Paranoize
05-11-1983, ja dat is het jaar waar het begon voor mij. Na 5 jaar begon de ellende me ouders die dagelijks ruzie hadden, het werd van kwaat tot erger. Mijn zus en ik werden daar s’nachts bang van en we kropen daarom vaak bij elkaar in bed. Zoals ik al zei werd het van kwaad tot erger. Zo erg dat ik eens op een dag samen met een vriendje muziek aan het opnemen was via een bandrecorder. Op jonge leeftijd maak je lawaai en ben je druk. Dit kon mijn vader dus niet accepteren vaak werd ik dan geslagen meestal met de platte hand maar in dit geval met de microfoon.
Het duurde niet lang of mijn ouders gingen uit elkaar. Het is toen een hele tijd rustig geweest
Zonder enige problemen. Op mijn 12e trouwde mijn moeder met een nieuwe man. In die tijd raakte ik ook in de pubertijd en deed al snel dingen die niet mogen. Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met drugs. Mijn zus die verkeerde vrienden had rookte wel eens jointjes.
Zo nieuwschierig als ik was wou ik dat ook een keer proberen. Dit heb ik zo een jaar lang
Volgehouden. Op mijn 14e gingen mijn ouders weer uitelkaar. Mijn stiefvader had sexuele
Afwijkingen en zocht zijn trots vaak achter de computer.
Door al deze problemen accepteerde ik mijzelf niet meer en begon mij steeds meer naar de achtergrond te verplaatsen. Toen ik op mijn twaalfde in aanraking kwam met blowen van joints was dat voor mij een grote uitkomst. Ik werd er rustig van en kon de vervelende dingen van mij afzetten. Maar toen wist nog niet dat het mij op langere termijn nóg onzekerder zou maken. Op mijn veertiende kwam ik voor het eerst met XTC in aanraking, wat mij een super gevoel en tijd gaf. Tot ik ook daar een probleem mee kreeg.
In de tussentijd liep het op alle vlakken fout bij mijn zus ze kon niks meer goed doen thuis en is toen ook weg gelopen van huis. Rond mijn 15e a 16e levensjaar werd het allemaal wat rustiger ik gebruikte bijna geen XTC meer. In die tijd kwamen vriendinnetjes ook aan bod.
Mijn vriendengroep werd op een gegeven moment groter ik leerde andere mensen kennen wat later blijkt dat het een grote fout is geweest. Ik kwam zo weer meer in aanraking met XTC al gauw werd dit uitgebreid met SPEED,COKE en MDMA , in een nog verdere stadium kwamen daar GHB en PADDO’s ook nog bij. Zo was het cirkeltje voor mij rond ik gebruikte van alles wat alleen voor een fijnerde gevoel dat ik zo gemist heb in mijn jeugd. Langzamerhand begon dit allemaal een gewoonte te worden elk weekend XTC gebruiken, zo werden de problemen als maar erger.
Ondanks alles heb ik wel mijn school succesvol afgerond maar dat was voor mij in die periode niet interresant, ik irriteerde mij elke dag aan de thuis situatie. Had veel ruzie’s thuis nix deugde, alles wat ik deed was niet goed. Tot op het vervelends toe. Op mijn 19e ben ik op mijzelf gaan wonen, het was lang leve de lol en deed echt alles wat ik thuis niet mocht. Zoals je misschien al voelt aankomen verwaarloosde ik mij zelf. Rekeningen werden niet betaald, waardoor ik beetje bij beetje een schuld opbouwde. Op een gegeven moment komen de deurwaarders wel aan de deur. Ik kreeg 1 dag om het geld te betalen. Waar moest ik dat nou toch weghalen bij wie moest ik nu aankloppen, zo dom als ik was om die rekeningen niet te betalen. Er zat maar 1 mogelijkheid in voor mij en dat was aankloppen bij mijn moeder die heeft dit bedrag voor mij betaald waardoor ik mijn huisje kon houden. Natuurlijk stond ik toen wel in de schuld bij mijn moeder. Na een jaar heb ik dit allemaal af kunnen betalen.
Maar niet veel later kwam ik zo weer in de zelfde problemen ik hield me toen die tijd veel bezig met dealen en dingen die niet belangrijk waren. Gelukkig heb ik veel steun gehad van mijn vriendin die mij in alles hielp en mij grotendeels op het rechte pad heeft geholpen, samen hebben we nog veel nare dingen mee gemaakt maar door elkaars steun en hechte band zijn we ver gekomen. Naarmate je ouder word zou je denken dat je er wat volwassener mee omgaat maar daar heeft het totaal niet mee te maken het zit tussen je oren, en je moet het zelf doen om er mee te stoppen. Dat ging dus niet zo gemakkelijk het waren altijd periodes van een week dan weer een maand, maar uiteindelijk gebruikte ik toch maar weer. Ik kreeg in die tijd ook steeds vaker een terugval over me jeugd, ik ging mij dingen afvragen waarom en hoe. Je denkt dan dat je wel terecht kunt bij je vrienden, maar nee hoor, die hadden daar geen oor na. Mijn vertrouwen in mensen werd vaak kapot gemaakt. Hierdoor kon ik haaswel bij niemand meer terecht met mijn vragen en problemen.
