Ik hou niet meer van d'r

Help! Ik heb al weken lang door dat ik nie meer van mijn vriendin hou.
Vind het heeel erg.. wij wonen samen en zij is 10 weken zwanger. Maar zij is nie het persoon die ik dacht dat ze was. Ze is heel moeilijk.. ik mag bijvoorbeeld niet te lang op de computer zitten of er wordt wat over gezegd, ik mag geen play station kopen MET MIJN EIGEN GELD omdat ik me 'meer volwassen moet bedragen' (ik ben 30) en aan onze toekomst denken (terwijl zij minstens een honderd euro per week uitgeeft aan troep van een of ander uitverkoop).
En als ze tekeer gaat dan gaat ze ook flink tekeer Over de kleinste dingen maar na twee jaar ben ik het helemaal zat, verbaal is ze veel te agressief voor mij; ik heb meer een mentaliteit van 'laat nou maar' maar zij niet hoor. Ze begint dus dagelijks ruzie maar geeft mij de schuld omdat ik van die 'stomme dingen doet en zij moet er wat van zeggen'.
Maar wat moet ik nou??
Ze heb al een dochtertje van een eerdere relatie, en nu is ze zwanger. Een deel van mij vindt het misselijk om weg te gaan omdat ze dan vrijgezel is met 2 kinderen van 2 verschillende vaders, en dat wil ik haar niet aandoen.
En ik woon in Australie. Ik mis Nederland heel erg, en het enige reden waar ik hier voor blijf is mijn relatie (zij heeft geen intresse om ooit naar het buitenland te gaan).
Dus als het uit is ga ik spontaan naar Nederland.
Maar ze is zwanger.
Enz. enz.
Heb iemand advies?? Ik wordt er helemaal gek van. Wat zouden jullie doen in zo'n situatie??
Thankx

kan het misschien ook komen door der zwangerschap!!!!!!
dan worden vrouwen toch heel snel geïriteerd of heb ik dat mis



en anders aan de relatietherapeut!!!
of stuur der naar een verwennings oord zo dat ze even de gedachten ergens anders kan houden dan bij jou!!!!

of je gaat zelf ff een paar daagjes weg en zorgt dat er een familie lid van haar zolang bij der blijft!!!

Je hebt al heel veel meningen gehoord.... maar toch.

Ik vind het wel raar dat je al weken niet meer van haar houdt, maar dat ze toch zwanger wordt, ik neem aan dat je daar dan toch voor gekozen hebt samen, en dat je dan ook ff over je relatie hebt nagedacht. Een kind is geen voorwerp. Een kind is iets van jullie samen.

Maar als de relatie echt niet goedzit..... dan moet je er toch over nadenken of je wel bij haar wil blijven. Dat kind heeft er echt geen bal aan als jij voor hem/ haar bij je vriendin blijft. Daar worden jullie geen van alleen gelukkiger van. Je moet ook voor een deel voor jezelf kiezen. Maar je bent wel verantwoordelijk voor het kind en dat moet je ook wel aan haar laten merken dat je dat weet....

En dit is niet lullig bedoeld, maar dat ze al een kind heeft uit een andere relatie..... dat zegt niet zozeer veel over jou hoor. Zij is ook volwassen en heeft ook haar verantwoordelijkheden.
Misschien moet ze ook eens gaan nadenken of ze niet een klein beetje tegemoet moet komen naar jou. Want zoals jij het beschrijft komt ze behoorlijk hard over ( weet natuurlijk niet hoe het werkelijk is)

sterkte iig

k zou voor jezelf kiezen want vroeg of laat gaat het dan toch fout..

nu kan ze t nog weghalen die baby ..
strax is dat kindje een jaar oud en gaan jullie dan uit elkaar

als het zo klote gaat..
moet je je relatie beindigen.. dit heeft geen zin

Met haar in gesprek gaan, haar confronteren met jouw twijfels, en haar gedrag

Afspraken maken en het nog even de tijd geven


Zomaar weglopen zal je spijt van krijgen al is het alleen al om het feit dat je het voor jezelf niet hebt afgesloten

sorry maar ik vind het nog al lullig dat je dit op pf zet. Praat met vrienden of zo of bel een hulplijn. Maar op pf zetten dat je al weken niet meer van je vriendin houdt? nee sorry, beetje respectloos tegenover haar. Al geloof ik best dat je de beste bedoelingen hebt.

