Marcel Woods - Musical Madness 4

Marcel Woods is een trancegod geworden. Niet zoals Armin van Buuren of Tiësto, maar met een geheel eigen stijl. Sinds 2001 is hij ongelooflijk populair geworden en hij wordt dan ook door velen aanbeden. En net als alle andere trancegoden, is ook hij met een eigen mixcompilatie begonnen in 2008. Tiësto startte het geweldige In Search Of Sunrise concept, intussen meer dan degelijk overgenomen door Richard Durand. Marcel noemde het Musical Madness. En net zoals de naam van de eerstgenoemde perfect bij het concept pas (sunny, beach, resort, een ware zoektocht), kan het bij Marcel Woods niet treffender zijn. Zijn trance is pure musical madness. Er kunnen geen twee trance concepten verder uit elkaar liggen en toch van gelijkwaardig niveau zijn als deze twee. De eerste twee releases werden enorm bejubeld door zowel fans als criticasters. Het derde deel was een stapje terug, maar in dit vierde deel gooit hij het alweer over een volledige andere boeg.

Musical Madness brengt trance. Maar niet zomaar trance. Marcel Woods is alleen geïnteresseerd in de gekste trance voor deze mixcompilatie. House, techhouse, progressive hebben allemaal hun invloeden gehad op de energieke (tech)trance die hier ten berde wordt gebracht. Dat is duidelijk van zodra "Tauchstation" door de luidsprekers knalt. De muzikale tonen en noten zijn de drijvende kracht, maar her en der kan er ook een vocaaltje bespeurd worden. "Play" van Offbeat Agents is een van die weinig tracks met een vocaal, net als "Spectrum". Maar vooral de instrumentale nummers bulken van de kracht en de kwaliteit. Bijna alle melodielijnen stralen zoveel kracht uit dat de vaak wederkerende opbouw in de mix niet storend werkt. In het begin zit het niveau ongelooflijk hoog, maar hier en daar gaat het naar een verschroeiend niveau. De eerste track die dit doet, is "Limitless", de eerste van twee tracks van Funkastarz. Ook die tweede is helemaal wow. Het gaat ook daarna alleen maar bergop met deze mix. De ene klepper volgt de andere op. Je wordt van het ene gelukzalige moment in het andere geworpen.

"Fuego" en "Scylla" zijn enkele van die zovele tracks die je bloed sneller doen pompen. Vooral vanaf "Blood Fire" gaat de mix helemaal los. Als je al van een opbouw kan spreken in deze mix, is het wel de switch van puur genieten naar helemaal uit de bol gaan ongeveer halverwege de mix. In dat tweede deel komen ook eigen producties voor. Het blijft allemaal zeer beperkt, maar zijn tracks zijn zonder enige twijfel een meerwaarde voor de mix. Zowel "Ready" als "Trigger" en "Guaba" zijn tracks die de musical madness volledig uitstralen. Veelzijdigheid siert Marcel Woods, een veelzijdigheid die ook steeds meer begint te reflecteren op goede vrienden van hem; Showtek. Na de hardstyle wereld veroverd te hebben, hebben ze samen met Bassjackers "Hey!" geproduceerd. Het is zeker geen slechte productie, maar het einde is toch niet helemaal waardig voor deze Musical Madness. "The Last Time" is een overbodige track die niet geheel past in het rijtje kwalitatieve producties tegen het einde van de mix. Dit had beter op zijn plaats gestaan vroeger in de mix. De Showtek & Bassjackers plaat had een ideale voorloper geweest naar een afsluiter "Climbing Thoughts".



Dat is het inderdaad. Marcel Woods heeft na een tegenvallende derde editie en meer dan geslaagd vierde deel uitgebracht dat het niveau van de eerste twee compilaties benadert. Het mixen op zich is sober, maar proper en degelijk. De tracklist laat je een beetje watertanden, maar eens je de mix beluisterd hebt, kwijl je om meer te krijgen. En het beste ervan is dat de mix bij elke luisterbeurt nog beter en beter wordt. Voor de tweede keer wordt er gekozen voor slechts een cd en dat is zeker geen slechte keuze. Het niveau van de eerste twee volumes met twee mixen per release evenaren is al moeilijk genoeg. Dit vierde deel met slechts een mix doet dat zeker. Marcel Woods doet het hem weer.

Score: 90/100

www.musicalmadness.nl
www.marcelwoods.nl