die hiermee bewijzen dat ze vroeger naast happy hardcore, ook prima uit de voeten konden met de wat stevigere nummers.


Outro

‘Welcome to wonderland’ is een degelijke compilatie, maar zeker geen uitschieter. De eerste cd biedt een aantal sterke tracks en is denk ik ook het meest interessants van beide cd’s. Op de tweede cd staan welliswaar een paar klassiekers en andere goede nummers, maar het is niks nieuws onder de zon. Je kunt je afvragen of het early rave genre niet een beetje uitgemolken is. De meest aansprekende nummers op deze cd zijn namelijk de bekende hitjes en deze zal bijna iedereen wel al in zijn bezit hebben. Pluspunt aan de cd vind ik wel dat het hier om mix-cd’s gaat. Zo heb je lekker een lang stuk muziek zonder onderbreking. Een welkome afwisseling, gezien het feit dat de meeste recente hardcore-cd’s bestonden uit losse tracks. Cd één scoort dus hoger bij mij als cd twee, maar tezamen haalt deze cd zeker wel een voldoende.

Score: 70/100


www.nightmare-rotterdam.com
www.mid-town.nl