Maar goed. Strekte kerel1

Heb in een vergelijkbare situatie gezeten, hield ontzettend veel van dat meisje maar 't ging toch allemaal erg moeizaam, niks wat ik deed was goed en voelde me steeds kloter hierdoor. Op een gegeven moment raakte ze (bewust) zwanger en sloeg bij haar de paniek toe, na 3 maanden zwangerschap hebben WIJ de zwangerschap af laten breken, abortus dus. Zit hier nog steeds mee in m'n hoofd maar ben nu wel 'van haar af'. Heb haar al een tijdje niet gezien maar heb gehoord dat ze geen spat veranderd is, ben eigenlijk wel blij dat het zo gegaan is. Waarschijnlijk was ik ongelukkig geworden met een vriendin waarmee het op den duur toch wel fout was gelopen en dan ook nog een kind op de wereld gezet die hier ook niet veel wijzer van was geworden, om het maar een beetje cru te zeggen..... Een leven lang ongelukkig zijn is ook niet alles, sterkte ermee !

Pfieuwww.. Moeilijke situatie...
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus ik zeg vast iets wat al eerder gezegt is...

Maar ik zou met der gaan praten!
Vertel wat je dwars zit, zoals je dat hier op PF ook doet...
Tenslotte is zij toch de persoon met wie je hier over moet praten...

Kijk het daarna nog een tijdje aan..
Loopt het dan nóg niet..
Sja.. dan zou ik zeggen breek met der...

Maar hou wel in de gaten dat je verantwoordelijkheden hebt naar je kind toe, en dat je dus niet naar Nederland kunt vluchten, en nooit meer iets van je kan laten horen...

Succes

moeilijke situatie kerel...

Ik kan je moeilijk advies geven. Ik zou toch eens goed met d'r praten. Als ze echt weet wat je denkt misschien dat ze inziet hoe serieus het probleem is. Sterkte!

Oi Oi,
Ik Heb Echt Met Je Te Doen In Zo'n Situatie.
Ik weet dan van mijn broers relatie die dus ook zo ongeveer is zoals de jouwe hoe het eruit moet zien. Me broer en zijn vriendin kregen al ruzie omdat me broer de handdoeken opvouwde terwijl ze in de was moesten. Dus die kwam ook vaak bij ons uithuilen maar uiteindelijk werd ze ook zwanger. Ze kregen kindje en nu is het nog erger dan eerst omdat het kind er ook bij zit met die ruzie's.
Dus ik vind dat je het als eerste met je vriendin moet gaan praten over je gevoelens. Het is misschien nutteloos maar je moet het altijd eerst ff proberen.
Daarna als je er echt niet uitkomt denken aan waar de problemen zijn begonnen. Misschien in een moeilijke periode voor jou of voor haar.
En als je het echt niet ziet zou ik ook de therapie optie overwegen. Want je zegt dat je het wel wilt proberen te laten werken.
En Als alles echt niet werkt misschien erover praten om het kind weg te laten halen. Want het kind heeft ook niet echt een positiefe toekomst op deze manier.

Wel denk ik dat je nog steeds van je vriendin houd. Maar het is gewoon ff lastig in zo'n situatie en denk je dat je niks meer voor haar voelt.
Denk daar nog maar eens goed overna of je echt nog wel van haar houd want dit is wel heel belangerijk.
Want als je nog van haar houd zijn alle mogelijkheden die hierboven staan een hele goede manier om het allemaal nog een keer te proberen.
Maar als je niet meer van haar houd... moet je dit gewoon eerlijk tegen haar zeggen en denken over de baby. En ook eerlijk zeggen dat je naar Nederland dan weer terug wil...

