Angerfist - Pissin' Razorbladez

2001 was het jaar waarin Danny Masseling, na jaren van produceren, besloot een demo te sturen naar de toen al gerenommeerde Buzz Fuzz, tevens labelbaas van BZRK Records. Dat zal een beslissing zijn geweest waar hij tot op de dag van vandaag geen spijt van zal hebben. Buzz Fuzz besloot hem een kans te geven, en zo bracht Danny zijn eerste stukje vinyl uit op dit hoogstaande label. 'Son of a bitch E.P.' werd BZRK 33, onder de artiestennaam Menace II Society. De track ‘Chronic disorder’ van deze plaat wordt tegenwoordig nog op bijna elk feest gedraaid en is mateloos populair. Vrijwel direct na deze release kwam de eerste plaat van Angerfist uit op Overload records. Ook hierop een track (‘Criminally insane’) die bij elke hardcoreliefhebber wel een belletje zal doen rinkelen. Danny bleef produceren, met name onder de naam Angerfist, maar ook onder aliassen als Kid Morbid en Bloodcage. Nu in 2006 is Angerfist eigenlijk niet meer weg te denken uit de hardcorescene. De optredens (met de niet weg te denken ijshockeymaskers) zijn echte publiekstrekkers en de stukjes vinyl worden door de platenverslaafde fans gretig afgenomen. ‘Pissin' razorbladez’, het debuutalbum, ligt nu in de winkel.

CD1

De eerste cd begint na een duistere intro met ‘Chaos and evil’. De toon wordt door dit nummer al gelijk gezet: redelijk snel, een harde bass en verder vult een aangenaam snerpend geluid de trommelvliezen. Het met samples uit live-optredens gevulde ‘Dortmund '05’ volgt dit nummer op. De titel van het nummer slaat uiteraard op de editie van Masters of Hardcore in de Westfalenhallen in Dortmund. ‘De saamhorigheid van de gabbers is gewoon terug godverdomme’, zo laat Danny Masseling ons weten in deze track.

‘Kidnapped redneck’ is een nummer dat je misschien niet snel op dit album zal verwachten. Deze is het best te omschrijven als een The Prodigy-achtige track, veel breakbeats dus en nergens is de typische hardcorebeat te vinden. Een experimenteel nummertje dat eigenlijk best wel lekker in het gehoor ligt. Terug naar de hardcore dan weer met ‘Cannibal’, een aardig nummer dat in 2004 uitgebracht is. Dat Angerfist zich niet bediend van de meest vrolijke teksten werd al duidelijk in ‘Cannibal’ (‘Chairs made of human skeletons’), ook in ‘End’ wordt deze lijn doorgezet (‘the whole planet must be paved in blood’). ‘End’ zit naast de ‘vrolijke’ tekst lekker in elkaar en is wat minder melodieus.

‘Stainless steel’ is weer een wat meer typerende Angerfist-track, een opzwepende melodie gecombineerd met rap-samples en een aangename bass. ‘The fast lane’ kent wat minder melodie maar is daardoor zeker niet minder. Gezien de titel van dit nummer uiteraard een lekker tempo, een pakkende rap-sample en een acid-achtig geluidje. Dit alles tesamen maakt ‘The fast lane’ tot één van de betere tracks op dit album. Het samen met Akira geproduceerde ‘Penis enlarger 2nd edit’ is wat minder toegankelijk dan het gros van de cd, maar dreunt desalniettemin lekker door en het zorgt tevens voor de nodige afwisseling.

‘Pissin’ razorbladez’ is naast de gelijknamige titel van het album (en waarschijnlijk een zeer pijnlijke aangelegenheid) een snelle hardcoretrack die niet boven de rest uitstijgt maar ook zeker niet slecht is. Het energieke ‘Yes’ behoort tot één van mijn persoonlijke favorieten op deze cd. Het nummer kent een lekker vlot tempo en een aanstekelijk melodietje. Lekker vlot is ‘Spit on you’ ook te noemen, de met Eminem-samples doorspekte track is de afsluiter van de eerste cd.

CD2

‘Raise your fist……….for Angerfiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiist!!!’, iedereen die wel eens een optreden van Angerfist heeft bijgewoond zal dit dan ook gehoord hebben en menigeen zal ook daadwerkelijk met een vuist in de lucht hebben gestaan. Het nummer is een waar anthem, een track die goed in elkaar zit en goed vertaald waar Angerfist voor staat. Een enigszins vergelijkbare track qua tempo is ‘Take u back’, in tegenstelling tot veel nummers op deze cd gevuld met een vrolijk melodietje. Naast dit melodietje kenmerken een zware bass en een niet al te hoog tempo deze track.

‘Necroslave’ zorgt vervolgens weer voor wat afwisseling, een stuiterende bass vult dit nummer. Twee nummers verder vinden we één van de nummers waar het eigenlijk allemaal mee begonnen is. ‘Criminally insane’ behoeft eigenlijk verder geen uitleg, gewoon een erg lekkere track, net als ‘Maniac killa’ die zowel qua titel als gevoel vergelijkbaar is.

In samenwerking met Outblast heeft Angerfist op succesvolle wijze een klassieker weten te remixen. De remix (ter ere van het eveneens zeer succesvolle festival ‘Dominator’) kent nog zeker de kenmerken van het origineel, maar is op zeer aangename wijze vertaald naar de hardcore van deze tijd. Een andere remix vinden we één track verder, van de hand van Dr. Z-Vago. B.A.M.M. (Bonified Alkoholik Musikmaking Muthafucka) is wat harder geworden, maar is verder nog goed herkenbaar. De tweede cd wordt vervolgens afgesloten met weer één van de eerste hits ('Fuck off') en drie snelle tracks, te weten ‘With the fresh style’, het aparte ‘Killerfist’ en ‘Fuck the promqueen’. ‘Nothing but the darkside’ fungeert vervolgens als outro, ook hier net als in ‘Kidnapped redneck’ geen typische hardcore, maar breaks en duistere geluiden.

DVD

Als echte Hollander ben je uiteraard blij met alles wat gratis is. Ook deze dvd is mooi meegenomen. Verwacht geen uitgebreide dvd, maar de ‘Angerfist megamix’ klinkt lekker, bevat ook nummers die niet op de cd terug te vinden zijn (o.a. Vato en Too weird to die) en wordt begeleid door beelden van optredens op onder andere Megarave 2006 en Dominator. Daarnaast is er een videoclip op te vinden van ‘The world will shiver’ waarin men onder andere laat zien hoe een scooter op vakkundige wijze gedemonteerd kan worden.

Conclusie

Gezien de vele discussies en opmerkingen op verschillende fora is Angerfist lang niet bij iedereen populair. Dit neemt niet weg dat Pissin' razorbladez een aangenaam album is, dat zeker door de mainstream hardcore liefhebber gewaardeerd zal worden. 23500 Angerfist-fans can’t be wrong.

81/100