Ik hou niet meer van d'r

Help! Ik heb al weken lang door dat ik nie meer van mijn vriendin hou.
Vind het heeel erg.. wij wonen samen en zij is 10 weken zwanger. Maar zij is nie het persoon die ik dacht dat ze was. Ze is heel moeilijk.. ik mag bijvoorbeeld niet te lang op de computer zitten of er wordt wat over gezegd, ik mag geen play station kopen MET MIJN EIGEN GELD omdat ik me 'meer volwassen moet bedragen' (ik ben 30) en aan onze toekomst denken (terwijl zij minstens een honderd euro per week uitgeeft aan troep van een of ander uitverkoop).
En als ze tekeer gaat dan gaat ze ook flink tekeer Over de kleinste dingen maar na twee jaar ben ik het helemaal zat, verbaal is ze veel te agressief voor mij; ik heb meer een mentaliteit van 'laat nou maar' maar zij niet hoor. Ze begint dus dagelijks ruzie maar geeft mij de schuld omdat ik van die 'stomme dingen doet en zij moet er wat van zeggen'.
Maar wat moet ik nou??
Ze heb al een dochtertje van een eerdere relatie, en nu is ze zwanger. Een deel van mij vindt het misselijk om weg te gaan omdat ze dan vrijgezel is met 2 kinderen van 2 verschillende vaders, en dat wil ik haar niet aandoen.
En ik woon in Australie. Ik mis Nederland heel erg, en het enige reden waar ik hier voor blijf is mijn relatie (zij heeft geen intresse om ooit naar het buitenland te gaan).
Dus als het uit is ga ik spontaan naar Nederland.
Maar ze is zwanger.
Enz. enz.
Heb iemand advies?? Ik wordt er helemaal gek van. Wat zouden jullie doen in zo'n situatie??
Thankx

IK zit slap te lullen?!

jij zegt dat je toendertijd voor een vriendin hebt gekozen en niet voor een moeder?

ze was toch al moeder toen je haar leerde kennen? en dat heb je toch ook geaccepteerd? toen was je toch ook zo'n stoere kerel,ik weet wel hoe dat gaat,ik heb het zelf ook meegemaakt hoor knul.....he,beetje spelen met die kleine,speelgoed voor dr kopen enzo.ja.....

en ondertussen gewoon lekker onveilig blijven neuken maar niet voor een moeder willen kiezen....

ach joh.....ga lekker ergens anders heen met je geklaag....

ik vind je laf....

jezus man... IK heb geen moeder nodig.

Hoe dan ook, t wordt praten of vluchten....

het word DOEN.......

ik bedoel, zij denkt dat ze mijn moeder is en daar heb ik een probleem mee

Fijn al die misverstanden op Internet.

Praten je moet haar zeggen wat je op het hart ligt en het gewoon niet pikken klaar.

en als je weg zou gaan.. je laat haar in de steek maar niet je kind. Ik neem aan dat je er gewoon voor je kind wil zijn toch.
Een kind heeft ook niets aan ouders die niet van elkaar houden

DOE er dan wat aan! Bovendien, je hebt t waarschijnlijk zelf zover laten komen. Kom voor jezelf op man!



Een kind heeft ook nix aan een vader, op duizenden kilometers afstand.

Just Checking Djin!

maar ik deel je mening niet, ik vind niet dat je totaal anders moet gaan leven als je vader wordt van een kind! Zeker niet als je niet meer met de moeder door een deur kan! Ik vind dat je dan best voor jezelf mag kiezen!

Alleen idd vind ik wel dat er behoorlijk voor gevochten moet worden, voordat je deze stap zet!