Maar ik vind dat je altijd eerlijk moet blijven tegenover JEZELF en je VRIENDIN...
Ga Jezelf niet voorliegen en zeg altijd eerlijk tegen je vriendin wat je vind en wat je wil gaan doen.
Want ookal zeikt ze over kleine dingen (kunnen ook hormonen zijn) Ze heeft wel het recht om het te weten

Sterkte

man denk aan je kind, wat heeft het kind er nou an dat ouders gescheiden wonen, kinderen worden daar heel ongelukkig van, praat erover met je vriendin over de situatie dat het zo echt niet kan. Ik snap best dat ze meer aandacht wil omdat jij achter computers gaat zitten maar jij moet ook dingen voor jezelf hebben.
ga anders met een psycholoog of je dokter praten die mensen zijn daarvoor en het helpt uiteindelijk met jullie relatie zodat jullie een gezinnetje kunnen vormen en het kind gelukkig opgroeit.
en het zou nu zwak zijn als je je vriendin laat zitten die zwanger is. ze is nu misschien wat humeurig maar dat komt door de hormonen.
en als je het echt niet voor haar doet doe het dan voor je kind!
succes hoop dat je er wat aan hebt

Koop dan een x-box



praat me d'r man! Je laat gigantisch over je heenlopen. Ga er tegenin.

Het probleem is dat het heel moeilijk is met haar te praten, omdat ze zelf zeker is dat er geen probleem bestaat. Ze vind nie dat ze ooit tekeer gaat, maar dat ze juist gewoon wat zegt en dat ik er gewoon nie tegen kan. Maar het leven is zwaar kut als ik nie eens het lef heb om bijvoorbeeld een eitje te bakken omdat ze dan commentaar hebt over wat voor pan ik gebruik of hoeveel rommel ik maak.
Dus als ik met d'r praat zegt ze dan 'oh god hier gaan we weer... ken je nou nergens tegen, zeikerd?' Mag heus wel wat gezegd worden maar als ze me voor lul zet terwijl haar vriendinnen hier zitten dan gaat het te ver. Als ze bezoek krijgt dan weet ik al van te voren dat ik ten minste uitgescholden ga worden.(en dan is ze het ergste als een vriendin or haar ouders/broeders/zusters hier zitten dan is ze echt nie te pruimen),dan gaat het te ver. Als ze bezoek krijgt dan weet ik al van te voren dat ik ten minste uitgescholden ga worden.
Ik hou nie van confrontatie, ik vindt dat je een hoop dingen gewoon moet toestaan en laten gaan als het toch nie veel invloed op je leven maakt (de kleinere dingen dan). Ik hoor allerlei kutverhalen over haar ex, dat ie nooit thuis was, dat hij nooit naar haar luisterde, maar nou begin ik het een beetje te snappen van zijn kant!
Ten minste mocht hij wat.. ik mag nie eens eten wat ik wil eten want dan wordt ik 'te dik'.
En ik argumenteer nie want dan wordt het idd ruzie dus dan hou ik me bek dicht en doe ik wat zij wilt alleen omdat ik geen ruzie wil.
Ze is keihard, en ik twijfel of dat het goede voor mij is.
En ja ze is zwanger, is niks om te doen, ik met me gekke kop dacht dat onze relatie zou gaan groeien en gaf ons nog een kans, maar die hormonen zitten tot nu toe in de weg.
Maar voor de zwangerschap was ze ook al zo...

Dan ben jij dus de sukkel

Ja, ik snap je wel...... En ik blijf erbij dat je als man bepaalde verantwoordelijkhedn hebt, als (a.s.) vader. Maar ze hoeft je leven niet te beheersen hoor, en je hoeft echt niet alles te pikken. En als het dus niet werkt, heeft dat kind er echt niks aan dat jij bij haar blijft. Dan lees ik hier wel: je moet niet weglopen voor je problemen. Dat is ook zo, maar als er met haar niet te praten valt, zou ik toch gaan denk ik.
Ik las ook van iemand dat je bij haar moet blijven want een kind heeft er niks aan dat ouders gescheiden leven..... Nee een kind heeft er veel aan als de ouders bij elkaar blijven en constant op elkaar lopen te vitten en om niks ruzie hebben... doe normaal zeg: Daar is ook nog nooit een kin gelukkiger van geworden hoor.....

jeeezus christus wat een zwakzinnige opmerking,.nee ouders die niet van elkaar houden en constant ruzie maken daar word je als kind gelukkig van.

ik zeg schijt aan de massa en kies voor jezelf

en idd als je geen playstation mag kopen koop dan een X box

Jongen, stel je toch es wat harder op!!
Als ze jou uitscheldt, scheld haar dan nog harder uit.
Bak een eitje en als ze begint te zeiken, zeg je gewoon: hou je bek bitch, anders maak ik er werkelijk een teringzooi van!!!
Zet ze je voor lul bij dr vriendinnen, zet haar dan ook voor lul! Het is erger voor haar om voor lul te staan bij dr vriendinnen dan voor jou lijkt mij zo! En als jouw vrienden komen, zet je dr ook nog es voor lul!!!

