Je staat daar maar te stuiten,
krampen in je kuiten!
Helemaal nat van 't zweet,
maar dat boeit je geen reet!
Het gevoel zit daar, diep in je hart!
It's a feeling...HARDCORE and me...
never be apart!!!!!
OJAAA!!!!
***HIER FF WAT HERKENBARE SITUATIE'S***
Hoe herken je dat je HARD gaat...
-je iedereen een knuffel geeft.
-Je alle wereldproblemen in 3 minuten weet op te lossen.
-Je zo hard stampt dat de vloer los begint te raken.
-Je de drugshond van die agent blijft aaien met de woorden:"aah hij is zooooo lief".
-Als je je gezicht niet meer voelt.
-dat mensen je attenderen op je gekauw en je dan zegt:"hoefo ikrr krauw helemaal njeitgghrhgg".
-Je zelfs lekker uit je dak gaat op Abba.
-Als je tegen je maat zegt dat ie een kwartje in die jukebox moet duwen en dat hij dan zegt dat er alleen een boom staat.
-Als je kaak een eigen leven begint te leiden/lijden.
-Je tegen elkaar op deze manier een gesprek hebt:
A:"vindt je ook?"
B:"huh wat zei je?"
A:"huh zei ik wat dan?"
B:"weet ik niet maar ik vind alles ok!"
A:"je bent te gek weet je"
B:"huh wat zei je"
etc. etc.
-Je zo'n grote pupillen hebt dat mensen zeggen dat je mooie bruine
ogen hebt terwijl ze eigenlijk blauw zijn.
-Je je gsm zoekt die je gewoon in je hand houdt.
-Je een "wereldse" sms gestuurd hebt terwijl later blijkt dat het
wat gebrabbel is.
-Je alvast de volgende pil in de aanslag houdt.
-Je tussen een groep onbekende mensen gaat zitten en ze vraagt of
"we" morgen samen naar de efteling gaan. En ze dan nog accoord gaan ook..
-Iemand aan de andere kant van de zaal staat uit te rusten met zen
arm boven zen hoofd en jij al 10 minuten staat te staren naar zijn
coole hoed...
-Je met 60 kilometer per uur op de snelweg rijdt...
-Je iedereen zijn/haar naam kent op een groot feest en je denkt dat
iedereen je beste vriend is!
-Je andere mensen hun telefoonnummers opslaat en belooft terug te
bellen(wat je de dag daarna dus meestal NIET doet!)
-Je een flauwe smaak van bloed in je mond hebt(terwijl in werkelijkheid je
hele mond aan gort hebt gekauwt).
-Je je pillen zoekt en ze nergens kan vinden en de dag daarna vindt je pillen in je schoen.
-Je na een houseparty uren tegen je moeder gaat praten terwijl je normaal zo autistisch als de pest bent!
-Je een heel pakje peuken in een uurtje erdoorheen gerookt hebt!
-Je een drankje gaat halen, en dan bij de bar staat en dan uberhaupt niet meer weet waarom je bij een bar staat.
-Dat je naar een Disney poster staart en zweert dat het gewoon een vriendenfoto is.
-Dat je naar je gsm kijkt en met geen mogelijkheid het smsje kan lezen.
-De persoon bellen die achter je staat omdat je die kwijt bent!!
-Als je zegt: Fijn da gij erbij bent man..
-Dat je 2 uur hebt staan w8en op een dj die je graag wilt zien... en als ie eenmaal bezig is na 5 min weglopen.
-Je er later 8erkomt dat je een paarhersencellen mist...
-Of je staat in een rij en vraagt gefrustreerd aan je gezelschap: Waarom staan we hier???!!
En zij antwoord: Dit is de garderobe...
-Elke 5 min kijkt of je je telefoon portemonnee enz enz nog hebt..
-Je om je heen staat te kijken en op een gegeven moment je vrienden vragen:
'wat is er?' en jij zegt: 'O niets, ik zocht jullie!
-Dat je allang thuis bent en in bed maar toch het gevoel hebt dat je hele kamer volstaat met mensen, en dat je dus de hele tijd om je heen
kijkt om te kijken of er echt geen mensen zitten.
-Als je meer dan een half uurtje doet om een smsje te sturen.