Tering! Wat denken de mensen er hier makkelijk over. Ik zou als ik jou was alles er voor overhebben om de relatie te redden. Het gaat wel over een kind, het is geen teddybeer ofzo!

idd... dat is het juist, en ik wil het wel redden hoor geloof me, maar ik wil me nie me hele leven kut voelen

Als je het wilt redden zul je toch haar dominantie moeten doorbreken.

nou,dat hij niet meer met zn meissie door 1 deur kan kan ik uit zijn verhaal niet opmaken.....

ik lees alleen maar dat hij klaagt over commentaar van zn meissie en dat ze volgens hem denkt dat ze zijn moeder is.....

weet je,vaak zeggen we dat een ander zeikt en zeurt....

maar als je mischien ff 2 stappen achteruit doet en je bekijkt het geheel zie je mischien inderdaad die fout die je maakt,die je eerder nooit zag..... probeer jezelf nou es in een ander in te leven,luister naar wat een ander zegt....

en als bijvoorbeeld je vriendin elke dag zeikt dat de krant op tafel ligt en niet in de krantenbak dan leg je dat ding toch in de krantenbak?! ben je van het gezeik af ook....en als ze daarna nog wat te zeiken heeft kan je met haar discussieren en zeggen dat ze nu toch wel aan het zoeken is.....

ghehehe ik ook niet!

voor mijn part ga je in therapie!

als je het echt wil redden dan lukt het!

ik denk dat je gewoon al geen zin meer hebt, maar bevestiging zoekt ofzo????

vluchten uit Australie

In een relatie hoor je elkaar niks te verbieden maar elkaars keuzes te respecteren. Tuurlijk kunnen jullie sommige dingen van elkaar niet leuk vinden, maar t is de keuze van de ander en daar moeten jullie je bij neerleggen.


Ik denk dat jullie moeten leren om verantwoording te dragen voor je eigen gedrag en niet voor het gedrag van de ander. Als jij stomme dingen doet, dan kan zij 2 dingen voor zichzelf doen: besluiten niet verder met je te gaan omdat ze niet kan leven met iemand die "stomme dingen" doet of accepteren dat je nu eenmaal zo bent en het er beste van maken.

Als het om echte issues gaat ipv kleine dingetjes, praat er met elkaar over, maak elkaar duidelijk dat die dingen om gevoelskwesties gaan en niet om "ik wil dit wel en jij niet".


Ik denk niet dat je dat in een paar weken kunt bepalen. Misschien heeft ze idd altijd al die nare karaktertrekjes, maar het kan zijn dat deze nu verergerd zijn doordat ze nu zwanger is. Hou daar rekening mee, want het is zo makkelijk om weg te lopen wanneer jullie in een dip zitten, maar het toont pas karakter als je ervoor vecht.

En al met al lijkt het mij ook (wat al meerdere malen eerder gezegd is) dat jullie beide volwassen moeten worden, want zoals het nu klinkt, lopen jullie gewoon te etteren om stomme dingen. Pas als je daar over heen kunt stappen, toon je volwassenheid.

En dan ben ik nog niet eens begonnen over het feit dat je binnenkort vader wordt, maar daar ga ik ook geen woorden over vuil maken, aangezien dat al genoeg gedaan is.

Lijk wel een relatietherapeut

Wat een klotesituatie!!

Denk er goed over na zou ik zeggen .. verder zou ik het ook niet weten, het is jouw beslissing.

Je moet doen wat je gevoel je ingeeft en niet alleen denken aan haar. Je moet je eigen leven voorop stellen, want je wilt toch ook niet bij iemand blijven waar je je rot bij voelt?!

Succes?!

dat is ook zo miss rainbow....
Djidon, waar het over gaat is dat ik nie mijn hele leven gedomineert wil worden.. en dat hoef niemand te pikken als ze het nie willen, ik ben mijn eigen mens.
Ze noemt mij ook vaak dom en dat ik altijd irri ben.. is dat normaal om dat van je vriendin te horen??
Dan wordt op den duur mijn zelf vertrouwen zo erg dat ik zelf moord wil plegen, wat ik al een poging op heb gemaakt ongeveer 6 maanden geleden.
Zeg nie dat het haar schuld was maar alles ging me te ver toen, en met haar gezeur daarbij...
Ik vind het erg om zelfs zo over haar te lullen maar ik wil gewoon weten of meerdere mensen ervaring hebben met dit soort situatie