....

Oke, en nu ff serieus: als er niet met haar te praten valt, wat doe je dan in hemelsnaam al 2 jaar lang bij haar??
Enne.... een fout die veel mensen maken: een kind helpt niet tegen relatieproblemen hoor

1 Ding staat vast, je bent haar al uit gekotst..

Ik zou het gewoon zeggen dat je gewoon broerd bent van haar doen en laten en dat je zo niet meer verder wilt met der...

Miss kan ze dan haar hele doen en laten veranderen..

Zou het ook niet echt fijn vinden met haar te leven als ik dit zo lees...

Succes!

Gelukkig zijn er een hoop mensen met goeie raad hiersow...

Sterkte ermee en laat je niet gek maken!

ik zou me lusten botvieren in de trein
gewoon zoveel jongen skelpjes pakken als je maar kan

Dumpen!!!!!!! life is a bitch and so is she

Had je eerder aan moeten denken...

d'r over praten is misschien wel een goeie eerste optie ey!

Jij bent echt zo ontzettend de sjaak!

Je hebt dus gewoon maar een beetje voor je uit geleefd zonder al te veel confrontaties aan te willen gaan en nu leidt de weg van de minste weerstand je naar Australie waar een zwanger wijf zit wat alleen maar loopt te zeiken.

Ik zeg niet dat ik altijd zo doelmatig bezig ben geweest maar ik heb er in ieder geval geen permanente schade aan over weten te houden.

Het gaat je echt niet lukken om zo'n gestoord wijf te overtuigen om een abortus te nemen....als dat al mag in Australie....maar ik zou maar eens gewoon je poot stijf houden en echt eens wat gaan doen met je leven.

Miss was ze in het begin wel heel lief...En toen hij er 1 keer was werd alles erger...

Miss wel..

goed alles bij elkaar heb je dus een enorme kutsituatie.

Even een paar kleine dingen even heel snel en helder en waarschijnlijk ga je ze niet leuk vinden.

-als je zo bezig bent met het ontwijken van conflicten dan ben je aardig fout bezig. Denk eens na of je dat niet al je hele leven doet. Zo ja zoek professionele hulp, met een ontwijkende persoonlijkheid is niet makkelijk te leven.

-was je moeder toevallig ook niet zoals je vriendin nu is, of misschien een andere vrouw in je leven? Zo ja dan trek je dat soort vrouwen die je overheersen onbewust aan. Dat is geen goed plan. Wederom verwijs ik je door naar meer professionele hulp

- als ze 10 weken zwanger is dan is er nog tijd voor abortus *al weet ik niet hoe dat in australie geregeld is wettelijk*. Dat is maar net hoe jij en zij er tegenover staan, Maar een kind opvoeden is niet makkelijk en een kind een kutleven geven is naar mijn mening de grootste naaistreek die er bestaat.

-Hoe dan ook Jij zal moeten veranderen, met haar of zonder haar dat is bijzaak. Als je dat met haar proberen dan zal je buiten persoonlijke hulp ook relatiehulp nodig hebben.

- Je zal je bek open moeten trekken en wel vlug wat betreft abortus en je relatie. Hoewel je liever wegduikt achter de computer om het niet te horen, en je terugtrekt in je eigen wereld je hebt gewoon geen keuze. Schrijf het eerst voor jezelf op en vertel het dan aan haar en zorg dat je alles wat je opgeschreven hebt, alle punten ook zegt.

Verder wens ik je veel succes, mocht je vragen hebben dan kan je me altijd PB'en.

abortus is hier legaal maar ik ben er zowiezo tegen dus daar is geen kwestie van.

