10 maanden geleden,
was de dag dat jij de wereld verliet..
Sindsdien heb ik iedere dag wel even aan je gedacht,
al was het maar een seconde, een flits.
Dan relieer ik me telkens weer dat het echt zo is,
geen droom, maar een nachtmerrie die voortleeft.
Een nachtmerrie die nooit stoppen zal.
In onze dromen leef je voort,
je lacht weer en maakt ggrappen.
Maar als we wakker worden,
vervaagt de droom en word je een herinnering..
De herinnering aan geen geliefde vriend van iedereen,
een zoon, broer en geliefde die het leven verliet.
Je was nog veel te jong om te gaan,
maar in onze dromen word je oud..
Rust zacht Vincent,,