Partyflock selecteert: digitale releases harde stijlen december

Welkom bij een nieuwe rubriek binnen de recensie-sectie. Deze is tot stand gekomen doordat er veel digitale releases zijn uitgekomen die amper de revue passeren. Op deze manier proberen we maandelijks een selectie in de spotlight te zetten van bekende en vooral ook minder bekende artiesten. We hopen dat dit een positieve aanvulling wordt voor jullie Partyflockers en feedback is altijd welkom. Deze maand lees je onze mening over de releases van Luxxer, M.A.D., J Root, Natrion, Vague Entity en Strobcore.

Luxxer – Born to burn
We trappen af met een Negative Audio release van Luxxer. Deze man timmert al jaren flink aan de weg en heeft bewezen een bezige bij te zijn binnen de scene. Zijn eerdere releases gooiden al hoge ogen binnen de hardcore wereld en met zijn Born to burn verwachten we eigenlijk weer een nieuwe knaller. Die verwachting wordt behaald en zelfs overtroffen. De release kent 2 tracks. Te weten 'I am the fucking dark' en 'Soul Vessel'. Soul Vessel is wat meer de beuker op 175 bpm. Veel lekkere snare rifles en een kick die voldoet aan de hedendaagse standaard zonder zijn eigen stijl kwijt te raken. I am the fucking dark is wat meer in duisternis gehuld met opnieuw een volle kick die je nierstenen zeker wel laat barsten. Met 165 bpm beduidend langzamer, maar op hoge snelheid verliest deze track zijn charme doordat je moet genieten van de duistere synthlijnen die heerlijk door zeuren. De kicks gaan hun werk doen in de grote zalen en ondanks dat hij wat meer in de duistere hoek zit met deze producties, zullen wij toch her en der op de mainstages zeker de tracks voorbij horen komen. Wij durven te zeggen dat dit een top release is van deze man en hopelijk gaat hij deze weg verder bewandelen, want dit smaakt naar meer.

Score: 9/10


M.A.D. – The Desecration (Official Pandemonium 2016 anthem)
M.A.D. doet geen belletje rinkelen en na wat research ook niet eens direct de persoon die achter deze act zit. De beste man heet Joeri van der Star, werkt al wat langer onder naam Point Blank (hardstyle-Nuttytrax) en Codis (Subground-Audiouce). Dat zet even te denken wat voor kwaliteiten hij heeft om hardcore te maken en dan ook direct een anthem voor een zeer specifiek feest genaamd Pandemonium. Gewaagd van Cyndium en terecht, zo blijkt.
De track begint standaard en na de lekker korte intro klapt de kick er goed vol in en samen met de screeches zit je al goed te swingen. Zoals bij elke track en anthems specifiek volgt er een herkenbare break. Dit blijft altijd Lastig, want hoe ga je je visie van een feest overbrengen? Dat heeft Joeri wel begrepen. De break duurt nog geen 50 seconden wat vooral voor een gemiddelde anthem kort is en gaat door met een pakkende trancy melodie. De synth die gebruikt wordt is wat basic, maar past prima in het plaatje. Cyndium houdt van een gok en dat pakt goed uit. Prima release en laten we hopen dat M.A.D. nog meer van zich laat horen en zich door ontwikkelt.

Score: 8/10


J Root – Project Disclosure
Vanuit de USA komt Hard kryptic records met een nieuwe release welke 2 tracks bevat van J Root. Niet iedereen kent dit label en de artiesten, wat gewoonweg erg jammer is. Deze release is daar het bewijs van dat er vanaf de andere kant van die oceaan prima hardcore komt. Spirit warriors is een wat tragere track met veel chaotische elementen erin, wat zorgt dat het nagenoeg niet gedraaid zal worden op feesten, maar het luisteren meer dan waard is. Het is lastig te omschrijven, maar het hangt tegen de mainstream aan met een kick die wat op een hamer lijkt. Goede luister track. ET activities is duidelijk andere koek. Het begint al direct gangbaarder met wel lekkere korte tussenstopjes, maar het houdt de snelheid er wel in van deze main track. De break heeft invloeden vanuit de eerder genoemde track en komt heel chaotisch over, maar zeer zuiver allemaal. Als je dat hebt overleefd kun je daarna zowaar een pasje doen. Leuke track waarbij de synth in dat geval dun overkomt. Dat is een te behalen winst en dat gaat deze man lukken, want talent zit er in.