Het is ook de houding die je aanneemt! Alles wat zij zegt vind jij gezeur! Alles wat jij doet vindt zij childish! Het is ook omdat het al zo lang duurt veel irritanter, je tolereert minder omdat ze het WEER doet! maar ja als jij nu eens begint met je niet zo aan haar irriteren en die ps2 kopen! dat laatste geeft je een goed gevoel en dat straal je dan weer uit! waarschijnlijk begint ze meteen te 'zeiken' en dan is daar de opening voor jullie zware gesprek!

dus...het enige wat jullie moeten doen is gewoon een heel lang en goed gesprek! Voor mijn part pak je je spullen en doe je net of je gaat ofzo...dan wordt zij missch ook wakker!

nee ervaring met zulke mensen heb ik niet...want ik zoek ze ook niet op en in mijn relaties ben ik altijd dominant geweest.......

als zij je dom en irritant noemt.....ben je dat dan ook? kijk es naar jezelf ,denk es over die situaties na en geef es eerlijk antwoord...niet aan mij maar aan jezelf...

hoe vaak per dag zie je wel niet een situatie aankomen waarvan je denkt,o shit...hier krijg ik gezeik mee...
en wat kan je dr aan doen om het te voorkomen?
wat kan JIJ er aan doen?
ga dat nou eerst es doen voordat je op de loop gaat.....

dan heb je ook echt een stuk minder gezeik,jongen.....en dan kan je het lekker met je meissie over andere dingen hebben......weetikveel over de kleur van je nieuwe baby-kamer bijvoorbeeld...wees daarmee bezig in plaats van topics plaatsen op Partyflock....ik noem maar wat....

dan kan ik zo kwaad worden over de kleinste dingen omdat ze idd weer wat over moest zeggen. Het is nie wat zij zegt maar het manier en hoe vaak

Okee maar al ben ik dat, wat voor nut heeft een relatie?? Als zij mij dom en irri vindt dan kan ze nie iemand beters vinden??
Zo denk ik er over iig

ps ik ben nie dom hoor

Ik wil niet spottend gaan doen hoor, maar mijn vriend en ik kunnen soms ook bot zijn naar elkaar toe, maar wel met een Ik denk niet dat je zo zwaar moet tillen aan zulke uitspraken.


Ik denk dat je zelf wat psychische problemen heb, misschien wel depressief bent ofzo. Dan zie je alles zo negatief en kan je mensen erger afschilderen dan ze zijn. Als ik jou was zou ik hulp zoeken, VOOR JEZELF!

Djidon heeft gelijk....
Als jij elke keer als je gaat pissen naast de WC zeikt zodat het daar één grote bende wordt en zij komt daar.... Dan heeft ze natuurlijk alle reden om je dom en irritant te noemen.
Denk eens na over de aanleidingen!

uhhm.. had je daar niet eerder over na kunnen denken voordat je je leuter erin propte?

ik bedoel je houdt toch niet meer van d´r , maar je wil wel je kwakje kwijt? nu is ze zwanger en knijp je hem.. held..

Als je niet meer tevreden bent in je relatie en zeker weet dat je er geen tijd meer in wilt steken, dan moet je gewoon je biezen pakken.

Bij elkaar blijven voor de kinderen vind ik een heel slecht argument. Tuurlijk is het voor de kinderen beter om op te groeien in een hecht gezin, maar kinderen worden er ook niet beter van als ze in een ongelukkig huwelijk van hun ouders opgevoed worden.

Dus, als je heel zeker weet dat hier nooit meer een fatsoenlijke relatie uit voort gaat komen en je heel zeker bent dat je er geen tijd meer in wilt steken, dan moet je je conclusies trekken en ermee kappen.

Denk ik tenminste...