-Als je vrienden in de trein op de terugreis gek van je worden omdat je maar blijft vertellen hoe geweldig het wel niet was.
-Als je een slokje van je flesje water probeert te nemen maar er na duizend keer proberen erachter komt dat de dop er nog op zit.
-Namen van je beste maten vergeten.
-Tegen alles en iedereen aanlopen en overal net niet over struikelen.
Je ziet mensen springen...
Je hoort mensen zingen...
Wij zijn 1 echte groep...
Niet wat mensen noemen een ASO troep...
Wij zijn misschien dan wel kaal...
Maar wij gaan uit ons dak met de hele zaal...
Verliefd op onze eigen muziek soort...
Zo is hoe het leven hoort...
Laat de mensen maar zeiken over het lawaai...
Wij weten wel beter...
Wat kan jullie onze stijl nou schelen,
want JULLIE stijl begint mij te vervelen.
Jullie zeggen dat onze muziek klote herrie is,
maar vergeet niet dat het ONZE klote herrie is!
Dus bemoei je niet met ons en ga wat doen met je leven.
zoals bijv. geld voor stichting tegen zinloos geweld geven!
Het boeit me niet wat jullie zeggen,
Krijg de tering, het valt jullie toch niet uit te leggen!
Hasj en Wietje
Er leefde eens een arme houthakker, die Parihuana heette. Hij had een heel bazige vrouw, Marihuana. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraten en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje, en zijn kat Morfientje.
Marihuana zei: We moeten iets doen." Ze hadden namelijk niets meer te eten. Parihuana snoof eens diep, maar wist niets te zeggen. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje gaan maken in het bos en Hash en Wietje daar achterlaten. Maar die slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn achterzak.
De volgende dag gingen ze het tripje maken door het bos waar de wind door de bomen blowde, die heel erg high waren. 's-Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor.
Maar Hash had met zijn mesje lijntjes in de sneeuw getrokken, dus konden ze gemakkelijk de weg naar het dorp vinden. Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium. Die zaten vredig op hun canabee naar de LSD-speler te luisteren, waar juist de hit klonk: Altijd rookt Kortjakje Wiet,
Midden in de week, maar zondags niet.
Zondags rookt zij heroine, met een snufje cocaine.
Altijd rookt Kortjakje Wiet,
Midden in de week, maar zondags niet.
Toen Opium en Omium de kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. "High!" Zeiden ze en "High" riepen Hash en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger?" Vroeg Omium."Jaa!" Riepen Hash en Wietje. "Laten we gaan chinezen!""Goed, zei Omium. "Ik coke wel"." De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht, Parihuana was blij, maar Marihuana niet.
Toen ze de volgende dag weer een tripje gingen maken in het bos, lette Marihuana goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen de twee kinderen weer alleen achterbleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot:"Wiedewiedewiet." Ze volgden het vogeltje en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke vervaardigd was. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien.
Ze begonnen er meteen flink op los te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven, werden ze bespeed door de boze H-XTC die in het huisje woonde. De H-XTC begon te zingen:"Sniffel, snaffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" Omdat Hash en Wietje verstoned waren van angst, antwoordden ze niet. De H-XTC kreeg argwaan en liep naar buiten, Ze zei met een lief stemmetje: "Kom maar mee naar binnen, dan bak ik een lekkere spacecake voor jullie."
Maar ondertussen had de H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij de H-XTC aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hashje samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep!" Riep Wietje.
"Hennep!" Riep Hash. Ze waren bang opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien. De H-XTC ging nu zelf kijken en Wietje duwde haar in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen: "Hennep!" De H-XTC verbrandde en Hash en Wietje waren blij. Ze doorzochten het huisje en stopten hun zakken vol met cocaine, morfine, hash, wiet, coke en vooral XTC. "Kom Hash, we moeten gaan!" Zei Wietje. "Wacht even, zus, in ben even drug met het verzamelen van drugs." Zei Hash. Ze staken het huisje in brand. Crack, zei het huisje.
Ze gingen met speed naar huis. Het wiedewiedewiet-vogeltje wees hen de weg. Onderweg kwamen ze Blowkapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuiskwamen was Parihuana blij. Marihuana was dood en ze leefden nog lang en gelukkig.