Score: 7/10



Natrion – Rip & Tear
Het Belgische label Traumatic is een zeer gerespecteerd label binnen de langzamere hardcore. In september kwam er een digitaal verzamel album uit met onder andere Natrion die wij toch eens aan een keuring onderwerpen. Rip & Tear heeft al gelijk een dubbele betekenis als je hem letterlijk neemt en als wij de track aanslingeren voel je een ambiance opkomen die de rillingen over je lichaam bezorgt. De eerste pak hem beet 50 seconden kunnen prima in een spannende film waarbij de hoofdrolspeler in het nauw zit. Dit is achteraf gezien niet zo vreemd, want Natrion had al 2 zeer goede releases op naam bij Dreammachine waarbij sfeer bovenaan het eisen lijstje staat.
De kicks roffelen heerlijk door op een snelheid die gewoon 100% aansluit op de sfeer die er is neergezet. Niet te lomp, niet te zwaar, maar met precisie op elkaar afgestemd. Zeker het luisteren waard deze track, vooral als je in bent voor wat experimentele hardcore/doomcore.

Score: 8/10



Vague Entity – FCKD001
Noisj is een zeer gewaardeerd label binnen de duistere takken van de hardcore scene. Vele grote en minder grote namen passeerden de revue. Toen kwam de oorverdovende stilte. Was Noisj dood? Nee, op de achtergrond werd er gewerkt aan een spectaculaire reboot van dit label en zijn directe subs. Dat werpt zijn vruchten af met meer thema-gerelateerde labels in plaats van overal namen aan te hangen. FCKD is dan in deze reeks de hardste en snelste variant en Vague Entity beet daar de spits af. Dit is de terror man met een eigenwijze en veelzijdige sound. Zonder teveel uit te wijken duiken we met volle snelheid op de release en wat een beest van een opener voor een nieuw tijdperk.
In nomine Satanas verwijst natuurlijk naar de duivelse muziek die er gemaakt wordt en met de kicks en snelheid beginnen we ook gelijk goed. The black sky is qua titel ook al weinig verhullend en qua kicks wat gangbaarder dan de vorige track. Frozen in the void is een naam die je nog weleens op het verkeerde been kan zetten, want de hitte spat uit je speakers. Na een verleidelijk langzame intro ramt hij er vol op door met kicks die niet zouden misstaan als trainingsmateriaal voor je fitness. Dan bouw je pas conditie op. Hoe moet je een release als deze samenvatten? Duister, sfeervol (denkend aan de Jack Lucifer tijd) en vooral technisch sterk. Dit is zo een terrornaam waarbij je je verbaasd dat deze man niet met zijn live act op grotere feesten heeft gestaan. Aan zijn muziek ligt het in ieder geval niet.


Score: 8/10


Strobcore – UNLTD003
Om deze eerst maand af te sluiten blijven wij bij de NSJ tak. Daar is zoveel uitgekomen dat je alleen al daarom hun hele arsenaal eens zou moeten bekijken. 1 naam sprong ertussenuit die we daarom meenemen in de review. Strobcore is een artiest die al flink wat jaren meegaat en opvallend actief is de laatste tijd. Meest recent is dan deze release alleen eerder deze afgelopen maanden releases op Industrial Strength en Enzyme. Wat maakt het dan dat hij in trek is? Say what again is ene zeer fijne track met flinke drive en korte kick met aanvulling van een snare op zijn tijd en Samuel L Jackson die een beetje blijft hangen in zijn 'Say what again'. Vervelende mensen zijn het toch ook. 808 is voor de gemiddelde producer en liefhebber een bekend fenomeen en lijkt dan ook te verklappen wat er gaat gebeuren. Nou, nee, je herkent ze zeker, maar wat een heerlijke track. We betrappen zelfs even een melodie in de track wat bij NSJ erg weinig voor komt. Deze track gaat zeker wel gedraaid worden. Hybrid territories is ineens vol op de rem. Met sound effecten die doen denken aan Peaky Pounder zitten we ineens meer in de hardtechno/tekno achtige kant. Het is niet te plaatsen, waardoor dit uniek is. Laten we hopen dat Zwitserland vast sneeuwt en deze man zijn grot maanden niet uit kan zodat hij door kan produceren, want hier worden we wel erg vrolijk van.

Score: 9/10