Armada Lounge Volume 4

Voor velen onder ons is de zomervakantie inmiddels aangebroken, in volle gang of is deze eindelijk in aantocht. Naast jezelf nog verder uit te putten door op city trip of een zogenaamd actieve vakantie te gaan, is er ook nog een andere, veel meer ontspannende en gemakkelijkere tijdbesteding. In een periode van vrijaf hebben na een periode hard (*kuch*) werken of studeren is er weinig beter dan tot rust komen in de oud-vertrouwde luie (lig)stoel of verre exotische hangmat. Lekker chillend met een paar koude kleppers of cocktails in de hand met op de achtergrond een relaxte en ontspanning ondersteunende soundtrack.

Om het werk/studeer herstelproces enigszins te bevorderen lanceert Armada Music iedere zomer, ooit begonnen in 2008, een lounge compilatie voor hen die daar behoefte aan hebben. Aanbelandt bij volume vier neemt deze 2011-release niet zoals gebruikelijk één schijf in beslag. Nee, omdat de ware zomer nog even op zich laat wachten (het duurt en duurt maar), stopte men bij Armada royaal twee disks in het bijbehorende doosje. Gezien ik thuis geen goede loungebank of fauteuil heb staan en het mij buiten iets te nat is, zette ik mijn meest comfortabele ligstoel afkomstig uit de tuin in de woonkamer en slingerde deze compilatie aan. Klaarliggend voor wat hopelijk innerlijke rust, evenwicht en nieuwe energie gaat bieden.

Hoofd leeg, benen gestrekt, volume vol

De elegante witte hoes met een gouden letters en een hippe fauteuil uitbeeldend, straalt qua verwachting eenzelfde en serene inhoud uit. Toch komt dit beeld niet helemaal overeen met het aanbod aan losse, bij elkaar gesprokkelde downtempo, akoestische en ruimtelijke nummers. Dit dubbelalbum is dan ook een bij vlagen (onnodig moeilijke) mengelmoes van meerdere type lounge sounds. En juist deze combinatie maakt het zo dat je er toch even heel goed voor moet gaan liggen. En dat kost meer energie dan je vooraf had verwacht…

Vooropgesteld, de ambient en omgevingsmuziek gerichte (instrumentale) chillout producties zijn over het algemeen prachtig en brengen je als luisteraar ook daadwerkelijk in andere, rustgevende (atmos)sferen. In de intro en outro gebruikte soundscapes als kletterende regen, wind en andere natuurgeluiden en de vaak zweverige sounds zetten je na het sluiten van de ogen even midden in een andere ruimte. De warme, stuwende bries in Mike Foyle vs Signalrunners - Love Theme Dusk en de bekende zwoele pianoriedel geven cd 1 op deze wijze een optimale start. Toch hinderlijk voor deze release (zeker geldend voor de eerste schijf) is helaas de af en toe foute trackkeuze, welke de geniet- en loungeflow er behoorlijk uit weet te halen. Nummers als track twee, een toch wel tenenkrommende cover van Armin van Buuren & Laura V's "Drowning" door ene Brian (met licht verwijfde stem en onrustig tokkelend op zijn gitaartje), doen naar mijn smaak teveel afbreuk aan een constant hangend loungegevoel. Juist de matig nagespeelde of gecoverde nummers als die van deze Brian of het door je buurmeisje op de piano gespeelde "Flaming June" van BT zijn het die zagen aan de samenhangendheid in het luisterproces én dus uiteindelijk de stoelpoten van je relaxte loungefauteuil.

De origineel geproduceerde chillout en ambient versies van een aantal bekende en soms nieuwe Armada platen doen het over het algemeen goed, al zijn sommige vocale nummers wel wat simpel en tam uitgewerkt. Let wel, je moet wel een behoorlijke Armada adept zijn om alle chillout versies te kunnen herkennen in hun rustigere, instrumentale vorm. Voor de betere lounge ambiance moet je trouwens op cd twee zijn. Met sfeervolle pareltjes als Robert Nickson - Russell's Teapot, Signum - Cinematical en Orjan Nilsen - Nocturnal heb je wel een aloude loungesound te pakken. Doorliggen (en niet halverwege cd 1 opstaan uit je stoel) wordt in dit geval beloond.

Armada's vierde relaxmeubel

In zijn geheel genomen is de inhoud overwegend 'aardig' te noemen. Wat mij niet helemaal lekker ligt zijn de soms makkelijke plaatkeuze (men pakke wat downtempo versies van diverse uitgebrachte artiestenalbums en de paar te makkelijk ingevulde akoestische en tamme hitjes) en de enkele foute covers die voornamelijk schijf één kwellen. Het was toch beter geweest alle betere loungeplaten te bundelen op één cd in plaats van deze te spreiden over twee schijven en deze aan te lengen met overbodige fillers. De trackvolgorde is nu zeker op cd één, als gevolg van de potpourri aan uitlopende stijlen, zo nu en dan om onrustig van te worden. Maar disk twee doet het qua samenhang en loungeflow echt een heel stuk beter. Daar vind je dan ook dat type nummers dat je associeert met lounge en waar jij je 'eyes closed' helemaal in kunt verliezen tot je weer helemaal rustig en opgeladen bent. Armada Lounge vol. 4 voelt daarom als een relaxfauteuil van de IKEA; je moet gewoon genoegen nemen met een mindere kwaliteit. En daar kun je zo af en toe ook best goed in loungen.

Score: 62/100


www.armadamusic.com