Het meisje van de oliebollenkraam

Ik was een jaar of twaalf toen ik verliefd was op het meisje van de oliebollenkraam. Avond na avond ging ik de kermis op om haar even te zien. Ze was een paar jaar ouder dan ik en toen het mooiste meisje dat ik ooit gezien had. Ik wist zeker dat ze mij ook wel zou zien zitten. Het feit dat ze na de kermis weer verder zou gaan reizen, maakte mij niets uit. Bij echte liefde maakt het niet uit dat ik in Tilburg woon en zij elke week ergens anders, dacht ik. Ze hoorde bij mij en ik bij haar. Uiteraard wist zij nog van niks, want het tegen haar vertellen durfde ik niet. Het was haar vader, de eigenaar van de oliebollenkraam, overigens ook opgevallen dat ik vijf keer per dag oliebollen kwam halen. Ziek heb ik me gegeten aan die dingen.

Op een avond had ik gezien dat ze oliebollen aan het verkopen was aan twee jongens die bij de Break-Dance werkten. De jongens waren zeker twee jaar ouder dan ik en hadden stoere kleding aan. Ze probeerden haar te versieren, zag ik. De ene hing tegen de kraam aan en de andere was met haar aan het praten. Ik ging er bij staan. “Wat zal het zijn?�, vroeg ze. “Twee oliebollen met poedersuiker�, zei ik op mijn allervriendelijkste toon. Ze lachte en verpakte de bollen, waarvan ik mezelf afvroeg hoe ik ze in Godsnaam ooit weg moest krijgen, in een wit zakje. “Twee oliebollen voor meneer,� zei mijn grote & eeuwige liefde. Ik keek de jongens aan en nam demonstratief een hap van mijn oliebol. Ik zou ze wel eens laten zien wat ik over had om haar de mijne te maken. Op dat moment werd mijn muze geroepen door haar vader. De jongens taaiden af en ik ook.Toen ik tien stappen had genomen, werd ik op mijn schouder getikt. Zij stond achter me. “Hoi�, lachte ze. “We hadden het idee dat je onze oliebollen wel lekker vindt, je komt namelijk vier keer per dag oliebollen bij ons kopen.� Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik was betrapt. “Nou, als dank wilden we je deze zak gratis meegeven.� Ze reikte me de zak aan en vanaf dat moment wist ik zeker dat ze mij ook wel zag zitten. Jacqueline, las ik op haar naamplaatjesketting. “Dank je wel�, stamelde ik en keer haar met stomheid geslagen na toen ze de oliebollenkraam weer binnenliep. Haar vader, die in de deuropening alles had gezien, knipoogde. Die had ik dus ook al mee.

De volgende avond had ik al mijn moed bij elkaar geraapt om het haar te gaan zeggen. Ik ging haar vertellen dat ze het mooiste meisje was dat ik ooit had gezien en dat ik, als het nodig was, voor altijd met haar mee wilde reizen op de oliebollenkraam. Ik had speciaal voor haar een beer bij de grijpautomaat gewonnen. Een hele mooie roze. Haar truitje was ook roze dus het moest haar lievelingskleur wel zijn. Toen ik de oliebollenkraam naderde, draaide mijn met oliebollen gevulde maag om.Achter de kraam, naast het hokje van de botsauto’s stond ze. Ze was aan het zoenen met de jongen van de Break-Dance. In een innige omhelzing stonden ze daar. Blijkbaar was het kermisleven toch niet voor mij weggelegd. Zij vertrok de volgende dag en hij ging waarschijnlijk mee, want hij werkte per slot van rekening ook op de kermis. Blijkbaar zag zij niet in wat ik haar te bieden had. De roze beer heb ik voor straf onder de Break-Dance gegooid.

En toch, toch kan ik het niet laten om elk jaar even te kijken of ik haar weer zie in een oliebollenkraam.