Ik moest alles zelf doen, dat ging natuurlijk niet ik had nog steeds geen antwoord op de vragen die ik graag wou. Uit verhalen wat ik gelezen en gehoord heb haken veel drugs gebruikers af op het moment dat ze het niet meer zien zitten. In deze situatie zat ik nu dus ook, ik keek niet meer zo fleurig op het leven ik was er liever niet meer, wat moest ik nog in deze maatschappij dat was altijd de vraag die ik aan mezelf stelde. Al gauw kreeg ik zelfmoordneigingen, gelukkig ben ik hier de baas over kunnen blijven. Onder tussen ging het leventje wel gewoon verder, ik ging wat sterkerde in mijn schoenen staan, en probeerde alle belangrijke dingen weer op regel te krijgen, normale boodschappen in huis, fatsoenlijke baan. Met veel moeite is dit mij op eigen kracht gelukt.
Maar ik zat natuurlijk nog steeds met het drugsprobleem, ondertussen ging ik met andere mensen om die ook gebruikten. Mijn leven ging gewoon verder met drugs. Tot op de dag van vandaag dat ik nu alles prima voor elkaar heb. En dus stop met de drugs.
Ik heb dit levensverhaal over mezelf niet voor de lol geschreven maar om mensen te laten zien die drugs gebruiken dat het niet de oplossing is voor je problemen. De meeste drugsgebruikers weten ook dat er eerst wat ergs moet gebeuren voor dat het tot je doordringt en dan nog is het altijd de vraag stop je dan wel of stop je dan niet voor mij niet. Zo zag ik een meisje worden afgevoerd met een brancar waarop een jongen zogenaamd een lollige opmerking maakte tjah moet je maar niet zoveel zuipen waarop de ambulancedienst antwoorde: beetje respect ja dit meisje is DOOD ( overdosis ) stel nu de vraag eens aan jezelf wil je dat dit jou ook overkomt ? en hoe zie jij jezelf over 10 jaar. Als ik in het forum kijk van partyflock onder de subtitel drugs zijn het allemaal zogenaamde possitieve dingen. Lees je in dit forum ook maar 1 stuk wat de risico’s zijn ? NEE !! daarom heb ik er nu wel 1 ingezet.
05-11-1983, ja dat is het jaar waar het begon voor mij. Na 5 jaar begon de ellende me ouders die dagelijks ruzie hadden, het werd van kwaat tot erger. Mijn zus en ik werden daar s’nachts bang van en we kropen daarom vaak bij elkaar in bed. Zoals ik al zei werd het van kwaad tot erger. Zo erg dat ik eens op een dag samen met een vriendje muziek aan het opnemen was via een bandrecorder. Op jonge leeftijd maak je lawaai en ben je druk. Dit kon mijn vader dus niet accepteren vaak werd ik dan geslagen meestal met de platte hand maar in dit geval met de microfoon.
Het duurde niet lang of mijn ouders gingen uit elkaar. Het is toen een hele tijd rustig geweest
Zonder enige problemen. Op mijn 12e trouwde mijn moeder met een nieuwe man. In die tijd raakte ik ook in de pubertijd en deed al snel dingen die niet mogen. Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met drugs. Mijn zus die verkeerde vrienden had rookte wel eens jointjes.
Zo nieuwschierig als ik was wou ik dat ook een keer proberen. Dit heb ik zo een jaar lang
Volgehouden. Op mijn 14e gingen mijn ouders weer uitelkaar. Mijn stiefvader had sexuele
Afwijkingen en zocht zijn trots vaak achter de computer.
Door al deze problemen accepteerde ik mijzelf niet meer en begon mij steeds meer naar de achtergrond te verplaatsen. Toen ik op mijn twaalfde in aanraking kwam met blowen van joints was dat voor mij een grote uitkomst. Ik werd er rustig van en kon de vervelende dingen van mij afzetten. Maar toen wist nog niet dat het mij op langere termijn nóg onzekerder zou maken. Op mijn veertiende kwam ik voor het eerst met XTC in aanraking, wat mij een super gevoel en tijd gaf. Tot ik ook daar een probleem mee kreeg.
In de tussentijd liep het op alle vlakken fout bij mijn zus ze kon niks meer goed doen thuis en is toen ook weg gelopen van huis. Rond mijn 15e a 16e levensjaar werd het allemaal wat rustiger ik gebruikte bijna geen XTC meer. In die tijd kwamen vriendinnetjes ook aan bod.