Dat je goed recht , alleen dan neem je daarmee wel gelijk verantwoordelijkheid voor het kind, zeker als je daarvoor bewust gekozen hebt. Dan raad ik je aan goed na te denken over wat jij vindt dat een vader voor een kind moet zijn en welke opties je dat laat. Alles daarin gaat om persoonlijke waarden, dus daarbij kan ik je slechts veel wijsheid wensen om dat voor jezelf uit te vinden.

Begrijp me niet verkeerd als jij tegen abortus bent dan moet je dat vooral blijven en sta je volledig in je recht, en heb je daar waarschijnlijk je redenen voor. Ik gaf slechts aan aantal opties

jeetje wat een verhaal

kappen met die relatie en zorg voor je eigen geluk en blijf haar wel steunen in haar zwangerschap dat kan ook vanuit nederland je bent niet gelukkig en dat gaat je opbreken als je nu niet bij haar weggaat gebeurt het later geloof me!!

sterkte ermee!!

Relatietherapie proberen, omwille van het kind. Wil het dan nog niet....dan heb je alles geprobeerd, je best gedaan en kan je er alsnog een punt achter zetten.

ik had al lang me biezen gepakt


ik zal me iegen echt niet ongelukkig gaan maken om iemand anders gelukkig te maken

Makkelijker gezegd dan gedaan KOKO,
succes Cataclysm...

ja is toch zo ?

je gaat je eigen leven toch niet "verkankeren" om iemand anders der leven rooskleuriger te maken...

en trouwens je ken nu daar blijven ,maar je ken je iegen 1 jaar voor de gek houden en mischien ook nog 2 jaar , maar als je daar nu al over denkt dat gaat dat toch niet een heel leven goed. dan vind ik dat je beter nu kan zeggen "we kappen ermee" dan later.
dan gooi je de aankomende jaren ook niet zomaar weg en ken je daar nog wat mee doen

Je hebt zeker weten gelijk, maar het uitvoeren is iets moeilijker dan het zeggen .

nee hoor heel makkelijk , spreek uit ervaring

Kon je dat niet bedenken voordat je haar zwanger maakte??!!

hahah daar zit ook wat in

Wel een kutsituatie maar heeft wel lang geduurd voordat je wakker werd uit je droom zeg.
Als ze al begint te zeiken als je een ei gaat bakken en als ze je loopt af te zeiken als er vriendinnen of ouders/broers ofzo bij zijn.
Zeggen die daar dan niks van?!
Haar gedrag klinkt me behoorlijk bitcherig in de oren dus ik snap zowiezo niet dat je het tot nu toe bij haar hebt uitgehouden.
Ik zou eens goed met haar praten maar volgens mij is het wel duidelijk dat jullie karakters totaal niet bij elkaar passen.
En het mag misschien egoistisch klinken maar ik zou echt niet me leven op gaan offeren voor haar "geluk".
Kan namelijk niet echt geloven dat zij wel gelukkig zou zijn want dan zou ze toch niet om alles op je beginnen te zeiken?!?!

i.d.d. goed gezegd (zeer zeker doen dit)

veel praten en optie's zoeken hoe je dit het beste kunt doen. en samen beslissen hoe moeilijk het ook is.
zij is nu 10 weken zwanger zeg je, wat wil zij en wat wil jij

relatie-therapie is een optie

succes i.i.g.

Maar jouw kinderen die mogen gewoon net zo behandeld worden als jij nu wordt door haar? Dat vind je gewoon helemaal ethisch? Daar kun je wel mee leven? Dat druist niet tegen je principes in?

Jongen, als jij ooit nog een normaal leven of een normaal leven voor je kind wilt wordt het tijd om een van je principes gewoon keihard overboord te gooien en een keuze te maken:

- Abortus
- Wegwezen en een kind zonder vader laten opgroeien bij een moeder die 'van mannen houdt' en waarschijnlijk alles op haar zoon gaat projecteren, en daardoor emotionele schade oploopt
- Blijven en een kinder met vader laten opgroeien bij een moeder die zijn vader constant kleineert, en daardoor emotionele schade oploopt

Gewoon een playstation en een Xbox kopen!! Als ze er dan wat van zegt......... doe je gewoon een koptelefoon op en ga je verder met je spelletje.
Je kan ook gewoon voor jezelf opkomen en als zij tegen jouw staat te schreeuwen (zitten kan ook)laat je even zien dan je een echte man bent (je luistert dan dus gewoon naar haar)

je hebt al weken door dat je niet meer van d'r houdt??

