HAKKUH GODVERDOMMEEE
.gif)
De historie
De zoektocht naar de wortels van deze populaire pils voert ons een stuk terug in de tijd. De heimat van Jupiler, Luik, staat bekend om zijn rijke brouwerstraditie. Reeds in de zestiende eeuw telde de gemeente Luik 160 brouwerijen. Vandaag rest enkel de brouwerij van Jupiler om de Luikse brouwersreputatie hoog te houden. De naam Jupiler stamt af van het dorpje Jupille bij Luik, waar de brouwerij zich bevindt. Van daaruit leverde de ketellappersfamilie Piedboeuf rond 1812 ketels aan brouwers in België en Duitsland. Zo ontstonden filialen in Aken en Düsseldorf. Hierbij deed de familie natuurlijk de nodige ervaring en technische kennis op om zelf te beginnen met brouwen. Daarbij kwamen de befaamde gerst en hop uit de regio, en het uitzonderlijk zuivere water van Jupille bijzonder goed van pas.
In 1853 wordt de Piedboeuf brouwerij opgericht. De brouwerij krijgt in 1910 een nieuwe impuls met het ontstaan van een echte merkstrategie, waaraan het bier Piedboeuf zijn prestige ontleent. Een andere succesfactor was het continu herinvesteren van de winsten in verbetering van de productie en het commerciële apparaat. In 1950 brengt de brouwerij Jupiler Urtyp op de markt, een zwaar bier met premium uitstraling. De naam Jupiler vindt zijn ontstaan in het Duits gebruik om de letters ‘–er’ aan de naam van de stad of streek toe te voegen. In september 1966 wordt dan Jupiler 5 geïntroduceerd (waarbij de ‘5’ verwees naar het alcoholpercentage en tegelijk naar het aantal ingrediënten). In twee jaar tijd verovert deze razendpopulaire pils een tweede plaats op de Belgische biermarkt. Na verloop van tijd verdween de 5 uit de naam, en onder de naam Jupiler bleef de smaakvolle pils in de loop der jaren alleen maar winnen aan populariteit, tot op vandaag!
Het product en de productie
De brouwerij Jupiler is geheel gericht op het leveren van kwaliteit. Hiervoor zorgt de combinatie van het decennia lang onveranderde brouwproces, de expertise van de brouwers en de hoogwaardige brouwinstallaties. Jupiler komt zo in ruime mate tegemoet aan de eisen ten aanzien van kwaliteit en smaak die de consument stelt.
Jupiler is een dorstlessend bier van lage gisting met een alcoholpercentage van 5,2%. Het kent een toegankelijke, frisse en rijke moutsmaak en is licht verteerbaar. Een Jupiler komt het beste tot zijn recht bij een temperatuur van 3°C.
Het Merk
Het stoere en onderscheidende imago van Jupiler zorgt voor een brede landelijke merkbekendheid. De consument vraagt veel om Jupiler waardoor het één van de snelst groeiende pilsmerken van Nederland is, zowel in retail als in horeca. Liefhebbers van Jupiler zijn avontuurlijk en kiezen bewust voor een fris en kwalitatief hoogwaardig pilsener met een onderscheidende smaak. Jupiler
=================
|| Gabber historie. ||
=================
Het is moeilijk het begin van de hardcore aan te wijzen.
Hardcore is een samensmelting van verschillende stijlen en daarom lopen ze allemaal over in wat later hardcore zou worden. Sommige mensen beweren dat Mescalinum United de eerste plaat heeft gemaakt onder Planet Core Productions, dat opgericht is in 1989 in Frankfurtam Main(duitsland), maar als je de plaat beluistert, hoor je nog veel invloeden van andere stijlen.
Wat wel noemenswaardig is, is dat hardcore groot is geworden in Nederland, het begon allemaal in Club Parkzicht in Rotterdam en Multigroove in Amsterdam.
DJ Rob en DJ Paul kwamen er vaak draaien. In Vlaanderen was deze muziekstijl minder succesvol dan de techno die door grote clubs in de buurt van Antwerpen, zoals La Rocca, werd gedraaid. Ook de latere Zillion richtte zich vooral op techno. in Italië zijn hardcore en de daaruit voortgevloeide hardhouse wel populair.
De eerste gabberplaten in Nederland verschenen in 1992, toen Rotterdam Records werd opgericht door DJ Paul elstak.
