Matt Tolfrey - Word of Mouth

Matt Tolfrey draait een jaar of zeven mee in de housescene. Hij heeft talloze EP's uitgebracht waaronder bijvoorbeeld Baby girl , Real Talk , Who's the freak en The same page. Naast de compilaties Don't be left out , One en Classic through the eyes of….. ook vele remixen. Een behoorlijke discografie heeft hij op zijn naam staan.

Onder verschillende labels (o.a. Murmur, Culprit, Phonica en Get Physical) heeft hij met veel artiesten samengewerkt, zoals Inxec, Craig Sylvester, Sam Russo en Mark Ashken om er slechts een paar te noemen. Hij is wereldwijd bekend en heeft ook in Ibiza zijn naam gevestigd. Hij brak door in 2005 onder het label Crossroom Rebels met 'The horn/Acix' en werkt nu onder zijn eigen label Leftroom Records. Het jaar 2012 was voor Matt een topjaar met optredens op festivals als RideFest Hongarije, Decibel Seattle en Piknik Electronik te Montreal. Daarnaast speelde hij ook in clubs als Watergate te Moskou en Spybar in Chicago. Dit najaar draaide hij een 13-daagse tour door Noord-Amerika, door Europa naar Australie, Azie en uiteindelijk in Latijns-Amerika deze maand.

Dit album, uitgebracht onder zijn eigen label is zijn debuut. De titel dankt zijn naam aan de manier waarop Matt Tolfrey componeert. Hij heeft nooit een instrument leren spelen of noten leren lezen. Daarom werkt hij met een programma waarmee hij zijn stemgeluid omzet in het instrument/geluid dat hij zoekt. Zodra hij een melodie, baslijn of ander idee in zijn hoofd heeft, neemt hij dit op via zijn stem alvorens het te bewerken. Vandaar ''Word of Mouth''.

Ook op dit album werkt Matt Tolfrey samen met diverse vocalisten als Kevin Knapp, Jem Cooke en Ya Kid K. De openingsplaat 'Encarta' geeft meteen een goede swing, maar is nog vrij rustig. Een goede strakke beat, jazzy keys en ritmische samples in een minimal jasje. 'Never assume' komt erna en luidt een uurtje zin om te dansen in. Dit nummer heeft meer een clubsound en een mooie vocal, gezongen door James Teej. 'The Truth' gaat meer de richting op van tech/deep house, met een vleugje jazz op een constante beat. Kevin Knapp is hier de vocalist. De nummers die er voor mij uitspringen zijn 'Downtown' met de vette oldschool chicago sound. Eenvoudige bassline en een flat beat, de zweverige zang en samples maken het af. En Mission to Paradise, klinkt heerlijk jazzy met de stem van Jem Cooke (vergelijkbaar met, maar mooier dan Amy Winehouse), heeft een stevige beat en strakke synths. 'Dark side of the discoball' is een lekker relaxed nummer in deephouse stijl. Heeft ook een beetje een oldschoolsound door het tempo en het orgeldeuntje dat je tussendoor hoort. 'Turn you out' is een track die vanaf de release een grote hit is geworden en is vooral in Amerika totaal grijs gedraaid. Het is ook een hele fijne song met vocals van Ya Kid K., een funky clubtrack. Aangekomen bij track acht 'Distant story' met vocals van Jem Cooke en Kevin Knapps, een mooie afwisseling van zang en gesproken woord in een minimal clubsound. Het een na laatste nummer 'The spooks' is een vlotte progressive dancetrack, wederom met spoken word van Kevin Knapp en lekkere keyriffs tussendoor. Het album sluit af met 'Not so little', een heerlijke chillout song. Eigenlijk is dit hele album een mooie verzameling van relaxte songs, waarvan je kunt blijven genieten. Hetzij op je mp3-speler, hetzij op de dansvloer.

Concluderend, dit album bevat een zeer relaxte deep/clubhouse welke goed is voor onderweg of om naar te luisteren in je luie stoel. Maar zeker ook te gek om op een avondje stappen van de late naar de vroege uurtjes te shuffelen. Het geeft een duidelijk beeld van de stijl van Matt Tolfrey. Een aangenaam tempo, mooie zanglijnen, fijne akkoorden (de typische keys) en geraffineerde beats. Een vrij tijdloos geluid.

Score: 82/100

soundcloud.com/matt-tolfrey
www.myspace.com/matttolfrey