Verslag van Die Hard, 28 september 2012

Keihard sloten we deze week af met N-Vitral. Wat een kabaal, wat een geweld, wat een eindeloze laatste nummers! Voor ik naar dat einde toe ga, natuurlijk eerst het begin. En dat is in de kroeg! Ik bestelde daar een biertje, en ging daarna de rookzaal binnen. Wat een verademing, na die paar jaar dat ik de Fifties bezoek, verbaas en verwonder ik me nog steeds over de prachtig ingerichte rookruimte aldaar. Zonder niet al teveel woorden te verspillen, wil ik toch even gezegd hebben dat verstokte rokers als ik dat adembenemend vinden! Het gerook is natuurlijk niet de hoofdmoot, dat zijn de beats. En die kwamen en gingen in vlagen, gepaard met wilde snares, hihats, basses, dit was echt zo'n feestje die ik elke week wel wil. Leidend subgenre was industrial hardcore, nou ik wist niet dat industrial zo'n evolutie had doorgemaakt de afgelopen jaren. Dacht dat de industrial area op Dominator -waar leipe breaks schering en inslag zijn- qua muziek uniek in zijn soort was. Die Hard bewees van niet. Binnengekomen bij DJ Mannie (Helaas Draidy en Noisemaking Criminals gemist), kwam de sfeer er lekker in. Een paar bekenden tegen komen helpt daar altijd wel bij natuurlijk, maar na de smirnoff puur die ik per ongeluk bestelde kon het spreekwoordelijke dak eraf. Recht toe- recht aan industrial, een mooi begin van deze variërende avond.

Tussendoor natuurlijk even het bier verwisseld voor een colaatje, dat zelfs de barman zich afvroeg of het geen bier moest zijn. 'Mate', iets wat ik normaliter overigens niet ken met alcohol en wat gras erbij. Dit keer werd er gewoon niemand wakker toen ik thuis kwam! Unicum, enfin, laten we weer terug gaan naar Mannie's verjaardag.

Endonyx zette het beentje die Mannie startte voort, en begon met een lekker tempo kicks. Heerlijke set, en door uitvaller The Provider had hij flink de tijd om te doen wat hij niet laten kon. Zo begaf hij zich langzaamaan van de rechttoe industrial steeds meer naar de dunne scheidslijn van Drum&Bass en hardcore, waarbij hij de volle DnB in vlagen aftastte. Die experimentele setjes liggen in ieder geval heel erg goed in de handen van Endonyx, kan ik ook na eerdere optredens zeggen. Hier houd ik van, toch. Na een tijdje begon ik weer een beetje aaneengesloten tempo hardcore te verlangen, maar tegen die tijd kwam N Vitral al het podium op om het muzikale geweld voort te zetten.

En dat gebeurde weer op de N Vitral manier, hij wist de zware DnB invloeden die Endonyx erin gooide iets meer naar de zijlijn te gooien, hij kwam wel een beetje traag op gang, maar dat maakte hij snel weer goed. Vond alleen die intro's een paar keer iets aan de lange kant. ik zie het nut er enigzins van, maar het duurt gewoon zo laaaaang. Het enige nut dat ik overigens zie is bierhaaltijd, en in dat opzicht, heb ik er geen moeite mee. Moet toch biertje, nie! Na een hele dikke afsluiter, was daar het einde of. N Vitral werd nog even lief aangekeken, en begon zijn tweede allerlaatste track. Wat een snelheid, en die Opera, dikke shit als je het mij vraagt. Mooie reacties daarop ook in het publiek, stemt goed, ook al is dit het einde. Na deze afsluiter was dan toch echt het ein. N Vitral werd toch nog even lief aangekeken en begon aan zijn derde allerlaatste track. Klasse, nog even een wederzijdse buiging en klaar met die zooi! Nadat ik op een heel vreemd 'muziekje' naar buiten ging, kon het slapen beginnen. Was weer een dik feestje, volgende keer Die Hard Fifties ga ik niet meer missen in ieder geval!