Een belangrijke pionier uit deze tijd is Dj Rob, hij draaide vooral in Club Parkzicht in Rotterdam. Binnen korte tijd werd gabber redelijk populair in geheel West-Europa. De aanhangers van deze muziekstroming uitten zich vaak door hun hoofd kaal te scheren, in trainingspakken van Australian en/of Cavello rond te lopen, en maar aan één ding te denken: feesten!. Zij werden de gabbers genoemd. Drugsgebruik was en is bij hardcorefeesten vaak niet van de lucht. XTC is al heel lang populair, omdat het een euforisch gevoel geeft en de gebruiker van een dosis energie voorziet, maar het drugsgebruik beperkt zich niet tot alleen XTC. Er is overigens nooit echt bewezen dat er meer drugs gebruikt wordt in de gabberscéne, dan in andere dance-scénes.
Rond 1995 beleefde gabber een hoogtepunt, vrijwel wekelijks gingen vele duizenden liefhebbers naar houseparty's, waar zij nachten lang uit hun dak gingen op platen van o.a. Neophyte, Rob Gee en 3 Steps Ahead.
Er ontstonden tijdschriften zoals strobe en thundermagazine
en de compilatie(verzamel) CD's als Thunderdome, Masters of Hardcore, Nightmare en Hellraiser gingen als warme broodjes over de toonbank.
Tegelijkertijd wist de vrolijke variant happy hardcore regelmatig de top 40 te bereiken met nummers als Wonderfull days(sic) van Charly Lownoise & Mental Theo en I wanna be a hippy van Technohead.
De vercommercialisering en negatieve berichtgeving over gabbers hebber er voor gezorgd dat de muziekstroming eind 1997 in populariteit afnam, hetgeen resulteerde in het stopzetten van een heleboel labels, waaronder de meeste sublabels van ID&T. In de daaropvolgende jaren beleefde de gabbercultuur een sluimerend bestaan, waar het echter in de underground scene wel populair bleef. De die-hards bleven gabber en wat minder enthousiastelingen stapten over op housevarianten zoals trance, techno en het tegenwoordig populaire hardstyle. Echter sinds 2003 is gabber weer aan een gestage opmars bezig.
Aan het begin deze opmars was de gabbermode veranderd en waren de legerkisten (voor mannen en vrouwen) en legerbroeken (de zogenaamde army of hardcore-stijl), en in sommige gevallen het merk Lonsdale en korte rokjes met schotse ruiten, opgekomen. Maar de laatste 2/3 jaar zie je dat steeds meer de aussies terugkomen(de oude stijl). Er zijn veel mensen die aussies bij gabber vinden passen en dit bij de indentiteit hoort van de gabber-scéne.[/center]
Even Een Uitleg:
Nationalist en racist, is iets totaal anders... IK ben ook trots op mijn kikkerlandje, maar ik loop niet met mijn rechterhand in de lucht? mensen die dat in WO2 deden, waren JUIST de landverraders... toch? of heb ik me geschiedenis nu niet goed geleerd??
Mijn mening:
Als Hitler had gewonnen, hadden we nu Nagesynchroniseerde TV gekeken, had niemand OOIT van een broodje Shoarma of Döner Kebab gehoord, hadden we allemaal kramp in onze rechterarm en pijn in de keel van het groeten naar elkaar...
nog iets:
in WO2 werden de koppen van de zogenaamde "Un-erwünschten" of "Untermenschen" (joden, homo's, negers enz.) kaal geschoren. SSers/SAers MOCHTEN dat nieteens, omdat DAT het zogenaamde teken van uitschot was!! Het woord "gabber" is Jiddisch, oftewel; JOODS. EN iedereen die buiten het ideaal beeld van Hitler viel, werd gedeporteerd. Dit betekend heel simpel gezegd, dat als Hitler had gewonnen er GEEN gabbers en dus ook GEEN hardcore was geweest.
…
..RACISME..
Sterk overdreven verhalen in de media doen veel mensen geloven dat er veel racisme onder gabbers voorkomt. Aanleiding hiervoor waren de uiterlijke overeenkomsten met de skinheads (kaal en bomberjack) en de nationalistische uitingen (het vlaggetje) die door sommige gabbers gedragen worden. In werkelijkheid is er maar weinig van racisme te merken ("Het percentage racisten in de Tweede Kamer is hoger dan op het gemiddelde gabberfeest," Jeroen Flamman).
...............
............
.....
...
3 steps ahead...het was de beste!! r.i.p.
Lees hier meer over Peter-paul: ((http://www.3stepsahead.com))