Mijn vriendengroep werd op een gegeven moment groter ik leerde andere mensen kennen wat later blijkt dat het een grote fout is geweest. Ik kwam zo weer meer in aanraking met XTC al gauw werd dit uitgebreid met SPEED,COKE en MDMA , in een nog verdere stadium kwamen daar GHB en PADDO’s ook nog bij. Zo was het cirkeltje voor mij rond ik gebruikte van alles wat alleen voor een fijnerde gevoel dat ik zo gemist heb in mijn jeugd. Langzamerhand begon dit allemaal een gewoonte te worden elk weekend XTC gebruiken, zo werden de problemen als maar erger.
Ondanks alles heb ik wel mijn school succesvol afgerond maar dat was voor mij in die periode niet interresant, ik irriteerde mij elke dag aan de thuis situatie. Had veel ruzie’s thuis nix deugde, alles wat ik deed was niet goed. Tot op het vervelends toe. Op mijn 19e ben ik op mijzelf gaan wonen, het was lang leve de lol en deed echt alles wat ik thuis niet mocht. Zoals je misschien al voelt aankomen verwaarloosde ik mij zelf. Rekeningen werden niet betaald, waardoor ik beetje bij beetje een schuld opbouwde. Op een gegeven moment komen de deurwaarders wel aan de deur. Ik kreeg 1 dag om het geld te betalen. Waar moest ik dat nou toch weghalen bij wie moest ik nu aankloppen, zo dom als ik was om die rekeningen niet te betalen. Er zat maar 1 mogelijkheid in voor mij en dat was aankloppen bij mijn moeder die heeft dit bedrag voor mij betaald waardoor ik mijn huisje kon houden. Natuurlijk stond ik toen wel in de schuld bij mijn moeder. Na een jaar heb ik dit allemaal af kunnen betalen.
Maar niet veel later kwam ik zo weer in de zelfde problemen ik hield me toen die tijd veel bezig met dealen en dingen die niet belangrijk waren. Gelukkig heb ik veel steun gehad van mijn vriendin die mij in alles hielp en mij grotendeels op het rechte pad heeft geholpen, samen hebben we nog veel nare dingen mee gemaakt maar door elkaars steun en hechte band zijn we ver gekomen. Naarmate je ouder word zou je denken dat je er wat volwassener mee omgaat maar daar heeft het totaal niet mee te maken het zit tussen je oren, en je moet het zelf doen om er mee te stoppen. Dat ging dus niet zo gemakkelijk het waren altijd periodes van een week dan weer een maand, maar uiteindelijk gebruikte ik toch maar weer. Ik kreeg in die tijd ook steeds vaker een terugval over me jeugd, ik ging mij dingen afvragen waarom en hoe. Je denkt dan dat je wel terecht kunt bij je vrienden, maar nee hoor, die hadden daar geen oor na. Mijn vertrouwen in mensen werd vaak kapot gemaakt. Hierdoor kon ik haaswel bij niemand meer terecht met mijn vragen en problemen.
Ik moest alles zelf doen, dat ging natuurlijk niet ik had nog steeds geen antwoord op de vragen die ik graag wou. Uit verhalen wat ik gelezen en gehoord heb haken veel drugs gebruikers af op het moment dat ze het niet meer zien zitten. In deze situatie zat ik nu dus ook, ik keek niet meer zo fleurig op het leven ik was er liever niet meer, wat moest ik nog in deze maatschappij dat was altijd de vraag die ik aan mezelf stelde. Al gauw kreeg ik zelfmoordneigingen, gelukkig ben ik hier de baas over kunnen blijven. Onder tussen ging het leventje wel gewoon verder, ik ging wat sterkerde in mijn schoenen staan, en probeerde alle belangrijke dingen weer op regel te krijgen, normale boodschappen in huis, fatsoenlijke baan. Met veel moeite is dit mij op eigen kracht gelukt.
Maar ik zat natuurlijk nog steeds met het drugsprobleem, ondertussen ging ik met andere mensen om die ook gebruikten. Mijn leven ging gewoon verder met drugs. Tot op de dag van vandaag dat ik nu alles prima voor elkaar heb. En dus stop met de drugs.
Ik heb dit levensverhaal over mezelf niet voor de lol geschreven maar om mensen te laten zien die drugs gebruiken dat het niet de oplossing is voor je problemen. De meeste drugsgebruikers weten ook dat er eerst wat ergs moet gebeuren voor dat het tot je doordringt en dan nog is het altijd de vraag stop je dan wel of stop je dan niet voor mij niet. Zo zag ik een meisje worden afgevoerd met een brancar waarop een jongen zogenaamd een lollige opmerking maakte tjah moet je maar niet zoveel zuipen waarop de ambulancedienst antwoorde: beetje respect ja dit meisje is DOOD ( overdosis ) stel nu de vraag eens aan jezelf wil je dat dit jou ook overkomt ? en hoe zie jij jezelf over 10 jaar. Als ik in het forum kijk van partyflock onder de subtitel drugs zijn het allemaal zogenaamde possitieve dingen. Lees je in dit forum ook maar 1 stuk wat de risico’s zijn ? NEE !! daarom heb ik er nu wel 1 ingezet.
laatste aanpassing