Je houdt niet meer van haar maar ze is (pas) 10 weken zwanger?
Dat vind ik al niet helemaal kloppen en vraag ik me echt af waar je in vredesnaam aan dacht "destijds".
Als jij die Playstation wil kopen koop je m gewoon als je dat wil, ik vind dat ze niet moet zeiken en of je volwassen bent of niet, dat heeft geen enkele reet te maken met het hebben van zo'n ding of niet
Het is wel duidelijk dat ze de dominante van jullie twee is, maar hallo zeg, kom dan verdomme ook ns op voor jezelf!
Het zal nooit veranderen en alleen maar erger worden als je altijd maar ja en amen bljft zeggen
Ik had in jouw situatie allang mn biezen gepakt..alleen je situatie nu maakt het ff een stuk moeilijker, damn!
Heb je t er überhaupt wel ns met haar over gehad, hoe je tegenover haar "gezeik" staat, wat je voor haar voelt?

Niet alleen de aanleidingen, maar ook hoe je dingen aanpakt, zowel je vriendin als jij.
t Gaat gewoon om hoe je met elkaar omgaat, hoe je dingen brengt, hoe je met elkaar communiceert.
Maar dat alles heeft te maken met volwassen worden

ik vind dat Dji daar een punt heeft...dat is ok wat ik eerder bedoelde...

je WEET vaak donders goed dat zij het niet leuk vindt! je doet het toch omdat je vindt dat zij zich aanstelt...

dat is toch dom?

tis toch beter om het dan niet te doen en gewoon vredelievend verder te leven? je moet je aanpassen in een relatie, tis nu eenmaal niet anders!

Een goede oplossing begint bij jezelf

En dat aanpassen geldt natuurlijk voor 2 mensen in een relatie...

..en komt alles toevallig niet van 2 kanten dan?

inderdaad joh! helemaal gelijk, gewoon meteen weggaan! meteen je biezen pakken! en dan later spijt krijgen en weer terug gaan! en dan weer je biezen pakken...

het moet idd van 2 kanten komen, maar ik vind het raar dat als je weet dat ze weer gaat zeiken dat je het dan toch maar gewoon doet!

Ik denk dat je tegenover je vriendin eerlijk moet zijn. Op deze manier vind jij er geen zak meer aan, en zo hoeft het niet van jou. Volgens mij hebben veel mannen daar inderdaad een probleem mee; vertellen wat ze echt vinden. Dat verwijt krijg ik zelf namelijk ook wel eens te horen, terwijl ik denk dat alles heel duidelijk is. Zorg er voor dat ze weet dat jij in jullie relatie niet gelukkig bent.

Wees ook eerlijk tegenover jezelf. Als dit niet is wat je wil, waarom dan nog verder met haar gaan? Je gaat vader van jullie kindje worden, maar constant oorlog is nooit goed, niet voor jezelf, niet voor haar en niet voor jullie kindje. Bovendien denk ik dat wanneer jij duidelijk bent in wat je vindt en wil, zij tot besef komt. Het is voor haar inderdaad normaal; tot op heden slik jij alles, jullie hebben nog steeds een relatie. Een prettige omgang is het niet, maar waarom zou jouw vriendin haar gedrag aanpassen? Je blijft toch bij haar? Geen reden om moeite te doen dus.

Vergeet ook niet dat de hormonen deels oorzaak kunnen zijn. Misschien zijn er ook andere problemen (financeel bijvoorbeeld) die voor jullie beiden een stressfactor vormen.

Moraal van dit verhaal: wees eerlijk. En duidelijk. Stel je zelf de vraag of je hier echt mee door wil gaan, want je wordt er zelf duidelijk niet gelukkig van. Vertel haar dat ook. Het gaat uiteindelijk om jezelf in dit leven. Anderen gelukkig maken is leuk, maar ga er zelf niet aan onderdoor!

hmz,moeilijke situatie.Ik probeer me in jou te verplaatsen..

Zowieso moeten jullie eerst eens goed om de tafel gaan zitten om te praten. Vertel haar zonder schroom wat je dwars zit en vraag haar hoe zij dit wil gaan oplossen met jou. Weggaan is de laatste optie omdat jullie een kindje verwachten!

Misschien zijn het wel de zwangerschapshormonen

Daarom zeg ik ook: "en je weet ZEKER dat je er geen tijd meer in wilt steken".

