Verslag van 5 Days Off, 15 juli 2005

Na een tijdje radiostilte was het voor ons weer tijd voor een feestje. Tamme, ProgressiveH, Cup a Soup en ik hadden al een paar weekjes uitgekeken naar 05DaysOff Dag3 in de Melkweg in Amsterdam. De line-up, met (voor ons) ook een aantal onbekende namen, beloofde veel goeds: de Miss Kittin zou komen.

Maar voor het zover was, kregen we eerst de funky elektrosounds van DJ Joost van Bellen, een goede warmmaker. Aan het einde van zijn setje draaide hij een grappig rock-plaatje als opmaat naar de volgende act Whitey. Ik kende ze niet, dus ik wist niet wat me te wachten stond. Toen ik louter een drumstel en gitaristen op het podium zag komen, dacht ik dat het een geintje was. Maar nee! Ze gingen écht met gitaren in de weer, weliswaar met een beetje elektrosounds, maar toch. Na vijf minuten geluisterd te hebben, trok ik met ProgressiveH de conclusie: weg hier en laten we maar even iets gaan drinken in het café.

Later op de avond ontdekte ik met Tamme en Cup a Soup in de kleine zaal Nid and Sancy. Een echte ontdekking, want zoiets had ik nog nooit gehoord of gezien. Een leuke blonde vrouw en een jongen met lang haar stonden helemaal los te gaan op allerlei oude samplers en (volgens mij) analoge machines die ik niet helemaal thuis kon brengen. Het zag er wel gaaf uit en klonk nog beter. Stevige expirimentele elektrotechnopunk met wat acidsounds er doorheen en ze zongen en schreeuwden ook mee. Op een gegeven moment begaf één apparaat het, maar na een tik erop kon het feest weer verder gaan. Super.

Toen nog even een staartje van Vitalic meegepakt die in de grote zaal de boel inmiddels aardig op stoom had gekregen met vette en vrolijke techno. Ik hoorde van ProgressiveH dat ik helaas mijn favoriete nummer had gemist: funfair number 1 funfair number 2.

En daar was ze dan. Haar gezicht begon te glunderen toen ze door de inmiddels warmgedanste menigte werd onthaald met applaus en gejuich. De eerste electrotechno-beats klonken in de Melkweg in Amsterdam en het was feest. En dat bleef het tot vijf uur in de morgen. Miss Kittin en haar compagnon The Hacker waren op dreef. Afwisselend, strak en vrolijk, zoals het hoort. Af en toe pakte ze de microfoon en zong wat mee, terwijl ze haar elektronische voice-echo-machinetje bediende. De dansvloer van de grote zaal stond heel erg vol, maar op het balkon was het beter vertoeven. Daar bleven we dan ook maar. Tamme was na de opzwepende beats van Nid & Sancy een beetje moe geworden en stond, hangend over het hek, mee te bewegen op de Kittin-beats. Zelden bleef ik tot het einde, maar nu kon ik niet anders. Van mij krijgt het feestje een negen. Geen tien vanwege de volle dansvloer.