Over de doden niets dan het goede, of scheren we altijd alles over één kam?
Pim was een lieve man, hij wilde niets dan het goede voor Nederland, dus ieder die hem en zij achterban niet aansprak moest wegblijven.
Pim durfde te zeggen wat hij dacht, zo liet hij ieder weten dat mensen in gelijke situaties niet gelijk behandeld moesten worden.
Pim was geen racist, maar de rest van de wereld moest even vergeten worden, zodat Holland even aan de beurt was.
Pim zou alles hebben verandert, net zoals zijn mening elke avond weer veranderde. "Zo heb ik het niet bedoeld" Ja, niemand begreep hem, alle journalisten formuleerden zijn gedachten verkeerd.
Alsjeblieft mensen, ik kan het NIET begrijpen dat iemand die serieus zijn uitspraken heeft gevolgt op Pim wilde stemmen.
Artikel 1 van de grondwet schrappen?
Antillen óf een provincie óf zelfstandig?
Nederland is vol, boordevol, overvol?
Vergis je niet, IK word de volgende Minister President?
Vinden jullie dit niet een beetje kortzichtig?
Ik wil serieus Nederland verbeteren, maar flats een lijst samen van mensen die ik zelf niet vertrouw?
WTF? Wat was hij dan van plan? Alles zelf te gaan doen? Hier ben ik het met GabberMamma eens.
Pim had dan wel ideëen waar ik het niet mee eens was, dat boeit mij niet, maar hij kwam wel *erg* lanterfanterig over, zo van: "mensen, never fear, want Pim is here". Hij had wel *erg* veel zelfvertrouwen in zichzelf. Als je zoveel op jezelf rekent en niet op je collegas kan dat haast nooit goed zijn voor de democratie.
Ik begrijp zijn ongenoegen om langzaam integrerende buitenlanders, maar ik wacht op de dag wanneer Nederlanders eens zullen pauzeren met hun eindeloos vingergewijs en eens bij zichzelf gaan kijken wat er allemaal mis is. Want volgens Nederlanders is Nederland nog steeds geen corrupt land en is er nog steeds nauwelijks georganiseerde misdaad in Holland. Want volgens Hollanders zijn bolletjesslikkers Antilliaans, terwijl de grootste groep cocaine smokkelaars toch wel degelijk van Nederlandse afkomst zijn.
Ik wacht op de dag dat Nederlandse kranten ophouden de nationaliteit van een allochtoon te noemen bij een misdrijf en bij iets positiefs ze Nederlanders to noemen. Ja, het zijn altijd Marrokaanse moordenaars, maar mannelijke verkrachters, en niet NEDERLANDSE verkrachters. Het zijn altijd Nederlandse topartiesten, terwijl ze toch wel degelijk op Aruba zijn geboren.
Integreren is nou eenmaal een moeilijk en langzaam process, en het help zeker niet in een land waar je voor kanker allochtoon word uitgemaakt, waar blanke kinderen van school worden gehaald als hun school te "zwart" wordt, waar er geen moer aan wordt gedaan om "zwarte" scholen wat meer "blank" te maken, te integreren. Waar twee moslim meisjes van mijn school binnen enkele maanden weggepest werden om hun hoofddoekjes.
Zelf denk ik nog vaak aan Pim, omdat ik gewoon nog steeds verbaast ben hoe Nederland zo massaal besloot blind in één man te vertrouwen, om bang van te worden, gewoon.
Zelf heb ik het nieuws vanaf het begin gezien, toen de verslaggever van Nederland 2 nog stotterend en hakkelend vertelde dat "Pim Fortuyn is 'neergestoken'"
Ik heb mijn hart vastgehouden en gesmeekt aan de God waar ik nooit naar bid om het geen buitelander te laten zijn. Toen ik me zo ontzettend opgelucht voelde toen ik hoorde dat het een blanke Nederlander was voelde ik me gewoon misselijk. Dat ik zo een angst kon hebben voor de gevolgen als het anders was geweest, dat is wat Pim voor mij heeft betekend.
Om de massas huilende en schreeuwende mensen te zien en de rellen in Den Haag waar ik woonde. Ik heb dagenlang met een depressief gevoel rondegelopen omdat Nederland verandert was in een land waar ik bang was en me onveilig voelde.
Een land waar mensen zoals degene die mij op vier verschillende gelegenheden in elkaar hebben geslagen om mijn huidskleur een leider hebben gekregen. Niet dat alle Pim aanhangers racisten zijn, wel dat racisten een leider in Pim zagen.
Ik was, en ben, gewoon diep, diep teleurgesteld in Holland met haar liberale drugsbeleid, Holland met haar medelevende sociale wetten, Holland met het vrolijke leven.
..........................
zo, kanker, dat moest er even uit. No doubt dat er heftig gereplied gaat worden hierop, maar dit moest even van mijn borst...