Verslag van Dance Valley Festival, 14 juli 2007

Na een aantal jaar geleden mijn fervente party bezoek drastisch terug geschroefd te hebben, kwam er nu zomaar een toegangskaart voor dancevvalley mijn richting op gewaaid. Veel zin, want goede weersverwachtingen, uitgebreid gechecked wat er zoal te zien en luisteren was en daarmee kwam nog meer zin.

Zaterdagmiddag niet al te vroeg weggegaan, om 1400 afgesproken weg te karren uit Den Haag enigszins verontrust door berichten over files op de radio (ongeluk A9). Maar uiteindelijk om half drie weggereden en om kwart over drie stonden we voor de poort! Ik zie veel andere verhalen, soms zit het mee, en ……

Bij binnenkomst meteen munten gescoord, achterlijke halve muntjes, is al genoeg over gezegd. Vervolgens het terrein op, indrukwekkend overzicht hoor. In de verte de heuvel met de stenen rondo en op de voorgrond het kermis gebeuren, met reuzen rad en de goed geplaatste madhouse-area. Uit een aantal tenten klonk voor mij persoonlijk niet al te aantrekkelijke muziek. Daarom om te beginnen maar eens in de Defected tent gaan kijken, zag er mooi uit en zo was de muziek ook. Lekkere stevige doch funky (club)house, in de breedste zin des woords. DJ copyright was dat. Een paar drankjes om er een beetje in te komen. De Carl Cox stage had ook leuk geweest maar de muziek werd halverwege weggewaaid. Het werd weer tijd om te verkassen, dus via de heuvel naar de main stage, hier pakte we de laatste nummers van ErikkIE mee. Precies wat je er van verwacht, noem het maar de dutchsound, erg lekker om in de moed te komen. Volgens mij heet dat laatste plaatje Dada life, echt zo'n meteen klassieke superhouseplaat.

Vervolgens door naar waar ik eigenlijk stiekum een beetje voor kwam, de harde house. De HQ was tot mijn verassing een openlucht stage, beter, want nu konden er echt heel veel mensen vertoeven op de populairste plaats van dancevalley (volgend jaar HQ festival anyone?) Mooie plek ook, ietwat glooiend. De DJ die op dat moment achter de decks, Proteus, stond kon mij niet helemaal bekoren maar dat kan ook aan het geluid hebben gelegen. Heerlijk in de zon met een paar kouwe klappers, het echte festival gevoel. Ook nog een stuk van Rush in de technotent meegepakt. Al was dat voor mijn metgezellen net een tikkie te hard, ik kon er zelfs met lege maag erg van genieten.

Met lege maag wordt er niet lekker gedanst tussen toen maar dikke-vette-pannkoeken (oldschool anyone) gaan scoren op het eerste terein.

Onderweg viel het wel erg op dat er in de Madhouse area wel heel uitzinnig gedanst werd. Dus daar maar eens polshoogte gaan nemen, de uitzinnigheid was terecht en de schuldige heet Mike S. wat een vette set gooide hij eruit zeg (smack my bitch VS Dont go) De lege magen werden gewoon even vergeten. Dat was echt een plek waar ik vooraf niet veel had verwacht maar me dus zeer aangenaam veraste, meesterlijk.

Ondertussen werd het echt de hoogste tijd om wat te eten. Zogezegd zogedaan. Redboeltje erbij en met dat ondertussen vol schijnende zonnetje werd mijn humeur toch wel heel erg goed. Ik wilde er weer tegenaan en dat kon natuurlijk het best in de HQ area. Daar aangekomen begonnen net de Organ Donors, alweer moddervette zooi. Ik heb daar toch heerlijk staan springen met vele anderen. Die hardhouse sound doet het toch iedere keer weer.

Nu ik toch warm was geworden, had ik veel zin in een tandje harder, dus maar de techno tent in. Nu was een tijd geleden harde techno voor mij zoals Jeff Mills en Dave Clarke op een agressieve dag draaiden en later de sound van Chris Liebing. Snel en pompend. Maar wat hier te horen was, is niet meer te vergelijken. Dit noem ik gewoon gestripte gabber, geen riedels, toeters en bellen, maar straight beuking. De heren van het Pet Duo draaiden de platen. Voor het verkeerd begrepen wordt, ik vond het erg goed, en om maar met Joling te spreken; ik hou d’r van.

Tussentijds moest er iemand die pas laat aankwam opgepikt worden bij de ingang, dus een excuus voor een kleine pauze. Daarna wat handen geschud en toen maar weer naar de HQ. Het was tijd voor Alex Kidd. Ik begrijp die dubbele d’s in zn naam want die staan voor de grootte van z’n beats, maatje dubbel D dus. Toppunt was voor mij echt prodigy klassieker- Out of Space, waar je verwacht de breakbeats in te horen komen knalde er nu een keiharde bassdrum, live gemixed als ik me niet vergis. En tijdens het refrein het geluid uit om het hele veld te horen zingen, meisjesvelmoment. Ook de de laatse plaat was niet te versmaden Loops and things, maar helemaal over de top gepitched. Yoyo biomechanika heb ik niet meer gezien.

Wel even van bovenop de heuvel naar Paul van Dijks vrouwtjesmuziek staan luisteren en kijken naar de bijbehorende show die echt wel bijzonder was aangezien de zon al onder was gegaan. We besloten de dag op (verondersteld) gepaste wijze te beëindigen bij veteraan Carl cox. Van mij hadden ze net zo goed Gerard (cox) neer kunnen zetten want het piekepoelie gepiel vond ik erg weinig aan, vroeger trok hij de pitch knop nog wel eens wat op en draaide wat feestelijks, maar nu kreeg ik alleen maar zin om lekker voor de drukte naar huis te gaan en het vuurwerk lekker bij de auto te bekijken. Daar was ik niet alleen in blijkbaar want de bar was daar megadruk, gevolg van alle halve munten waarschijnlijk!

Ik weet niet of ik nu geluk heb gehad, maar bijna alle plaatsen waar ik ben geweest was de muziek echt top, ongeacht de stijl. Er was geen extreme drukte bij de bars, het weer was heerlijk en wat ik achteraf pas realiseerde, de sfeer was perfect, ik heb niet eens een half opstootje gezien.

Eindconclusie Dancevalley 2007 was super