10 weken soms?? Hormonen veranderen een mens (tijdelijk) en op dit moment barst je vriendin van de hormonen!!!

maar als je er echt zeker van bent dat je niet meer van haar houdt, moet je jezelf en haar niet langer voor de gek houden en er eerlijk over zijn....

de kinderen zijn beter af als jullie uitelkaar zijn.. dan dat jullie bij elkaar zijn en altijd ruzie hebben

Wachten tot het kind er is en dan meenemen naar nederland of is dat gemeen

Tijd om je spullen te pakken, vriend. Kies voor jezelf. Bij zo iemand wil je toch niet zijn?

Ik denk niet dat je 'niet meer' van haar houdt, maar dat je verliefdheid weg is. Je hebt dit gevoel pas een paar weken. Ik zou zeggen praten, praten en nog eens praten over jullie gevoelens. En er komt een kindje van jullie op aarde. Dat is het mooiste wat er is! Good luck...

Als ik jou was zal ik een keer goed met haar praten over jou gevoelens voor haar. En eerlijk zijn dat jij er van baalt dat ze zo op je reageerd en dat je eigenlijk al tijden niet meer weet wat je moet doen. Bij haar blijven of weggaan... Zij kan hierop reageren, misschien zit ze zelf ergens mee, of komt het idd doordat ze zwanger is.. Of zo is zij gewoon.. Kan ze haar gedrag niet binnen bv een jaar veranderen en zie je dat ze ook haar best hier niet voor doet, dat weet je toch genoeg? Het is een keuze van jullie samen geweest om een kindje te krijgen.. Dus ook haar eigen keuze.. Wanneer het uitgaat wil toch niet zeggen dat je elkaar nooit meer spreekt of ziet en niet samen voor het kindje kunt zorgen?? Wanneer je bij haar blijft enje zo rot voelt, krijg je geen leuk leventje meer, niet iets waarop je gehoopt had.. Dus praat met haar en probeer samen haar gedrag te veranderen, wil dit op geen mogelijke manier, dan weet zij ook waar ze aan toe is, want jij hebt met dr hierover gepraat.. En dan wens ik je heel veel plezier in je verdere leven en weet ik zeker dat je gelukkig gaat worden met een meisje die wel bij je past.. En zij wordt op den duur ook eindelijk wel gelukkig.. daar hoef je niet over in te zitten. Maar blijf niet omdat je je schuldig voelt.. op die manier hou je haar ook aan het lijntje.. Dus praat en onthoud 1 ding.. Jij zelf bent altijd nog belangrijker dan wie dan ook!!!
Sterkte!!

tijd om je spullen te pakken..

als jij ongelukkig bent, moet je daar iets aan veranderen
en niemand behalve jij is verantwoordelijk voor jouw geluk

en stel je word 80,dan moet je nog een jaar of 50/55 ruzie zoeken. niet kunnen doen wat je wilt, je leven leiden volgens de wetten van een ander
is dat waar je zin in hebt? onbgelukkig zijn om dat mevrouw anders met 2 kinderen alleen woont?
ze vind wel weer een nieuwe vent...

je kunt niet bij haar blijven omwille de kinderen
ouders die constant ruzie zoeken is het ergste dat je als kind kan overkomen
daar worden ze echt niet gelukkiger van.

ik zal gaan .. je houd niet meer van der en als je bij der blijft dan hou je haar aan het lijntje ..of praat er eens met der erover ...

Dus raap al je moed bij elkaar en praat met haar ,en anders dan maar schreeuwen als het niet anders kan
Zeg gewoon dat je niet meer van der houd ,en hoe nu verder!

Voor je kind en je eige toekomst is het wel het beste..als zij het weg laat halen ,kun je terug komen naar nederland ,en ben je van der af ...
De dagen en weken vliegen om dus w8t niet te lang misschien hard...maar wel het beste lijkt me
En nooit meer deze fout maken

verder sterkte met wat je toch beslist