Verslag van Basstown, 5 maart 2010

Na een hele maand wachten was er dan eindelijk weer iets te doen in de Dynamo. Al die opgekropte industrieële woede die zo op een avondje voorbij komt, ik vraag me af of het niet gezonder is om dat vaker te doen. Afijn, ik naar Basstown –een soort plaatsvervanger voor MOH waar ik nog steeds kaartjes voor heb die ik niet ga gebruiken-, dit keer speciaal voor Milito en natuurlijk DaY-már.

Niet dat ik bij hen pas aankwam. Rond tienen stond ik al voor de deur van de GBBR-toko. Leuk balievrouwtje daar altijd, maar goed, laat ik dit niet nóg vaker in mijn verslagen optypen. Laat ik ’t bij de muziek houden, en die was er! Het duurde even –een half uurtje- ofzo voor ik me energiek genoeg voelde om keihard te knallen, maar daarna was het dan ook één groot feest met Pacifier, en die energie bleef maar komen. Ipv –normaal- na twee á drie uur al te nokken en in aardig dronken staat af te druipen, bleef ik deze editie maarliefst vier en een half uur in een semi staat van nuchter- en dronkheid. Ik moet ook zeggen, die dj wisselde nieuwe nummers met oudere af (ik kende er zelfs een paar, en ik koop vanaf 2007 al geen mainstream hardcore meer), dat was dus flink rossen & beuken deze eerste set.

Nadat de Pacifier klaar was, ging Antrax erop, en ook daarover ben ik feilloos: prachtige set, alleen volgens mij lukte er op het einde iets niet helemaal. Jamma -doet me denken aan een andere keer, toen een dj echt een seconde of tien het geluid uitschoof, wat helemaal nergens op sloeg-. Nadat Antrax spijkers met koppen had geslagen, kwam de held van deze avond. Milito, en die was meteen de bom, die heeft aardige skillz. Echt een vet setje, dikke platenkeuze, goed aan elkaar gedraait, zo wil ik die shit vaker horen. En nog steeds gingen die voetjes van de vloer, dat had ik bij mezelf al lange tijd niet meer meegemaakt. Het begon ook al iets drukker te worden, want van die paar man die er om tien uur waren werd je ook niet bepaald vrolijker.

Helaas stonden ze wel op mijn plekje, die een combo was van een hoek met goed geluid en een plateau om de biertjes op te zetten. Uiteindelijk helaas niet meer in gebruik te nemen. Maar het maakte toch niet uit. Die mensenstroom hield het aantal decibellen op deze plek te laag, dus ik moest toch verhuizen.

Future draaide begon zijn geluidsstromen de zaal in te duwen, en ik moet zeggen, dat is hem voortreffelijk gelukt, dikke kicks, goede nummers uitgekozen, was een lekker setje. Van Senz wist ik al dat hij een voortreffelijk platenmixer is, dus daar hoef ik eigenlijk weinig meer over te zeggen. We komen aan bij DaY-már, die echt dik opende na een vette afsluiter van Senz, maar mijn aandacht niet meer vast kon houden. De energie stroomde weg, en geen geros, is geen feest. Na een minuutje of twintig ging ik dus maar op huis aan. Lekker slapen. Denken aan het volgende GBBR-evenement.