Als je vind dat je alles gedaan hebt om er nog iets van te maken, dan heb je recht van spreken en kun je met een gerust hart zeggen dat je de goede keuze maakt als je weggaat. Dan zul je ook niet snel terug gaan naar iemand.

echt een klotesituatie zeg ik heb het met je te doen, maar probeer niet te vergeten dat je ondanks je verantwoordelijkheden ook een eigen leven hebt ik denk niet dat het de bedoeling dat je ongelukkig in austraie wordt, ik wens je heel veel sterkte..........

je moet op een gegeve moment je zelf op nummer 1 zetten...
als je zelf ongelukkig bent, kan je haar ook niet gelukkig maken! Sterkte

Wat ik niet goed uit je verhaal opmaak is vanaf wanneer ze zo is gaan zeuren. Ik kan me niet voorstellen dat ze dit al vanaf begin af aan heeft gedaan... (anders was je waarschijnlijk nooit met haar gaan samenwonen).

Ik zelf geen ervaringen met zwangere vrouwen maar ik weet van anderen dat ze zich heel anders gedragen wanneer ze zwanger zijn. Schijnt door de hormonen te komen.

Mocht dit zo zijn dan zou ik haar zeker nog een kans geven en er eens goed over praten. Dat maakt je keuze misschien een stuk makkelijker.........

Laat je in iedergeval nooit domineren. Dat is nooit goed. Haar telkens haar zin geven (ook wanneer ze ontzettend onredelijk is) werkt alleen maar tegen je. Het wordt dan alleen maar erger, geloof me.

ik vind idd dat als ze dus altijd zo domineert dat je haar wel de deur moet wijzen want het gaat van kwaad tot erger!Dan zou ik dus echt voor mn eigen geluk kiezen en haar de p laten krijgen. Maar in jouw situatie is het wel verdomde lastig omdat je een kindje van haar verwacht maar ik zeg altijd...een kind is geen goede reden om een relatie bij elkaar te houden!Just follow your heart

mee eens

Eerlijk zijn........das alles.....het breekt toch wel een keer op....beter nu dan straks.

Ga maar eens rond te tafel zitten met haar..en alles eruitgooien en zeggen wat je hier gezegd heb..

Zeg ook tegen dr dat als ze niet veranderd dat het dan over is..
En dan zie je vanzelf wel wat er gebeurt..

ik zou opzouten en jezelf een leuk leven gunnen.. klinkt egoisctich(en dat is het maybe ook) maar je leeft ook voor je zelf.. zorg gewoon goed dat je allimentatie betaalt en zorg dat je je kind blijft zien

Ik zou lekker naar Nederland gaan. Als zij in australië blijft heb je toch geen last meer van haar.

sorry ik vind je een papkindje...

weg lopen voor je problemen pfff

Weglopen voor de problemen?

Wat stel je voor, dat die jongen z'n leven lang bij een meisje blijft waar hij totaal ongelukkig van wordt?

Wat is er in godsnaam mis met, zoals jij het noemt dan, weglopen voor je problemen? Ik zou voor mezelf kiezen. Ik ben hier op de wereld voor mezelf, niet voor een ander. En dat vind ik helemaal niet egoïstisch; het belangrijkste is dat ik zelf gelukkig ben.

Natuurlijk wil je iemand vinden waarmee je samen gelukkig kan zijn, maar ik ben liever alleen dan samen met iemand waarmee ik ongelukkig ben. Probleemoplossend bezig zijn kan ook betekenen dat je het uit maakt.

Ehm..

na ja,klotesituatie..

Maar wil je de rest van je leven bij iemand blijven omdat ze anders vrijgezel is met 2 kinderen van 2 verschillende vaders?

Sja heeft ze het toch zelf naar gemaakt.. En door bij d'r te blijven gooi je je eigen leven weg.. (n)

Maar goed dat kind is ook van jou, lijkt me een beetje lastig opvoeden en/of zien als je aan de andere kant van de wereld gaat wonen..

gaan
*die zien we nooit meer terug*
maar is even goed kut situatie